px

เรื่อง : Chronicles of Primordial Wars
ตอนที่ 11 : การบันทึกและนับตัวเลข


เด็กทุกคนในถ้ำอยู่ในอาการที่ตื่นเต้นมากตลอดทุกวันนี้ เช่นเดียวกับเมื่อคนยากจนเปลี่ยนไปเป็นคนรวยเพียงชั่วข้ามคืน พวกเขาเป็นคนที่กระตือรือร้นมากเกินไปเกินกว่าคนปกติอย่างไม่น่าเชื่อ และผลของการขับเคลื่อนด้วยความตื่นเต้นก็ค่อนข้างง่าย - การต่อสู้ เมื่อพวกเขาไม่ได้ตกปลา, พวกเขาจะต่อสู้กันในถ้ำ

ในอดีตพวกเขาต่อสู้กับอาหาร,ตอนนี้พวกเขายังคงต่อสู้กับอาหาร,แต่ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ตอนนี้พวกเขามักจะต่อสู้เพื่อปกป้องอาหารของตัวเองแทนการปล้น หรือขโมยอาหารจากคนอื่น ๆ บางครั้งพวกเขาก็จะเอาชนะใครก็ตามที่จับปลาของพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อนำเหยื่อของพวกเขากลับ

การต่อสู้ไม่ใช่การต่อสู้ตัวต่อตัวตั้งแต่ฉาวซวนได้คิดคำนวณว่าแต่ละกลุ่มมีอายุที่แตกต่างกันของแต่ละทีมล่าสัตว์ขนาดเล็ก ประเพณีการต่อสู้แบบตัวต่อตัวจึงพัฒนาเข้าสู่การต่อสู้แบบกลุ่ม ดังนั้นสงครามระหว่างกลุ่มและคนในทีมมีความรุนแรงมากขึ้นกว่าที่เคย

ฉาวซวนนั่งที่ด้านข้างและถอนหายใจ เพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่นำสิ่งนี้มาด้วยตัวของเขาเอง หลังจากที่เห็นว่าเด็กๆ ดึงปลาผิดทำให้เกิดการต่อสู้กันระหว่างกลุ่มสองกลุ่ม ฉาวซวนคิดในขณะที่สายตาของเขามองไล่ไปตามผนังเรียบใกล้ประตูทางเข้าโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ยุ่งเหยิงภายในถ้ำ

นานมาแล้ว เมื่อทุกคนในเผ่าอาศัยอยู่ในถ้ำ พวกเขาขัดผนังและแกะสลักตัวอักษรบนกำแพง ต่อจากนั้น ผู้อยู่อาศัยทั้งหมดในถ้ำเป็นเด็ก และไม่มีตัวอักษรถูกเพิ่มขึ้นมา แม้ว่าคนที่มีความตั้งใจที่จะวาด พวกเขาจะวาดหรือแกะสลักที่อยู่ใกล้ด้านล่างเท่านั้น ในตำแหน่งที่สูงขึ้น เหลือเพียงร่องรอยโบราณเท่านั้น

ร่องรอยบนผนังมีความลึกแตกต่างกันไปและการแกะสลักหรือการวาดภาพ เพราะวัยที่แตกต่างกันของพวกเขา พวกเขาบางคนวาดโดยใช้เม็ดสีที่ผลิตจากพืชและพวกเขาบางส่วนแกะสลักอย่างสมบูณ์แบบด้วยมีดหิน ร่องรอยหลายแห่งได้เลือนลางและเปลี่ยนสีแล้ว มันเป็นเพียงแค่ขยะที่ไร้ประโยชน์ที่พวกเขาเก็บไว้ที่นั้น ตั้งแต่ไม่มีใครสามารถบอกความหมายเดิมของพวกมัน

ฉาวซวนเรียกเหล่าลูกหมาที่ตื่นตาตื่นใจขั้นสุดและบ้าพลังรวมกลุ่มเข้าด้วยกันและบอกให้พวกเขาหยิบหินมาขัดผนัง

ลึกลงไปในถ้ำมีหินบางก้อนค่อนข้างมีขนาดใหญ่ที่พวกเขาต้องร่วมกันขัด เพราะความสูงที่มีจำกัดของพวกเขา เด็กๆจะต้องยืนอยู่บนหินเหล่านั้นไปถึงส่วนบนของผนัง

เนื่องจากพวกเขาต้องมีอะไรบางอย่างให้ทำเพื่อฆ่าเวลา เด็กที่ไร้กฏระเบียบเพื่อให้เหมาะสมกับสถานที่ของพวกเขา นอกจากนี้เป็นคำสั่งจากฉาวซวนจึงไม่มีใครคัดค้านมัน แม้ว่าไม่เต็มใจ พวกเขายังคงคว้าก้อนหินและขัดเล็กน้อย

เนื่องจากผนังได้รับการขัดแล้วจากคนที่เคยอยู่เก่า เด็กๆจะต้องบดพื้นผิวเพื่อลบเครื่องหมายเดิม เมื่อเกือบเสร็จแล้ว ฉาวซวนลุกขึ้นยืนบนหินขนาดใหญ่และใช้กิ่งไม้ที่ถูกเผาเป็นปากกา เขาเขียนตัวเลข 5 ตัวแทนสัญลักษณ์กลุ่ม 5 กลุ่ม ที่ด้านบนของผนัง และอธิบายรายละเอียดว่าพวกเขาอยู่ในกลุ่มใด แต่ฉาวซวนยังคงเขียนรายชื่อของสมาชิกแต่ละกลุ่มเพียงเพื่อความปลอดภัย

ทุกครั้งในขณะที่คนในเผ่าจะถูกส่งไปที่ถ้ำเพื่อสอนความรู้พื้นฐานให้กับเด็กๆ ยกตัวอย่างเช่น การนับตัวเลข และคำพูดที่ใช้กันทั่วไป นั่นคือวิธีที่ฉาวซวนได้รู้จักภาษาที่นี่ แต่เด็กคนอื่น ๆ ในถ้ำ พวกเขาไม่เต็มใจที่จะรับฟัง ดังนั้นพวกเขาแทบไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ฉาวซวนเป็นคนเดียวที่ให้ความสนใจเมื่อครูเข้ามาในถ้ำ

เด็กในถ้ำเด็กกำพร้าทุกคนจะสวมใส่แผ่นป้ายหินที่มีชื่อของเขาหรือเธออยู่บนนั้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักตัวอักษรมากมาย และไม่สามารถเขียนได้ พวกเขายังสามารถรับรู้ชื่อของตัวเอง

หลังจากที่เขียนกลุ่มและชื่อลงไป ปลาที่พวกเขานำกลับมาจะได้รับการบันทึกไว้บนผนัง ตอนแรกฉาวซวน หมายถึงการใช้หมายเลขง่ายๆในการบันทึกจำนวนปลาที่พวกเขาลากกลับมาสำหรับแต่ละกลุ่ม แต่เด็กก็ไม่แน่ใจกับมัน เงยหน้ามองขึ้นไปที่ปลาที่แขวนอยู่บนถ้ำ ฉาวซวนวาดรูปปลาติดบนผนัง มันเป็นปลานามธรรม ค่อนข้างง่ายในการวาดและง่ายต่อการทำความเข้าใจ

ในที่สุด ลูกหมาเหล่านี้ก็พึงพอใจ และพวกเขายังทำให้เด็กที่ฉลาดที่สุดในแต่ละกลุ่มตรวจสอบว่าปริมาณปลาบนผนังตรงกับจำนวนที่แน่นอนของปลาที่แขวนอยู่บนอากาศ

ฉาวซวนสามารถวาดปลาหนึ่งตัวในการวาดแค่ครั้งเดียว และที่นี้มีปลาหลายสิบตัว ดังนั้นจึงใช้เวลาสั้น ๆเพื่อทำแผนภาพ นอกจากนี้ ผนังยังกว้างและสูงมาก ดังนั้นอาจมีปลามากกว่าหนึ่งพันตัววาดอยู่บนผนังถ้ำ

มีช่องระบายอากาศที่ด้านบนของผนัง ตรงข้ามกับที่ฉาวซวนแขวนปลา ในช่วงเวลากลางวัน ดวงอาทิตย์จะส่องแสงลงบนผนังซึ่งทำให้เครื่องหมายทั้งหมดบนผนังเห็นได้ชัดเจนขึ้น ดังนั้นทุกวันเมื่อไม่ได้ตกปลา, เด็กๆจะนั่งอยู่กับสมาชิกในกลุ่มของพวกเขาและสานเชือกฟาง พวกเขามักจะมองขึ้นไปบนผนัง และนับปลาของพวกเขา แล้วพวกเขาก็มองไปที่ปลาจริงที่แขวนอยู่บนตะขอ และตรวจสอบจำนวน ด้วยเหตุนี้ความสามารถในการนับเลขของพวกเขาจึงดีขึ้นอย่างรวดเร็ว ผู้ที่เคยลังเลที่จะนับเลขจะนับอย่างน้อยสิบครั้งต่อวันหรือมากกว่า,ไม่มีใครผลักดันพวกเขา

"อาซวน 12 เป็นตัวเลขที่มาต่อจาก10 หรือไม่?" "มันเป็น11!" "โอเค ... 11, 12, 13, 14 ... มันไม่ถูกต้อง อาซวน ทำไมมีเพียงปลาสิบสี่ตัวในทีมของพวกเรา? มีสิบห้าตัวอยู่บนผนัง! หนึ่งตัวหายไป! มีใครเอาปลาของเราไปใช่หรือไม่? !!! "

ก่อนที่ประโยคนั้นจะเสร็จสิ้น เด็กๆร่วมกับอีกสี่คนในกลุ่มของเขา คว้าไม้และก้อนหินพร้อมกับมองด้วยความดุร้าย และจ้องไปที่เด็กคนอื่น ๆ ในถ้ำด้วยแววตาที่มืดครึ้ม

ฉาวซวนหายใจเข้าลึก ๆ และชี้ไปที่ผนังด้วยกิ่งไม้, "เจ้าไม่เห็นหรือว่าปลาตัวแรกบนผนังถูกกาด้วยเครื่องหมายทึบหนา? นั่นหมายความว่าเจ้าได้กินปลาแล้ว! ที่จริงแล้ว เจ้ากินปลาคืนที่ผ่านมา! เจ้าจะอาเจียนสิ่งที่อยู่ในท้องของเจ้า เพื่อยืนยันมันหรือไม่? ข้า - สามารถ - ความช่วยเหลือ - เจ้า - ด้วย- นี้ "

"…มันเป็นความจริง." เด็กคิดสักครู่กับหัวสมองเจ้าเล่ห์ของเขา ในขณะที่เขาปลดเสื้อของตัวเองลง เขาวางไม้ของเขาลงและนั่งรวมกับเด็กสี่คนในกลุ่ม ขณะที่พวกเขายังคงทอสายเชือกราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้

"อาซวน ข้าได้ยินจากลุงยี ว่าวันพรุ่งนี้ เราจะเจอสภาพอากาศที่ดี เราจะไปที่ริมฝั่งแม่น้ำในวันพรุ่งนี้ไหม? " เด็กถามอย่างคาดหวัง

เด็กคนอื่น ๆทั้งหมดให้ความสนใจจดจ่ออยู่กับฉาวซวน ขณะที่พวกเขาจ้องมองอย่างมีความหวังมาที่เขา มันดูเหมือนว่าหัวใจของพวกเขาปวดร้าว หากฉาวซวนเอ่ยคำว่า "ไม่" ออกมาเป็นคำตอบ

"ใช่ ในวันพรุ่งนี้เราจะไปที่นั่นตามปกติ." ฉาวซวนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ขณะที่เขาเดินออกจากถ้ำ ขณะนี้ เด็กหลายสิบคนเหล่านี้ทำงานร่วมกันทั้งหมด อันที่จริงพวกเขาไม่รู้จักพอและพวกเขาก็ชอบที่จะไปตกปลาทุกวัน แต่ลึกลงไปในหัวใจของพวกเขา พวกเขารู้ว่ามันเป็นการดีที่สุดที่ทุกคนทำงานร่วมกัน พวกเขาได้เหตุผลหลักที่ว่าพวกเขาไม่สามารถหาหนอนหินด้วยตัวเอง

ฉาวซวนได้ลองหนอนหลายชนิดที่สามารถพบได้ในเผ่าเป็นเหยื่อ แต่หนอนหินเป็นสิ่งที่ดีที่สุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุด สำหรับผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและทำอะไรเพียงคนเดียว ฉาวซวนจะไม่ให้หนอนหินใด ๆ กับพวกเขา

"ไม่มีวินัย แต่เจ้ายังคงต้องการหนอนหิน? ดี ออกไปหาด้วยตัวของเจ้าเอง. " โดยไม่มีซีซาร์ คนนั้นจะได้ใช้เวลาตลอดทั้งวันในการค้นหาและจับเพียงไม่กี่คน หนอนหินเหล่านี้เร็วกว่าไส้เดือน มือของพวกเขาที่ดึงกลับมาจะพบแต่ความว่างเปล่า ถ้าพวกเขาไม่สามารถจับพวกมันในทันทีที่ได้เห็น ทุกคนขึ้นอยู่กับความช่วยเหลือของซีซาร์ที่จะได้รับหนอนหิน!

เหตุผลที่สองที่พวกเขาจะต้องทำงานร่วมกัน คือการที่พวกเขาไม่สามารถลอยครึ่งวงกลมสีดำขนาดเล็กด้วยตัวเอง ที่จะได้ในสิ่งเหล่านั้น พวกเขาจะต้องจับหนอนสีดำที่อาศัยอยู่ในบึงสีดำ มันเป็นเช่นความอัปยศที่นอกเหนือจากซีซาร์ ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้บึงสีดำ

ด้วยเหตุนี้ซีซาร์จึงมีตำแหน่งที่สูงขึ้นในถ้ำ อย่างน้อยตอนนี้เด็ก ๆ ไม่ได้เห็นซีซาร์เป็นอาหาร เด็กบางคนที่มีความคิดยืดหยุ่น แม้จะเรียนรู้วิธีประจบเอาใจซีซาร์ เนื่องจากพวกเขาได้เห็นซีซาร์แทะกระดูกสัตว์ พวกเขาจะโยนกระดูกปลาให้กับมัน แต่ซีซาร์ไม่ได้สนใจกระดูกปลา

ไม่ว่าอะไรก็ตาม ลูกหมาเหล่านี้ได้ผ่อนคลายความสัมพันธ์ของพวกเขากับซีซาร์ ดังนั้นฉาวซวน ไม่กังวลเกี่ยวกับพวกเขาที่จะรวมตัวกันและย่างซีซาร์ขณะมีชีวิตอยู่

วันรุ่งขึ้นฉาวซวนถูกปลุกให้ตื่นโดยเด็กๆ แล้วจากนั้นพวกเขาก็วิ่งไปที่ลานกรวดเพื่อขุดหนอนหิน ทุกครั้งที่ซีซาร์จับตัวหนึ่ง ฉาวซวนจะแจกจ่ายให้กับหัวหน้าทีมของกลุ่ม หนอนหินหนึ่งตัวสามารถนำมาใช้ได้สำหรับสองหรือสามครั้ง หลังจากหนอนหินถูกขุดออกมาพวกเขาก็จะตัดมันเป็นสองส่วน หลังจากนั้นไม่กี่นาที ปลายทั้งสองข้างจะเติบโตเป็นหนอนสองตัวที่แยกต่างหาก ถ้าให้เวลาเพียงพอ พวกมันจะเติบโตมีขนาดเช่นเดียวกับแต่ก่อน ราวกับว่าพวกมันไม่เคยโดนตัดออกไปครึ่งตัว

เมื่อพวกเขาได้รับฟังคำสั่งและเข้าใจทั้งหมด ฉาวซวนนำพวกเขาไปที่ริมฝั่งแม่น้ำ นักรบเฝ้าระวังกลุ่มนี้แตกต่างจากก่อนหน้านี้ แต่เร็ว ๆ นี้ฉาวซวน ก็ได้รู้จักพวกเขาอย่างดี วันนี้พวกเขาเฝ้าดูเด็กเหล่านี้ตกปลาและเมื่อถึงตอนเย็น ฉาวซวนจะให้ปลาตัวหนึ่งเป็นของขวัญ ดังนั้นเขาปล่อยให้นักรบมีความประทับใจที่ดี และนักรบก็เปลี่ยนมุมมองต่อเด็ก ๆ ในถ้ำด้วยเช่นกัน

เห็นน้ำ ลูกหมาทั้งหมดรู้สึกตื่นเต้น พวกเขารีบไปตั้งเหยื่อ แต่ถูกสั่งหยุดทันทีโดยฉาวซวน

"หยุดก่อน! ถอยหลัง! พวกเจ้าทุกคน! อย่าสัมผัสน้ำ! อย่าโยนเหยื่อ ๆ ! " ฉาวซวนจับเด็กคนแรกที่ด้านหน้าและโยนเขาไปข้างหลัง ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ผิวน้ำและขมวดคิ้ว

มีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติในวันนี้

รีวิวผู้อ่าน