px

เรื่อง : อหังการ์การล้างแค้น
ตอนที่ 4 – บทแนะนำ (2)


ตอนที่ 4 – บทแนะนำ (2)

 

ด้วยทักษะนี้ มันช่วยให้เขาสามารถควบคุมประสาทสัมผัสทั้งห้าได้อย่างอิสระ ดังนั้นมันน่าจะพอมีทางอยู่

 

สาเหตุที่ผู้เล่นทุกคนได้รับทักษะที่เหมาะสมกับตัวเองนั้น เป็นเพราะพวกเขาต้องใช้มันในการทำลายสิ่งท้าทาย

 

กุญแจสำคัญคือ พวกเขาสามารถใช้ทักษะของตนเองได้ดีเพียงใด

 

ยอนอูปิดตาลง และจดจ่อกับทุกเสียงรอบด้าน

 

มันไม่ยากที่จะมีสมาธิกับมัน

 

เขาคุ้นเคยกับเรื่องเช่นนี้อยู่แล้ว

 

[‘ประสาทสัมผัส’ เปิดใช้งาน ประสาทสัมผัสด้านการฟังยกระดับขึ้น]

 

[‘ประสาทสัมผัส’ ยกระดับขึ้นความสามารถขึ้นเป็น 0.8%]

 

ยอนอูพยายามจดจ่อกับทุกสิ่งที่ได้ยินท่ามกลางความเงียบงัน

 

แต่มันช่างยากยิ่งนัก ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะแยกแยะระหว่างเสียงที่ต้องการได้ยินกับเสียงรบกวนรอบข้าง

 

ติ๋ง

 

ติ๋ง

 

เขาได้ยินเสียงน้ำหยดลงจากเพดาน

 

แกร่ก! คลิ้ง!

 

เขาได้ยินเสียงลูกธนูเหล็กที่กำลังถูกบรรจุเข้าไปในกับดักอีกครั้ง

 

นอกจากนี้ ยังได้ยินเสียงอื่นอีกมากตลอดเส้นทาง

 

ถึงกระนั้นเขาก็ยังพยายามแยกเสียงที่ต้องการออกทีละเสียง

 

เวลาผ่านไปนานพอสมควร

 

แคร่ก!

 

‘นี่ไง!’

 

บางสิ่งบางอย่างส่งเสียงดังเอี๊ยดเพราะสนิม มันคือเสียงฟันเฟือง

 

ยอนอูลืมตาขึ้น แล้วขวางดาบสั้นออกไปด้านข้าง

 

ปึก!

 

แคร่ก!

 

ดาบปักลึกเข้าไปด้านหนึ่งของเพดาน จากนั้นกับดักก็พังลง

 

‘ต้องอย่างงั้นสิ! เจอจนได้’

 

ดวงตายอนอูเป็นประกาย

 

แน่นอนว่ามันยังมีข้อเสียก็คือต้องกำจัดประสาทสัมผัสส่วนอื่นออกไปให้หมด และต้องจดจ่อแค่ประสาทสัมผัสด้านการฟังเท่านั้น แต่ที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือเขาพบวิธีที่จะผ่านด่านได้แล้ว

 

ยอนอูฝืนขยับร่างกาย ทั้งที่ยังคงเจ็บปวด

 

เขาขยับแขนด้านซ้ายแทบไม่ไหว จากนั้นจึงพยายามเดินแบบกะเผลก มันโคตรบ้าที่ต้องเคลื่อนไหวในสภาพเช่นนี้

 

แม้จะย่างก้าวได้อย่างเชื่องช้า แต่ยอนอูก็ต้องควบคุมตัวเองเพื่อไปยังกับดักต่อไปให้ได้

 

ชิ้ง!

 

ลูกธนูเหล็กยิงพุ่งมาอีกครั้ง

 

‘ตรงไหล่ขวา!’

 

ยอนอูได้ยินเสียงฟันเฟือง และพยายามหันร่างกายไปด้านข้างเพื่อหาตำแหน่งตามทิศทางที่ลูกศรถูกยิงมา

 

ปึก!

 

ลูกธนูเฉียดไหล่เขาไปอย่างหวุดหวิด แล้วปักลงไปในผนัง

 

‘ดี!’

 

ยอนอูกำหมัด

 

[ทักษะ ‘ประสาทสัมผัส’ ยกระดับความเชี่ยวชาญขึ้นเป็น 1.5%]

 

หลังจากเริ่มรู้สึกว่ามันได้ผล ยอนอูก็ไม่รอช้า และรีบเคลื่อนที่ไปยังตำแหน่งต่อไป

 

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

 

‘หลบได้อีกสี่’

 

จากบนลงล่าง แต่ละดอกพุ่งไปที่ขมับ หัวใจ ท้อง และหัวเข่า

 

ยอนอูหันหัวหลบไปด้านข้าง พร้อมกับก้าวเท้าไปข้างหน้า

 

ลูกศรที่เล็งต้นขาพลาดไปโดนพื้น ขณะเดียวกันเขาก็ใช้ดาบสั้นป้องกันลูกศรที่พุ่งเข้ามาตรงท้อง

 

เคล้ง!

 

ดาบสั้นสั่นไหว ทำให้เกิดเสียงที่น่าพอใจ

 

มือเขาเจ็บจากแรงกระแทก แต่เหตุการณ์ระทึกที่เจอทำให้ร่างกายเต็มไปด้วยอะดรีนาลีน

 

[ทักษะ ‘ประสาทสัมผัส’ ยกระดับความเชี่ยวชาญขึ้นเป็น 2.1%]

 

[พละกำลังเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้ม]

 

[ความชำนาญเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้ม]

 

ข้อความแจ้งระดับทักษะ และคุณสมบัติที่เพิ่มขึ้นปรากฏขึ้นต่อหน้าสายตาเขา

 

         ‘ถ้าพละกำลังและความเชี่ยวชาญเราเพิ่มขึ้น…หน้าต่างสถานะ’

 

[ผู้เล่น: ยอนอูชา]

 

ลักษณะ: เลือดเย็น

 

พละกำลัง: 11 ความชำนาญ: 16 ความแข็งแกร่ง: 12 พลังเวท: 21

 

ทักษะ: เนตรมังกร (0.0%) ประสาทสัมผัส (2.1%) มองการณ์ไกล (0.0%)

 

‘เป็นอย่างที่คิดไว้จริงด้วย’

 

ยอนอูยิ้มอย่างพึงพอใจ

 

ในโลกความเป็นจริง มันต้องใช้เวลามากมายในการฝึกเพื่อเพิ่มความสามารถด้านใดด้านหนึ่ง แต่ที่นี่แตกต่างกัน

 

‘ตราบใดที่ยังพยายาม เราต้องประสบความสำเร็จแน่ มันไม่มีที่ไหนเหมือนที่นี่อีกแล้ว’

 

ต้องขอบคุณระบบอินเตอร์เฟสที่ทำให้เขาเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ยอนอูปิดหน้าต่างสถานะ และวิเคราะห์สถานการณ์อย่างใจเย็น

 

‘ตอนนี้เราก็พอมีทางที่จะหลบธนูได้แล้ว แต่ปฏิกิริยาตอบสนองก็ยังช้าอยู่ดี’

 

ดาบสั้นเคลื่อนที่ได้ช้ากว่าลูกธนูประมาณครึ่งจังหวะ ต่อให้สังเกตลูกธนู แต่ถ้าตอบโต้ได้ช้า มันก็จะดูไร้ความหมายทันที

 

ยอนอูแบ่งสมาธิที่จดจ่อกับการฟังไปยังมือขวา

 

[‘ประสาทสัมผัส’ เริ่มทำงาน ประสาทสัมผัสของคุณยกระดับมากขึ้น]

 

[ทักษะ ‘ประสาทสัมผัส’ ยกระดับความเชี่ยวชาญขึ้นเป็น (2.3%)]

 

ยอนอูย่างก้าวไปด้านหน้า

 

ฟิ้ว!

 

ลูกธนูเล็งไปที่หน้าผากของเขา

 

 

เขาปัดลูกธนูไปอีกทางอย่างรวดเร็ว

 

มันเป็นอัตราที่ไม่ช้า แต่ก็ไม่เร็วจนเกินไป

 

‘เราต้องพุ่งความสนใจไปที่การฟังกับแขนขวาเท่านั้น แต่มันก็ยากอยู่นะ ที่จะแยกประสาทสัมผัสออกเป็นสองส่วนพร้อมกัน’

 

เขากวาดสายตามองผ่านความมืด

 

‘ช้า ๆ แต่ต้องไม่ช้าจนเกินไป’

 

ยอนอูค่อย ๆ เริ่มทำแบบเดิมอย่างเชื่องช้า

 

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

 

ลูกธนูเหล็กยิงใส่เขาทุกครั้งที่เริ่มย่างก้าวเดิน

 

ยอนอูหลบลูกธนูด้วยการเคลื่อนไหวให้น้อยที่สุด หรือถ้ามันยากที่จะหลบก็จะใช้ดาบสั้นปัดมันออกไป ต่อมาเขาดัดแปลงเทคนิคป้องกันตัวเพิ่มโดยการเบี่ยงทิศทางลูกธนูด้วยด้านข้างของดาบ หรือลดระดับศีรษะลงเพื่อหลบ พร้อมทั้งบิดร่างกายไปด้านข้าง และเดินหน้าเพื่อปะทะไปด้วย

 

ปึก!

 

มีบ้างที่เขาพลาด และถูกยิงเข้าด้านหลัง

 

แต่แล้วยอนอูก็ดึงลูกธนูออกอย่างไม่สนใจ และไม่ส่งเสียงอันใดออกมาแม้แต่น้อย

 

หลังจากห้ามเลือดแล้ว เขาก็เริ่มเดินไปข้างหน้าแบบกะเผลก

 

ยอนอูเดินไปอย่างเงียบ ราวกับเป็นหุ่นยนต์

 

[ทักษะ ‘ประสาทสัมผัส’ ยกระดับความเชี่ยวชาญขึ้นเป็น 3.1%]

 

[พละกำลังเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้ม]

 

[ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้ม]

รีวิวผู้อ่าน