นี่มัน เป็นเวลา 4 วันแล้ว ที่ บีบี เฝ้าบ้าน
บีบีนั่ง ถอนหายใจ..
" เฮ้ออ..."
มนุษย์ตัวน้อย คนนี้ยังคงกวน เธออยู่ตลอด ถึงแม้ว่านายท่านของเธอจะทิ้ง สุนัขไว้แต่เข้าก็ไม่ได้กลับมาบ้าน 2 วันแล้ว
วันนี้ เป็นวันที่ดีมากสำหรับ เธอ เพราะ โซอาและแม่ของนายท่านไม่อยู่...
ดังนั้นเธอจึงเข้าไปที่..ที่ตู้เย็นเพื่อหา ของกิน
เธอฉีก ห่อ ปลาเเซลม่อน เพื่อที่จะกินมัน ทันใดนั้น
" โฮ่ง... ”
" เฮ้อ....ออกไปนะ... "
บีบี ไล่สุนัขที่น่ารำคาญ ออกไป
"โฮ่ง ”
" ไปไกลๆเลย..โนรัง... เมี้ยว "
สุนัขตัวนี้ ชื่อ โนรัง ซึ่ง เจ้านายของเธอไม่ได้ใส่ใจมาก สำหรับการตั้งชื่อ...ละมันยังคงเห่าบีบี อยู๋บ่อยๆ
" ไปสะ ตอนที่ฉันพูด ดีๆนะ...”
บีบี เหวี่ยง อุ้งเท้า สีชมพูของเธอ..ไปใส่หัว ของ โนรัง
ปั้ค..
โนรัง ตกใจและวิ่งหนีไป
"เฮ้อ เมื่อไหร่ นาย ท่าน จะกลับมา"
ทุกครั้งที่ นายท่านของเธอกลับมา ระดับของเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ...บีบีเองก็อยากไป ดันเจี้ยน กับ เจ้านายของเธอบ้างแต่ว่า....สถานการณ์มันไม่ค่อยเอื้ออำนวยกับเธอเท่าไหร่...
เธอนั่งอยู่บ้าน ด้วยความเศร้า เพราะว่า จะถึงเวลาที่ มนุษย์ตัวน้อย...นั้นกลับมาจากโรงเรียนแล้ว
*
สำนักงาน กิลด์อแลนดัล
<คุณได้ใช้ คริสตันเวทย์มนต์ >
วูชินยังคงดูดซึม หินเสริมพลังของเขาอย่างต่อเนื่องและมีซังกูนั่งอยู่ ตรงข้าม ....ซังกูเองก็นั่งดูดซึม หินพลังที่วูชินให้ แต่แตกต่างกันตรงร่างกายของ ซังกูเต็มไปด้วยบาดแผล
ทุกครั้งที่ วูชิน พา ซังกู ไปลงดันเจี้ยน 5 ดาว และ 6 ดาว มันทำให้ เขาได้รับประสบกาณ์ต่อสู้มากมาย แต่ว่า มอนเตอร์ส่วนใหญ่ ถูกฆ่าโดยวูชิน สำหรับซังกูนั้น เขาต่อสู้ ชนะได้แค่ บางตัวเท่านั้น แต่ว่ามันก็เป็นประสบการณ์สำคัญสำหรับเขามาก..
ดิ้งดอง...
" เข้ามาได้ "
หลังจาก เคาะห้องเสร็จ จาง-มินชานก็ยกกล่องหนังสือทักษะเข้ามา..
" นี่เป็นหนังสือทักษะ ที่ท่านประธานพูดถึง... "
" นายซื้อมา หมดเลยเหรอ... "
เขาทำสีหน้างุนงง เมื่อเขารับกล่อง หนังสือมา เขาสั่งให้ มินชานซื้อไป 3 รายการแต่นี่ เขาซื้อมาเพียง 2 รายการ
" อีกอย่างละ "
"หนังสือสกิล ของ นักเวทย์ ขั้น 4 นั้นแพงมากครับ...แล้วพวกเราก็ใช้เงินส่วนหนึ่งไปกับการซื้อหินเสริม พลัง....."
" พวกเรากำลัง ขาดแคลนเงินครับ.. "
" ครับ..แต่มันไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก มันอาจจะต้องใช้เวลาในการซื้อสักหน่อย...”
พวกเขามีรายได้จาก ดันเจี้ยน 6 ดาวและ 5ดาว แต่ว่ามันก็ไม่ใช่ รายได้ที่มากมายอะไร...ในอดีดนั้นพวกเขาแค่ซื้อหินเสริมพลังให้วูชินอย่างเดียว แต่ตอนนี้พวกเขาต้องซื้อ ทักษะ ต่างๆให้ซังกูด้วย ดังนั้น มันจึงใช้ ค่าใช้จ่ายสูงขึ้น..
เพราะรายได้ของกิลด์นั้นได้มาจาก ดันเจี้ยน
พวกเขาจำเป็นต้อง มีดันเจี้ยนเพิ่ม หรือไม่ก็ ผู้มีพลัง เพิ่มขึ้นเพื่อที่จะเคลียร์ดันเจี้ยนให้มากขึ้น..
" ตอนนี้มี ดันเจี้ยนใหม่ไหม.. "
" ก่อนหน้านี้เราโชคดีที่ได้ ดันเจี้ยนมา...แต่ตอนนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะได้ดันเจี้ยนมาอย่างรวดเร็ว.. "
" งั้นลองดู ดันเจี้ยน 6 ดาว ที่จะ แตก หน่อย.. "
การฝึกอบรมของ ซังกูนั้น เต็มไปด้วยความลำบาก แต่เขาก็ได้ค่าประสบการณ์มาก...จากดันเจี้ยน 6 ดาว
" ครับเดียวผมจะ ดูให้.. "
" อื้ม..แล้วเกิดอะไรขึ้นกับ ฮวารัง บ้าง "
" พวกเรากำลังเจรากับพวกนั้นอยู่ครับ ผมเชื่อว่ามันจะ แก้ไขได้"
" ไม่ต้องปราณีกับพวกนั้น ถ้าไม่มีความคืบหน้า..พวกเราก็แค่ทำลาย พวกนั้นทิ้งสะ"
จากคำพูดของวูชิน ทำให้หน้า ของ จาง-มินชาน เครียด....
" แหม..ฉันล้อเล่นนะ..มันแค่เรื่องตลก "
" แหะๆ...ท่านประธานไม่ต้องห่วงนะครับ....ผมจะจัดการให้เร็วที่สุด.. "
ฟังดูเหมือนไม่ใช่เรื่องตลกสำหรับ เขา...มินชาน คงต้องรีบ พยายามทำให้เรื่องระหว่างกิลด์ฮวารังจบให้เร็วที่สุด ถึงเเม้ว่า พวกเขาจะเสียอะไรนิดหน่อย
" ติดต่อฉันแล้วกันถ้าได้ข้อมูลอะไร..."
" ครับ..ส่วนใหญ่ ดันเจี้ยน6ดาวจะเกี่ยวข้องกับ กระทรวงกลาโหม เราอาจจะต้องเสียผลประโยชน์ส่วนหนึ่ง...ให้กับ พวกนั้นนะครับ"
" ครับ...ผมจะรีบติดต่อไปที่กระทรวงกลาโหมให้เร็วที่สุด..แล้วเรื่องจ้างผู้มีพลัง ละครับ "
"อ่อ..เรื่องนั้นเดียวเรามาคุยกันหลังจากฉันกลับมาจาก อเมริกา"
วูชิน วางแผน ที่จะทำให้ซังกูกลายเป็นผู้มีพลัง ระดับ A ก่อนและ วูชินยังสอนวูชินทุกเรื่องเพื่อให้ซังกูสามารถสอนรุ่นต่อไปได้
"งั้นผมไปก่อนนะครับ.. "
" โอเคร..นายไปทำงานของนายเถอะ.."
มินชานออกจากห้องไปเมื่อเสร็จงานของเขา...ในห้องมีแค่ วูชินและซังกู...ซังกูพูดขึ้นด้วยหน้าตา เศร้าๆ
" พี่..มันคุ้มค่าที่จะฝึกผมเหรอครับ... "
" มันจะง่ายมากกว่า ถ้าผู้อำนวยการ งานเบ็ดเตล็ดของฉันแข็งเเกร่ง"
" เงินที่เสียไปนั้น..ฉันว่านายคิดแค่ว่า...นายทำยังไงไม่ให้ ตายโดย ที่ ฉันไม่อยู่ด้วยพอ.....ถ้าคิดว่ามันไม่แฟร์ เอาเป็นว่าถ้านายตาย...เดียวฉันจะใช้ศพ นายเรียก พวก ทหารโครงกระดูกออกมาแทน.. " .
"เอ่อ...ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ.."
คำพูดของวูชินนั้นดูเหมือนว่ามันน่ากลัวแต่ว่ามันไม่มีอะไรเลย นั้นทำให้ซังกู เกาท้ายทายของตนเองเบาๆ..ซังกูยิ้ม เมื่อมอง ซังกู
" นายไปดันเจี้ยน 3ดาวกี่โมง.. "
"6โมงครับ เดียวผมจะรีบออกไป.. "
" โอเคร..อดทนละ.. "
" ครับผม "
นี่เป็นครั้งแรกที่ซังกูจะ ลงดันเจี้ยน 3 ดาวด้วยตัวคนเดียว...
" เฮ้....มั่นใจหน่อย.. "
" ครับ พี่ "
เขาเป็นผู้มีพลัง ระดับ C
"ขอให้โชคดีละ.."
" ครับพี่..ขอให้มีความสุขกับครอบครัวนะครับ "
" อื้ม.. "
วูชิน มุ่งหน้ากลับบ้าน...หลังจากที่เขาออกจากสำนักงานของเขา....วูชินสัญญาว่า เขาจะ พาครอบครัวไปกินอาหารเย็น...ตั้งแต่เขากลับมายังโลก นี่ก็นานแล้วที่วูชินไม่ได้พาครอบครัวของเขาไปกินข้าว เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุด....เพื่อที่จะรับมือกับ สงครามที่จะมาถึงแต่เขาก็ไม่อยากละเลยครอบครัวของเขาไป...
เมื่อ วูชินมาถึงบ้าน...โซอาก็ทักทายวูชิน เป็นคนแรก...
" พี่ชาย.. "
" โอ้ว...โซอา รอพี่เหรอ.."
" ใช่ค้าา..."
อาจจะเพราะว่าเธอยังเด็ก..เธอจึงปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว
วูชินรีบ เข้าห้องไป เพื่ออาบน้ำ...แต่มีคนขวางทางเขาอยู่
บีบี..ยืนขวาง ทางเขาอยู่....
" มีอะไรเหรอ "
บีบี มองไปรอบๆแล้วกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของวูชินพร้อมด้วย กระซิบ ข้างเขา..
" เจ้านาย...ได้โปรดพาฉันไปด้วยเถอะ.."
" ที่ไหน..."
"ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว....ฉันคิดถึง สนามรบ...คิดถึงโกเลมม... "
วูชินยิ้ม..เมื่อได้ยิน บีบีพูด...
" แล้วโซอา ทำอะไรเธอละ "
" ไม่ต้องพูดเลย..เมี้ยว..เจ้านายเอาสุนัขมาแต่ น้องสาวเจ้านายไม่เล่นกับมันเลย เธอเอาแต่กวนฉันตลอดเลยเมี้ยว.. ”
โซอาบอกว่าเธอไม่ชอบแมว....แต่ดูเหมือนเธอชอบเล่นกับบีบี มากกว่า...
" บีบี...อยู่ที่ไหนน.. "
เมื่อเธอได้ยินเสียงเรียกของโซอา....น้ำตาของบีบีก็แทบจะไหลออกมา..
"เจ้านาย..แค่บอกว่าฉันหนีออกจากบ้านได้ไหม.. ”
" และนายท่าน ต้องสัญญาก่อนนะ..ว่าจะพาฉันไปด้วย ถ้าลงดันเจี้ยนรอบหน้า.. "
เมื่อวูชินพยักหน้า..บีบีรู้สึกโล่งใจ...
"บีบี...ฉันตามหาเธออยู่...เธออยู่ที่ไหนน.."
" เมี้ยววว ”
วูชินแอบหัวเราะเบาๆเมื่อได้ยินเสียงของ โซอาเรียกหา บีบี...
เมนู หลาก หลาย...จัดอยู่ บนโต๊ะอาหาร และมีคนสามคนล้อมรอบอยู่...
" วันนี้ เป็นวันพิเศษ... "
" แม่อยากให้ลูกๆกินกันเยอะๆนะ...พวกเราผ่านความยากลำบากมามากแล้ว..."
แม่ของเขามองไปที่ วูชินด้วยความรู้สึกขอบคุณ..
" เมื่อเช้า..แม่ไปที่ ร้านอาหาร ซุงกิ...พวกเขาบอกว่าลูกได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก.. "
แม่ของเขาไม่ค่อยได้ดูทีวี...และเธอไม่ค่อยได้ทันข่าวสารมากนัก...แต่มีเพื่อนที่ทำงานของเธอบอกเธอ...
วูชินเดาในสิ่งที่แม่ของเขาจะพูด..
" แม่ครับ..มันไม่ใช่งานอันตราย..แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ.. "
คำพูดของวูชิน ทำให้ แม่ของเขากุมมือของเขาไว้..
" แม่รู้ว่างานของลูกอันตราย.... "
" ครับ.. "
" แต่ไม่ต้องห่วงอะไรแม่หรอก แม่ไม่เป็นไร...ลูกกำลังทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่อยู่... "
" แม่ . . . . . . . "
วูชินจับมือแม่ของเขาในทันที ที่แม่ของเขาพูด..
" ว่าแต่แม่ได้ยินว่าลูกมีแฟนแล้วด้วยนะ.... "
" แม่ว่าลูกก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว...ลูกน่าจะเเต่งงานได้แล้วนะ แม่คิดว่า นั้นเป็นไอเดียที่ดี... "
วูชินปล่อยหัวเราะ..เมื่อเขาได้ยิน คำพูดของแม่เขา
วูชินคิดว่าจะแนะนำจีวอนให้ แม่ของเขารู้จักเอง...แต่ว่าทันใดนั้นก็มีเสียงมือถือของเขาดังขึ้น...
วูชินยิ้ม เมื่อเห็นเบอร์ที่โทรมาเป็น มินชาน..
[ ประธานครับผมเจอ ดันเจี้ยน.. ]
" มันอยู่ไหน ? "
[ มันอยู่ที่ เปียงยาง ครับ ]
หูของเขากระตุก.... นี่เขาไม่ได้ยิน ผิดใช่ไหม..
" เกาหลีเหนือ "
[ครับท่านประธาน]
วูชิน หัวเราะออกมา เขาเคยพูดถึงเปียงยาง...และตอนนี้เขายังต้องไปที่นั่นอีก...
By Mheeeza น้ำตาไหล..ขนาดพระเอกยังมีคู่....