EP.15 วิ่งจนราชาพยัคฆ์สิ้น 1
“เร็วเข้า!”
นัยน์ตาเหยี่ยวคว้าโอสถขวดหนึ่งขึ้นมากรอกเข้าปาก เสียงดังใต้ฝ่าเท้า ความเร็วเพิ่มขึ้น นั่นคือโอสถเพิ่มความเร็วเกรดหนึ่ง ด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว เขาก็มาถึงด้านหลังของพยัคฆ์กระหายเลือดได้ สองมือจับขวานศึกแน่น และสะบัดเข้าใส่พยัคฆ์กระหายเลือดเต็มแรง
แต่ใครจะคาดคิดเล่า พยัคฆ์กระหายเลือดไม่ต้องหันหน้ากลับไปมอง เพียงออกแรงสะบัดหาง “เพียะ” นัยน์ตาเหยี่ยวผู้ทรงพลังก็ปลิวออกไปพร้อมกระอักเลือด เขาเป็นปรมาจารย์สงครามระดับสี่สิบสอง แต่พยัคฆ์กระหายเลือดอายุสี่พันปีตรงหน้านี้มีพลังเทียบได้กับปรมาจารย์สวรรค์ระดับหกสิบ ห่างกันตั้งหลายขั้น
หางของมันฟาดเข้าตรงหน้าอกของนัยน์ตาเหยี่ยว เสื้อเกราะแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ แต่ที่หน้าอกของนัยน์ตาเหยี่ยวมีรอยเส้นผิวศิลาลอยขึ้นมา นั่นคือผลของโอสถผิวศิลา คงต้องขอบคุณโอสถผิวศิลาขวดนี้ มิเช่นนั้นนัยน์ตาเหยี่ยวคงตายไปแล้ว
นัยน์ตาเหยี่ยวถอยหลังไปหลายก้าว ขวานศึกครูดไปกับพื้นสองเมตรได้ เขาถ่มเลือดในปาก ตะโกนออกคำสั่ง “อย่าปล่อยให้เดรัจฉานตัวนี้ฟื้นฟูพลัง ลุย! พลธนูใช้ยาสลบ!”
พลธนูยี่สิบกว่านายโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ ยิงธนูใส่สัตว์ร้าย แต่ดูเหมือนลูกธนูจะไม่ระคายผิวของพยัคฆ์กระหายเลือด ผิวหนังของสัตว์วิญญาณอายุสี่พันปีช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน
“โฮกกกก!”
พยัคฆ์กระหายเลือดพุ่งกระโจนเข้าใส่กลุ่มทหาร สะบัดกรงเล็บแหลมคม เลือดแดงฉานสาดกระเซ็นกระจายไปทั่ว ศีรษะของทหารรับจ้างนายหนึ่งถูกตบกระจุยทั้งเป็น
“กรวบ” พยัคฆ์กระหายเลือดอ้าปากงับศีรษะของทหารรับจ้างอีกนาย เคี้ยวอย่างเพลิดเพลิน ด้านหลัง ทหารรับจ้างนายหนึ่งถือหอกพุ่งเข้าใส่พยัคฆ์กระหายเลือด มือที่ถือหอกยกขึ้นสูง แทงเข้าที่ก้นของมัน ได้ยินแต่เสียงแกรกๆ มีเพียงปลายหอกที่ผ่านขนมันเข้าไป แต่กลับไม่สามารถแทงลึกเข้าไปได้อีกแม้แต่นิ้วเดียว นายทหารกลับถูกพยัคฆ์กระหายเลือดใช้หางฟาดเข้ากลางลำตัวจนขาดเป็นสองท่อน!
เลือดสดๆ ทะลักออกมา เกิดเป็นภาพที่น่าสลดขึ้น!
ฮว๋าหวันจับกระบี่ในมือ หน้าซีดเซียว พูดจาตื่นตระหนก “หัวหน้านัยน์ตาเหยี่ยว ทำยังไงดีล่ะท่าน พยัคฆ์กระหายเลือดตัวนี้ใช้ยาสลบไม่ได้ผลเลย!”
นัยน์ตาเหยี่ยวล้วงยาสลบออกมาขวดหนึ่ง เทใส่คมของขวานศึก ยาสลบบนคมขวานเกิดประกายอันเป็นเอกลักษณ์ขึ้นมา น่าจะคงฤทธิ์ยาไว้ได้สักสิบนาที นัยน์ตาเหยี่ยวคำรามเหี้ยมโหด “ไม่ต้องไปกลัวมัน โจมตีเข้าไป พี่น้องทั้งหลาย ไม่ต้องกลัว ฆ่าพยัคฆ์กระหายเลือดตัวนี้ได้ เงินรางวัลที่ได้มากพอที่จะใช้ไปชั่วชีวิต พวกเจ้าจะได้อยู่ในคฤหาสน์ เลี้ยงดูอนุภรรยาสามสี่คนก็ไม่เป็นปัญหา!”
กลุ่มทหารรับจ้างจับดาบแล้วพุ่งเข้าใส่ แม้แต่พลธนูก็ยังทิ้งคันธนู จับหอกแล้วพุ่งเข้าไปด้วย
“โฮกกก!”
พยัคฆ์กระหายเลือดคำราม ที่ลำคอของมันปรากฏพลังงานสีแดงเพลิงขึ้น
หลินมู่อวี่สะท้าน รีบอุ้มฉู่เหยากระโดดลงไปในแอ่งน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุด
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ” ฉู่เหยาตกใจ
หลินมู่อวี่ทับร่างนางไว้ และไม่ให้นางพูดต่อ
วินาทีถัดมา เสียง “ตูม” ดังขึ้น อุณหภูมิรอบตัวเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เปลวเพลิงเผาไหม้พื้นหญ้า ฉู่เหยามองไปทางหลินมู่อวี่ดวงตาเบิกกว้าง เปลวไฟพุ่งผ่านเหนือศีรษะของหลินมู่อวี่ ไหม้ผมของเขาไปบางส่วน
“อาอวี่…”
ฉู่เหยาตกตะลึงนิ่ง
แววตาของหลินมู่อวี่เยือกเย็น เขาพลิกตัวกลับมานอนลงบนพื้น กลั้นความเจ็บปวดที่เกิดจากเปลวไฟบริเวณท้ายทอย นึกในใจว่าพลังเปลวเพลิงของพยัคฆ์กระหายเลือดตัวจริงแข็งแกร่งยิ่งกว่าในเกมมาก น่ากลัวชะมัด!
ฉู่เหยายกศีรษะขึ้นมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น บนพื้นที่ว่าง กลุ่มทหารรับจ้างเหยี่ยวเพลิงกว่ายี่สิบนายถูกย่างสดจนไหม้เกรียมด้วยพลังเพลิงของพยัคฆ์กระหายเลือด อาวุธยังอยู่ในมือ แต่ร่างกายดำเป็นตอตะโก ส่งกลิ่นเหม็นไหม้โชยออกมา
“อ่า…”
ฉู่เหยาเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น นางไม่เคยเห็นคนตายด้วยตาตัวเองมาก่อน แต่เวลานี้กลับเห็นศพเยอะขนาดนี้ในคราเดียว แถมยังเป็นศพที่ตายทั้งเป็นต่อหน้าต่อตาอีกด้วย
“ตั้งสติไว้!”
นัยน์ตาเหยี่ยวยังคงถือขวานศึกอยู่ในมือ คำรามด้วยเสียงต่ำ “เพลิงของพยัคฆ์กระหายเลือดอายุสี่พันปีอย่างน้อยต้องรอสามนาทีถึงจะพ่นออกมาได้อีกครั้ง นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของพวกเรา ทหาร ใช้ค่ายกลตาข่ายเหล็กจับเจ้าเดรัจฉานตัวนี้ให้ได้!”
ทหารรับจ้างกว่าสิบคนรีบกระโดดขึ้นม้า และพุ่งตรงไปข้างหน้า จับตาข่ายเหล็กไว้คนละมุม กางมันออกในจังหวะที่เข้าใกล้ตัวพยัคฆ์ เสียง “วูบ” ดังขึ้น ตาข่ายเหล็กยาวสิบเมตรถูกโยนขึ้นไปเหนือตัวพยัคฆ์และเข้าคลุมร่างของมันไว้ทั้งตัว
“โฮกกกก!”
ตาข่ายเหล็กมีความยืดหยุ่น พยัคฆ์กระหายเลือดดิ้นรนสุดพลัง แต่กลับทำให้ตาข่ายยิ่งรัดแน่นขึ้น มันจึงค่อยๆ สงบลงแทน
“หึ เดรัจฉานก็ยังไงก็เป็นเดรัจฉาน โง่เหมือนเดิม!” ทหารรับจ้างนายหนึ่งหัวเราะดังลั่น “หัวหน้า ได้เวลาแล้ว พวกเราสังหารสัตว์วิญญาณอายุสี่พันปีนี้ด้วยกันเถอะ ทั้งเมืองหยินซาน หรือกระทั่งในป่าสัตตะดาราก็เถอะ ไม่มีใครสังหารสัตว์วิญญาณอายุสี่พันปีได้มานานแล้ว เราเป็นคนกลุ่มแรก! ฮ่า ฮ่า…”
นัยน์ตาเหยี่ยวไม่พูดอะไร รวบรวมลมปราณรอบกาย เปลวเพลิงลุกโชนเข้าห่อหุ้มขวานศึกเอาไว้ ด้วยความรวดเร็ว เขากระโจนขึ้นไปกลางอากาศ และฟาดขวานใส่ศีรษะของพยัคห์กระหายเลือดสุดแรงเกิด!
“เคร้ง!”
ตาข่ายเหล็กถูกฟันขาด ขณะเดียวกันก็มีขนสีแดงเพลิงของพยัคฆ์กระหายเลือดผสมกับเลือดด้วย ในที่สุดมันก็บาดเจ็บ ที่ส่วนหัวของมันมีบาดแผลขึ้นแห่งหนึ่ง
ทว่าตอนที่มันได้รับบาดเจ็บ พยัคฆ์ตัวนี้ไม่ได้แสดงความโกรธออกมา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกลับมีความเยือกเย็น อาจพูดได้ว่านั่นคือสีหน้าเยาะเย้ย นัยน์ตาเหยี่ยวตัวแข็งทื่ออยู่กับที่โดยพลัน ที่เขามองเห็นไม่ใช่สัตว์เดรัจฉาน แต่เป็นคนๆ หนึ่ง สัตว์วิญญาณอายุสี่พันปีตัวนี้ มีสติปัญญาของมนุษย์ มันถึงขั้นที่จงใจให้นัยน์ตาเหยี่ยวโจมตีมัน อาศัยพลังของเขาทำลายตาข่ายเหล็ก!
“ฝุบ!”
หลังจากกระโจนออกมาจากตาข่ายเหล็กอย่างรวดเร็ว พยัคฆ์กระหายเลือดอ้าปากได้ก็พุ่งเข้าไปขย้ำร่างท่อนบนของนัยน์ตาเหยี่ยว ได้ยินแต่เสียงร้องโหยหวน เลือดสดๆ กระเซ็นออกมา นัยน์ตาเหยี่ยวล้มลงไปกลิ้งอยู่บนพื้น ดิ้นรนไม่หยุด วินาทีถัดมาแขนขวาทั้งแขน รวมทั้งขวานที่อยู่ในมือถูกพยัคฆ์กระหายเลือดฉีกกระชากออกจากร่าง
“ท่านหัวหน้า!”