เฮลิคอปเตอร์ 3 ลำของกิลด์ ไททั้น บินอยู่บนท้องฟ้า
คังวูชิน,เมโลดี้,หัวหน้ากิลด์ไททั้นและ 10 อัศวินศักสิทธิ์ ถูกส่งมาทำ ภารกิจนี้
ดีคอนมีความกังวล อยู่บนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน
" มันอาจจะมีถ้าเรามีทีมสำรองนะ.."
เขากระซิบข้างหูเมโลดี้..
"มันไม่สำคัญหรอก.. "
" แต่ว่า...พลังไฟของพวกเขา.. "
" ถ้าเป็นพลังไฟละก็...ผู้ชายคนนั้นมีทุกอย่างที่เราต้องการแล้ว.. "
เมโลดี้ไม่ลืมภาพที่วูชินใช้...ลิซ และทหารโครงกระดูกเวทย์มนต์ของเขาโจมตี....บนท้องฟ้าที่เมโลดี้เห็น เต็มไปด้วย ลูกไฟ ซึ่งนั้นเป็นภาพที่ น่ากลัวมาก...
"ฉันไม่สามารถเรียก เจนิซ ได้นะ"
วูชินพูดเสร็จเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่าง
" อะไรนะ.."
"ฉันยังไม่สามารถเรียก ลิซ ได้.. " .
" ทำไหม.. "
" พวกเขาผนึกมันไว้นะ.. "
" . . . . . . . "
เมโลดี้ ช็อค จากคำพูดของวูชิน..ปิดผนึกอะไรกัน...ใครมีความสามารถปิดผนึกพลังของเนโครแมนเซอร์คนนี้..
" อัศวินแห่งความตายละ"
"เร็วๆนี้ผนึกของอัศวินแห่งความตายพึ่งถูกปล่อยออกมา..แต่ว่าฉันก็ยังไม่สามารถเรียกพวกนั้นได้อยู่ดี "
นักรบผู้ไม่เคยหลั่งเลือดหรือน้ำตา
หัวหน้าของกองทัพทหารโครงกระดูก
หน่วยทะลวงศัตรูแห่งกองทัพ อันเดด
ถ้าพวกนั้นถูกปิดผนึก...นั้นแสดงว่า ครอบครัวของเขาคงเหลือ...ยักษ์แห่งการทำลายร้างโกเลมและเเม่มดแห่งมายา ที่โดนจับโดย รัชโหมด
' ถ้าเค้ามีแค่นั้น.. '
วูชินยิ้ม...ราวกับอ่านความคิดของเมโลดี้ออก...
" อะไรกัน...เธอต้องการที่จะยิงฉันเหรอ... "
เมโลดี้ตกใจ..รอยยิ้มของวูชินนั้นเต็มไปความอันตราย....
" ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไร.. "
"ฉันเห็น...สายตาของเธอฉันก็รู้แล้ว... "
" . . . . . . . "
" ฉันเป็นคู่ต่อสู้ให้เธอได้ตลอด...แต่ว่ายังไม่ใช่เวลานี้ รอจบเรื่องนี้ก่อน..."
วูชินไม่สนใจว่าเมโลดี้จะคิดยังไงกับเขา...เขาสามารถจัดการกับเธอได้แม้ว่าเลเวลของเขาจะไม่ สูง..แต่ว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับเขาตอนนี้คือ ช่วย บีบี ก่อน..
" ฉันเพียงแค่ สังเกตุ ราชา นะ...”
"อื้ม.. "
วูชินยิ้มแล้วพูดตอบ..
" กองทัพของพวกมันอยู่ตรงหน้าเราแล้ว "
" หื้ม... "
จากคำพูดของ คนขับเฮลิคอปเตอร์ ดีคอนมองไปด้านหน้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง...
ฟามด้านหน้าของเขาเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและมันยังอยู่ใกล้ๆกับ นิวยอร์ค
วูชิน มองเข้าไปยังสิ่งก่อสร้างที่ถูกทำลายนั้น..วูชินรู้สึกถึงพลังงานของบีบีและ รัชโหมด
" หึหึ...รัชโหมด ”
วูชินมองด้วยสายตาเย็นชา
*
ในสถานที่ห่างไกลแห่งหนึ่ง...บนท้องฟ้าเต็มไปด้วย เฮลิคอปเตอร์ ทหารและรถถัง..
มันคือโกดังของ มาเฟีย
ภายในโกดังนั้นมีเสียงของผู้ชายคนนึงเล็ดลอดออกมา...
" เมี้ยว ”
บีบีซุ่มอยู่ในเงามืดและเธอค่อยๆเข้าหาเป้าหมายอย่างเงียบๆ..
[ บอสครับ เขาล้มเหลว เป้าหมายยังมีชีวิตอยู่ ]
"อะไรนะ.. "
[ เป้าหมายยังไม่ตายครับ.. ]
" โอเคร..งั้นรีบกลับมาที่นี่.."
แจ็ค เป็น หัวหน้าของ องค์กร สายน้ำ..และเขาพึ่งวางหูโทรศัพท์จากลูกน้องของเขานั้นทำให้เขาอารมณ์เสียมาก
" แม่ง ! "
"หัวหน้า...เกิดอะไรขึ้น "
" อัลซัล ล้มเหลว"
" อะไรนะ"
เขาไม่เคยคิดเลยว่า จะเกิดเรื่องนี้ขึ้น..อัลซัล เป็นนักฆ่าที่เก่งที่สุดในตะวันออกกลางแต่เขากลับล้มเหลว...
" นี่หมายความว่าเขาไม่ใช่..เนโครแมนเซอร์ ทั่วๆไป”
" และฉันคิดว่าฐานของเขาจะถูก บุกแน่ๆ "
ความเครียดเกิดขึ้นบนหน้าของเขามากมายเพราะว่าเป้าหมายยังมีชีวิตอยู่และนั้นจะทำให้พวกเขาเจอปัญหาแน่ๆ
" ไม่เป็นไรเราตัดสินใจที่จะทิ้งฐานนี้... " .
" แต่เรายังมีงานวิจัยที่ต้องทำต่อนะครับ"
" นั้นคงต้องเลื่อนกำหนดการไปก่อน.."
แจ็คใส่เสื้อคลุมและพกปืนสั้นอีกสองกระบอก..
" ฉันจะกลับมาหลังจากที่ไปพบ ศาสตราจารย์นะ... "
" ครับ บอส.. "
พวกลูกของแจ็คเริ่มติดตั้ง ระเบิด ไว้บนอาคารของพวกเขา...เพื่อที่จะระเบิดทำลายหลักฐานทิ้ง และย้ายฐานใหม่
องค์กร สายน้ำนั้นเป็นองค์กรขนาดเล็กที่เติบโตโดย เงินสนับสนุกจาก การขายอุปกรณ์การป้องกัน ให้กับประเทศอื่นๆ พวกเขามีทั้งรถถัง อาวุธต่างๆมากมาย..
เสียงฝีเท้าของแจ็คหยุดลงเมื่อ..เขารู้สึกผิดปกติ...
"ใครนะ "
เขารีบดึงปืนพกออกมาแล้วหันหลัง..
" เมี้ยว.. ”
เเจ็คมองแมวตัวนั้นแล้ว....พูด
" อะไรกัน บ้าจริง...ออกไป... "
เเจ็ค ตัดสินใจที่จะไม่สนใจแมวตัวนั้นและปล่อยมันไป...
*
ณ ศูนย์วิจัยร้าง...
มีสิ่งน่าทึ่งมากมายในศูนย์วิจัยเเห่งนี้..
" ศาสตราจารย์ ริโอร่า เราต้องย้ายฐานแล้ว...”
ศาสตราจารย์ริโอร่า เป็นคนรับผิดชอบ ศูนย์วิจัยนี้...เขาขมวดคิ้วกับคำพูดของเเจ็ค..
" ถ้างานวิจัยของฉันยังไม่เสร็จ ฉันก็ยังไปไหนไม่ได้นะ.. "
" แต่เรามีโอกาสที่เราจะเจอ บุก ฐานนะครับ.."
" พวกเราคงยังไม่ได้วางแผนที่จะย้ายภายใน 2 วันนี้ใช่ไหม.."
หลังจากโต้เถียงกันยาว...นานศาสตราจารย์ รีโอร่าก็ยอม..
" ก็ได้...ฉันขอเวลา 3ชั่วโมง เดียวฉันขอทดลองเสร็จก่อน " .
บีบีเงียบและซ่อนอยู่ในเงามืด..
' มีอะไรแปลกๆ..'
เธอรู้สึกได้ถึงอันตรายจากความรู้สึกของเธอ...
ศาสตราจารย์ ริโอร่า เปิดกล่องสีดำเอาอัญมณีสีม่วงออกมา
' อัญมณีครอบครอง ดันเจี้ยน... '
บีบีเคยเห็นมันมาก่อน..
ศาสตราจารย์ ริโอร่า จัด หินเลือดเป็นวงเวทย์ และเอา อัญมณีครอบครอง ดันเจี้ยนใส่ไว้ตรงกลาง...
" เมี้ยวว..มีบางอย่างที่เลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นที่นี่ . "
ทันใดนั้น มันก็เกิดเป็น...ทางเข้าดันเจี้ยน...หัวใจของ ศาสตราจารย์ ริโอร่า ก็ตื่นเต้นด้วยความดีใจ จากนั้นเขาก็เอาเครื่องวัดพลังงานมาวัด..
" เอ่อ...ดูเหมือนว่าเราทำสำเร็จแล้วนะครับ "
"วัดค่าได้เท่าไหร่.."
"เอ่ออ...ดันเจี้ยนระดับ 5 ดาวครับ...เอ๊ะ.. 6ดาวแล้วครับ”
" เยี่ยม!!"
ศาสตราจารย์ ริโอร่า กำหมัดเหมือนกับได้รับ...ชัยชนะ เขาสามารถสร้างดันเจี้ยนที่มันไม่ต้องอยู่ภายใน รถไฟฟ้าใต้ดินได้แล้ว..
" เอ่อ...มันเป็น ดันเจี้ยนระดับ 7ดาวแล้วครับ"
" อะไรนะ.."
ศาสตราจารย์ ริโอร่า มองค่าอย่างประหลาดใจ นี่เป็นค่าที่เขาไม่เคยเห็นมา ก่อน..
ปั้คคค
ทันใดนั้น ก็เกิดพลัง ที่รุนแรงออกมาจากดันเจี้ยน นั้นทำให้ เครื่องมือ รถถัง และโกดังเก็บของพังทลาย อย่างกับเจอพายุเข้า..
"คุคุ...ดูเหมือนจะมี พวกมนุษย์เรียกฉันมาเหรอนี่... "
รัชโหมด ก้าวขาออกมาจากดันเจี้ยนและจับคอ บีบีไว้...
"โอ้ว...ซัคบิวบัค...เหรอนี่ เป็นพลังงานที่คุ้นเคยมาก.."
" เมี้ยว.. ”
บีบีถลึงตามองไปที่รัชโหมด...แต่ว่าเธอไม่สามารถที่จะทำอะไรได้...แกบบี้ ที่อยู่ในเงามืดเองก็รีบหนีออกไปอย่างไว...
*
เฮลิคอปเตอร์ จอดลงใกล้ๆ ฟาม
วูชินเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเลและมีโกเลมเดินตามหลังเขามา...
ดีคอน..เมโลดี้..และอัศวินศักสิทธิ์เองก็ตามหลังมาติดๆ
วูชินมองไปยังศพของพวกมนุษย์ที่ตายและหันมามองที่ รัชโหมด..
" ฮ่าๆ....มันคือซัคคิวบัส ของชายอมตะนี่เอง...”
รัชโหมด ถือบีบี..ด้วยมือข้างหนึ่งและ หัวเราะมาทางวูชิน..ทันใดนั้นวูชินก็หลี่ตามอง..
" โอ้ว..โลกยังไม่ประสานเข้ากับพลังงาน มานา เลย...คุคุคุ...ฉันละอยากเห็นวงแหวนเวทย์ที่ใช้เรียกฉันจริงๆ... "
ดูเหมือนว่า รัชโหมดจะ ยินดีกับสถานการณ์ตรงหน้ามาก...
" หึหึ...ชาย ผู้อมตะ หลบหนีมาอยู่ที่โลกแห่งนี้ นี่เอง.. "
" คืน บีบี ของฉันมา.."
"อ่า...เจ้าตัวนี้นะเหรอ... "
รัชโหมด สบัด แมวที่อ่อนปวกเปียก ในมือของเขา
" ฉันรู้ว่า..ครอบครัวของชายที่เป็นอมตะ นั้นไม่สามารถฆ่าได้..." .
" คุคุคุ...แต่ฉันมีวิธีที่จะทำให้ นายได้รับ ความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง ที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย "
" ถ้านายมีความมั่นใจพอ..ก็เข้ามาเผชิญหน้า ฉันอีกครั้ง... "
รัชโหมด มองไปยังเมโลดี้และมุ่งหน้าเข้าไปในดันเจี้ยน...
" ปล่อยลูกน้องของฉันนะ...แล้วเรามาสู้กันอย่าง ยุติธรรม.."
รัชโหมด หัวเราะ และเดินหน้าเข้าไปในดันเจี้ยน..
ก่อนที่วูชินจะเดินเข้าไป เมโลดี้ก็จับเขาไว้...
" มันเป็นกับดัก.. "
" . . . . . . . "
" ต่อให้มันเป็นกับดัก ฉันก็ไม่กลัว.. "
วูชินเดินเข้าไปในดันเจี้ยน....
" ปลดปล่อยสมุนทั้งหมดออกมา "
รัชโหมด ออกคำสั่งกับดันเจี้ยนของเขา..มอนเตอร์หลายร้อยตัวถูกส่งออกมาจากดันเจี้ยน
นี่คือทางที่ รัชโหมด เลือก..
" โกเลม.. ”
วิ้งงงงงงงงงงง
ดูเหมือนว่าพลังของโกเลมจะ รุนแรงมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา....
" ฉันจะช่วยเธอให้ได้แน่นอน โกเลม " .
วิ้งงง
เขารู้สึก ถึง ความโกรธ ความกังวล และความเศร้าของ โกเลม
"เจ้าพวกขยะนี้... "
วูชินสกัดพลังเวทย์มนต์ของเขาและให้ กับโกเลม
" กวาดล้างมันทั้งหมด..ตามใจนายเลย"
วิ้งงงงงงง
เขาเปิด ช่องเก็บของ ของเขาแล้วดื่ม ยา เวทย์มนต์ของเขา จากนั้นเขาก็ปลดปล่อยจิตสังหารของตัวเองออกมา นี่เป็นมันความรู้สึกเดิม ที่เขาคุ้นเคย..
' นี่มัน..'
วูชินหัวเราะ....เขาได้ต่อสู้กับกองทัพของทราเน็ต...ในตอนที่อยู่ที่โลกของอัลเฟ่น แต่ว่าตอนนี้เขาได้สู้กับพวกมันอีกครั้ง...ที่โลกใบนี้...เขารู้สึกตื่นเต้น และสนุกอีกครั้ง..
เมื่อวูชินเข้าไปในดันเจี้ยน..ด้านนอกดันเจี้ยนก็เกิดการ...โกลาหลอีกครั้ง
"ควิ้งง..."
" ทำไงดี เราน่าจะมีทีมสำรอง.. "
ดีคอนเริ่มรู้สึกเสียใจ..แต่ทันใดนั้น ก็มีพายุล้อมรอบโกเลม...รถถัง..เฮลิคอปเตอร์ และอาวุธต่างๆที่เป็นโลหะ...ถูกพัดเข้ามารวมร่างเป็นโกเลม....
"คู้..คู้...คู้...คู้.. "
โกเลมเหล็กเริ่มคำรามและมันทำให้มอนเตอร์นอกดันเจี้ยน ตกใจ
เมโลดี้กลืนน้ำลาย...
" นี่มัน....ยักษ์แห่งการทำลาย"
ทันใดนั้น โกเลมก็เริ่มอาวะวาดด้วยความโกรธ
By Mheeeza มา วันนี้ พา บวกรัวๆ