ตอนที่ 45 : ตามล่างูจงอาง
ขณะที่ฟ่างหยุนนั้นกำลังเลื้อยไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่งเพื่อที่จะทำให้เขาสลัดภาพอันน่าหดหู่ใจออกจากหัวของเขา ข่าวที่ค่อนข้างน่าประหลาดใจก็ถูกตีพิมพ์ลงบนหน้าแรกของหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นกลายเป็นทอคออฟเดอะทาวน์ ในฐานะที่เสี่ยวหนิงเองก็เป็นพลเมืองของมณฑลพัวเจี้ยง จึงทำให้เธอมักจะติดตามอ่านข่าวของบ้านเกิดเธอเสมอ และเย็นวันนี้หลังจากที่เธอได้อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วพร้อมกับนั่งอยู่บนเตียงตามปกติ เธอก็ได้หยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาดูข่าวสารของบ้านเกิดเมืองนอน
ทันใดนั้นก็มีอยู่หัวข้อหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอเป็นอย่างมาก เพราะมันถูกเขียนไว้ว่า “ วันนี้มีชายสี่คนเข้าไปล่าสัตว์ในป่าบนภูเขา โชคไม่ดีที่หนึ่งในสมาชิกนั้นถูกงูพิษกัดและชายคนนั้นก็ได้เสียชีวิตในเวลาต่อมาเมื่อเวลา 5 โมงตามเวลาท้องถิ่น ”
เมื่ออ่านถึงบทความนี้แล้วเสี่ยวหนิงเองก็ต้องประหลาดใจเป็นอย่างมาก เธอจึงรีบเปิดไปยังหน้ารายละเอียดเพื่อที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ให้ได้ และหลังจากที่เธอนั้นได้อ่านมันอย่างดีแล้วเธอก็สามารถเข้าใจสาเหตุของเรื่องนี้ในที่สุด
“ มันเป็นงูพิษชนิดไหนกันแน่ ถึงได้มีลำตัวยาวถึง 3 - 4 เมตร ? ” ขณะที่กำลังรู้สึกเห็นอกเห็นใจครอบครัวผู้เสียชีวิตอยู่นั้น เธอเองก็อดสงสัยขึ้นมาไม่ได้ว่างูพิษอะไรถึงได้มีความยาวขนาดนี้ เพราะสิ่งที่เธอได้เรียนรู้มานั้น งูจงอางคืองูพิษชนิดเดียวที่มีขนาดใหญ่
แต่ในข่าวก็ยังบอกไว้อีกว่าสมาชิกของกลุ่มได้เอาเซรุ่มของงูจงอางฉีดให้แล้วแต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี
“ เสี่ยวหนิง...เธออาบน้ำรึยังเนี่ย ? ” ประตูห้องนอนถูกเปิดออกและปรากฏให้เห็นร่างของสาวงามกำลังเดินเข้ามา เขาคนนั้นไม่ใช่ใครที่ใหนแต่เป็นเฉินเหมิง และเธอเองก็กำลังมองไปที่เสี่ยวหนิงผู้กำลังสวมชุดคลุมอาบน้ำอยู่ เธอจึงเดินมานั่งข้างๆพร้อมกับเอาจมูกดมไปที่เสี่ยวหนิงและสูดหายใจเข้าไปลึกๆ
“ โอ๊ย !...หอมจังเลยนะเนี่ย ” หลังจากที่เฉินเหมิงพูดหยอกล้อแบบนั้นออกมาแล้ว ปรากฏว่าเสี่ยวหนิงกลับไม่ได้สนใจเหมือนไม่ได้ยิน ตาของเธอยังจดจ้องไปที่โทรศัพท์ไม่ลดละ จึงทำให้เฉินเหมิงเกิดความสงสัยและมองตามสายตาที่เสี่ยวหนิงกำลังมอง
“ ดูข่าวประจำท้องถิ่นของบ้านเธออยู่หรอ คงจะคิดถึงบ้านมากสินะเนี่ย ” เฉินเหมิงเอาหัวของเธอซบไปที่ไหล่ของเสี่ยวหนิง ดวงตากลมโตก็จ้องมองไปที่โทรศัพท์ด้วย และทันทีที่เห็นข่าวในนั้น เธอก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก
“ ป่าวู่หลง ! นั่นใช่ที่ที่เราไปเที่ยวกันมาครั้งก่อนรึเปล่า ? ” หลังจากที่เฉินเหมิงนั้นแสดงท่าทีตกใจออกมา อยู่ๆความทรงจำของเธอก็ทำให้เธอนั้นนึกถึงงูตัวหนึ่งที่พวกเธอเคยพบในป่าวู่หลงมาก่อน
“ มันจะมีงูพิษอาศัยอยู่ที่นั่นจริงๆเหรอ ? เพราะงูที่เราพบในตอนนั้นมันไม่ใช่งูพิษหนิ ? ”ทันทีที่ถามเสร็จความกลัวก็ปรากฏขึ้นมาในใจของเฉินเหมิงเป็นอย่างมาก ตอนนี้เธอคิดว่างูที่เคยพบในป่าครั้งก่อนนั้นอาจจะมีพิษ แต่เนื่องจากมันอาศัยอยู่กับกระรอกในรังเดียวกัน จึงทำให้ความกลัวนั้นหายไปจนหมด พร้อมกันนั้นสิ่งที่เหลืออยู่ก็คือความอยากรู้อยากเห็น
แต่ตอนนี้เธอได้เห็นข่าวแล้วว่ามีคนถูกงูพิษฆ่าตายจึงทำให้ความกลัวนั้นกลับมาอีกครั้ง เมื่อเธอคิดย้อนไปแล้วมันช่างเป็นการกระทำที่กล้าหาญบ้าบิ่นเอาเสียมาก
สถานที่ที่พวกเขาไปเยือนคราวก่อนนั้นก็คือส่วนที่ลึกที่สุดของป่าวู่หลง ต้นไม้ที่นั่นเขียวชอุ่ม และแน่นอนว่าพวกเธอไม่ถูกรบกวนจากงูในครั้งก่อนนั่นเป็นเพราะว่าพวกเธอได้นำปูนขาวไปโรยไว้รอบๆเสื่อที่นั่งดังนั้นแล้วจึงทำให้พวกเธอปลอดภัยกลับมาได้
เสี่ยวหนิงปล่อยให้เฉินเหมิงวิเคราะห์ เพราะป่าในภูเขานั้นถ้าไม่ได้จงใจจะลุยเข้าไปในพื้นหญ้าอย่างจริงจังแล้ว มันก็จะยากต่อการถูกงูกัด ส่วนใหญ่นั้นงูจะแตกตื่นและหนีไปก่อนในที่สุดเมื่อพวกมันได้ยินเสียงของมนุษย์มันจะรีบหนีสุดชีวิตเมื่อได้กลิ่นของปูนขาวที่มนุษย์นำติดมือมาด้วย
เสี่ยวหนิงเลื่อนลงไปเรื่อยๆแต่เมื่อเธอได้อ่านความคิดเห็นด้านล่างแล้วเธอก็ต้องตกใจขึ้นมาทันที ตอนนี้นอกจากไม่ใช่เพียงแค่ว่าตกใจแต่ความโกรธนั้นได้เข้ามาแทนที่เสียแล้ว
โดยเดิมทีนั้นเธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจต่อตัวผู้เสียชีวิตเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเธออ่านความคิดเห็นที่ถูกทิ้งไว้เหล่านี้แล้วอารมณ์ดราม่านั้นก็หายไปทันที เพราะจากคนท้องถิ่นให้ความคิดเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าคนเหล่านี้ไม่ได้เข้าไปเที่ยวชมทิวทัศน์ตามที่กล่าวอ้าง แต่พวกเขานั้นเข้าไปล่าสัตว์ต่างหากล่ะ
บางคนก็แสดงความคิดเห็นอีกว่ารู้จักนิสัยใจคอคนพวกนี้เป็นอย่างดี และคนพวกนี้ก็ไปล่าสัตว์ในป่าเป็นประจำ
มีผู้ชายคนหนึ่งกล่าวเพิ่มในช่องแสดงความคิดเห็นอีกว่า ขณะที่พวกเขานั้นมาถึงโรงพยาบาลเขาได้เห็นรอยเลือดติดอยู่บนลำตัวของสมาชิกทั้งสองคน แต่คนที่บาดเจ็บจริงๆนั้นมีเพียงคนเดียวหลายคนจึงฟันธงได้ว่าเลือดนั้นเป็นของสัตว์ป่าที่พวกเขาล่า
และยิ่งเธออ่านความคิดเห็นมากขึ้นเท่าไหร่ ในใจเธอก็ยิ่งทวีคูณความโกรธไปมากเท่านั้นจนตอนนี้แล้วเธอรู้สึกละอายเป็นอย่างมากที่ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจคนชั่วเหล่านั้น
เฉินเหมิงที่กำลังนั่งอ่านข้าง ๆ เสี่ยวหนิงก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเช่นกัน เธอรู้สึกว่ามันไม่แฟร์เอามากๆในการล่าสัตว์ในป่าโดยพละการ เพราะพฤติกรรมเช่นนี้นอกจากจะส่งผลให้เกิดความอันตรายต่อสัตว์ป่าแล้วมันก็ยังเป็นอันตรายต่อคนที่เข้าท่องเที่ยวเช่นกัน
เธอได้อ่านข่าวเมื่อหลายปีที่แล้วเกี่ยวกับพรานล่าสัตว์สองคนที่เข้าไปล่าสัตว์อย่างผิดกฏหมายซึ่งเขาเหล่านั้นได้เข้าป่าไปล่าสัตว์และยิงไปถูกเด็กน้อยที่กำลังวิ่งเล่นเพียงเพราะเขานึกว่าเด็กคนนั้นเป็นกระต่าย ทำให้พ่อแม่ของเด็กที่ถูกยิงในครั้งนั้นเศร้าโศกเป็นอย่างมาก โดยที่เขานั้นกล่าวว่า “ ไม่นึกว่าการมาปิกนิกในครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายของครอบครัว ”
นอกจากนี้การล่าสัตว์อย่างพร่ำเพื่อนั้นเป็นการกระทำที่ไร้สามัญสำนึกมาก โลกเป็นของมนุษย์ทุกคนก็จริงแต่มนุษย์ควรที่จะปกป้องมากกว่าซ้ำเติม เพราะการปกป้องระบบนิเวศนั้นก็เหมือนกับการปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง
ในขณะที่สองสาวกำลังนั่งอยู่บนเตียงเพื่ออ่านความคิดเห็นด้วยความโกรธอยู่นั้น ในบ้านที่ห่างไกลออกไปทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีนมีชายคนหนึ่งกำลังสวมแว่นสีดำและเสื้อยืดเดินออกมาจากประตู
นอกห้องนั้นมีคู่หูของเขากำลังเฝ้ารอชายคนนั้นอยู่ ในมือของคู่หูนั้นก็ได้ถือโทรศัพท์พร้อมกับหันกล้องไปทางด้านหน้าของชายที่สวมแว่นกันแดดทันที
และเมื่อมองไปดีๆแล้วในมือถือนั้นกำลังถ่ายทอดสด จึงทำให้รู้ทันทีเลยว่าชายเสื้อยืดสีดำสวมแว่นตากันแดดนั้นคือ นักสตรีมเมอร์ !
“ สวัสดีทุกคน อย่างที่ผมเคยบอกคุณก่อนหน้านี้ว่าผมกำลังจะเดินทางไปที่ภูเขาเพื่อศึกษาระบบนิเวศทางวิทยาศาสตร์และจะสอนวิธีเอาตัวรอดจากงูจงอาง แต่โชคไม่ค่อยเข้าข้างเลยเพราะทริปก่อนๆนั้นไม่มีงูจงอางออกมาหาเราแม้แต่ตัวเดียว ”
“ครั้งนี้พวกเราเลยตัดสินใจเดินทางมาที่มลฑลเจียง เผื่อว่าจะโชคดีเจองูจงอางตามคำบอกเล่าของเพื่อน ๆ บ้างเพราะเขาพูดกันว่ามีงูจงอางตัวใหญ่อาศัยอยู่บนภูเขาแห่งนี้”
“ ทริปนี้ผมวางแผนแล้วว่าจะอยู่ที่นี่สองสามวันเรามาติดตามดูกันว่าเราจะได้พบกับเจ้างูจงอางหรือไม่ ”
“ โอ้วว และแน่นอนว่าผมก็ได้อ่านข่าวท้องถิ่นของที่นี่เมื่อวานนี้แล้ว ซึ่งหัวข้อนั้นก็คือชายสี่คนขึ้นมาที่นี่ พร้อมกันนั้นมีสมาชิกคนหนึ่งถูกงูกัดเสียชีวิตในเวลาต่อมา ตามคำอธิบายของสมาชิกในกลุ่มแล้วงูที่กัดคนเสียชีวิตนั้นอาจจะเป็นงูจงอางอย่างแน่นอน ”
“ แน่นอนว่าเราจะเดินทางไปที่จุดเดียวกันกับชายที่ถูกงูกัดตาย และถ้าหากเราโชคดีพบมันเข้าแล้วผมจะสอนคุณเกี่ยวกับวิธีจัดการมันยังไงถ้าหากคุณต้องเผชิญหน้ากับมันลำพัง ดังนั้นแล้วท่านผู้ชมครับ ห้ามพลาดติดตามรายการของเราด้วยประการทั้งปวง ”
ชายหนุ่มที่ใส่แว่นกันแดดพูดคุยกับกล้อง เขาเป็นที่รู้จักดีในนามของสตรีมเมอร์ชื่อดัง จากแพลตฟอร์มเวปไซต์ “ ซึคิเธค ” แตกต่างจากเฉินเหมิงที่เป็นแค่นักสตรีมเมอร์โนเนม
ส่วนใหญ่แล้วการดำเนินรายการของชายคนนี้มักจะเป็นป่าเขาลำเนาไพร และเนื่องด้วยที่เขาเกิดมาอยู่ในครอบครัวที่ทำธุระกิจเกี่ยวกับงูแล้ว จึงทำให้เขาคุ้นเคยกับพวกมันเป็นอย่างดี เมื่อเป็นเช่นนี้เนื้อหาส่วนใหญ่ที่เขาถ่ายทอดมักกับเกี่ยวข้องกับงูตัวใหญ่หรืองูพิษเสมอ
หลังจากที่หลิวเว่ยพูดจบแล้ว บนหน้าจอโทรศัพท์ของเขาก็เต็มไปด้วยข้อความแสดงความคิดเห็นต่างๆมากมาย
“ ใช่ๆ พวกเราได้อ่านข่าวที่พี่เว่ยพูดถึงชายที่ชื่อ เฉาซี พวกเขาเข้าไปล่าสัตว์อย่างผิดกฏหมายและถูกงูกัดตาย แบบนี้แล้วฉันพูดได้เต็มปากเลยว่า บาปกรรมมีจริง ! ”
“ พี่เว่ยเจ้าอย่าลืมเตรียมเซรุ่มไปด้วยนะ ถ้าหากพี่เว่ยประมาทพี่อาจจะกลายเป็นศพที่สองก็ได้ ”
“ ฮ่าๆ เจ้าคิดว่าพี่เว่ยของเราจะอ่อนหัดแบบนั้นรึ เรามารอดูกันดีกว่าพี่เว่ยนั้นจะเล่นกับงูจงอางตัวนี้ยังไงดีกว่า ”
“ งูจงอางเจ้าขา ได้โปรดไว้ชีวิตพี่เว่ยของพวกเราด้วย ! ”
“ โอ้ยจะใช้ทำไมเซรุ่ม แค่งูจงอางแค่นี้ไม่สาแก่ใจพี่เว่ยของพวกเราหรอก ”
ตอนนี้บทสนทนาในห้องถ่ายทอดสดนั้นดุเดือดเป็นอย่างมาก หลายคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่างูจงอางต่างหากที่จะต้องเป็นฝ่ายที่ถูกทรมาณ และก่อนหน้านี้พวกเขาก็ต้องผิดหวังแทบจะทุกครั้งเพราะเวลาหลิวเว่ยไปที่ป่าอื่นมากมาย เขาก็ยังไม่ได้พบกับงูจงอางเสียที
คราวนี้หลิวเว่ยเตรียมตัวพร้อมที่จะเข้าไปในป่าวู่หลงแล้ว ดูเหมือนว่าป่าแห่งนี้จะมีงูจงอางอาศัยอยู่ ดังนั้นแล้วแฟนคลับส่วนใหญ่ก็จะตื่นเต้นและกังวลพอๆกัน
เมื่อหลิวเว่ยนั้นมองเห็นบทสนทนาที่ลอยมาเต็มหน้าจอมือถือดังนั้นแล้ว เขาก็ส่งยิ้มให้กับแฟนคลับอย่างเย็นใจ
แม้ว่าแฟนคลับของเขาส่วนใหญ่ จะพูดจาหยอกล้อตามประสา แต่ในใจลึกๆของพวกเขานั้นเป็นห่วงและกังวลกับหลิวเว่ยเป็นอย่างมาก เพราะคราวที่แล้วเพียงแค่เขาถูกงูเห่ากัดเฉี่ยวๆ แฟนคลับส่วนใหญ่ก็เอาแต่ส่งข้อความหาด้วยความเป็นห่วง บางคนถึงกับโทรแจ้งรถพยาบาลเพื่อให้รีบเข้าไปรับตัวเขาในทันที
หลังจากที่บอกลาแฟนคลับแล้ว คู่หูของหลิวเว่ยก็ทำการจบการถ่ายทอดสดลง หลังจากนั้นพวกเขาก็พยายามที่จะไม่ลืมสัมภาระจำเป็นใดๆไว้ที่ห้องนี้ พร้อมกันนั้นพวกเขาจึงเริ่มออกเดินทางเข้าไปในป่าวู่หลงเพื่อทำภารกิจพิชิตงูจงอางในทันที !