‘ถ้าเราจะ…’
จากนั้นคานกัดฟันแน่น และดวงตาเริ่มเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท
การหักหลังครั้งแรกมักยากเสมอ แต่พอเป็นครั้งที่สองมันจึงไม่ยากอีกต่อไป
คานส่งสัญญาณผ่านสายตาไปยังเพื่อนร่วมกลุ่ม
ว่าให้ล้อมรอบเขาไว้
โชคดีที่ไม่มีใครสนใจมองมายังมุมห้องนี้เลย
‘มันง่ายที่จะกำจัดศพให้สิ้นซากตั้งแต่ตอนนี้ เพราะบิลยังไม่รู้ว่ายุลหน้าตาเป็นยังไง เราก็แค่บอกเขาไปว่ามันได้รับบาดเจ็บจากด่านบอสแค่นั้น’
เพื่อนร่วมกลุ่มยังคงรู้สึกมึนงง และกังวลว่าพวกเขาต้องทำถึงขนาดนี้เชียวหรือ แต่มันก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นอกจากต้องลงมือทำ ขณะนั้นเองคานจึงส่งสัญญาณให้อีกครั้ง
จากนั้นก็ชักดาบออกมาอย่างระมัดระวัง
เขาจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด
แต่แล้ว
“มีคนเคยบอกไว้ว่ากลุ่มอารังดัลในบทแนะนำ ถูกควบคุมจากเผ่าชองฮวาโดโดยตรง ทั้งเผ่าชองฮวาโดกำลังจะรับสมัครสมาชิกใหม่จากกลุ่มอารังดัลอีกด้วยนะ แต่พวกเขามีข้อกำหนดในการค้นหาว่าจะต้องเป็นคนที่ไม่มีมลทินเลย ถึงแม้ว่าจะไม่เป็นตัวของตัวเองก็ไม่เป็นไร”
“อะไรนะ… อ้าก!”
เสียงที่โผล่ขึ้นมาอย่างกะทันหันจากด้านหลัง ทำให้คานสะดุ้งเล็กน้อย เขาที่พยายามดึงดาบออก ก็กลับส่งเสียงกรีดร้องออกมาแทน
เขาเจ็บแขนอย่างแสนสาหัส
มือข้างขวาร่วงลงไปบนพื้น พร้อมกับเลือดที่ไหลนอง
“แขนฉัน! แขนฉัน!”
คานกรีดร้องออกมาอย่างดัง ขณะที่จับแขนขวา
จากนั้นยุลสังเกตว่ามีบางสิ่งแปลกไป จึงทำให้เขารีบหันกลับมา
ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมึนงง ทันใดนั้นเพื่อนร่วมทีมอีกคนก็ชักดาบขึ้นมา แล้วชี้ไปทางด้านหลัง
นั่นคือยอนอูผู้ซึ่งกำลังยืน และสลัดเลือดออกจากดาบ
“หากนายไล่ทำร้ายผู้อื่นแบบนี้ ก็แปลว่านายคงเตรียมพร้อมที่จะเสียมือข้างใดข้างหนึ่งอยู่แล้วสินะ”
* * *
ยอนอูขมวดคิ้วอยู่ภายใต้หน้ากาก
‘ตอนนี้เรารู้สึกโคตรห่วยแตกเลย ทำไมต้องเอาตัวเองมายุ่งกับเรื่องบ้าแบบนี้ด้วย’
ตอนแรกเขาคิดที่จะเพิกเฉย และมุ่งหน้าตรงไปยังด่าน B ทันที
แต่มีเหตุผลบางอย่าง ที่ทำให้เท้าของเขาขยับออกไปไหนไม่ได้เลย
คงเป็นเพราะภาพของยุลปรากฏขึ้นในหัว
ภาพที่ยุลโดนเพื่อนร่วมกลุ่มหักหลังนั้นยังคงชัดเจน
‘หักหลัง…’
ใบหน้ายุลนั้นซ้อนทับกับคนที่เขารู้จัก
นั่นคือน้องชายเขาเอง ผู้ที่เคยถูกหักหลังจากเพื่อนร่วมกลุ่ม
ยุลก็เป็นเช่นเดียวกัน และคนที่เคยทรยศหักหลัง กลับออกตามหายุลอีกครั้ง
มันหมายความว่าอะไรกันแน่?
โดยปกติกรณีเช่นนี้ คือผู้คนที่กลัวว่าถ้าทิ้งจุดอ่อนนั้นไป มันอาจจะกลับมาเอาเปรียบได้ในภายหลัง
ยอนอูรู้เรื่องนี้ดี
มันจึงเป็นเหตุผลให้เขารอดูว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร และสุดท้ายก็ได้พบกับการกระทำที่ชั่วร้าย และสกปรก
ในความคิดเขา แทบจะอยากล้างตาด้วยน้ำสะอาดทันที
“แขนฉัน! แขนฉัน! ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไง ห้ะ!”
คานร้องออกมาขณะที่คว้ามือขวาที่ถูกตัดขาด พร้อมด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยว
“ฉันจะฆ่าแก!”
เพื่อนร่วมกลุ่มคนอื่นก็ชี้ดาบไปยังยอนอูเช่นกัน
แต่แล้วพวกเขาก็ไม่ได้คิดที่จะพุ่งเข้าไปแต่อย่างใด
ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น พอหันมาอีกทีพวกเขาก็เห็นมือของคานลอยออกมาแล้ว
‘ฝีมือเขาช่างยอดเยี่ยม!’
เหงื่อเย็นยะเยือกไหลลงเต็มแผ่นหลัง
พวกเขาคิดว่ายอนอูเป็นคนที่คุ้มครองยุล เพียงเพื่อช่วยเขาแค่ระหว่างทางเท่านั้น
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะเข้ามาช่วยยุลต่อสู้ มันก็คงไม่ง่ายนักที่จะล้มพวกเขาลงด้วยผู้คนที่น้อยกว่า
แต่พวกเขากลับคิดผิด
ยอนอูยิ้มอย่างเฉยชา
“พยายามให้ดีที่สุดละกัน”
“ไอ้สารเลว!”
คานจ้องมองไปข้างหน้าด้วยสายตาบ้าคลั่ง แล้วก็ชักดาบด้วยมือซ้าย แล้วเหวี่ยงไปยังลำคอของยอนอู
“คาน!”
เพื่อนร่วมกลุ่มทั้งหมดเรียกชื่อเขาออกมาด้วยความประหลาดใจ
พวกเขายังไม่แน่ใจว่ายอนอูมีทักษะอะไร แต่หากตอนนี้เขาปะทะกับยอนอู ความหวังที่จะเข้าสู่อารังดัลก็จะจบลงด้วยการก่อวินาศกรรมทันที
แต่คำนั้นกลับไม่เข้าหูคานเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากกำลังจมอยู่ในภวังค์การแก้แค้น
ยอนอูก้าวไปข้างหน้า
พร้อมคิดว่าจะจัดการกับคนเหล่านี้อย่างไร
พวกเขาเป็นคนประเภทที่ไม่รู้สึกผิดกับการแทงข้างหลังผู้อื่น แต่พอโดนแทงกลับบ้างก็ทำเป็นรับไม่ได้
มันจึงทำให้เขารู้สึกสมเพชยิ่งนัก
ปัก!
ยอนอูหลบดาบ แล้วเคลื่อนตัวไปด้านหลังคาน แล้วจึงดึงแขน และพันมันไว้เพียงเสี้ยววินาที
จากนั้นก็บิดแขนคานไปทางด้านหลังเล็กน้อย
แคร่ก!
แขนข้างซ้ายของคานหักผิดรูป
“อ้าก!”
ยอนอูไม่สนใจเสียงร้องครวญครางใดทั้งสิ้น และยังพลิกแขน และนำมันพันรอบตัวเขาอีกครั้ง จากนั้นก็ปีนขึ้นไปบนไหล่
มันเป็นการเคลื่อนไหวที่เฉียบแหลมคล้ายแมว
เขาเหยียบลงไปอย่างหนัก จนทำให้ไหล่เขาหัก
แกร่ก!
“อ้าก! อ้าก!”
“คาน!”
“ไอ้หน้าตัวเมีย!”
“ปล่อยเขาไปได้แล้ว!”
เคล้ง!
ดาบร่วงหล่นลงไปที่พื้นอย่างไร้ประโยชน์
คานไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้ จึงคุกเข่าลง
ในเวลาเดียวกันเพื่อนร่วมกลุ่มก็ยังไม่สามารถเข้าไปช่วยได้
ยอนอูคล่องแคล่วมากเกินไป ทั้งยังเหยียบไหล่คานไว้อีก
ยอนอูบิดแขนที่หักผิดรูปไปด้านหลังอีกครั้ง จากนั้นก็ย้ายเท้าลงมาถีบตรงกระดูกสันหลังอย่างแรง
เขาขู่ว่าจะสังหารคาน หากพวกเขาเข้ามาใกล้แม้แต่เพียงนิดเดียว
“อ้าก!”
ดวงตาคานแดงก่ำราวกับว่าพร้อมที่จะกระเด้งออกมาได้ทุกเวลา
“ลองเข้ามาดูสิ ฉันรับรองได้เลยว่ามันจะไม่มีทางเดินได้อีก”
ดวงตายอนอูภายใต้หน้ากากเปล่งประกายระยิบระยับ แต่แฝงไปด้วยความเย็นชา