เหนือสระน้ำบนยอดหน้าผาที่อยู่ติดกัน ภายในก้อนเมฆมีรังนกขนาดมหึมาตั้งอยู่บนแท่นหินค่อนข้างแบน
นกหนุ่มขนยาวสองตัวซึ่งมีรูปร่างคล้ายนกกระจอกเทศล้อมรอบศพขนาดใหญ่ของสัตว์อสูรที่มีลักษณะคล้ายแรด - วัวฉีกชิ้นเนื้อออกจากศพด้วยจะงอยปากอย่างมีความสุขและกลืนกินเข้าไป
ที่ด้านข้างของแท่นหินมีนกตัวใหญ่สูงประมาณสองเมตรเมื่อยืนตัวตรงโดยมีลำตัวปกคลุมไปด้วยขนสีดำหมึกกำลังมองลงมาพร้อมกับดวงตากลมของมันที่มองไปที่นกหนุ่มทั้งสองและชื่นชมลูกนก
ทันใดนั้นสัตว์อสูรสีดำหมึกดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างเมื่อมีแสงส่องเข้ามาในดวงตาของมัน ทันใดนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่หน้าผาด้านหลัง
ในช่วงเวลาต่อมาสัตว์อสูรสีดำหมึกก็ผลักลงกับพื้นด้วยกรงเล็บของมันและกางปีกของมันยกตัวขึ้นไปในอากาศ หลังจากวนไปรอบ ๆ ด้วยความเร็วราวฟ้าแลบมันก็พุ่งตรงดิ่งลงหน้าผา
ความสูงหลายร้อยเมตรถูกสัตว์อสูรหมึกดำเข้าปกคลุมในเวลาเพียงไม่กี่ครั้ง ร่างกายขนาดใหญ่ของมันบินลงอย่างต่อเนื่องรบกวนหมอกยามเช้าที่อยู่ข้างหลังและหมุนวนไปด้านหลัง
ในขณะที่มันกำลังจะไปถึงท้องฟ้าเหนือสระน้ำโดยตรงพลังงานลึกลับที่ดึงดูดมันก็หายไปทันทีราวกับว่ามันไม่เคยมีมาก่อน
คำใบ้ของความสงสัยปรากฏขึ้นในดวงตาของสัตว์อสูรสีดำขลับร่างของมันที่ตกลงมาอย่างรวดเร็วก็เปลี่ยนทิศทางและบินข้ามสระน้ำร่างของมันเกือบจะแตะผิวน้ำ หลังจากนั้นมันก็ทุบปีกของมันอย่างรุนแรงและลอยขึ้นผ่านเมฆอีกครั้ง
ในช่วงเวลาที่นกตัวใหญ่บินผ่านมาเกิดลมแรงเหนือสระน้ำทำให้เกิดคลื่นซัดสาดบนผิวน้ำที่เงียบสงบ น้ำกระเซ็นไปทั่วทุกทิศทางทำให้หมาป่าเงาลมและแมงป่องคะนองที่เฝ้าอยู่ที่ขอบบ่อ
หลังจากที่เปียกโชกไปแล้วสัตว์อสูรทั้งสองที่ถูกทำให้อ่อนลงซึ่งกำลังสั่นสะท้านจากแรงกดดันที่ปล่อยออกมาจากสัตว์อสูรสีดำก็เกือบจะล้มลงบนพื้นด้วยการยอมจำนน
นั่นคือการปราบปรามจิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิตที่สูงกว่าต่อสิ่งมีชีวิตที่ต่ำกว่า สัตว์อสูรทั้งสองไม่สามารถต้านทานมันได้เลย
โชคดีที่นกหมึกดำไม่สนใจการมีอยู่ของมดทั้งสองนี้ มิฉะนั้นพวกเขาคงจะถูกมันบดขยี้อย่างง่ายดาย
ไม่นานหลังจากสัตว์อสูรสีดำตัวใหญ่จากไปพื้นน้ำก็ค่อยๆกลับสู่สภาพที่สงบเหมือนเดิม
ทันใดนั้นร่างของมนุษย์ก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำผิวของเขามีสีเขียวอมม่วงเล็กน้อยจากการกลั้นหายใจและหอบหายใจอย่างหนัก
อากาศบริสุทธิ์เข้าปอดของเขา จางเฉอฟื้นตัวอย่างรวดเร็วจากการเผชิญหน้าใกล้ความตาย ความกลัวที่เขารู้สึกชัดเจนบนใบหน้าของเขา
“ เจ้าสัตว์อสูรตัวนั้นมีคุณภาพและระดับแค่ไหน? มันแรงมาก! แม้ว่าเราจะถูกแยกจากกันด้วยน้ำ แต่แรงกดดันมหาศาลนั้นก็ทำให้ฉันหายใจไม่ออก น่ากลัวขนาดไหน!”
ในขณะที่เขาดีใจจางเฉอคลานขึ้นไปบนฝั่งโดยใช้แขนและขาทั้งสองข้างของเขารู้สึกอ่อนแรงไปทั่ว เขาอดไม่ได้ที่จะนอนหงายบนพื้นหญ้าหน้าอกของเขาลอยขึ้นและตกลงอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นไม่นานจางเฉอรู้สึกว่าตัวเองฟื้นตัวและไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้ ๆ อีกต่อไป เขารีบใส่เสื้อผ้าของเขากลับไปและเก็บกระเป๋าของเขา นึกถึงสัตว์อสูรทั้งสองที่ถูกปราบกลับเข้าสู่ทะเลแห่งจิตวิญญาณของเขาและมุ่งหน้าลงไปในลำธารอย่างรวดเร็ว
ถ้าเขาไม่ออกจากสถานที่ต้องสาปนี้โดยเร็วใครจะรู้ว่านกที่น่ากลัวตัวนั้นจะบินลงมาอีกครั้ง?
ถ้าจู่ๆนกตัวนั้นอยากรู้ว่าเนื้อมนุษย์มีรสชาติเป็นอย่างไรเขาคงต้องสละชีวิตที่นี่!
จางเฉอวิ่งไปสองสามกิโลเมตรในหนึ่งครั้งก่อนที่จะหยุดเพื่อที่จะหอบหนัก เขามองย้อนกลับไปอย่างหวาดกลัว หน้าผาทั้งสองด้านของหุบเขาถูกซ่อนอยู่หลังชั้นหมอก
- คงจะปลอดภัยแล้วตอนนี้ฉันวิ่งไปไกลแล้วใช่ไหม -
เขาเห็นต้นไม้ใหญ่ข้างหน้าอยู่ห่างออกไปไม่ไกล จางเฉออดไม่ได้ที่จะลากตัวเองที่เหนื่อยล้าไปที่ต้นไม้แล้วนั่งลงพิงหลังกับมัน
ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ต้นไม้ต้นนี้คือจุดที่จางเฉอล่าจิ้งจกแปลงเมื่อวานนี้!
-
ตอนนี้จางเฉออยู่ในสถานการณ์ที่ปลอดภัยเขาเริ่มนึกถึงประสบการณ์ที่ผิดปกติที่เขาเพิ่งผ่านไปในบ่อ
เมื่อหินขนาดใหญ่ในบ่อถูกแยกออกโดย จางเฉอ วัตถุประหลาดคล้ายคริสตัลที่ส่องประกายด้วยแสงเจ็ดสีถูกกระแสน้ำพัดพาไปยังส่วนลึกของบ่อ
จางเฉอ ไม่พบวัตถุนั้นในเวลาหลังจากสำลักน้ำ เขาโผล่ขึ้นมาและไอน้ำในหลอดลมของเขาจากนั้นก็เข้ามาอีกครั้ง
ที่ด้านล่างของสระน้ำแสงเจ็ดสีนั้นสะดุดตาราวกับคบเพลิงในความมืดสนิท จางเฉอพบมันในทันทีดำลงไปอย่างรวดเร็วและจับมันไว้ในมือของเขา
ในตอนนั้นจางเฉอเห็นวัตถุคล้ายคริสตัลที่เปล่งแสงเจ็ดสีนั้นแท้จริงแล้วเป็นปริซึมหกเหลี่ยมที่มีรูปร่างสมบูรณ์ มันยาวประมาณสามสิบซม. และเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสิบห้าซม.
คริสตัลนั้นใสและโปร่งแสง มันดูโปร่งใส แต่ดูเหมือนจะมีจักรวาลเล็ก ๆ อยู่ภายในไม่สามารถมองเห็นความลึกของมันได้
แดง, ส้ม, เหลือง, เขียว, น้ำเงิน, คราม, ม่วง ทั้งเจ็ดสีเสริมซึ่งกันและกันเพิ่มความลึกลับให้กับคริสตัล มองเพียงครั้งเดียวเขาก็รู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งของธรรมดา
พลังงานลึกลับที่โหมกระหน่ำออกมาจากคริสตัลเข้าสู่ทะเลแห่งจิตวิญญาณของ จางเฉอ โดยไม่มีสิ่งกีดขวางใด ๆ มันถูกดูดซับโดยผีเสื้อลายผีอย่างบ้าคลั่ง การ์ดสัตว์อสูรซึ่งเดิมมีรูปร่างแย่มากฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าราวกับว่ามีการใช้น้ำยาฟื้นฟูการ์ดสัตว์อสูร
ไม่เพียงแค่นั้นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันก็เกิดขึ้นในช่วงเวลาถัดไป
ก่อนที่จางเฉอจะศึกษาคริสตัลประหลาดในมือเขาก็รู้สึกได้ถึงแรงดูดอันทรงพลังในจิตใจของเขาดึงคริสตัลจากมือของเขาและไปที่หน้าผากของเขา
จางเฉออ้าปากร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตามก่อนที่เสียงของเขาจะออกมาจากปากของเขามีน้ำจำนวนมากไหลเข้ามา
ในช่วงเวลาต่อมาปริซึมคริสตัลไม่ได้ทุบหัวของ จางเฉอ ให้เปิดออก แต่มันกลับหายไปในอากาศบาง ๆ โดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้ข้างหลัง
ขณะที่จางเฉอกำลังสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นสัตว์อสูรหมึกดำขนาดมหึมาก็บินลงมาจากท้องฟ้านำพลังทำลายล้างมาพร้อมกับมัน ก่อนที่จะเหินเหนือผิวน้ำและบินกลับขึ้นไปบนท้องฟ้า
เมื่อคิดย้อนกลับไปในรายละเอียด จางเฉอ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงคลื่นแห่งความกลัว
หากปริซึมคริสตัลเจ็ดสีนั้นไม่ได้หายไปในทันทีบางทีเขาอาจจะตายในปากของสัตว์อสูรหมึกดำตัวนั้นและกลายเป็นของหวานของสัตว์อสูรที่บินได้
หลังจากความกลัวลดลงจางเฉอเผยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
เขาจดจ่ออยู่กับโลกภายในของเขา ภายในทะเลแห่งจิตวิญญาณของเขาการ์ดสัตว์อสูรทั้งห้าถูกจัดเรียงเป็นรูปดอกพลัมในขณะที่ปริซึมคริสตัลเจ็ดสีลอยอยู่เหนืออากาศของทะเลจิตวิญญาณของเขากระจายชั้นของหมอกเจ็ดสีในขณะที่การ์ดสัตว์อสูรดูดซับอย่างรวดเร็ว
การ์ดผีเสื้อลายผีที่เดิมต้องใช้เวลาสองสามวันในการฟื้นตัวตอนนี้ดีเหมือนใหม่ มันหายเร็วกว่าการใช้น้ำยาฟื้นฟูการ์ดสัตว์อสูรมาก!
ไม่เพียงแค่นั้นการ์ดสัตว์อสูรอีกสี่ใบดูเหมือนจะส่งเสียงเชียร์อย่างตื่นเต้น
สิ่งที่ทำให้จางเฉอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือแม้แต่การ์ดจิ้งจกแปลงที่หลอมรวมกับใบหน้าของเขาผ่านการเชื่อมโยงผ่านทางประทับจิตวิญญาณก็กลืนหมอกเจ็ดสีลึกลับเช่นกัน
แม้ว่าจางเฉอจะไม่รู้ว่าหมอกเจ็ดสีมีหน้าที่อะไรนอกจากการกู้คืนการ์ดสัตว์อสูรได้อย่างรวดเร็วเมื่อนึกถึงดาบปักเป้ากลายพันธุ์ที่เขาฆ่าในบ่อเขาก็เดาได้อย่างชัดเจนในใจ
บางทีหมอกเจ็ดสีที่ปริซึมคริสตัลปล่อยออกมาอาจเพิ่มคุณภาพของการ์ดสัตว์อสูรได้?