sbelievef1478 วันที่แล้ว
ดี
แสดงความคิดเห็น
ตอนที่ 1 : การกลับชาติมาเกิดของเจ้าอสรพิษ
ณ ป่าดิบชื้นแห่งหนึ่ง ได้ปรากฏภาพของงูลำตัวยาวประมาณ 20 เซนติเมตร ลำตัวของมันมีสีเทา และในขณะเดียวกัน เจ้างูก็กำลังจดจ้องไปที่เหยื่อนั่นก็คือ เจ้ากบลายจุดดำ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวมันเท่าไร ตัวของมันแอบซ่อนอำพรางตามเศษซากของใบไม้ที่เน่าทับถมกัน ทำให้สีเทาที่ลำตัวของมันนั้นกลมกลืนไปกับบรรยากาศรอบ ๆ แม้ว่าเจ้ากบลายจุดดำที่มีขนาดเล็กพอๆกับหอยทากนั้นจะกระพริบตา เพื่อสอดส่องจ้องมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวังแต่มันก็ยังไม่สามารถที่จะมองเห็นการมีอยู่ของเจ้างูสีเทานั้นได้
“ ตรวจพบเป้าหมาย : กบดำลายจุด สัตว์ประเภทครึ่งบกครึ่งน้ำสามารถเพิ่มพลังทางชีวภาพ 1 หน่วย ”
เสียงของระบบดังขึ้นมาในความคิดของ ฟ่างหยุน เพื่อบอกข้อมูลพื้นฐานของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าของเขา
เขาอุทานขึ้นมาในใจว่า “ พลังทางชีวภาพ 1 หน่วยรึ? ก็ไม่เลวนี่ ”
หลังจากที่พูดกับตัวเองแล้ว เขาก็สะบัดลิ้นเล็กน้อย พร้อมกับจ้องไปข้างหลังของเจ้ากบลายจุดดำ เพื่อมองหาโอกาศที่จะจู่โจมเหยื่อ เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เจ้ากบก็แสดงท่าทีให้รู้ว่ามันไม่ได้ระมัดระวังตัว ทันใดนั้นเอง ฟ่างหยุน ก็ใช้จังหวะนี้กระชับกล้ามเนื้อทั้งหมดให้แข็งแกร่งราวกับท่อนไม้และพุ่งโจมตีเหยื่อดุจความเร็วของสายฟ้าฟาด.....
ปากของฟ่างหยุนตอนนี้เปิดกว้าง ฝังเขี้ยวแหลมคมของเขาเข้าตรงกลางลำตัวเจ้ากบลายจุดดำแน่น ราวกับว่าต่อให้เจ้ากบน้อยดิ้นแรงมากเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหลุดหนีจากมันไปได้แม้แต่วินาทีเดียว ในที่สุดหลังจากเจ้ากบพยายามเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ ตัวของมันเองก็ค่อยๆหมดลมหายใจ และเริ่มที่จะหยุดนิ่งไม่ขยับเขยื้อนอีกต่อไป ฟ่างหยุนจึงค่อยๆปล่อยเขี้ยวอันแหลมคมของเขาออกจากเหยื่อ.
ร่างไร้วิญญาณของเจ้ากบลายจุดสีดำค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปในปากของฟ่างหยุน อย่างช้าๆ เขาค่อยๆกลืนมันลงไป ทำให้เกิดรอยนูนเล็ก ๆ ตามลำตัวของเขา.
และในเวลาเดียวกันนั้นเอง ในท้องของฟ่างหยุนนั้นก็ค่อยๆหลั่งน้ำย่อยซึ่งมีฤทธิ์เป็นกรด ออกมาจำนวนมากเพื่อย่อยเจ้ากบลายจุดสีดำ ในช่วงเวลาอันสั้น
เมื่อเสร็จสิ้นจากอาหารมื้อนี้แล้ว ฟ่างหยุน ก็มุ่งหน้าเข้าไปหากองหินด้านซ้ายมือของเขาพร้อมกับเลื้อยตรงเข้าไปในซอกอย่างรวดเร็ว
ในกองหินนั้นมีรังมดที่ว่างเปล่าเพราะถูกทิ้งร้างเอาไว้ ซึ่งทำให้ข้างในนั้นไม่มีมดหลงเหลือเลยแม้แต่ตัวเดียว จึงทำให้สถานที่แห่งนี้กลายเป็นที่พักชั่วคราวของฟ่างหยุนไปโดยปริยาย
ฟ่างหยุนขดตัวในรังอย่างสบายใจ พร้อมกับย่อยอาหารในกระเพาะของเขาอย่างเงียบๆ.
สำหรับงูนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทำการย่อยอาหารได้ช้ามาก โดยเฉพาะงูที่อยู่ในช่วงวัยรุ่น แต่อย่างไรก็ตามเพราะความสามารถพิเศษของฟ่างหยุนนั้น ทำให้ไม่ถึงชั่วโมงเขาก็สามารถย่อยเหยื่อที่เพิ่งจะกินมาอย่างสมบูรณ์
“ ตึ๊ง ตึ๊ง! ภารกิจเสร็จสมบูรณ์ เจ้าของภารกิจจะได้รับรางวัล พลังทางชีวภาพ1หน่วย ” เสียงของระบบที่ดังก่อนหน้านี้ได้ดังขึ้นอีกครั้งในความคิดของฟ่างหยุน
เมื่อได้ยินเสียงนั้นดังก้องในหัว มันก็ทำให้ฟ่างหยุนที่กำลังงีบหลับอยู่ สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ ตาทั้งสองข้างก็เปิดกว้างขึ้นและพยายามมองหาต้นตอของเสียงที่เกิดขึ้นมา พร้อมกับถอนหายใจ เขาจึงตอบกลับระบบที่ดังขึ้นมาในหัว พร้อมกับพูดว่า “ ระบบ ช่วยเปิดแผงข้อมูลของข้าหน่อยสิ ”
ทันใดนั้นเอง ก็ปรากฏม่านแสงแสบตาขึ้นมาตรงหน้า และในม่านแสงนั้นเอง เขาจึงเห็นข้อความอยู่หนึ่งบรรทัด เขียนว่า
โฮส: ฟ่างหยุน
เผ่าพันธุ์: งูสีเทา (หลากหลายสายพันธุ์)
สถานะ: วัยเด็ก
ดาว: โลก
หน้าที่หลัก: โฮสรับบทบาทเป็น “ งูสีเทา ” ต้องเก็บคะแนนชื่อเสียง 10 ล้านหน่วย ของดาวโลกใบนี้
ระยะเวลาของภารกิจ: วงจรของชีวิตงูสีเทา 10ปี
เคล็ดลับ: โฮสต้องล่าเหยื่อเพื่อรับพลังชีวิตและวิวัฒนาการตัวเอง พร้อมกับปรับปรุงพัฒนาพลังและความสามารถเพื่อที่จะขอรับค่าชื่อเสียงที่ต้องการในโลกของ “ บลูสตาร์ ”
ถ้าหากโฮสไม่สามารถได้รับค่าชื่อเสียงที่เพียงพอก่อนที่ตัวละคร “ งูสีเทา ” เสียชีวิตโดยธรรมชาติหรือโดยบังเอิญ ระบบจะพิจารณาว่าภารกิจนี้ล้มเหลวและจะดำเนินการลงโทษด้วยการทำลายร่างกายและวิญญาณให้หายไปจากโลกนี้ โดยสมบูรณ์
รายการคุณสมบัติโฮส: ไม่มีส่วนขยาย
หลังจากที่อ่านข้อความในระบบแล้วนั่นจึงทำให้ฟ่างหยุนถอนหายใจออกมาอย่างหดหู่....
นี่ก็ผ่านมาแล้วถึงสิบวันตั้งแต่เขามาถึงยังโลกใบนี้ แต่ความรู้สึกของเขากลับบอกว่ามันอาจจะไม่ใช่ความจริง ในใจลึกๆของเขานั้นก็ยังหวังเสมอว่านี่มันเป็นแค่ความฝันและในท้ายที่สุดเขาจะตื่นขึ้นมา
แต่ทุกครั้งที่เขาเอ่ยถามถึงข้อความของระบบในความคิดของเขา มันก็ทำให้เขารับรู้ว่านี่คือเรื่องจริง เขาข้ามไปยังอีกโลกหนึ่งแล้วและที่สำคัญที่สุดนั่นคือ เขากลับมาเกิดเป็นงูจริงๆ
ฟ่างหยุน 18 ปี นักเรียนชั้นมัธยมปลายที่สุภาพเรียบร้อย เขาเป็นเหมือนนักเรียนมัธยมปลายทั่วๆไป นั่นเป็นสาเหตุที่เขาไม่รู้เลยว่าทำไม โชคชะตาถึงกำหนดให้เขามาเป็นเช่นนี้ ทำไมระบบถึงเลือกเขา ?
สิบวันที่แล้วเขากำลังออกเดินทางเพื่อที่จะไปโรงเรียนและเข้าเรียนตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อขณะที่เขากำลังเดินไปได้ครึ่งทางนั้น ระบบก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับพรากชีวิตของเขาออกจากร่างและส่งเขามายังดาวเคราะห์นี้
ในวันแรกที่เขามาถึงยังโลกใบนี้ จิตใจของ ฟ่างหยุนนั้น เต็มไปด้วยความกลัวและสิ้นหวังเขารู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก มันต่างจากความตื่นเต้นที่มีในใจของผู้ที่ข้ามไปสู่โลกใหม่เหมือนใน นวนิยายออนไลน์
ท้ายที่สุดการข้ามมายังโลกใบนี้ยังหมายความว่าเขาจะไม่สามารถพบพ่อแม่ ญาติ และเพื่อนๆของเขาได้อีกต่อไปและเขาต้องอยู่ให้รอดบนโลกใบนี้ตามลำพัง เขาต้องนึกถึงความเป็นจริงตรงหน้า โดยเฉพาะการกลับมาเกิดเป็นงู
ในสภาพที่กำลังตื่นตระหนก ฟ่างหยุน ยังคงพยายามภาวนาในหัวใจของเขาต่อพระผู้เป็นเจ้า ทั้งอธิฐานอ้อนวอนและยังหวังว่าพระผู้เป็นเจ้านั้นจะส่งเขากลับไปดังเดิม
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้ ในท้ายที่สุดแล้วเขาทำได้เพียงแค่ทำใจยอมรับกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ว่าจะวางแผนเพื่อทำภารกิจที่ระบบมอบหมายมาให้สำเร็จได้อย่างไร
ไม่อยากจะเอ่ยถึง ไอ้ระบบชั่วที่พาเขามาที่นี่เลย! และยังกล่าวอีกว่า ถ้าเขาตาย เขาควรจะตายอย่างสมบูรณ์ ทั้งร่างกายและวิญญาณ โดยปราศจากการกลับมาเกิดเช่นนี้
แต่ว่า! การมีชีวิตอยู่ย่อมดีกว่าการตาย ถึงแม้ว่าจะถูกส่งมาเป็นแค่งู แต่ฟ่างหยุน ก็ไม่อยากยอมแพ้ง่ายๆ เขาจะพยายามทำภารกิจที่ระบบให้มานั้นสำเร็จลุล่วง บางทีเขาอาจจะมีโอกาสกลับไปหาครอบครัวและบ้านที่เขารักก็ได้
ตอนนี้ฟ่างหยุนรู้สึกว่าเขาสับสนมากๆ เกี่ยวกับระบบนี้ในความคิดของเขา เพราะในแง่หนึ่งนั้นมันก็คือผู้ร้ายที่ฆ่าเขาและนำเขามายังโลกที่พังทลายแห่งนี้ แต่ในทางกลับกันเขาก็ต้องพึ่งพาระบบ เพื่อให้ตัวเขานั้นยังคงสามารถที่จะอยู่รอดต่อไปให้ได้
ระบบนี้มันควรถูกเรียกว่า “ ระบบผจญภัยในจักรวาล ” ตามความหมายของมันแล้วระบบจะเป็นสิ่งที่สามารถพาฟ่างหยุนผจญภัยไปทั่วจักรวาลได้
แต่พอมองดูข้อมูลที่ระบบแล้ว หากเขาต้องการที่จะมีชีวิตรอด และสามารถกลับไปบ้านได้ เขาต้องทำภารกิจให้สำเร็จทั้งหมดจากที่ระบบส่งมอบให้เพื่อที่จะได้รับ คะแนนชื่อเสียง 10 ล้านหน่วย บนโลกใบนี้
สำหรับสิ่งที่เรียกว่าชื่อเสียงเหล่านี้ อ้างอิงจากระบบแล้วคือ ชื่อเสียงของเขายิ่งดังขึ้นมากเท่าไรในโลกนี้ คะแนนที่เขาจะได้รับก็จะยิ่งสูงมากขึ้นตามไปอีก
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเป็นได้แค่เพียงงูน้อยธรรมดาๆตัวหนึ่ง ไม่ต้องเอ่ยถึงการจะได้รับชื่อเสียงมาเลย แค่จะเอาชีวิตรอดไปเนี่ย ก็นับว่ายากมากแล้ว
เขากล่าวกับตัวเองว่า “ ถ้าเราต้องการที่จะทำภารกิจให้สำเร็จโดยพึ่งพาแค่ตัวเองนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะเสร็จเมื่อไร โชคยังดีที่มีระบบคอยอำนวยความสะดวกให้เราอยู่ ”
ในโลกปัจจุบัน นั้น ฟ่างหยุน ยังคงจะได้รับ พลังชีวภาพ จากเหยื่อที่เขาล่า และทำให้เขาสามารถวิวัฒนาการตัวเองรวมไปถึงการเติบโตได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อ 5 วันที่แล้ว ฟ่างหยุน ได้สัมผัสกับประสบการณ์วิวัฒนาการครั้งแรกของเขาทำให้คุณลักษณะทางกายภาพของเขานั้นเพิ่มขึ้นอีกด้วย
และเมื่อมองไปที่บรรทัดสุดท้ายของแผงข้อมูลจากระบบก็พบกับคำว่า “ รายการคุณลักษะของโฮส ” เขาก็พูดขึ้นมาในสมองของเขาว่า “ ระบบ ช่วยขยายข้อความเกี่ยวกับคุณสมบัติของเขาที ” และในทันใดนั้นเอง เวลาต่อมา ม่านแสงในใจของเขาก็กระพริบขึ้นพร้อมกับปรากฏข้อความใหม่ลอยขึ้นมา
รายการคุณสมบัติของโฮส
พลังชีวภาพ: 10/15 (เมื่อพลังงานชีวภาพของโฮสเต็ม โฮสจะสามารถพัฒนาได้)
คะแนนทักษะ: 1 (ได้รับรางวัลจากระบบหลังการวิวัฒนาการใช้ เพื่อเปิดใช้งาน และ อัพเกรดทักษะ)
ความยาวของลำตัว: 20 เซนติเมตร
เส้นผ่านศูนย์กลาง: 0.7 เซนติเมตร
ความแข็งแกร่ง: 0.1
พลังป้องกัน: 0.05
ความเร็ว: 0.2
ความคล่องตัว: 0.2
วิญญาณ: 1.2
ความแข็งแรงทางกายภาพ: 0.5
ทักษะ: ไม่มี
ค่าชื่อเสียง: 0/10,000,000 (ท่านยังไม่มีชื่อเสียงใด ๆบนโลกใบนี้)
เมื่อเห็นว่าเขานั้นยังขาดพลังชีวภาพเพียงแค่ 5 หน่วยในการที่จะอัพเกรดตัวเองแล้ว ฟ่างหยุนก็ต้องให้กำลังใจตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก เพราะเมื่อเขาสามารถวิวัฒนาการอีกครั้งคุณสมบัติของร่างกายของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน
ด้วยวิธีนี้ความสามารถในการดำรงชีวิตในโลกใบนี้จะมั่นคงยิ่งขึ้น และรู้สึกปลอดภัยยิ่งขึ้น ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นปลอดภัยมากขึ้น ฟ่างหยุนจึงไม่กังวลหรือพยายามมากไปที่จะทำภารกิจหลักของระบบให้เสร็จสิ้น แต่เขาพยายามที่จะปล่อยให้ตัวเองนั้นค่อยๆวิวัฒนาการเป็นขั้นๆต่อไป
ณ สถานที่ปัจจุบันที่เขาอยู่นั้นเป็นป่าลึกที่สามารถเข้าถึงได้ยาก อย่างน้อยก็ในช่วงสิบวันหลังจากการเกิดใหม่ของฟ่างหยุนนั้นเขาก็ไม่พบร่องรอยของมนุษย์เลย และที่สำคัญ ในป่าแบบนี้ก็ต้องมีสัตว์ป่าอื่นๆอย่างแน่นอน
โชคยังเข้าข้างที่บริเวณรอบๆรังของเขานั้น เขายังไม่พบกับสัตว์กินเนื้อ.... แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะรับมือกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดได้ เพราะตอนนี้ตัวของเขายังเล็กเกินไป ด้วยขนาดปัจจุบันของเขา แม้แต่หนูและสัตว์ขนาดเล็กจำนวนมากก็สามารถเป็นศัตรูตามธรรมชาติของเขา อย่างเช่น หนู จิ้งจก นกฮูก
ในขณะที่เขาออกไปล่าสัตว์อาจจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูตามธรรมชาติของเขาอย่างน้อยหนึ่งตัว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่จะต้องสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเองโดยเร็วที่สุด เพื่อจะได้รับทักษะความสามารถในการเอาชีวิตรอดในป่าไปให้ได้
เมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว ฟ่างหยุนก็ค่อยๆขยับตัวไปรอบ ๆ เขาค่อยๆเลื้อยตรงไปข้างหน้าถ้ำ เพื่อล่าเหยื่อตัวต่อไปให้ได้ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน......
sbelievefดี