แสงยามเช้าสาดส่อง จางเฉอลืมตาขึ้นอย่างช้าๆหลังจากนอนหลับสนิทมาทั้งคืน เขาคลานขึ้นไปบนเต็นท์โดยยังคงแสดงความสุขจากการได้รับเมื่อวานนี้
เขาแยกผ้าปูที่นอนและเดินออกจากเต็นท์สัตว์อสูรของเขา เฝ้าดูแลเต็นท์อย่างปฏิบัติตามหน้าที่ สายลมเย็นพัดโชยมาพร้อมกับกลิ่นของต้นไม้ในบริเวณใกล้เคียง จางเฉออดไม่ได้ที่จะหลับตาและหายใจเข้าลึก ๆ
ทันใดนั้นเสียงร้องอันแหลมคมของนกเหยี่ยวก็ดังขึ้นจากด้านบนทำให้จางเฉอตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมอง ในท้องฟ้าเหนือหุบเขาเขาเห็นนกที่มีปีกขนาดใหญ่ที่น่าตกใจบินกลับมาจากระยะไกลมาหยุดที่รังบนยอดเขา
จางเฉอเห็นอย่างชัดเจนว่านกที่น่ากลัวกำลังจับเหยื่อสัตว์ที่แข็งแกร่งเหมือนวัวอย่างแน่นหนาด้วยกรงเล็บขนาดใหญ่ของมัน แต่ดูเหมือนจะไม่ส่งผลต่อความเร็วของมันแม้แต่น้อย
แม้ว่าพวกมันจะอยู่ห่างกันเกินไปและจางเฉอไม่สามารถมองเห็นคุณลักษณะของนกได้ แต่สัญชาตญาณของเขาก็บอกเขาว่าระดับของเพื่อนคนนี้ไม่ต่ำอย่างแน่นอน
“ ห่าอะไรจริง ฉันเป็นเพื่อนบ้านกับนกที่มีพลังในคืนนี้…”
เมื่อคิดอย่างนั้นหลังของ จางเฉอ ก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ
โชคดีที่นกที่น่ากลัวตัวนั้นไม่ได้สังเกตเห็นเขาหรือบางทีอาจจะไม่สนใจเขาเลยด้วยซ้ำ มิฉะนั้นชีวิตของเขาจะต้องจบลงที่นี่
อย่างไรก็ตาม จางเฉอ รู้สึกโล่งใจทันทีหลังจากนั้น
เสือดุร้ายจะปฏิบัติต่อมดเป็นเหยื่อหรือไม่?
ในสายตาของนกที่น่ากลัวตัวนั้นบนยอดเขา เขาคงเป็นมดที่ไม่มีนัยสำคัญ
แม้ว่าเขาจะรู้ว่านกจะไม่คุกคามชีวิตของเขา แต่จางเฉอก็มีความตื่นตัวในหัวใจของเขา ก่อนที่ความแข็งแกร่งของเขาจะเติบโตถึงระดับที่เพียงพอจึงเป็นการดีที่สุดที่จะไม่เข้าไปในโลกของสัตว์อสูรอย่างไม่เป็นทางการ
จะเป็นอย่างไรหากในวันหนึ่งสัตว์อสูรที่ทรงพลังบางตัวตัดสินใจที่จะจ้องมองมาที่เขาต้องการลิ้มรสสิ่งที่แตกต่างสักครั้ง?
จางเฉอไม่สามารถแบกรับผลที่ตามมาได้
หลังจากอาบน้ำแบบเรียบง่าย จางเฉอก็หยิบบิสกิตบีบอัดออกมาและเริ่มกินมันอย่างไม่พอใจ
รสชาติของมันยังคงเป็นที่ยอมรับในตอนแรก แต่ถ้ากินทุกวันมีเพียงผู้ที่ผ่านประสบการณ์เท่านั้นที่จะรู้ว่ามันจะได้รสชาติที่นุ่มนวลแค่ไหน
“ ฉันอิจฉาผู้อยู่อาศัยดั้งเดิมในโลกแห่งสัตว์อสูรจริงๆที่สามารถกินเนื้อสดได้ตลอดเวลา มันจะดีมากถ้าสัตว์อสูรที่มนุษย์เราฆ่าไปจะทิ้งศพไว้ข้างหลังเช่นกัน”
ในโลกของสัตว์อสูรซึ่งแตกต่างจากมนุษย์และสัตว์ที่ถูกย่อยสลายซากศพจะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เมื่อสัตว์อสูรต่างถิ่นฆ่ากันเอง มิฉะนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่สัตว์อสูรส่วนใหญ่ซึ่งเป็นสัตว์กินเนื้อจะต้องอยู่รอดบนพื้นหญ้าได้?
อย่างไรก็ตามสัตว์ต่างถิ่นไม่ได้มีนิสัยชอบกินอาหารอย่างสิ้นเปลือง พวกเขาจะไม่ฆ่าเพียงเพื่อฆ่า นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคนจำนวนไม่น้อยที่มีโอกาสชิมอาหารอันโอชะของโลกสัตว์อสูร
ในทางกลับกันสัตว์อสูรที่ทรงพลังบางตัวสามารถใช้พละกำลังของมันเพื่อแย่งเหยื่อของสัตว์ต่างถิ่นออกไปจากพวกมันได้ ซึ่งเสริมการขาดอาหารของพวกมัน
นี่เป็นสาเหตุที่สัตว์อสูรที่ทรงพลังบางตัวสามารถเข้าไปในโลกของสัตว์อสูรได้ ด้วยอาหารเพียงเล็กน้อยที่พวกเขานำมาด้วยจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่นาน
หลังจากทานอาหารเช้าแบบเรียบง่ายเสร็จ จางเฉอก็เก็บเต็นท์ของเขาออกไปและมองไปที่สระน้ำต่อหน้าเขาอีกครั้ง
ตั้งแต่เมื่อคืนวานจางเฉอคิดถึงคำถามหนึ่งข้อ
ทำไมถึงมีคำว่า 'กลายพันธุ์' ในชื่อของดาบปักเป้ากลายพันธุ์? แล้วทำไมระดับมันถึงอยู่ที่ 4 แต่ประชากรทั้งหมดกลับมีคุณภาพระดับทอง?
จางเฉอ รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องผิดปกติ
บางทีทั้งหมดนี้อาจเกิดจากปัจจัยภายนอกบางอย่าง?
อย่างไรก็ตามจางเฉอไม่สามารถยืนยันได้ว่าดาบปักเป้ากลายพันธุ์ในบ่อน้ำถูกฆ่าทั้งหมดหรือไม่และเขาไม่กล้าลงไปในน้ำเพื่อตรวจสอบโดยไม่คิด
“ ในกรณีนั้น ฉันทำได้เพียงปล่อยให้สัตว์อสูรของฉันทดสอบในน้ำต่อไป”
เห็นได้ชัดว่าจางเฉอไม่โง่พอที่จะปล่อยให้สัตว์อสูรตามปกติของเขาลงไปในน้ำ เขาลบตราประทับจิตวิญญาณของเขาออกจากการ์ดหมูป่าขนน้ำตาลโดยหยิบการ์ดเหล็กดำหนึ่งดาวออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาที่เขาได้รับจากการเดินทางของเขาและส่งตราประทับไว้แทน มันกลายเป็นแพะมีเขาตัวเดียวและกระโดดลงไปในน้ำพร้อมกับว่ายป๋อมแป๋ม
แพะที่มีเขาเดียวทำตามคำสั่งของ จางเฉอ ว่ายน้ำไปรอบ ๆ บ่อ มันไม่พบกับอันตรายใด ๆ ทำให้ จางเฉอ รู้สึกมั่นใจ
“ ตอนนี้เรามาดูกันว่ามีอะไรผิดปกติในบ่อนี้”
เขานึกถึงแพะที่มีเขาเดียวและสั่งให้ หมาป่าเงาลม และ แมงป่องคะนอง ยืนคุ้มกันอยู่ริมฝั่ง จางเฉอถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็วเหลือเพียงกางเกงในบ็อกเซอร์และกระโดดลงไปในบ่อ
บ่อไม่ลึก แม้ว่ามันจะดูเขียวชอุ่มจากด้านบน แต่หลังจากลงไปในน้ำจางเฉอก็ตระหนักว่าเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าแหล่งน้ำนั้นลึกเพียงเล็กน้อยกว่าสี่เมตรอย่างดีที่สุด
ในระหว่างกระบวนการนี้เขาขึ้นมาที่ผิวน้ำเพื่อสูดลมหายใจหลายต่อหลายครั้งโดยใช้เวลาน้อยกว่าครึ่งชั่วโมงเพื่อตรวจสอบบ่อ น่าเสียใจที่เขาไม่พบสิ่งผิดปกติทำให้เขาเริ่มสงสัยว่าเขาคิดมากเกินไปหรือเปล่า
อย่างไรก็ตาม จางเฉอ ยังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้
เนื่องจากไม่มีการค้นพบรอบ ๆ บ่อน้ำแล้วบริเวณที่เป็นน้ำตกล่ะ?
จางเฉอจ้องมองไปยังน้ำตกที่ดังสนั่น
ความสูงของน้ำตกประมาณร้อยเมตร ความแรงของกระแสน้ำไม่มีอะไรให้เย้ยหยัน จางเฉอเห็นได้ชัดว่าไม่กล้าที่จะมุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้นโดยตรง เขาเลือกที่จะเข้าใกล้จากด้านข้างโดยหลีกเลี่ยงจุดที่กระแสน้ำไหลแรงที่สุดและเริ่มตรวจสอบก้นบ่อ
ในขณะที่เขาเข้าใกล้สระน้ำจางเฉอก็รู้สึกได้ถึงแหล่งพลังงานที่อธิบายไม่ได้อยู่ข้างหน้าเขาและซึมเข้าไปในจิตใจของเขา การ์ดผีเสื้อลายผีที่นั่งเงียบ ๆ อยู่ในทะเลแห่งจิตวิญญาณของเขาปล่อยคลื่นแห่งความสุขออกมาทำให้เขาประหลาดใจ
เขาไม่รู้ว่ามันเป็นจินตนาการของเขาในที่ทำงานหรือเปล่า ภายใต้การหล่อเลี้ยงของพลังงานที่อธิบายไม่ได้ความเร็วในการฟื้นตัวของผีเสื้อลายผีในทะเลแห่งจิตวิญญาณของเขาดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ อย่างที่ฉันคาดไว้มีอะไรแปลก ๆ ในบ่อนี้!”
จางเฉอรู้สึกยินดีเล็กน้อยในใจ เขาว่ายน้ำขึ้นสู่ผิวน้ำเป็นครั้งแรกเพื่อสูดลมหายใจจากนั้นก็ดำลงไปในบ่อต่อไปด้วยมือและเท้าของเขาต่อต้านกระแสน้ำค่อยๆเข้าไปใกล้ที่ที่พลังงานที่อธิบายไม่ได้มาจาก
เนื่องจากน้ำตกในบริเวณใกล้เคียงมีฟองอากาศจำนวนมากและจางเฉอไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าเขาได้อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามเขาค่อนข้างสามารถยืนยันได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นมาจากหินสีดำขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขา
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งแปลกประหลาดนั้นอยู่ในหินก้อนนี้
จางเฉอเรียกดาบปักเป้ากลายพันธุ์ของเขาออกมาและฟันหินด้วยพลังทั้งหมดของเขา
เสียงทึมๆดังขึ้น เนื่องจากกระแสน้ำจางเฉอไม่สามารถออกแรงได้มากนัก ดาบปักเป้ากลายพันธุ์แทบจะไม่สามารถเฉือนชั้นหินบาง ๆ ออกได้
ถึงกระนั้นความแข็งแกร่งของหินก้อนนี้ก็ทำให้ จางเฉอ พูดไม่ออก
ถ้ามันเป็นหินธรรมดา ๆ ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหนด้วยความคมของดาบปักเป้ากลายพันธุ์เขาก็น่าจะสามารถกำจัดมันออกไปได้
หลังจากฟาดฟันไปสองสามครั้งจางเฉอรู้สึกว่าเขากำลังจะหมดอากาศและต้องกลับขึ้นสู่ผิวน้ำพร้อมกับหอบหายใจ จากนั้นเขาก็ดำน้ำต่อไปและตัดชิ้นส่วนออกจากหินก้อนใหญ่นั้น
หลังจากใช้ความพยายามอย่างไม่ลดละเกือบชั่วโมงในที่สุดจางเฉอก็กำลังจะแยกหินก้อนใหญ่ออกเป็นสองก้อน พลังงานที่อธิบายไม่ได้นั้นก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกันทำให้เขาลืมเกี่ยวกับความเจ็บปวดในอ้อมแขนและใช้ความพยายามมากขึ้น
ในที่สุดหลังจากการเฉือนอีกครั้งร่างที่เหลืออยู่ของหินก็ส่งเสียงดังกึกก้อง มันแตกเป็นชิ้น ๆ จำนวนนับไม่ถ้วนถูกกระแสน้ำพัดไปที่ศีรษะของ จางเฉอ
ในเวลาเดียวกันคลื่นพลังลึกลับมากมายก็ระเบิดออกมา หลังจากที่ซึมเข้าไปในทะเลแห่งจิตวิญญาณของ จางเฉอ การ์ดผีเสื้อลายผีก็เริ่มฟื้นตัวด้วยความเร็วอย่างมาก เมื่อพิจารณาจากความเร็วนั้นกระบวนการที่ต้องใช้เวลาสองสามวันในการรักษาอาจใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนที่มันจะดีเหมือนใหม่
จางเฉอ ถูกกระแสน้ำพลิกคว่ำพร้อมกับเศษหินพลิกไปมาหลายครั้งในบ่อ ภายใต้แรงกระแทกเขากลืนน้ำหลายคำและโผล่ขึ้นมาด้านบนหลังจากเหวี่ยงแขนขาของเขาด้วยท่าทางที่ลุกลี้ลุกลนไออย่างรุนแรง
อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขาแสดงรอยยิ้มที่สนุกสนานอย่างยิ่ง
ในช่วงเวลาที่หินก้อนใหญ่ถูกแยกออกจางเฉอได้ค้นพบวัตถุคล้ายคริสตัลเปล่งแสงเจ็ดสีถูกกวาดไปพร้อมกับกระแสน้ำ!