ตอนที่ 47 : สมน้ำสมเนื้อ
หลังจากที่หลิวเว่ยมองไปยังพื้นที่ด้านหน้าด้วยอาการปากอ้าตาค้างอยู่นั้น ในไม่นานเขาก็สามารถเรียกสติกลับคืนมาได้ แต่เพื่อนที่มาด้วยกันนั้นยังคงมีอาการสติหลุดอยู่ เขากระโดดขึ้นด้วยความตกใจจนทำให้จังหวะที่ลงมาถึงพื้นนั้นเกือบจะสะดุดล้มลงไปกองกับพื้น
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของชายหนุ่มทั้งสองแล้ว ผู้ชมที่กำลังรับชมอยู่นั้นก็เริ่มจะตั้งคำถามออกมาด้วยความเป็นห่วงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาเหล่านี้
“ อะแฮ่ม... ! ” หลิวเว่ยกระแอมไอออกมาพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า
“ ไม่มีอะไรครับ ไม่มีอะไร แค่ตอนนี้พวกเราเจอกับสิ่งที่ตามหาแล้ว เดี๋ยวรอสักครู่นะ เราจะชี้ให้ทุกท่านได้เห็นกัน ”
หลิวเว่ยพยายามโบกไม้โบกมือให้เพื่อนที่ตามมาด้วย เป็นนัยยะว่าให้รีบหันกล้องไปทางด้านข้าง บนหน้าจอมือถือปรากฏร่างของ งูเหลือมยาวราวๆ 3 เมตร ตอนนี้เจ้างูตัวนี้กำลังจ้องมองไปที่พวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
และแน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้ทั้งสองต้องตกตะลึงก็คือเจ้างูเหลือมตัวนี้นี่เอง ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าอยู่ๆก็มีงูเหลือมขนาดใหญ่มหึมาแบบนี้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าจอการถ่ายทอดสด แฟนคลับที่กำลังรับชมอยู่นั้นก็ต้องต่างตกใจไปตามๆกัน
“ แม่เจ้า ! ความหนาของมันใหญ่กว่าฝ่ามือของฉันอีก ”
“ พี่หลิว บอกเราได้ไหมนี่มันตัวอะไรกัน ? ”
“ ลืมกฎต่างๆ แล้วฆ่ามันซะพี่หลิว ”
“ แววตาของมันดุร้ายมากเลยพี่หลิว ถ้าหากฉันเจอกับมันเข้าจังๆ แบบนี้แล้วละก็ฉี่ของฉันต้องราดกางเกงแน่ๆ ”
“ อะไรกัน ! แค่งูธรรมดาๆ นี่ถ้าเป็นข้าไปพบกับมันเข้ารับรองได้ว่าจะจับมันตุ๋นกินอย่างแน่นอน ”
หลังจากอ่านความคิดเห็นที่พวยพุ่งเข้ามาสู่ห้องถ่ายทอดสดแล้ว เขาถึงกับไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี
“ ทุกคน ! ผมมาที่ป่าแห่งนี้เป็นเพราะว่าต้องการจะแสดงให้เห็นถึงการรับมือกับงูในแง่ของวิทยาศาสตร์แก่พวกคุณ เผื่อว่าจะเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉินเวลาต้องพบกับมัน แต่ยังไงเสียการตุ๋นนั้นไม่ใช่วิธีที่ดีแน่ๆ ”
“ นอกจากนี้แล้วการฆ่าสัตว์ป่านั้นยังเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ใครก็ตามที่ละเมิดกฎนี้จะต้องจ่ายค่าปรับหรือบางทีอาจจะถูกจำคุกด้วยก็เป็นได้ ”
หลิวเว่ยกล่าวกับกล้องแบบนั้น และเมื่อมองกลับไปหางูเหลือมที่กำลังนอนอยู่ตรงหน้า เขาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
เขามองไปที่มันด้วยสายตาไม่กระพริบพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ นี่คืองูเหลือมลายสีเทา งูชนิดนี้ไม่ใช่จะหาพบได้ง่ายๆ ดังนั้นวันนี้โชคคงจะเข้าข้างพวกเราแล้วหล่ะ ”
“ งูเหลือมลายสีเทานี้ค่อนข้างจะโด่งดังในประเทศจีนเป็นอย่างมาก เพราะสถิติบันทึกว่าพบตัวที่ใหญ่ที่สุดมีขนาดถึง 5 เมตรดังนั้นการที่พบเห็นพวกมันแบบนี้จึงค่อนข้างแปลก ”
“ งูสายพันธุ์นี้เวลาเกิดมาจะมีขนาดลำตัวที่เล็กมาก ไม่ต่างจากงูทั่วไป พวกมันสามารถชูคอขึ้นมาเหมือนกับงูเห่าได้ แต่ผมว่านั่นเป็นเพียงแค่การสันนิฐาน มากกว่าเพราะงูพวกนี้ไม่สามารถชูคอแบบงูเห่าได้จริงๆ ”
ในขณะที่กำลังอธิบายเรื่องราวของงูเหลือมให้ผู้ชมได้รับฟังอยู่นั้น ห้องสนทนาก็เงียบเชียบไปด้วยความสนอกสนใจในข้อมูลที่หลิวเว่ยอธิบายออกมา
ฟ่างหยุนมองไปที่สตรีมเมอร์และเพื่อนของเขาหลังจากนั้นเขาก็เลื้อยมุ่งหน้าไปทางพุ่มไม้ด้านข้างในทันที ในใจแล้วเขาไม่ได้จะต้องการที่จะมีมนุษย์สัมพันธ์อะไรกับพวกเขามากนักอย่างน้อยก็ในเวลานี้
และในเวลาเดียวกันเขาก็เฝ้ามองการเคลื่อนไหวของสตรีมเมอร์ทั้งสองอย่างตื่นตัว เพราะระยะห่างระหว่างเขานั้นก็ไกลอยู่ถึง 7 เมตร เป็นระยะที่ปลอดภัยมาก บวกกับความคล่องแคล่วว่องไวของเขาแล้วถ้าหากมนุษย์สองคนนี้ตั้งใจจะพุ่งเข้ามาจับเขา พวกเขาก็คงจะได้เพียงฝุ่นเท่านั้น
“ มันกลัวพวกเราแล้วครับท่านผู้ชม ” ฝั่งตรงข้ามของฟ่างหยุน หลิวเว่ยเองก็กำลังมองดูการเคลื่อนไหวของงูเหลือมที่เลื้อยไปทางพุ่มไม้ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่ติดตามไปแต่อย่างใด เขายืนอยู่กับที่พร้อมกับชี้บอกให้เพื่อนของเขาหันเลนส์กล้องเข้าไปหา โดยที่ตัวหลิวเว่ยเองนั้นก็ได้อธิบายข้อมูลต่างๆ ให้ผู้รับชมได้เข้าใจ
“ วันนี้เราโชคดีมากครับเพราะเราได้เจองูถึง 2 ตัวในสถานที่และเวลาไกล้เคียงกัน ”
“ ผมคิดว่าเจ้างูเหลือมตัวนี้กำลังเตรียมตัวที่จะล่างูตัวก่อนหน้านี้ แต่คงเป็นเพราะพวกเราไปรบกวนจึงทำให้อาหารของมันหลบหนีไปได้ ”
“ ใช่แล้วครับ งูเหลือมสีเทากับงูจงอางมีจุดคล้ายคลึงกันอยู่บางอย่าง ก็คือพวกมันนั้นล่างูตัวอื่นๆมาเป็นอาหารเช่นเดียวกันนั่นเอง ”
“ เมื่อเทียบกับสัตว์อื่นๆแล้วพวกมันเลือกที่จะล่างูมากินเพราะมันง่ายต่อการกลืน ”
“ งูเหลือมสีเทาตัวนี้ยังคงโตไม่เต็มวัยนักเพราะสังเกตได้จากเกล็ดที่แวววาวของมัน ”
ในขณะที่หลิวเว่ยกำลังอธิบายถึงสถานการณ์ต่างๆของเจ้างูเหลือมสีเทาตัวนี้ที่กำลังคลานห่างออกไปอย่างช้าๆ ในที่สุดหลิวเว่ยก็ต้องละสายตาจากมันเพื่อที่จะเตรียมพร้อมออกเดินทางไปตามหางูจงอางในป่าต่อไปแต่แล้วทันใดนั้นเองอยู่ๆ เจ้างูเหลือมก็หยุดเลื้อยในทันที
“ เกิดอะไรขึ้น ? ” เมื่อพูดกับกล้องเสร็จแล้วเขาก็รีบหันกล้องเข้าไปหาเจ้างูเหลือมต่อในทันที !
ฟ่างหยุนได้ยินดังนั้นแล้วเขาก็รีบเงยหน้าขึ้นพร้อมกับมองไปที่พุ่มไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก พุ่มไม้นั้นดูสงบเงียบเชียบราวกับว่ามันไม่ได้มีสิ่งมีชีวิตใดๆอาศัยอยู่เลย
แต่สองวินาทีต่อมาก็ปรากฏเสียงของบางสิ่งบางอย่างดังขึ้น มันฟังดูเหมือนกับว่ามีสิ่งมีชีวิตกำลังเลื้อยอยู่ข้างใน และแล้วพุ่มไม้ที่อยู่ข้างหน้าของคนเหล่านั้นก็เริ่มสั่นไหวเล็กน้อย !
ช่วงเวลาต่อมาก็มีร่างของงูตัวใหญ่เจาะแหวกพุ่มไม้นั้นพร้อมกับเลื้อยออกมา
“ เดี๋ยวนะ...! ” หลิวเว่ยที่กำลังยืนอยู่บนขอบหญ้า หลังจากที่เขาได้เห็นงูตัวที่เลื้อยผ่านออกมาจากพุ่มไม้ เขาก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าตกใจมากกว่าตอนเห็นฟ่างหยุนเสียอีก เพราะหัวของงูตัวนี้มีสีน้ำตาลเข้มและมีจุดดำรอบๆลำคอ ที่สำคัญไปกว่านั้นตรงหัวมันดูเหมือนกับว่ามีหมวกคลุมหัวอยู่ตลอดเวลา บอกได้เลยว่างูตัวนี้มีขนาดที่ใหญ่มาก
“ งูจงอาง ! ” เมื่อมองไปที่งูตัวใหญ่ตัวนั้นแล้ว หลิวเว่ยถึงกับต้องกลั้นเสียงและกระซิบออกมาเพื่อบอกให้เพื่อนของเขานั้นรู้ว่าควรจะเดินถอยหลังห่างออกไปเล็กน้อยหลังจากที่เขาได้สติจากความตกตะลึง
หัวใจของหลิวเว่ยในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เพราะในที่สุดพวกเขาก็พบกับเป้าหมายจริงๆเสียที
เขาเคยไปเที่ยวป่ามาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีโอกาสที่จะพบกับงูจงอางเลย ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขานั้นยังมีโชว์ดีๆให้กับแฟนคลับได้ชมอีกต่างหาก
เหตุผลที่เขาสั่งให้เพื่อนร่วมทางของเขาถอยออกมานั้นเป็นเพราะเขาไม่อยากให้งูจงอางตัวนี้ตกใจในการปรากฏตัวของเขาและเพื่อน
ทั้งสองคนเริ่มที่จะถอยห่างออกไปเรื่อยๆ จากสิบเมตรตอนนี้กลายเป็นห่างจากงูทั้งสองถึง 100 เมตรแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นหลิวเว่ยก็ได้หยุดพักพร้อมกับหันกล้องมาหาตัวเขาพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ เป็นโชคดีมากๆครับ ที่เราใช้โทรศัพท์มือถือที่มีประสิทธิภาพค่อนข้างสูงจึงทำให้แม้ว่าเราจะอยู่ไกลพอสมควรแต่เราก็ยังสามารถจับภาพการเคลื่อนไหวของงูจงอางได้อย่างชัดเจน ”
“ ดูสิครับตอนนี้ดูเหมือนว่างูจงอางต้องการที่จะล่างูเหลือมสีเทาเป็นอาหาร ”
“ มันช่างเป็นอะไรที่หาดูได้ยากมากๆครับ ”
หลิวเว่ยตอนนี้ได้แต่สูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ ในบรรดาสัตว์แล้ว งูจงอางถือว่าเป็นสัตว์นักล่าชั้นสูงของห่วงโซ่อาหาร ตัวที่โตเต็มวัยนั้นสามารถพูดได้เลยว่ามันแทบจะไม่มีคู่แข่งเลย ”
“ อาหารหลักของมันก็สามารถกินได้ตั้งแต่สัตว์เล็กอย่างพวก หนู กิ้งก่า ไข่ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม รวมไปถึงงูทุกชนิดที่มีพิษและไม่มีอีกด้วย ทั้งนี้ถ้าหากงูเหลือมมีขนาดที่ไม่ใหญ่จนเกินไป มันก็สามารถล่าและกลืนกินลงไปได้อย่างง่ายดาย และเมื่อในบริเวณนั้น ขาดแคลนอาหารอย่างมากแล้ว มันก็จะล่างูจงอางด้วยกันเพื่อกินเป็นอาหารอีกด้วย ”
“ งูจงอางตัวนี้มีขนาดใหญ่มาก เดาแล้วมันคงจะมีความยาวถึง 4 เมตร ถ้าหากไม่มีอะไรผิดพลาดแล้วละก็ วันนี้เจ้างูเหลือมสีเทาคงต้องจบชีวิตลงอย่างแน่นอน ”
“ เส้นผ่าศูนย์กลางของเจ้างูเหลือมอาจจะดูหนากว่างูจงอางตัวนี้เล็กน้อย แต่ความหนานั้นก็ไม่ได้หมายถึงความแข็งแกร่ง ยังไงเสียความเร็วและความแข็งแรงนั้นงูจงอางก็น่าจะเหนือกว่า และงูจงอางตัวนี้ก็ยาวกว่ามันไปถึง 1 เมตร ยังไงเสียมันก็ต้องโดนกินอย่างแน่นอน ”
“ เมื่อไม่นานมานี้เจ้างูเหลือมมันอยู่ในสถานะนักล่า ตอนนี้มันต้องกลับกลายมาเป็นผู้ถูกล่าเสียเอง ”
“ ไม่น่าเลย...ธรรมชาตินั้นแสนจะโหดร้าย บทบาทระหว่างผู้ล่าและผู้ถูกล่านั้นสามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ตลอดเวลาจริงๆ ”
ในขณะที่กำลังวิเคราะห์สถานการณ์ให้ผู้รับชมได้รับฟังอยู่นั้น หลิวเว่ยก็รีบส่งสัญญาณบอกเพื่อนตัวเองให้ตั้งกล้องอย่างมั่นคงไม่ขยับไปไหนพร้อมกับซูมเข้าไปให้ไกล้มากกว่าเดิมอีก
ตอนนี้ร่างของงูยักษ์ทั้งสองกำลังปรากฏอยู่บนหน้าจอถ่ายทอดสดอย่างชัดเจน และเป็นตามที่คาดคิดเอาไว้ตอนนี้หน้าจอที่ผู้คนกำลังส่งข้อความแสดงความคิดเห็นนั้นเริ่มบินว่อนไปมาอย่างบ้าคลั่ง
“ แม่เจ้าโว้ย ! นี่น่าจะเป็นการถ่ายทอดสดที่น่าตื่นเต้นที่สุดของพี่หลิวก็เป็นได้ เพราะตอนนี้เรากำลังจะได้เห็นการต่อสู้ระหว่างงูเหลือมกับงูจงอาง ”
“ มาๆๆ มาพนันกันดีกว่า ถ้าชอบงูเหลือมกด 1 ถ้าชอบงูจงอางกด 2 ”
“ งูเหลือมสีเทานี่น่าสงสารจริงๆ มันจะต้องมาจบชีวิตในขณะที่ยังไม่โตเต็มวัยเลย ไม่รู้ว่ามันจะเคยมีลูกมีเมียหรือยังเนี่ย ”
“ ไม่รู้ว่าศึกครั้งนี้จะยืดเยื้อขนาดไหนแต่ฉันเดาว่าไม่ถึง 3 นาทีงูเหลือมคงต้องจบชีวิตลง ”
“ แม่เจ้า ! งูจงอางตัวนี้น่ากลัวมาก ฉันจะไม่ไปเที่ยวป่ากับสาวๆ เพราะมันอย่างแน่นอน ”
“ สู้ๆ จงอางลูกพ่อ วันนี้คงได้กินอาหารมื้อเด็ดเลยหละสิ ”
ในขณะที่ห้องถ่ายทอดสดของหลิวเว่ยนั้นเต็มไปด้วยการแสดงความคิดเห็น ตอนนี้งูจงอางก็เริ่มเคลื่อนไหวในทันที