ตอนที่ 37 : หัวขโมย
ฟ่างหยุนรีบหันหลังเลื้อยกลับลงไปที่ทะเลสาบอย่างรวดเร็วด้วยความโกรธเกรี้ยว เพราะหลังจากที่เขามาอยู่ที่ถ้ำแห่งนี้ได้สักพักแล้ว เขาก็ถือว่าทะเลสาบนี้เป็นสระน้ำหลังบ้านซึ่งก็ถือว่าเป็นสมบัติส่วนตัวของเขา ดังนั้นแล้วปลาในสระน้ำหลังบ้านก็ถือว่าเป็นสมบัติของเขาเช่นกัน
ตอนนี้เองมีสัตว์บางชนิดกับกำลังไล่ล่าปลาของฟ่างหยุนโดยที่มันไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่ากำลังมีจะมีภัยอันตรายต่อตัวมัน ! เขาจึงตะโกนขึ้นมาด้วยความหัวร้อนว่า “ หน่อยแน่...! เจ้าหัวขโมย ”
ฟ่างหยุนมองไปที่เงาดำนั้นอย่างใจจดใจจ่อ ตอนนี้เขาได้หมายหัวเจ้านี่ขึ้นบัญชีดำ ในตอนนั้นเขาจึงไม่รอช้าที่จะเลื้อยลงไปในทะเลสาบนั้นอย่างรวดเร็ว
ปกติแล้วเขาไม่เคยสนใจให้ค่ากับชีวิตพวกมันเลย แต่ในเมื่อมันเข้ามาหยามกันโดยการเข้ามาขโมยกินปลาในถิ่นของเขาแล้ว มันจะต้องรับโทษครั้งนี้อย่างสาสม
ฟ่างหยุนเกร็งตัวให้หนักขึ้นเพื่อจมลึกลงไปในทะเลสาบนั้น เขาว่ายน้ำไล่ตามหลังเจ้าของเงาดำโดยทันที และไม่นานนักเขาก็ตามมันทันเข้าจนได้
ทันทีที่เขาตามมันทันเขาก็สามารถพิจารณารูปร่างของเจ้าของเงาสีดำนี้ได้คร่าวๆ ลำตัวของมันเรียวราบ แขนขาของมันสั้น หัวของมันยื่นออกมาจากลำตัวเล็กน้อย พร้อมกับจมูกแหลม และพอเข้าไปไกล้มากกว่าเดิม ในที่สุดเขาก็สามารถเห็นหน้าตาของมันได้อย่างชัดเจน
ในขณะที่ฟ่างหยุนกำลังมองรูปลักษณ์ของมันอยู่อย่างพินิจพิจารณา ระบบก็ส่งข้อมูลมาให้ดังนี้
ตึ๊ง ! ตรวจพบเป้าหมาย
นากขนสั้น
ประเภท: สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
สามารถเพิ่มพลังทางชีวภาพได้ 180 หน่วย
เมื่อได้ยินระบบแจ้งเตือนจนเสร็จสิ้น ฟ่างหยุนเองก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ เพราะสัตว์ที่เขากำลังไล่ตามอยู่นั้นก็คือ นากขนสั้น !
ในประเทศที่ฟ่างหยุนเคยอยู่อาศัยในตอนที่มีชีวิตเป็นมนุษย์อยู่นั้นก็มีนากขนสั้นอาศัยอยู่บ้าง เพราะพวกมันเป็นสัตว์ที่ไกล้สูญพันธุ์ที่หาดูค่อนข้างยาก ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ฟ่างหยุนรู้เรื่องของมันเป็นอย่างดี
ขนของเจ้านากขนสั้น เป็นของหายากมากจึงทำให้มันมีราคาแพง ซึ่งฟ่างหยุนนั้นจำได้ดีเลยว่าเคยมีกรณีกลุ่มคนแอบลักลอบล่านากเพื่อนำขนของมันไปขายจึงทำให้คนกลุ่มนั้นถูกจับและส่งเข้าคุกไปโดยปริยาย เพราะการลักลอบล่านากนั้นเป็นสิ่งผิดกฎหมายร้ายแรง
ขณะที่ฟ่างหยุนกำลังคล้อยหลังและจ้องมองไปที่เจ้านากขนสั้นอยู่นั้น ในเวลาเดียวกันมันก็หันหลังกลับมามองหน้าฟ่างหยุนจากความรู้สึกที่ว่ามีใครกำลังไล่ตามมันอยู่
หลังจากที่พบสิ่งผิดปกติไล่ตามตัวเองอยู่นั้น เจ้านากขนสั้นก็ตกใจเป็นอย่างมากพร้อมกับหันหัวเพื่อที่จะว่ายน้ำหนีไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว โดยที่มันพยายามมุ่งหน้าไปให้ถึงริมฝั่งและจะได้หนีไปจากบริเวณนี้
เมื่อมาหยามกันถึงถิ่นแบบนี้แล้ว ฟ่างหยุนเองก็ไม่มีทางที่จะปล่อยนากให้หนีพ้นไปได้อย่างง่ายดายแน่นอน
ถึงแม้ว่านากขนสั้นจะมีความคล่องแคล่วว่องไว และยืดหยุ่นเป็นอย่างมากถ้าหากเขาปล่อยให้มันถึงฝั่งได้แล้วละก็ไม่มีทางเลยที่จะสามารถไล่ตามจับมันให้ทัน
แต่แม้ว่านากจะมีความว่องไวและยืดหยุ่นทั้งในน้ำและบนบกพอๆกัน แต่มันก็ยังคงด้อยกว่าอยู่ดีหากเปรียบเทียบกับฟ่างหยุน ดังนั้นแล้วเขาจึงตัดสินใจไม่ปล่อยมันไปอย่างเด็ดขาด
เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วฟ่างหยุนก็เร่งความเร็วของตัวเองให้มากขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับพุ่งเข้าไปหาตัวนากราวกับว่าเป็นลูกธนูที่พุ่งออกมาจากคันศร โดยเล็งเป้าหมายไปที่ขาของมัน
เจ้านากขนสั้นโดนกัดเข้าอย่างจัง ในเวลาเดียวกันนั้นฟ่างหยุนก็ไม่ลืมที่จะปล่อยพิษของเขาลงไปด้วย
“ แอ๊ะ ! ” เจ้านากขนสั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่ถูกฟ่างหยุนกัดเข้าเต็มๆ มันพยายามที่ตะเกียกตะกายเพื่อให้ตัวเองนั้นหลุดออกจากปากของฟ่างหยุนให้ได้ หลังจากนั้นมันจึงพยายามว่ายไปให้ถึงฝั่ง อย่างไรก็ตามในขณะที่มันกำลังจะถึงฝั่งอยู่นั้นพิษที่ถูกปล่อยเข้ามาตอนถูกกัดก็เริ่มออกฤทธิ์ ทำให้ร่างกายของมันนี้รู้สึกไร้เรี่ยวแรงอย่างเห็นได้ชัด ทำให้แขนขาของมันไม่มีแรงที่จะว่ายน้ำหนีได้อีกต่อไป มันส่งเสียงร้องด้วยแรงเฮือกสุดท้าย ก่อนจะจมลงไปสู่พื้นทะเลสาบ
ในเวลาเดียวกันนั้นเองฟ่างหยุนก็ว่ายน้ำเข้าไปหาร่างของเจ้านากขนสั้น ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะสิ้นใจตายไปแล้วอย่างแน่นอน เขาไม่รอช้าที่จะกลืนกินมันลงไปสู่ท้องของเขาเพื่อเป็นอาหาร
“ ในที่สุดก็มีพลังงานทางชีวภาพเพียงพอสำหรับการวิวัฒนาการแล้ว ! ” ในขณะที่กำลังนอนพักอยู่ในถ้ำนั้น เขาก็เลียริมฝีปากด้วยความพอใจจากรสชาติของนากขนสั้น ทันใดนั้นเองเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองนั้นมีพลังงานทางชีวภาพเพียงพอต่อการวิวัฒนาการแล้ว
เพราะตอนนี้เขากลืนเจ้านากขนสั้นเข้าไปในท้องแล้วตราบใดที่การย่อยในท้องของเขาในครั้งนี้เสร็จสิ้นลง ระบบจะต้องแจ้งเตือนเรื่องคะแนนที่เพียงพอต่อการวิวัฒนาการอย่างแน่นอน
ตอนที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนากขนสั้นอยู่นั้น จริงๆแล้วเขาล่ามันด้วยความโกรธแค้นมากกว่า เพราะมันกล้าเข้ามาหยามเขาถึงอาณาเขตโดยที่มาล่าปลาในสระน้ำหลังบ้านของเขา มันเลยต้องมีจุดจบเช่นนั้น ฟ่างหยุนเองไม่ได้คาดคิดเลยว่าพลังงานทางชีวภาพที่นากมีอยู่นั้นจะเพียงพอต่อการวิวัฒนา
“ เดี๋ยวไม่นานก็จะได้เข้าสู่การวิวัฒนาการแล้ว ! ” หลังจากที่กลับชาติมาเกิดเป็นงูแล้ว ไม่มีอะไรที่จะทำให้ฟ่างหยุนนั้นมีความสุขไปกว่าการได้รับการวิวัฒนาการ เพราะหลังจากที่เข้าสู่การวิวัฒนาการเสร็จแล้วในทุกๆครั้ง เขาจะแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก และนอกเหนือจากสิ่งอื่นใดแล้วก็มีแต่ความแข็งแกร่งที่ทวีคูณขึ้นทุกวันเท่านั้นที่จะสร้างความมั่นใจให้กับเขาผู้ที่เป็นคนแปลกหน้าในดาวดวงนี้ได้
หลังจากยี่สิบนาทีต่อมา นากขนสั้นในท้องของเขาก็ถูกย่อยสลายอย่างสมบูรณ์แล้ว ไม่รอช้าระบบก็ส่งการแจ้งเตือนขึ้นมาในหัวของเขาทันที
“ ตึ๊ง ! การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ท่านฟ่างหยุนได้รับพลังงาน 180 หน่วย ” อารมณ์ของฟ่างหยุนในตอนนี้รู้สึกสดใสขึ้นมาทันทีหลังจากที่รอคอยระบบแจ้งเตือนมาสักพัก และแน่นอนว่าตอนนี้มันก็แจ้งเตือนข้อความใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง
“ ตึ๊ง ! ทางระบบตรวจพบว่าท่านฟ่างหยุนนั้นมีพลังงานทางชีวภาพเพียงพอต่อการเข้าสู่ขั้นวิวัฒนาการแล้ว ”
“ การวิวัฒนาการในครั้งนี้นั้นจะใช้เวลา 10 นาที ท่านฟ่างหยุนควรจะหาสถานที่ปลอดภัยในการดำเนินการครั้งนี้ด้วย ”
“ ท่านฟ่างหยุนต้องการที่จะรับการวิวัฒนาการในตอนนี้เลยหรือไม่ ? ”
เมื่อได้ยินคำถามของระบบมาดังนั้นแล้ว ฟ่างหยุนก็ไม่ลังเลที่จะตอบว่า “ ตกลง ” ในทันที ช่วงเวลาหลังจากที่เขาตอบตกลงกับระบบไปแล้ว ความรู้สึกร้อนผ่าวจนปวดแสบปวดร้อนที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นมาในกระแสเลือดจากในร่างกายของเขาซึ่งนั่นมันก็คือจุดเริ่มต้นของกระบวนการวิวัฒนาการนั่นเอง
และเช่นเคย เขานั้นก็พยายามที่จะถูร่างกายของตัวเองกับพื้นผิวผนังของถ้ำเพื่อให้กระบวนการนี้มันผ่านไปได้รวดเร็ว พอ 10 นาทีผ่านไปในที่สุดการวิวัฒนาการก็เสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์ เหลือทิ้งไว้ก็เพียงแต่คราบเก่าของเขาที่ลอกออกมาบนพื้นไว้เท่านั้น
เมื่อมองเห็นคราบผิวหนังอันเก่าที่หลุดลอกกองอยู่บนพื้นแล้ว ฟ่างหยุนก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้นได้มีพลังเพิ่มขึ้นมาอย่างมหาศาล ด้วยเหตุนี้จึงทำให้หน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มอย่างมีความสุขออกมา
“ ในที่สุดก็เสร็จสิ้นสักที ระบบขอช่วยเปิดฐานข้อมูลของข้าด้วย ” ฟ่างหยุนนั้นไม่สามารถอดทนรอได้อีกต่อไป เขารีบเรียกหาระบบเพื่อตรวจสอบฐานข้อมูลของตัวเองในทันที และแล้วม่านแสงแสบตาก็ปรากฏ
รายการคุณสมบัติของท่านฟ่างหยุน
ระดับ: 8
พลังงานทางชีวภาพ: 125/6,000
คะแนนทักษะ: 8
ความยาวของลำตัว: 3 เมตร
เส้นผ่าศูนย์กลาง: 6 เซนติเมตร
ความแข็งแรง: 15
พลังป้องกัน: 9.0
ความเร็ว: 4.0
ความว่องไว: 6.0
วิญญาณ: 6.0
ความแข็งแกร่างทางกายภาพ: 6.0
ทักษะ: พิษมรณะ 3/5,ภูมิต้านทาน 2/5,ย่อยในพริบตา 2/5
ค่าชื่อเสียง: 48,214/10,000,000
แน่นอนว่าหลังจากเสร็จสิ้นการวิวัฒนาการในครั้งนี้แล้วเขามีความยาวลำตัวถึง 3 เมตรซึ่งขนาดลำตัวแบบนี้นั้นเปรียบได้กับงูหลามทั่วไปเลยก็ว่าได้ ที่สำคัญในป่าแห่งนี้เขาก็คือนักล่าตัวเป้งอย่างแน่นอน
และที่น่ายินดีไปกว่านั้นก็คือขนาดของเส้นผ่าศูนย์กลาง เพราะตอนนี้มันเพิ่มขึ้นมาเป็น 6 เซนติเมตร นอกจากนี้แล้วคุณสมบัติอื่นๆก็พลอยได้รับการพัฒนาไปข้างหน้าขึ้นอีกด้วยตามลำดับ ทั้งหมดนี้ทำให้ฟ่างหยุนตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะมันแสดงให้เห็นถึงศักยภาพของเขาว่าตอนนี้เขาทรงพลังมากขึ้นไปกว่าเดิมหลายเท่า
“ คะแนนทักษะที่เหลือตอนนี้มีแค่ 8 คะแนนถ้าหากอัพเกรดทักษะภูมิต้านทานแล้วมันก็จะใช้ได้เพียงแค่ 1 ครั้ง ” ฟ่างหยุนจ้องมองฐานข้อมูลของตัวเองบรรทัดของคะแนนทักษะคงเหลือ โดยที่ไม่ลังเลเขาจึงใช้คะแนนทั้งหมดนั้นเลือกที่จะอัพเกรดทักษะ “ ภูมิต้านทาน ” ในทันที
หลังจากทำเช่นนั้นแล้วจากที่อยู่ในระดับ 2/5 ตอนนี้มันได้เพิ่มขึ้นมาเป็น 3/5 และในขณะที่เลือกอัพเกรดเสร็จสิ้นแล้ว พลังป้องกันของตัวเขาเองก็เพิ่มจาก 9 เป็น 15 ซึ่งนั่นหมายความว่ามันมากขึ้นมาถึง 5 หน่วยเลยทีเดียว
“ โอ้โห...ค่าชื่อเสียงของข้าในตอนนี้ก้าวหน้าไปถึง 48,000 หน่วยแล้ว ” ทันทีที่เขาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของค่าชื่อเสียง เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจเป็นอย่างมากใครมันจะไปคิดไปฝันกันละว่าเขานั้นไม่ได้ให้ความสนใจกับฐานข้อมูลเพียงไม่กี่วันพอมาเห็นอีกทีมันกลับพัฒนาไปมากมายขนาดนี้แล้ว
อย่างไรก็ตามเป็นที่น่าเสียดายอย่างมากแม้ว่าค่าชื่อเสียงของเขาจะเติบโตมากกว่า 30,000 คะแนน แต่ก็ยังมีระยะห่างอยู่มากที่จะสามารถแตะ 100,000 คะแนน เพราะถ้าหากมันสามารถเพิ่มขึ้นไปถึงจำนวนที่ว่ามานั้นได้แล้ว สิ่งที่เขาจะได้รับจากมันก็คือคะแนนทักษะอีก 6 หน่วย
“ อดทนรอเพื่ออนาคตก็แล้วกัน ! ” ฟ่างหยุนให้กำลังใจตัวเอง เขาค่อยๆปล่อยใจให้ว่างเพื่อที่จะได้นอนหลับพักผ่อนเก็บแรงเอาไว้ใช้ต่อไปในวันพรุ่งนี้