เนื้อและโซจู ได้หมดไปอย่างรวดเร็ว และคนแรกที่เมาคือ ซังฮูน... เขาเมาเเล้วเล่าเรื่องอดีตของตัวเองออกมา...แต่สำหรับวูชินนั้น สีหน้าของเขายังไม่เปลี่ยนเลย..
วูชินยิ้ม
ถ้าเทียบกับ เครื่องดื่มที่โลก อัลเฟ่นนั้น โซจูก็เหมือนน้ำเปล่า สำหรับเขา..
"ไอ้ย่า...ท่านประธาน ทำไหม ท่านประธานต้องตีผมด้วย.."
" เฮ้...ทำไหมนายเป็นแบบนี้ "
แฮมินและซังกู พยายามกั้น วู-ซังฮูน ที่พยายามจะเข้าไปหาวูชิน...
" มันเจ็บมากเลยนะครับ...หรือว่าเพราะผมขายมือถือที่ราคาแพงเกินไปให้ท่านประธาน "
" . . . . . . . "
เขาเริ่มรู้สึกเสียใจที่ไม่ฆ่า เจ้านี่ทิ้งสะแล้ว....
ทันใดนั้น ซังกูและแฮมิน ก็รีบเอา ซังฮูนไป ไว้ในรถ เมื่อพวกเขาเห็นหน้า วูชิน...หลังจากซังฮูนเข้าไปใน รถ เขาก็หลับทันที...
หลังจากที่ซังกูวาง ซังฮูน เสร็จ เขาก็ถามวูชินในเรื่องที่เขาอยากรู้
"พี่... "
" มีอะไร.. "
" ผมสังเกตุว่าพี่ ไม่ค่อยสนใจกับพวกสื่อ มวลชน เท่าไหร่เลย "
วูชินยิ้ม...
"มันน่ารำคานนะ เวลานักข่าวรุมถามแต่ว่าฉันเริ่มชินแล้ว "
" นั่นมัน . . . . . . . . "
วูชินลูบ คางหลังจากที่เขากิน โซจู ...วูชินมองไปที่ซังกู,มินชานและแฮมิน พวกเขาเป็นสมาชิกกิลด์ อแลนดัล ดังนั้น พวกเขาควรจะรู้...
" กฏหมายในแต่ละประเทศนั้น ใช้ได้เพราะว่าประเทศนั้นยังอยู่แต่ว่า... "
" ดันเจี้ยน ใกล้ที่จะแตกออกมาแล้ว...ไม่นานนี้หรอก"
เขาไม่มีหลักฐานเรื่องนี้ แต่วูชิน รู้สึกได้ว่ามันอีกไม่นานแล้ว
" ลองคิดดูสิ..ถ้าดันเจี้ยนแตกพร้อมกัน ทั่วโลก ในเวลาเดียวกัน "
" . . . . . . . "
วันสิ้นโลก...
"แต่พวกเรามีทหารนะครับ..พวกเราป้องกันมันได้..”
Woojin ได้กลิ่น .
"ถ้ามันเป็นแค่ มอนเตอร์ 6ดาว นะน่ะ พวกเขาอาจจะป้องกันมันได้แต่ มอนเตอร์ระดับสูงอื่นๆละ"
" อะไรนะคับ ? "
" พวกมอนเตอร์ 6ดาว นั้นพวกมันเป็นเหมือน หมา ที่เติบโต ในบ้านของตัวเองในนั้นยังมีมอนเตอร์อีกเยอะ บางที อาจจะมีมังกร ออกมาก็ได้เมื่อถึงเวลานั้น.."
" . . . . . . . "
พวกเขาควรจะเชื่อ...วูชินดีไหม
" ถ้าดันเจี้ยน แตกออกมา โลกนี้จะ แตกสลาย จะไม่มีคำว่าประเทศ ชายแดน อีกต่อไป...จะมีแต่การเอาตัวรอดเท่านั้น.. "
" . . . . . . . "
ความคิดของวูชินทำให้ร่างกายของซังกู..สั่นไหวเล็กน้อย
วูชินยังคงพูดต่อไปด้วย น้ำเสียงเรียบๆ
" โลกจะตกอยู่ในความวุ่นวาย.. "
"แต่ผมมั่นใจว่า พวกเราเเข็งเเกร่งพอที่จะสู้กับพวกมันนะครับ"
ใช่..มนุษย์ ยังมี นางฟ้า จอมเวทย์ อัศวินศักสิทธิ์ และทหาร.....
"เฮ้อ...พวกนั้นไร้ประโยนช์เมื่อดันเจี้ยน แตกออกมา...พวกนั้นจะหันหลัง ให้มนุษย์ ถ้าดันเจี้ยนแตกออกมา... "
มี พวกนั้นจำนวนมากยอมเป็น ทาส ให้กับทราเน็ต...
" แล้วเราจะทำยังไงเพื่อหยุดมัน ละครับ.. "
ซังกู พูดขึ้น...
" นั้นเป็นเหตุผมที่พวกเราต้องเตรียยมพร้อม... "
โลกคือบ้านของ วูชิน..เขามี แม่..น้องและเพื่อนๆอาศัยอยู่ที่นี่ เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องปกป้องมัน
" ฉันไม่สนใจหรอกว่าพวกนั้นจะพูดอะไรเกี่ยวกับฉัน...เพราะว่าฉันไม่ได้อยากเป็นฮีโร่"
" ในประเทศ อแลนดัลนั้น...ทุกคนที่ นั้น ไม่มีใครหนีจากการต่อสู้เลย...แต่ถ้ามีใครหนี คนๆนั้นจะกลายเป็นอันเดด และเข้าต่อสู้กับ ศัตรู.."
วูชิน ยิ้ม..เมื่อเขาเห็นหน้า ทุกคน เคร่งเครียด..
ซังกู กลืนน้ำลาย..
" บางที..ประเทศที่ถูกเรียกว่า อแลนดัลอาจจะมีอะไรคล้ายกิลด์ เรารึเปล่าครับ "
วูชินยิ้ม....
" อ่ออ...เกี่ยวข้องสิ เพราะฉันเป็น พระราชา เมืองอแลนดัล”
" . . . . . . . "
มินชาน...ซังกู...และแฮมิน...นั่งเงียบบ...พวกเขามีสีหน้าเคร่งเครียด
มินชานถามอย่างระมัดระวัง..
" ท่านประธานจะไม่บอกเรื่องนี้ให้โลกรู้เหรอครับ.."
วูชิน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ..
" ใครจะช่วยพวกเราได้ละ...ฉันต้องบอกว่า...ขอให้ ทุกคนบนโลกนี้แข็งแกร่งพอที่จะเอาชีวิตรอดได้มากกว่าสิ เพราะทุกที่บนโลกใบนี้จะมีแต่มอนเตอร์"
วูชินยิ้มและหยืบมือถือขึ้นมา...
เขาถอด หินเลือดออกมา..
" พวกเขาทุกคนนั้น ไม่มีใครออกจากดันเจี้ยน ด้วยมือเปล่าหรอก เวลาที่พวกเขาเคลียร์ดันเจี้ยน..ทุกคนมีหินเลือดออกมาด้วยกันทั้งนั้น...ดังนั้นจำนวนมานาบน โลกยังไงก็ต้องเพิ่มขึ้นแน่นอน... "
หินเลือด..พลังงานของมันคือ มานา...
มินชาน นั่ง เงียบ...เค้าไม่มีคำพูดอะไรที่จะพูดต่อได้
ตอนนี้ ดันเจี้ยนกลายเป็นธุระกิจไปแล้ว ทุกประเทศ ต้องการ หินเลือด ด้วยกันทั้งนั้น..
"แล้วเราจะทำยังไงกันดี.."
คำพูดของวูชินนั้น สมบูรณ์แบบ แม้แต่คนที่ มีตรรกะคิด เยอะแบบมินชานยังรู้สึกได้ถึงภัยที่กำลังจะมา
วูชินยิ้ม
" เราจะทำยังไงนะเหรอ..เราก็ดื่ม โซจูตามปกติ...และเติบโตขึ้นจาก ดันเจี้ยนที่เราเคลียร์นั้นแหละ.. "
" รู้ไหมทำไหมฉันถึงโหดร้าย...และก้าวร้าว "
“.......”
"ฉันอาจจะมีปัญหา แต่ว่าฉันไม่เคยแหกกฏของตัวเองที่เคยสร้างไว้"
การกระทำของวูชิน คือกฏหมายของ อแลนดัล
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
ไม่แสดงความอ่อนแอ
ใครที่แทงข้างหลังเขาต้องได้รับ การตอบแทนอย่างสาสม
" ถ้าใครมายุ่งกับฉันคนๆนั้นจะต้องตาย...นี่เป็นสิ่งที่ฉันแสดงให้ คนทั่วโลกรับรู้.." .
วูชินวางแผนไว้แล้ว....เขาต้องการสร้างอาณาเขต ของ อแลนดัล อีกครั้ง...
*
ห้องประธานกิลด์ ฮวารัง
สีหน้าของ ลี-แซงโก นั้นโมโหมาก...เมื่อเขาเห็นข่าววูชิน..
" เวรเอ้ย...เป็นไปได้ไง.. "
[ พระเอกจากเกาหลีใต้ ช่วยวิกฤติไว้..]
[ผู้มีพลังระดับ AA คัง-วูชิน คนที่ คนทั่วโลกให้ความสนใจ.. ]
[ ดันเจี้ยนจะไม่แตก ถ้ามี เขา คัง-วูชิน ]
"ข่าวบ้าอะไรเนี้ย..คนพวกนี้ยก ไอ้คนป่าเถื่อนนี่เป็นฮีโร่เหรอ... "
ขณะที่ ลี-เเซงโกลกำลังเดือดอยู่นั้น..ก็มีเสียงโทรศัพท์ภายในโทรเข้ามา
" มีอะไร.. "
[ท่านประธานคะ...หัวหน้ากรมตำรวจ อยู่ในสายคะ ]
" โอเคร.."
หัวหน้ากรมตำรวจนั้น เป็นคนใหญ่ มาก..เขาไม่คิดว่าคนแบบนี้จะโทรหาเขาก่อน...
" สวัสดีครับ..ผมประธานกิลด์ ฮวารัง ลี-แซงโกล”
[ อ่า..ผมลี-ชอลดอง ]
" ครับ หัวหน้าลี เราเจอกันตอนงานวันเกิดท่าน สว.."
[ผมจะไม่อ้อมคอม...นะ คุณช่วยปิดคดี ที่ คัง-วูชินทำร้ายร่างกายทีสิ ]
"อะไรนะ..มันเป็นเหตุการณ์ที่ถ่ายทอดสดทั่วประเทศเลยนะ.... "
[มันเป็นคำสั่งจากเบื้องบน...ผมรู้ว่ามันไม่ยุติธรรม...แต่ยังไงก็ตามคุณช่วยปิดคดีนี้ที ]
" นั้นมันไม่มีเหตุผลเลย"
[ ถือว่าผมได้บอกคุณแล้ว...ผมมั่นใจว่าคุณจะทำตามนั้น..ผมหมดธุระกับคุณแล้ว..]
ตู้ดๆๆ
" หัวหน้า หัวหน้า "
เส้นเลือดบนหน้าผากของ ลี-แซงโกล เดือดขึ้น
เขาปาโทรศัพท์ ในห้องของเขา แตกกระจายไปเต็มห้อง...
" ไอ้พวกบ้านี่.. ! "
พวกนั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ...
" ดี...สงสัยประเทศนี้คงไม่เคารพ สิทธิ ส่วนบุคคลกันแล้ว.. "
พวกเขาเป็นพวกเลวทราม
หลังจากที่อารมณ์ของ ลี-แซงโกลสงบ เขาก็แอบเอาภาพ และข้อมูลต่างๆที่เขาเเบล็คเมย์ไว้..จากตู้เซฟออกมา..
"หึหึ...มาดูกันว่าฉันจะทำยังไงกับพวกที่บังอาจต่อต้านฉัน "
สว.คิมได้หลีกเลี่ยง โทรศัพท์ของ เขามาหลายสัปดาห์และ ลี-แซงโกลยังส่งรูปภาพให้ สว.คิมอย่างต่อเนื่อง...ก่อนที่เขาจะส่งอีกรอบ...ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น
ลี-แซงโกลยิ้มอย่าง ชั่วร้าย...
[ นายจะเอาแบบนี้จริงๆเหรอ..นายจะทำให้พวกเราซวยกันหมดนะ]
" ถ้าคุณทำตามข้อตกลงของเรา ผมก็จะทำลายหลักฐานพวกนี้ทิ้ง..”
[ อะไรนะ ]
" ผมรู้ว่า คุณแอบติดต่อกับพวกตะวันออกกลาง.... "
[ . . . ]
หลังจากเงียบมานาน..สว คิม ไม่มีทางเลือก....
[เอาละ...มาเจอกันหน่อยแล้วกัน.. ]
" ครับท่าน สว... "
หลังจากที่วางสายไป...ลี-แซงโกล ก็..ยิ้มอย่างชั่วร้าย
" แกบังอาจมาตีฉันคนนี้..."
เขาต้องแสดงให้เห็นว่า......วูชินคิดผิดแล้ว....ที่กล้าทำร้ายเขา...ลี-แซงโกล