ตอน 0 ปฐมบท
“ฟูว”
อันดับสิบห้าของเกมเสมือนจริงเอเธนส์ พ่อมดดำอาลี เขาได้มาถึงยังยอดเขาเบอเรส
‘ต้องใช้เวลาถึงสองเดือนกว่าจะหาโสมพันปีเจอ’
โสมพันปีคือสมุนไพรหายากที่สามารถเพิ่มพลังเวทได้ถึง 1.5 เท่าอย่างถาวร มูลค่าเงินสดสูงถึง 200 ล้านวอน
มันเป็นที่รู้จักกันอย่างดีสำหรับผู้เล่นระดับสูง ทั้งยังใช้เพิ่มมานาสำรองได้ด้วย ดังนั้นโสมพันปีจึงจัดได้ว่าเป็นสมุนไพรที่มีราคาดีที่สุดในเกม
‘เราสามารถไปได้ไกลกว่าจุดสูงสุดของเกม’
อาลีทำเผยยิ้มมุมปาก
เขาได้มาถึงยังจุดหมายปลายทางแล้วแต่เหตุใดใบหน้ากลับบิดเบี้ยว?
“มันไม่อยู่ที่นี่…?!”
เขาทำได้เพียงตกตะลึง มันมีร่องรอยชัดเจนว่ามีใครบางคนดึงโสมพันปีไป
‘ไอ้เวรที่ไหนเอามันไป…?!’
มีคนได้ภารกิจเหมือนกันงั้นเหรอ?
ไม่สิ การทำภารกิจนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยหากอันดับไม่สูงพอ
อาลีพยายามคิดให้มากที่สุดจนเข้าไปใกล้วัตถุประสงค์
‘บางทีเขาอาจจะอยู่ไม่ไกลจากนี้’
‘เราเสียเวลาถึงสองเดือนเพื่อมาหามัน’
แสงสีฟ้าปรากฏขึ้นบนฝ่ามืออาลี
[เปิดการใช้งานเวทมนตร์ติดตาม]
เมื่อเวทติดตามถูกใช้ คุณจะสามารถหาไอเทมในระยะ 1 กิโลเมตรจากที่ยืนอยู่ได้
ติ้ง!
[เป้าหมายอยู่ในรัศมี 300 เมตร]
[เริ่มการติดตาม]
ลูกศรเริ่มนำทางเขาไปอย่างช้า ๆ
‘ถึงแม้ต้องกำจัดผู้เล่น เราก็ต้องนำมันมาให้ได้’
อาลีตามลูกศรไปอย่างรวดเร็ว หลังจากตามมาได้ 100 เมตร ถ้ำขนาดเล็กปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
วูบ!
[เพลิงนรก]
[ไฟขนาดใหญ่จากนรกถูกสร้างขึ้น]
นักเวทระดับ 8 เรียกลูกไฟขนาดใหญ่มาไว้ตรงหน้าเผื่อสถานการณ์ฉุกเฉิน เพราะเขาเองก็ไม่ทราบว่ามีอะไรบ้างอยู่ข้างใน
เขาเดินเข้าไปในถ้ำอย่างช้า ๆ เมื่อเดินเข้าไปถึงระดับหนึ่ง อาลีได้กลิ่นบางอย่างโชยมา
ช่างเป็นกลิ่นที่คุ้นเคย
‘นี่มัน…’
เพราะเป็นผู้เล่นเกาหลี เขาสามารถบอกได้ว่ากลิ่นนี้คืออะไร มันเป็นกลิ่นของไก่ตุ๋นโสม
เมื่อเข้าไปลึกขึ้น อาลีต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ด้านหน้าเขามีผู้ชายอยู่คนหนึ่งกำลังต้มบางอย่างในหม้อยักษ์
“ไก่ตุ๋นโสมต้องมีโสมอยู่ในนั้นแน่”
“ฮ เฮ้…”
เสียงของอาลีสั่นเทาขณะมองไปยังชายที่ท่าทางเรียบร้อย ผมสีดำนั้นได้หันกลับมา
อาลีแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
“น นั่นคงไม่ใช่โสมพันปีหรอกใช่ไหม?”
โสมพันปี… ได้หายไปเรียบร้อย
ของวิเศษจะหายไปทันทีที่ถูกดึงหรือตัด และระบบจะป้องกันผู้อื่นเข้ามาแย่ง
หากไม่ใช่คนโง่และเป็นคนที่เล่นเอเธนส์ เรื่องพวกนี้ย่อมทราบดี
“หืม?”
ชายหนุ่มกล่าวอย่างใจเย็นขณะที่ยัดอาหารเข้าปาก
“สะ… โสมพันปี ไอ้สารเลวหน้าไหนมันกล้านำโสมพันปีไปทำอาหาร และยิ่งเป็นไก่ตุ๋นโสมด้วยงั้นเหรอ?!”
“นี่ไง”
ชายหนุ่มตอบอย่างใจเย็น