เล่มที่ 1 ตอนที่ 27 - ซิงฉวนเดินทางมา
เจ้าหญิงอาร์เซนอลสงวนท่าทีสงบนิ่งแม้จะเผชิญหน้ากับวิกฤต เธอสามารถโกหกได้แนบเนียนราวกับเป็นธรรมชาติ ตัวฉันคงทำไม่ได้แน่ เธอดูเหมือนจะอายุเท่ากันเลยแต่วุฒิภาวะของเธอนั้นแกร่งกล้าเกินกว่าฉัน มันต้องเป็นเพราะโลกใบนี้จึงทำให้หญิงสาวที่อายุเท่าฉันแข็งแกร่ง เธอเติบโตเร็วมากจนสามารถดูแลเมืองโนอาได้
ชาร์จาห์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขามองไปที่เสวี่ยกี๋ ดวงตาสีน้ำตาลของเขาก็เต็มไปด้วยความชื่นชมและสุภาพ
เสวี่ยกี๋คงจะไม่ทันสังเกต เธอมองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์คล้ายกับราชินีน้ำแข็ง
ครูฝึกทหารเช่อชื่อจับสังเกตและสัมผัสแขนเจ้าหญิงอาร์เซนอลเบาๆ
"ยังมีอะไรอีกไหมที่ฉันพอจะช่วยผู้พันชาร์จาห์ได้?"เจ้าหญิงอาร์เซนอลพยายามไล่เขาให้กลับไป
ผู้พันชาร์จาห์หันกลับมามองพร้อมบรรยากาศที่อึดอัดขึ้น ดูเหมือนเขาต้องการจะพักอยู่ในเมืองโนอาห์
ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ส่องประกายวาบ แบบเดียวกับที่เกิดขึ้นบนดวงตาของอาซิง ดูเหมือนพวกเขาจะใส่อะไรบางอย่างเอาไว้ที่ดวงตา จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมาแตะติ่งหูราวกับพยายามจะยืนยันอะไรบางอย่าง เขาดูตกใจมาก จากนั้นก็วางมือลง สายตามองไปที่เจ้าหญิงอาร์เซนอลอย่างสงบและกล่าวว่า "เจ้าชายซิงฉวนเสด็จมาที่นี่แล้ว"
อะไรนะ? เจ้างูพิษนั่นมันมาที่นี่?
เจ้าหญิงอาร์เซนอลดูประหลาดใจ เธอหันหน้าไปทางท่าเรือ ระลอกคลื่นที่ฉันเห็นในดวงตาของเธอมันกำลังบอกว่าเธอรอคอยการมาของซิงฉวน เธอมีความสุขจนเผลอยิ้มมุมปากโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว
"องค์ชายซิงฉวนมาที่นี่!?"หญิงสาวที่ชื่อว่าเสวี่ยหญิงตื่นเต้นเช่นกัน พี่สาวมีอาที่ยืนอยู่ด้านข้างจ้องมองเธออย่างไม่สบอารมณ์ "ทำไมเธอถึงได้ดูตื่นเต้นมากนักที่องค์ชายซิงฉวนเดินทางมาที่นี่?"
"เพราะว่าเขาหล่อ!!"เสวี่ยหญิงกุมมือตัวเองราวกับเป็นแฟนของซิงฉวน "องค์ชายซิงฉวนหล่อมาก"
"เห้อ!! เสวี่ยหญิง แฮรี่ของพวกเราก็หล่อมากเช่นกันนะ!!" เด็กๆจากกองทหารสอดแนมของลุงเมสันตะโกนขณะที่พวกเขาเองก็หัวเราะ นี่คือคนที่อยู่ฝั่งแฮรี่จริงหรือ?
"ไม่มีทาง!! ไม่มีส่วนไหนที่แฮรี่ดูดีเท่ากับองค์ชายซิงฉวนเลย แฮรี่คนนี้น่ารำคาญที่สุด เขาเอาแต่เรียกทุกคนว่าเมียอยู่นั่นแหละ! หืม!"
"เธอหึงเขาเพราะเขาเรียกคนอื่นว่าเมียหรือเปล่า?"
เพื่อนของแฮรี่ก็ดูจะกวนไม่ต่างจากเขาเลย!!
"ไวฟุ! เฮ้! ไวฟุ! ผมคือผู้ชายที่หล่อที่สุดในเมืองโนอาห์!"ไม่ว่าเขาจะตะโกนอะไรจากข้างหลัง ฉันก็ไม่สนใจเขา
การเดินทางมาของซิงฉวนทำให้เมืองโนอาห์เกิดความสับสนวุ่นวาย ฉันไม่คาดคิดเลยว่างูพิษคนนี้จะมีอิทธิพลต่อโลกมากมาย
ทันใดนั้นที่สุดขอบท่าเรือก็มีเสียงเท้าที่เกิดจากการเดินขบวนดังขึ้นอย่างพร้อมเพียง ทุกคนต่างกลั้นหายใจจดจ่ออยู่ที่อุโมงค์สีขาว
ในไม่ช้าทหาร 2 กองจากเมืองพระจันทร์เงินก็วิ่งออกมาจากสุดขอบอุโมงค์ พวกเขาสวมชุดรบสีเงินพร้อมหมวก แทบไม่ต้องพิจารณาให้มากความ เครื่องแต่งกายที่เขาใส่เหนือชั้นยิ่งกว่าเครื่องแบบทหารของพี่สาวเช่อชื่อ พวกเขาเหมือนทหารที่มาจากอาณาจักรที่มั่งคั่ง ช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนกว้างซะจริงๆ
กองทหารทั้งสองยืนเรียงแถวขนาบสองข้างทางของทางเดินทั้งสองข้าง และแล้วฉันก็เห็นร่างที่แสนคุ้นเคย ฉันต้องมองและสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ฉันพยายามสงบสติอารมณ์อย่างหนักเพื่อจะได้ไม่เผลอวิ่งออกไปต่อยเขา
"องค์ชายซิงฉวน"ฉันได้ยินน้ำเสียงที่แสนอ่อนโยนจากปากเจ้าหญิงอาร์เซนอล
ฉันขมวดคิ้ว ฉันจะต้องเผชิญหน้ากับเขาอย่างใจเย็นให้เหมือนกับที่เจ้าหญิงอาร์เซนอลทำ ฉันจะไม่ยอมแพ้หากต้องเผชิญหน้ากับเขาอีก
ฉันฝืนใจตัวเองมองออกไปข้างหน้าและเห็นรอยยิ้มแสนสุภาพจากใบหน้าซิงฉวน ดวงตาที่บ่งบอกถึงคำขอโทษของเขากำลังจ้องมองเจ้าหญิงอาร์เซนอล "เจ้าหญิงอาร์เซนอล ผมต้องขอโทษจริงๆที่เข้ามารบกวนคุณ ผมสงสัยว่าคุณจะยอมให้คนของผมพักผ่อนอยู่ที่นี่ได้หรือไม่ หลังจากนั้นพวกเราจะเดินทางไปยังเมืองถัดไปเพื่อตามหากระสวยหลบหนีที่หายไปของพวกเราต่อ"
เจ้าหญิงอาร์เซนอลก้มหน้า รอยระเรื่อสีแดงชมพูเกิดขึ้นบนใบหน้าอันแสนงดงามของเธอ "แน่นอน ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีใครกล้าขโมยของของเมืองพระจันทร์เงิน เขาคงจะกล้ามากจริงๆ องค์ชายซิงฉวนพอจะรู้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร? พวกเราจะได้ให้ความช่วยเหลือเหมือนพระจันทร์เงินเต็มที่"เจ้าหญิงอาร์เซนอลก้มหน้าต่ำเหมือนหญิงขี้อาย จู่ๆฉันก็รู้สึกว่าพฤติกรรมขี้อายของเธอช่วยชีวิตฉัน ถ้าหากเธอสบตาซิงฉวน เขาจะต้องมองความจริงออกอย่างแน่นอน
ซิงฉวนก้มหน้ามองเธอด้วยความอ่อนโยน แต่ก็มีความกังวลอยู่ในสายตา "พวกเรายังตามหาอยู่ ผมกลัวว่าเขาจะมาจากเมืองภูติคราส ถ้าเป็นอย่างนั้น มันก็คงจะแย่มาก"
"ใช่แล้ว" น้ำเสียงของเจ้าหญิงอาร์เซนอลฟังดูกังวล เธอหันไปมองทุกคน "ทุกคนกลับไปก่อน คนของเมืองพระจันทร์เงินจะหยุดพักอยู่ที่เมืองของเรา พวกเขาจะไม่ไปรบกวนพวกคุณ"
ซิงฉวนแสดงรอยยิ้มจางๆที่เหมือนกำลังขอโทษทุกคน
"องค์ชายซิงฉวน ดูไม่น่าจะเป็นคนที่ทำแบบนั้น…….."ราฟเฟิลถอนหายใจ ฉันมองเขาด้วยสายตาดูถูก ซิงฉวนมีเสน่ห์จริงๆเหรอ!! เขาดึงดูดได้ทั้งชายและหญิง ราฟเฟิลเป็นคนฉลาดแต่ไม่มีอีคิวเลย ทุกคนในเมืองแห่งนี้ต่างก็ถูกรอยยิ้มที่แสนโป้ปดหลอกไม่ต่างจากฉัน
ประชาชนในเมืองโนอาห์แยกย้ายทยอยกลับหลังจากสิ้นสุดคำพูดของเจ้าหญิงอาร์เซนอล ขณะที่ผู้คนเดินผ่านราฟเฟิลกับฉัน ฉันก็หันหลังแล้วเดินกลับ ส่วนราฟเฟิล เขายังคงยืนอยู่ที่เดิมจ้องมองซิงฉวนด้วยความสับสน ราวกับว่าเขาพยายามคิดเรื่องที่ฉันอธิบายว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ซิงฉวนต้องการพักผ่อนที่นี่? ชิ!! มันก็แค่คำหลอกลวง!! เขาจะต้องช่วยโอกาสออกค้นหาเมืองแห่งนี้อย่างแน่นอน
"ไวฟุ!! ไวฟุ!!"แฮรี่ยิ้มให้ฉัน แต่ฉันก็ไม่สนใจและเดินผ่านเขาไป "ผมจะพาคุณไปที่กระเป๋าของคุณ"เขาพูดตามหลังฉัน
บ้าเอ้ย!!
เขากำลังปั่นป่วนชีวิตฉัน!!
ฉันชะลอฝีเท้า
"ลูกชาย หยุดหลอกลูกสะใภ้สักที"ลุงเมสันกล่าวตำหนิ "แกจะทำกับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้ แกควรจะทำแบบพ่อแล้วคอยเชื่อฟังคำสั่งเธอ แล้วแกก็จะได้อยู่ร่วมกับเธอเหมือนที่พ่อได้อยู่กับแม่ของแก!!"ลุงเมสันเหมือนจะภาคภูมิใจมาก
พ่อลูกคู่นี้น่ารำคาญเสียจริง ลืมมันไปก่อน ซิงฉวนอยู่ที่นี่ มันคงไม่ดีนักที่ฉันจะเดินถือกระเป๋าของตัวเอง
ฉันไม่สนใจแฮรี่แล้วรีบจัดไป
"ไวฟุ!! อย่าไป!! เธอไม่อยากได้มันแล้วเหรอ?"
ฉันยังคงเดินตามฝูงชนไปเรื่อยๆ
"ไวฟุ!!"ทันใดนั้นเสียงของแฮรี่ก็ดังอยู่ข้างหูฉัน ฉันมองไปที่ด้านข้างด้วยความตกใจ เขากำลังบิดข้อมือและคอ สายตาของฉันรีบมองไปยังจุดที่เขาโดนล่ามโซ่ ตอนนี้มันเหลือเพียงแค่กุญแจมือเปล่าที่ลอยเคว้งอยู่บนอากาศ หางตาของฉันเองก็เห็นว่าครูฝึกทหารเช่อชื่อและหญิงสาวคนอื่นๆกำลังเดินจากไป
"เจ้าลูกชาย!! พาพ่อไปด้วย!!"ลุงเมสันกระทืบเท้า
ฉันมองแฮรี่ด้วยความตกใจ "นายหนีมาได้ยังไง?"
แฮรี่บิดข้อมือไปมาและยิ้มขี้เล่นใส่ฉัน "ถ้าหากเธออยากรู้ ก็ตามผมไปที่ห้อง เดี๋ยวผมจะบอกเธอเอง"
*ตุบ*ฉันไม่รู้ว่าทำไมแต่ฉันก็เตะเขา
อ๊าา!! แฮรี่อึ้ง เขากุมท้องคิ้วขมวด
ฉันอึ้งเหมือนกัน ฉันอดทนอดกลั้นความอยากเอาชนะเขาไม่ได้จริงๆ
เขามองฉันด้วยสายตาไร้เดียงสา ขณะยืนลูบท้องตัวเอง "กระเป๋าของเธออยู่ในห้องของผม"
ฉันตีเขาโดยไม่ตั้งใจ ไม่ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด เขาสมควรโดน!!
ฉันหันหลังกลับและจากไป