bosja1542 วันที่แล้ว
นายน่ะ เปลี่ยนคำว่า เจ้า เป็น แก ก็ได้นะ
แสดงความคิดเห็น
martinez761557 วันที่แล้ว
จะมา ข้า มา เข้อ อะไรน่ะ ไม่ใช่ยุคพระเจ้าเหาซะหน่อย
แสดงความคิดเห็น
ตอนที่ 8: อุบัติเหตุ
“ เหมี๊ยววววว ! ” เมื่อเจ้าแมวป่าส่งเสียงดังนั้นแล้ว มันก็กระโจนด้วยความเร็วสูงที่น่าเหลือเชื่อพร้อมกับพุ่งเข้ามาโจมตีฟ่างหยุนด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของมัน
“ โธ่ เจ้าแมวป่าบ้า แกคิดว่าข้าเป็นขนมขบเคี้ยวของเจ้ารึไง ? ” เมื่อเห็นว่าแมวป่ากำลังจะพุ่งเข้าโจมตี ฟ่างหยุนก็อดไม่ได้ที่จะคิดขึ้นมา อย่าว่าแต่จะให้เอาชนะแมวป่าตัวนี้เลย แม้แต่จะหนีตัวเขาก็ไม่สามารถทำได้ ตอนนี้หนทางเดียวที่เขาสามารถทำได้นั่นก็คือ ต้องต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด ใช่ช่วงเวลาที่ชุลมุน ค่อยหาโอกาสที่จะหลบหนี
แม้ว่าตอนนี้แมวป่าจะเป็นภัยคุกคามอันใหญ่หลวงของเขา แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่มีทางที่จะเอาชนะมันได้เลยท้ายที่สุดนี้เขาก็คิดได้ว่าในร่างงูที่เขาสิงอยู่ในตอนนี้ ยังมีวิญญาณของมนุษย์อยู่ ซึ่งมนุษย์นั้นย่อมมีไหวพริบที่ดีกว่าสัตว์ป่าเป็นแน่ ดังนั้นเขาคิดว่าเขาอาจจะมองหาหลายๆหนทางเพื่อต่อกรกับเจ้าแมวป่าตัวนี้และที่สำคัญเขายังมีท่าไม้ตายอย่างเช่น “ พิษมรณะ ”
“ แน่นอนว่าหากเราปะทะกับเจ้าแมวป่านี้ตรงๆ เราไม่มีทางที่จะสู้แรงของมันได้หรอก แต่ถ้าหากเราใช้ไหวพริบกำจัดมันโดยโจมตีไปที่จุดอ่อนของมันอย่างเช่น ตาและจมูกล่ะ ? ”
ในระหว่างที่กำลังคิดหาทางตอบโต้กลับ ฟ่างหยุนเองก็ไม่ได้อยู่เฉยเพื่อที่จะเป็นกระสอบทราย เขาทำการกระชับกล้ามเนื้อพร้อมกับชักหัวหลบการโจมตีจากกรงเล็บของแมวป่าที่กำลังพุ่งมาเพื่อตะปบเขาอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เขาหลบได้อย่างหวุดหวิด เขาก็ชูหัวขึ้นพร้อมกับแผ่แม่เบี้ย ตอนนี้กล้ามเนื้อทุกส่วนของเขาเกร็งเตรียมพร้อมที่จะโจมตี เขาแยกเขี้ยวที่แหลมคมอันน่าสะพรึงออกมา ตอนนี้พิษของฟ่างหยุนพร้อมที่จะปลิดชีพเจ้าแมวป่าตัวนี้แล้วโดยเป้าหมายหลักคือเล็งไปที่ดวงตาของมัน
ทันใดนั้นฟ่างหยุนก็ต้องชะงักพร้อมกับหดตัวลง เพราะในจุดที่เขากำลังอยู่นั้น สามารถทำให้เขามองเห็นมองเห็นร่างของเจ้าแมวป่าได้อย่างชัดเจน แล้วเมื่อมองดีๆแล้ว ก็ทำให้ฟ่างหยุนเห็นบาดแผลฉกรรจ์ที่ขาด้านหลังของมัน รอยแผลใหญ่แบบนี้ถูกสร้างขึ้นจากกรงเล็บของบางสิ่งบางอย่างเป็นแน่
แค่คิดเพียงชั่วครู่ ภาพของเจ้านกอินทรีย์ก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา “ฮ่าๆ โชคช่างเข้าข้างเราเสียนี่ ” ในตอนนั้นเองฟ่างหยุนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจ และเขาก็หายสงสัยแล้วว่ากริยาท่าทางของเจ้าแมวป่าตัวนี้มันรู้สึกเก้ๆกังๆชอบกล กลับกลายเป็นว่าเจ้าแมวป่าตัวนี้กำลังบาดเจ็บในที่สำคัญอาการบาดเจ็บของมันก็สาหัสเอาเสียด้วย
“เหมี๊ยว! ” เจ้าแมวป่าที่กำลังพุ่งมาโจมตีฟ่างหยุนนั้นก็ต้องตกใจจนต้อง กระโดดถอยหลังเพราะมันไม่ได้คาดฝันเลยว่าฟ่างหยุนนั้นก็กำลังรอจังหวะโจมตีใส่ตัวมันเองเช่นกัน ระหว่างที่มันกระโดดกลับหลังนั้นทำให้ขาหลังที่กำลังบาดเจ็บสาหัสของมันตกกระแทกลงกับพื้น ทำให้มันโซเซ ถลาไปทางที่ฟ่างหยุนอยู่
“ ตุ้บ! ” ร่างของเจ้าแมวป่าล้มมาทางที่ฟ่างหยุนอยู่ มันทำให้ฟ่างหยุนถูกชนเข้าอย่างจังพร้อมกับหัวของฟ่างหยุนเองก็กระแทกลงกับพื้นจนเกิดเสียงดังลั่น นาทีนี้ฟ่างหยุนจึงตกใจเป็นอย่างมากด้วยความเจ็บปวด
“ แม่เจ้าโว้ยยย! เป็นไปตามที่คาดเอาไว้น้ำหนักของเจ้าแมวตัวนี้ไม่เบาเอาเสียเลย ” อย่างไรก็ตามความคิดดังกล่าวก็เกิดขึ้นมาในหัวของฟ่างหยุน แต่ตอนนั้นเองฟ่างหยุนก็รีบคว้าโอกาสทองอย่างไม่ลังเล แม้ว่าตัวเขาจะได้รับความเจ็บปวดก็ตาม เขาเกร็งกล้ามเนื้อเพื่อเตรียมพร้อมที่จะโจมตี และเมื่อเสร็จแล้วเขาก็พุ่งเข้าไปหาเจ้าแมวป่าราวกับลูกศรที่ยิงจากออกคันธนู
ในเวลาเดียวกันฟ่างหยุนก็ใช้เขี้ยวทั้งสองข้างในปากของเขาเล็งไปที่จุดอ่อนของเจ้าแมวป่า นั้นก็คือดวงตาของมัน เขาพ่นพิษออกมาจากเขี้ยวทั้งสองจนเห็นเป็นทางได้ชัดเจน
“ ฟู่ววววว! ” พิษทั้งสองสายของฟ่างหยุนพุ่งตรงเข้าไปสู่ดวงตาของเจ้าแมวป่าทันที
“ เหมี๊ยววววว! ” ทันใดนั้นเจ้าแมวป่าที่กำลังพยุงตัวลุกขึ้นได้ เมื่อมันเห็นว่าพิษในเขี้ยวของฟ่างหยุนนั้นกำลังพุ่งตรงมาหามัน มันก็ไม่รอช้าที่จะกระโดดหลบทันที ใช่แล้วมันหลบได้ ในขณะที่สถานการณ์ของแมวป่าดูเหมือนว่ากำลังจะกลับมาเป็นต่อ แต่ทันใดนั้นเองขาหลังของมันก็ต้องรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เสียวซ่านสะท้านทรวง ทำให้มันไม่สามารถกระโดดสูงได้อย่างใจหวัง และสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าก็คือแมวป่าไม่สามารถหลบการโจมตีพ้น ทำให้พิษของฟ่างหยุนเข้าตาของมันหนึ่งข้างที่ด้านซ้าย
“ แอ๊ววววววววว! ” เจ้าแมวป่าส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดครั้งใหญ่ หลังจากที่มันลงถึงพื้นจากการกระโดดโลดเต้น มันก็ถึงกับชักดิ้นชักงอพร้อมกับวิ่งหนีไปไกลอย่างลนลาน
ฟ่างหยุนสังเกตเห็นว่ามีหยดเลือดเม็ดใหญ่ไหลไปตามทาง เพราะบาดแผลที่สาหัสตรงขาด้านหลังของเจ้าแมวป่านั้นฉีกกว้างขึ้นตอนที่มันตกกระแทกกับพื้น ทำให้ตอนนี้นั้นมีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก
“ ตาซ้ายของเจ้าแมวป่าตอนนี้คงจะบอดสนิทจากพิษของเรา อีกทั้งแผลที่ขาหลังของมันก็เปิดกว้างขึ้นพร้อมกับเลือดที่ไหลเป็นจำนวนมาก คิดว่าสองสาเหตุนี้ เจ้าแมวป่าคงมีชีวิตรอดไปได้อีกไม่นาน ” ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวของฟ่างหยุนและไม่นานเขาก็ต้องสลัดความคิดนี้ออกไปเพราะถ้าหากเขาไม่ใช้พิษมรณะโจมตีไปที่แมวป่าแล้ว ฟ่างหยุนคิดว่าตอนนี้ตัวเขาเองคงกำลังนอนเล่นในท้องของเจ้าแมวป่าเป็นแน่แท้ กฎของป่านี้มันช่างน่ากลัว ไม่สู้ก็ตาย ต้องสู้เท่านั้นถึงจะเป็นผู้อยู่รอด
ตอนนี้อารมณ์และสภาพจิตใจของฟ่างหยุนค่อยๆสงบลง และกำลังกลับเข้าสู่สภาวะปกติ กิจกรรมเสี่ยงตายเมื่อสักครู่นั้นทำให้เขาเริ่มรู้สึกอยากอาเจียนออกมา เพราะนอกจากที่จะปวดเมื่อยตามลำตัวแล้วเขายังรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอีกด้วย ที่เป็นเช่นนี้คาดว่าน่าจะเกิดจากความตื่นเต้นเกินไป ที่สำคัญตอนนี้ท้องของเขาเริ่มส่งเสียงร้องอีกครั้งเพราะเหยื่อที่เขากินไปก่อนหน้านี้ได้ถูกย่อยสลายไปหมดแล้ว
“ หาที่สงบๆงีบสักพักดีกว่า ” เมื่อคิดได้ดังนั้นฟ่างหยุนก็ไม่ลังเลที่จะเลื้อยตรงเข้าไปหาพุ่มไม้ตรงหน้าพร้อมกับมองหาสถานที่ที่สามารถพักผ่อนเพื่อพักฟื้นร่างกายของเขา หลังจากเวลาผ่านไปสักพักในระหว่างที่เขากำลังเลื้อยอยู่ใต้ต้นไม้นั้น ก็มีสิ่งที่ทำให้ตาของเขานั้นลุกวาว เพราะต้นไม้ตรงหน้าเขานั้นด้านล่างเป็นโพรงลึกลงไปใต้ดิน
“ อืม...ฟ่างหยุนครุ่นคิดว่าโพรงนี้มันจะมีเจ้าของหรือไม่ มันจะเป็นรังนอนของงูหรือว่าหนูกันแน่ ” ฟ่างหยุนเริ่มทำการตรวจจับความเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตด้วยการแลบลิ้นเข้าออกไปมา เพื่อตรวจสอบว่าโพรงนี้มีเจ้าของอยู่หรือไม่ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ต้องตาลุกเป็นวาวอีกรอบ เพราะมันมีกลิ่นแปลกๆ ส่งกลับมาจากในโพรงซึ่งเขามั่นใจเลยว่าไม่ใช่งู แบบเขาแน่ๆและที่สำคัญเขายังพบว่าสิ่งมีชีวิตข้างในนี้มีมากกว่าหนึ่งตัว
ฟ่างหยุนไม่ลังเลที่จะมุดตัวลงไปในโพรงไม้ทันที โพรงใต้ต้นไม้หลุมนี้มีความแคบมากกว่ารังมดซึ่งเป็นรังอันแสนสุขของเขาเป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโพรงไม้หลุมนี้มีทางที่คดเคี้ยวเป็นอย่างมากพร้อมกับรากของต้นไม้แล้วมันทำให้เขานั้นยิ่งมุดลงไปในโพรงก็ยิ่งแคบลงเรื่อยๆ และหลังจากนั้นไม่นานตัวเขาก็ต้องมาหยุดอยู่ที่ส่วนที่ลึกที่สุดของโพรง
“ กวิ๊ก! กวิ๊ก! ” จากฝั่งตรงข้ามที่ตำแหน่งของฟ่างหยุนอยู่นั้นก็ปรากฏเสียงร้องของสัตว์บางชนิดซึ่งมันเป็นเสียงแหลมดังออกมา ในโพรงนี้ไม่มีแสงสว่าง เรียกได้ว่ามันมืดสนิท แต่ด้วยความสามารถตรวจจับความร้อนของสิ่งมีชีวิตที่ฟ่างหยุนมีนั้น กลับทำให้เขามองเห็นสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน! สิ่งมีชีวิตขนาดเท่าหัวแม่มือสี่ตัวกำลังเบียดกันตัวสั่นเทา พร้อมกับส่งเสียงร้อง กวิ๊กๆ ออกมาเป็นระยะๆ
ตรวจพบเป้าหมาย
หนูนา
สถานะ:ยังไม่โตเต็มวัย
ประเภท:สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม,สัตว์ประเภทฟันแทะ
พลังงานทางชีวภาพ 2 หน่วยต่อ 1 ตัว
เมื่อได้ยินเสียงของระบบแล้วฟ่างหยุนก็ไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย เขาเลื้อยพุ่งตรงเข้าไปหาหนูนาน้อยทั้งสี่ตัว ดูเหมือนว่าพวกมันจะรู้สึกถึงภัยอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามาหา จึงทำให้พวกมันนั้นส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความกระวนกระวาย
ในไม่ช้าฟ่างหยุนก็มาถึงตำแหน่งที่อยู่ของหนูนาน้อยทั้งสี่ตัว เขาใจแข็งพอที่จะไม่สนใจเสียงร้องอันน่าสังเวชของพวกมัน ตอนนี้สิ่งที่เขากำลังทำก็คือ กลืนพวกมันลงท้องทีละตัว
ในทันทีทันใดนั้นท้องที่ว่างเปล่าของเขาก็ต้องกลับมาปูดพองอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกอิ่มอย่างเต็มที่ มันทำให้ฟ่างหยุนนั้นพอใจเป็นอย่างมาก
ฟ่างหยุนบิดขี้เกียจอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกอิ่มเอิบใจ และเขาก็ยังพูดขึ้นว่า “ ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะมาเจอกับอาหารที่อร่อยแบบนี้ แท้จริงแล้วเราแค่ต้องการจะหาที่ปลอดภัยเอาไว้พักผ่อนเพียงเท่านั้น ” และด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ฟ่างหยุนนั้นได้รับพลังงานทางชีวภาพถึง 8 หน่วย คิดได้อย่างนั้นแล้วฟ่างหยุนก็อดยินดีไม่ได้
ก่อนหน้านี้เขาได้มีพลังงานทางชีวภาพถึง 7 หน่วยแล้ว เขาต้องการเพียงแค่อีก 1 หน่วยเขาก็จะสามารถเข้าสู่ระบบวิวัฒนาการได้
“ ตอนนี้เราก็กินหนูนาน้อยไปตั้งสี่ตัวเมื่อพวกมันถูกย่อยสลายในท้องแล้วเราก็จะได้รับพลังงานทางชีวภาพอีก 8 หน่วยซึ่งมันเกินมากกว่าที่คาดหวังและเพียงพอสำหรับเงื่อนไขในการเข้าสู้ขั้นวิวัฒนาการ ”
เมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้วฟ่างหยุนก็นอนหลับภายใต้โพรงไม้หลุมนี้อย่างเงียบเชียบ เพื่อรอการย่อยอาหารของเขาดำเนินการจนเสร็จสิ้น
หลังจากนั้นเพียงเวลาผ่านไปแค่สองชั่วโมงกว่า หนูนาน้อยทั้งสี่ตัวในท้องของฟ่างหยุนก็ถูกย่อยสลายไปอย่างเสร็จสมบูรณ์ ไม่ทันจะข้ามวินาที เสียงสัญญาณของระบบในหัวเขาก็ดังขึ้น
“ ตึ๊ง! ท่านได้รับพลังงานทางชีวภาพ 8 หน่วย ”
“ ตอนนี้คะแนนของพลังงานชีวภาพของท่านเพียงพอต่อเงื่อนไขของการเข้าสู่ระบบวิวัฒนาการ ”
“ การวิวัฒนาการในครั้งนี้จะใช้เวลาถึงสิบนาทีขอให้ท่านโปรดหาสถานที่ที่ปลอดภัยต่อตัวท่านเพื่อรับการวิวัฒนาการในครั้งนี้ด้วย ”
“ ท่านต้องการที่จะรับการวิวัฒนาการเลยหรือไม่ ? ”
เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วฟ่างหยุนก็เผยรอยยิ้มอันน่าสยองออกมาจากใบหน้าของเขา พร้อมกับตอบกลับระบบในหัวของเขาทันทีว่า “ ข้าขอรับการวิวัฒนาการเดี๋ยวนี้ ”
bosjaนายน่ะ เปลี่ยนคำว่า เจ้า เป็น แก ก็ได้นะ
martinez76จะมา ข้า มา เข้อ อะไรน่ะ ไม่ใช่ยุคพระเจ้าเหาซะหน่อย