' นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย.. '
แซงโกลยืนอยู่ในดันเจี้ยนอย่างประหลาดใจ...
[ ถ้านายยอมรับข้อเสนอของฉัน...นายจะได้ออกไปจากที่นี่อย่างง่ายดาย ]
" นายเป็นใคร.."
[ คุคุคุ ]
เสียงหัวเราะในหัวของแซงโกลทำให้เขาตัวสั่น
[ ถ้านายต้องการพลังก็เข้ามาหาฉันแล้วกัน.. ]
ทันใดนั้นก็ปรากฏประตูวาปสีแดงต่อหน้าแซงโกล...
' มันเกิดขึ้นได้ยังไงฉันยังไม่ได้ฆ่ามอนเตอร์ในนี้เลย.'
' หรือว่านี่คือความสามารถในการควบคุมดันเจี้ยน..'
ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรแล้ว ที่เขาต้องการ คือพลัง..เพื่อที่จะเเก้เเค้น..
เมื่อเขาเดินทางผ่านประตูวาปเข้ามา เขาก็เห็น..ปราสาทน้ำเเข็งขนาดใหญ่..
เขาต้องวิ่งหนีสัตว์ประหลาดที่วิ่งมากับพื้น..เพื่อที่จะเข้าไปในปราสาท
เขาต้องวิ่งหลบ โทรลน้ำแข็งและกับดักมากมายจนมาถึงประตู...ขนาดใหญ่
แต่เมื่อเขาเดินเข้ามาในปราสาทพวก มอนเตอร์ต่างๆมากมายก็ไม่เข้ามา..
เขาเดินมาจนถึง ห้องโถงที่มีที่นั่งของกษัตร์ของที่นั้นอยู่...และมันมีคนนั้นอยู่ตรงนั้น
" โอ้ว..นายมาจริงๆด้วย "
เมื่อเขาลุกจากที่นั่งของเขา
แซงโกลก็นั่งคุกเข่าให้...และก้มหัวให้
" นายนี่ตัดสินใจที่เร็วจริงๆ"
" เงยหน้าขึ้น.. "
" ครับ.." .
" ยินดีต้อนรับสู่ดันเจี้ยนของฉัน... " .
" . . . . . . . "
" นายไม่ต้องกลัวหรอก..ฉันต้องการยื่นข้อเสนอให้นาย..ดังนั้นฉันจึงส่งข้อความไปถึงนาย”
" เอาละฉันจะให้พลังกับนาย. "
แซงโกลชอบคำว่าพลังแต่ว่าสำหรับเขาเเล้ว ของฟรีไม่มีในโลกหรอก...
"แล้ว คุณต้องการอะไรจากผม... "
" คุคุคุ "
"นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันชอบมนุษย์”
" ฉันต้องการที่จะครองโลก..แต่ว่าตอนนี้โลกยังมีพลังมานาไม่พอ... "
" . . . . . . . "
ลี-แซงโกลเหมือนได้ฟังความลับของ ดันเจี้ยน
ที่เล่าโดย แม่ทัพของทราเน็ต ลีโอโล่..
จานั้น ลีโอโล่ก็ส่งพลังมาให้ลี-แซงโกล..
' นี่มัน..'
ดันเจี้ยนแตก..
ลีโอโล่ต้องการ ใช้ ดันเจี้ยน เพื่อที่จะให้มันเป็นประตู ในการส่งกองทัพของเขาไปยังโลก..
" โอ้..ที่ฉันให้พลังกับนายเพราะว่าดูเหมือนนายจะมีปัญหากับ ชายอมตะคนนั้นนะ "
แซงโกลรู้สึกว่า พลังของเขา..เพิ่มขึ้นมากมาย รวบถึงความรู้ใหม่ๆด้วย
'โอ้...พระเจ้า สิ่งนี้คือ พระเจ้าแน่ๆ...”
เขารู้สึกถึงได้ว่า พลังนี้คือพลังของพระเจ้าแน่ๆ
และคงมีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะต่อต้านพลังของพระเจ้า..
<คุณได้กลายเป็น ข้ารับใช้ของกษัตริย์ ลีโอโล่ที่ 25>
ลีโอโล่ยิ้ม..
*
วูชินได้เตรียมตัวที่จะขึ้นเครื่อง...บินส่วนตัวของกิลด์ไททั้นในระหว่างที่เขาทักทายลูกเรือ และนั่งบิน วูชินก็เห็นคนที่เขาคุ้นเคยอยู่ในนั้นด้วย
" เธอมาทำไหมที่นี่.."
" . . . . . . . "
ก่อนที่เมโลดี้จะตอบ..ควันสีดำก็โผล่ขึ้นมาอยู่ข้างวูชิน...คิบะปรากฏร่างขึ้น
[ เจ้าผู้หญิงที่ชั่วช้า.. ]
คิบะตะโกนออกมาและกำลังจะเข้าไปโจมตี เมโลดี้..แต่วูชินห้ามไว้ก่อน..
" ใจเย็นคิบะ..กลับเข้าไปก่อน..จนกว่าฉันจะเรียกนาย”
คู คู คู
คิบะ พ่นลมหายใจของ เขาใส่หน้าเมโลดี้ นั้นทำให้เธอหน้าซีด...จากนั้นวูชินก็สั่ง อัศวินแห่งความตายของเขาอีกครั้ง...
" คิบะ กลับไปก่อน.. "
คิบะจ้องไปทาง เมโลดี้ก่อนที่เขาจะกลับไปในห้อง อัญเชิญอีกครั้ง..
" . . . . . . . "
คนในเครื่องบิน ยืนตัวแข็งอยู่..เพราะว่าพวกเขาไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน..
" อื้ม..เธอจะไปตะวันออกกลางด้วยเหรอ "
" ใช่ค่ะ "
" แล้วทำไหมเธอ ถึงต้องไปกับฉันด้วยละ.. "
" เอ่อ..ท่านเทพธิดาให้ฉันคอยช่วยเหลือคุณค่ะ.. "
วูชินขมวดคิ้ว..ทำไหม นางฟ้าศักสิทธิ์ถึงต้องมาช่วย เนโครแมนเซอร์อย่างเขากัน
" เอ่อ...ฉันขอโทษ ค่ะ"
เมโลดี้ ลด ศีรษะของเธอลง
" เธอไม่ต้องเข้ามาใกล้ฉันเข้าใจไหม "
"ค่ะ.." .
" นอกจากนี้อย่าใช้...เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ใกล้ๆตัวฉันด้วย"
" ค่ะ. "
" ฉันพูดอย่างซีเรียสนะ..ถ้าพลังของเธอพลาดโดนพวกนั้นขึ้นมา...พวกนั้นจะ บาดเจ็บ..”
" ค่ะ..ฉันจะระวัง "
อัศวินแห่งความตายของเขาต่างประท้วงกันอยู่ข้างในห้องอัญเชิญ..นั้นทำให้วูชิน ขมวดคิ้ว
วูชินไม่ได้ รังเกียจที่เธอมาที่นี่ด้วยแต่ว่า พวก อัศวินแห่งความตายของเขานั้น เกลียด พวกนางฟ้าศักดิ์สิทธิ์มาก
จากนั้นวูชินก็นั่ง..ตรงที่นั่งของเขา เเละคาดเข็ม..เข็ดพร้อมรอเครื่องบิน..ออกบิน
เมโลดี้เองก็นั่งอยู่ห่างจากวูชิน และเธอก็นั่งอธิฐานของเธอต่อไป...
ตอนนี้เครื่องเริ่มออกเดินทางสู่ตะวันออกกลางแล้ว..
ทันใดนั้น..วูชินก็นึกขึ้นได้..
"แย่ละฉันลืมโหลดหนังมาไว้ดู..."
วูชินรู้สึกเสียใจมากแต่ว่ามันสายไปเสียแล้ว....
By Mheeeza