ตอนที่ 5 : บทแนะนำ (3)
หลังจากที่เดินมาสักพักใหญ่ ยอนอูสังเกต และเริ่มเข้าใจแบบแผนของกับดัก
‘วิธีเพิ่มคะแนนคุณสมบัติขึ้นอยู่กับวิธีที่เราจัดการลูกธนูสินะ’
ตัวอย่างเช่น ถ้าปะทะกับลูกธนูพละกำลังก็จะเพิ่มขึ้น ถ้าหลบมันความชำนาญก็จะเพิ่มขึ้น และถ้าโดนยิงความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน
ดูเหมือนที่มันให้ผลแบบนี้ เพราะเขาใช้วิธีจัดการลูกธนูแตกต่างกัน จึงทำให้กระตุ้นคุณสมบัติไม่เหมือนกันไปด้วย แต่มันก็ไม่ถูกต้องไปเสียทีเดียว
ยิ่งไปกว่านั้น
‘หัวลูกธนูมันมีสีที่แตกต่างและปะปนกันไปด้วยนี่’
ค่าสถานะของเขายังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และประสาทสัมผัสเขาก็ยิ่งไวขึ้นเช่นกัน กว่าที่จะรู้ตัวเขาก็สามารถมองเห็นลูกธนูอันน้อยนิดได้อย่างชัดเจนแล้ว
ตอนแรกเขาคิดว่าคงเข้าใจผิดไปเอง
เพราะมันเล็กมาก และมีหลายสีถูกทาไว้ที่ปลายหัวลูกศร
อีกทั้งแสงยังสลัวเกินกว่าที่จะบอกสีของมัน และยากที่จะสังเกตในขณะที่มันถูกยิงออกมาจากหลายทิศทาง
อันที่จริงลูกธนูปกติทั่วไปจะมีหัวธรรมดา แต่นี่มันมีหลากสี ทำให้เขายิ่งคิดมากขึ้นไปอีก
ขณะเดียวกันวิสัยทัศน์ของเขาแข็งแกร่งมากขึ้น และความสามารถในการมองเห็นวัตถุเคลื่อนที่ก็แม่นยำขึ้นเช่นกัน จากที่เคยสงสัยก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความมั่นใจ
สีของหัวธนูต้องมีไว้เพื่ออะไรสักอย่างแน่นอน
‘สีที่เราเห็นจนถึงตอนนี้… คือ สีแดง สีน้ำเงิน และสีเหลืองสินะ?’
ยอนอูตกอยู่ในภวังค์
‘มันคืออะไรกันแน่? ทำไมต้องมีสีไม่เหมือนกันด้วย?’
จากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ ว่าเคยเห็นมันในไดอารี่
มาคิดดูแล้ว มันไม่มีอะไรในรอบแนะนำที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล แม้กระทั่งสิ่งที่เล็กที่สุดก็ตาม
ทุกสิ่งทุกอย่างมีเจตนาแฝงอยู่เสมอ
และสิ่งที่แปลกที่สุดก็คือสีที่ทาบนลูกธนู
‘จองอูไม่พบความลับที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ หรือว่ามันจะเป็นหนึ่งในชิ้นส่วนลับ?’
น้องชายเขาและเพื่อนร่วมกลุ่มเกือบจะไม่ผ่านด่าน A ด้วยซ้ำ แต่นี่ยอนอูมาตัวคนเดียว ดูเหมือนความแตกต่างนี้จะช่วยให้เขาค้นพบชิ้นส่วนลับที่ไม่มีใครเคยพบมาก่อน
ยอนอูกลับมาเคลื่อนไหว และกำลังคิดว่าจะลองดูสักตั้ง
ชิ้ง!
ทันใดนั้น ลูกธนูหกดอกยิงพุ่งใส่เขา ซึ่งมีหนึ่งดอกที่มีหัวสีน้ำเงิน
‘ตอนนี้สิ่งที่ต้องสังเกตก็คือ คุณสมบัติ และทักษะของเรา ดังนั้น…’
ยอนอูหลีกเลี่ยงลูกธนูสีอื่น และเข้าปะทะแต่กับลูกธนูสีน้ำเงินเท่านั้น
ติ้ง!
[พละกำลังเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้ม]
[ทักษะ ‘ประสาทสัมผัส’ ยกระดับความเชี่ยวชาญขึ้นเป็น 4.2%]
ข้อความแจ้งค่าพละกำลัง และความเชี่ยวชาญของทักษะที่เพิ่มขึ้น
ผลที่ได้รับไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก แสดงว่า
‘มันยังไม่ใช่’
ยอนอูส่ายหัว
‘ต้องมีอะไรสักอย่างสิ เพราะมันแตกต่างจากลูกธนูดอกอื่นอย่างชัดเจน’
หลังจากผ่านไปสักพักใหญ่ ก็มีลูกธนูสีแดงพุ่งเข้ามา
ยอนอูหันไปโดยรอบ พร้อมหลบลูกธนูทั้งหมดยกเว้นอันสีแดง
เขารู้สึกเจ็บข้อมือขณะที่ปัดป้องลูกธนูสีแดง มันรุนแรงกว่าที่คิด
[คุณได้ทำการสกัดลูกธนูสีแดง]
[พละกำลังเพิ่มขึ้นสามแต้ม]
‘นี่แหละ!’
ยอนอูตั้งสติ
พละกำลังเพิ่มขึ้นยิ่งนัก
มันแตกต่างกันอย่างมาก ถ้าเทียบกับการเติบโตแบบปกติทั่วไปที่ค่อนข้างช้า
‘หน้าต่างสถานะ’
[ผู้เล่น: ยอนอูชา]
ลักษณะ: เลือดเย็น
พละกำลัง: 19 ความชำนาญ: 19 ความแข็งแกร่ง: 14 พลังเวท: 21
ทักษะ: เนตรมังกร (0.0%) ประสาทสัมผัส (4.3%) มองการณ์ไกล (0.0%)
ยอนอูยิ้มเล็กน้อย
เมื่อเวลาผ่านไป ความเร็วในการเติบโตของคุณสมบัติก็เริ่มช้าลง
บัดนี้เขาพบวิธีเพิ่มระดับคุณสมบัติอีกครั้ง
‘แต่ละสีน่าจะมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันแน่ ถ้าสีแดงคือพละกำลัง แล้วสีอื่นละ?’
เขาจึงทำการปัดป้องลูกศรสีน้ำเงิน แต่แล้วมันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่นหมายความว่าต้องใช้วิธีการแตกต่างกันไปในแต่ละสี
ทันทีที่เริ่มเข้าใจถึงสถานการณ์ตอนนี้ เขาก็เร่งความเร็วขึ้น
ชิ้ง!
ลูกศรสีน้ำเงินจะเร็วกว่าสีอื่น
ครั้งนี้เขาจะไม่ปะทะ แต่จะหลบมันอย่างฉิวเฉียดแทน
[คุณหลบลูกศรสีน้ำเงิน]
[ความชำนาญเพิ่มขึ้นสองแต้ม]
‘ลูกธนูสีเหลืองนี่สิยากกว่า’
เพราะการโจมตี และการหลบเลี่ยงได้ใช้กับสีอื่นไปแล้ว เขายื่นแขนซ้ายออกไปเพื่อดูว่ามันจะใช้งานได้ไหม
ปึก!
[คุณถูกโจมตีโดยลูกธนูสีเหลือง]
[ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นสองแต้ม]
“บ้าไปแล้ว”
ยอนอูดึงลูกธนูออกบางดอก ก่อนที่จะขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด มันให้ความรู้สึกราวกับว่าแขนกำลังจะขาด
เขายับยั้งเส้นประสาทสัมผัสที่ส่งสัญญาณความเจ็บปวดให้ได้มากที่สุด และเปิดรับสัญญาณเฉพาะส่วนที่เป็นกระดูก และข้อต่อที่ยังไม่ได้รับความเสียหาย ซึ่งคนปกติทั่วไปไม่มีทางที่จะทำเช่นนี้
เขารู้สึกเวียนหัวเพราะเสียเลือดมากเกินไป
เขาพยายามทรงตัวไปพร้อมขอบคุณค่าความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น ถ้าไม่มีมันเขาคงร่วงไปแล้ว
จากนั้น
แค่ก!
ยอนอูไอเป็นเลือด จนมันไหลหยดออกมาตามฝ่ามือที่ปิดปากไว้
การยับยั้งประสาทสัมผัสไม่ได้ทำให้อาการเจ็บปวดหายไป
ความเจ็บปวดจากแขนซ้ายแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย
เขาพยายามอีกครั้ง
จนเกือบสลบไป
ร่างกายเขาเตือนว่าแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว มันบ้าบิ่นยิ่งนักที่ทนมาได้ขนาดนี้ และถ้าตอนนี้ยังไม่ได้พัก เขาต้องล้มลงเป็นแน่
แต่แล้วยอนอูกัดฟันอีกครั้ง
‘ความเจ็บปวดแค่นี้ มันเทียบไม่ได้กับที่จองอูเจอมาหรอกนะ’
แม้ว่ายอนอูจะไม่ได้สัมผัสกับมันด้วยตนเอง แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่น้องชายได้รับ โดยการดูมันผ่านภาพในไดอารี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้าเพียงเท่านี้ยังทนไม่ได้ เขาก็คงไม่สามารถทำอะไรเพื่อน้องชายได้อีกต่อไปในอนาคต
ยอนอูดึงลูกธนูสีเหลืองออกจากแขนซ้าย
ร่างกายถึงขีดจำกัดแล้ว แต่อย่างน้อยแผนของเขาก็สำเร็จ และเป็นไปตามที่ต้องการ
สีแดงคือพละกำลัง สีน้ำเงินคือความชำนาญ และสีเหลืองคือความแข็งแกร่ง
ดังนั้นสิ่งที่เขาต้องทำก็คือปฏิบัติตามสถานะของแต่ละสี
แต่แล้วหนทางยังอีกยาวไกลกว่าจะถึงจุดสิ้นสุด
จากประสาทสัมผัสเขารู้สึกได้ว่ายังเหลือกับดักอีกมาก ซึ่งหมายความว่ายังมีแต้มคุณสมบัติจำนวนมากที่รอให้เขาเก็บเกี่ยวอยู่เช่นกัน
เลือดไหลออกมาจากกรามเขาอีกครั้ง
ยอนอูกลืนเลือดลงไป และเริ่มเคลื่อนไหว สายตาเขาลุกโชนราวกับไฟ
จากนั้นก็เดินออกมาทีละก้าว
ยอนอูยังคงวิ่งพุ่งไปข้างหน้า ทั้งที่แทบจะล้มทั้งยืน
* * *