px

เรื่อง : Chronicles of Primordial Wars
ตอนที่ 28 : ข้าต้องการที่จะเรียนรู้งานหัตถกรรมหิน


แลงกาสำลัก

ตอนแรกแลงกาได้เดาคำตอบที่เป็นไปได้ ที่ฉาวซวนจะเอ่ยตอบ และเขาวางแผนที่จะตัดสินและให้คำแนะนำเขาอย่างละเอียดไม่ว่าเขาจะตอบอย่างไร เช่นเดียวกับทุกครั้งในอดีตเมื่อมีคนใหม่เข้าร่วมทีมล่าสัตว์ แต่แลงกาไม่คาดคิดว่าฉาวซวนจะมีคำตอบที่ไม่น่าเชื่อเช่นนี้และออกไปนอกเส้นทาง

มือซ้ายของใครมีอะไรเกี่ยวข้องกับมัน?

แต่แลงกาไม่คิดมากเกินไป กลับกัน เขาแก้ไขความเข้าใจผิดๆพร้อมกับใบหน้าที่จริงจัง “มันคือหิน!”

“เจ้าควรจะรู้ว่านานมาแล้ว แรกเริ่มที่เราเริ่มต้นชีวิตที่นี่ เราอาศัยอยู่ในถ้ำ หินเป็นสิ่งที่เราเห็นและสัมผัสทุกวัน มันสามารถเป็นเกราะป้องกัน ให้เราได้รับการปกป้อง และช่วยให้เราสามารถตัดและฟันไม้.”

ในขณะที่เขาพูด ใบหน้าของแลงกาเปลี่ยนเป็นจริงจังมากขึ้น และดูเหมือนว่าเขาค่อนข้างมีอารมณ์ร่วมพร้อมกับหมัดของเขาที่กำแน่น “ขณะเดียวกัน เรายังใช้ก้อนหินเหล่านั้น เราสามารถแทงสัตว์ดุร้ายเหล่านั้นด้วยก้อนหินและปะทะหัวของพวกมันด้วยหิน! แม้เมื่อเราตกอยู่ในอันตราย, หินก็จะเป็นสิ่งที่อยู่ติดตัวเราไปทุกที่จนกระทั้งลมหายใจสุดท้ายของเรา.”

ให้ที่พักพิง; ที่มาพร้อมกับด้านอื่นๆ; ไม่ทรยศหรือแม้แต่จะทอดทิ้ง คนในเผ่ามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับหินจากการเกิดของพวกเขา พวกเขาเล่นกับก้อนหิน และใช้หินในชีวิตประจำวันของพวกเขา เกือบทุกเครื่องมือและเครื่องใช้ทำจากหิน ในขณะที่ นักรบมักจะออกไปปฏิบัติภารกิจล่าสัตว์ พวกเขาไม่สามารถไม่คุ้นชินก้อนหินมากไปกว่านี้ และพวกเขาไม่สามารถแยกออกจากหินได้ ไม่แปลกใจที่แลงกากล่าวเช่นนั้น

แน่นอน ฉาวซวนคุ้นเคยที่จะเรียกหินเป็นเครื่องมือ หลังจากหินทั้งหมดไม่มีชีวิต

“ตอนนี้ เจ้าคงรู้สินะว่าสิ่งที่ควรจะเป็นคู่หูที่รู้ใจใกล้ชิดที่สุดของเราใช่มั้ย?” แลงกาจ้องไปที่ฉาวซวนและถามอีกครั้ง การแสดงออกของเขาชี้ให้เห็นว่าเวลานี้เขาจะไม่ยอมรับคำตอบที่ผิด

ฉาวซวนพยักหน้าเล็กน้อยอย่างจริงจังและตั้งใจ “มันคือหิน!”

“ฮ่า เจ้าเข้าใจได้ถูกต้องแล้วเวลานี้!” แลงกาแสดงรอยยิ้มพึงพอใจในทันที และต่อจากนั้นก็ไปที่หัวข้อของการล่าสัตว์

“โอ้ อาซวนตั้งแต่ที่เจ้าเพิ่งตื่นขึ้นมาในปีนี้ เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมภารกิจล่าสัตว์ครั้งแรกของปีนี้ บางทีเจ้าอาจจะพลาดครั้งที่สองเช่นกัน สำหรับภารกิจการล่าสัตว์ที่สาม เจ้าเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถตัดสินใจว่าเจ้าจะเข้าร่วมกับเราหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้า.” แลงกาเอ่ยบอก

หืมม? ทำไมเป็นอย่างนั้นหละ? ฉาวซวนไม่รู้ถึงเรื่องนี้

เห็นความอยากรู้อยากเห็นของฉาวซวน แลงกาอธิบายว่า“เจ้าเพิ่งตื่นขึ้นมา ดังนั้นเจ้าและคนอื่น ๆ ที่เพิ่งตื่นขึ้นมาเป็นนักรบอาจจะไม่คล่องกับการใช้พลังและความแข็งแกร่งของเจ้า เจ้าจะต้องผ่านการฝึกฝนบางอย่างก่อน.”

แลงกาพูดอย่างอ่อนโยน แต่ฉาวซวนสามารถคาดเดาเหตุผลที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเขา

เหตุผลหนึ่ง เด็กๆที่เพิ่งตื่นขึ้นมาจากพลังสัญลักษณ์สำหรับภารกิจล่าสัตว์เป็นกังวลด้านความปลอดภัย เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาพร้อมมวลหมู่ดอกไม้และความอบอุ่น หลังจากฤดูหนาวผ่านพ้นไป สัตว์ดุร้ายจำนวนมากเรื่มปรากฎตัวให้เห็นอีกครั้งบนเขา และเกือบทั้งหมดของพวกมันรู้สึกหิวโหย จะมีงูพิษมากมายเลื้อยไปรอบ ๆ และป่าไม้จะเต็มไปด้วยวิกฤตที่แตกต่างกัน ไม้มีการป้องกันระหว่างทาง เด็ก ๆ ที่ตื่นขึ้นมาใหม่จะถูกฆ่าตายในป่าเขาได้ง่ายๆ ไม่มีใครในเผ่าต้องการเห็นสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น

แต่เหตุผลที่สอง คือเพราะนักรบที่ตื่นขึ้นมาใหม่ เช่นฉาวซวนยังไม่เคยประสบความสำเร็จในความสามารถระดับหนึ่ง ทีมล่าสัตว์เป็นทีมที่ทำงานร่วมกันเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นผู้ที่ไม่มีคนยืนยันความสามารถอาจจะไปเป็นภาระหนักให้กับทีม ผู้ที่ไม่สามารถนำมาแบ่งเบาภาระได้ แต่ดูเหมือนจะเป็นภาระ

"ข้าเข้าใจ" ฉาวซวนไม่ได้รู้สึกผิดหวังเมื่อเขาคิดถึงสิ่งที่ผ่านมา นอกจากนี้ เขารู้สึกว่าเขาควรจะมีพื้นฐานที่สร้างขึ้นอย่างถูกต้องครั้งแรก มันเป็นความคิดที่ไม่เลวที่เขาจะมีเวลาฝึกฝนมากขึ้น

แลงกาก็รู้สึกโล่งใจกับปฏิกิริยาของฉาวซวน แต่เดิมเขาคิดว่าฉาวซวนอาจจะรู้สึกผิดหวังหรือไม่เต็มใจเหมือนเด็กคนอื่น ๆ และเขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าฉาวซวนจะเข้าใจจุดนั้นได้เร็วขนาดนี้ เมื่อเขาถามฉาวซวนมาร่วมงานปาร์ตี้และพบกับเพื่อนร่วมทีมในอนาคตของเขา นอกจากนี้เขายังวางแผนที่จะบอกฉาวซวนเกี่ยวกับภารกิจการล่าสัตว์สองครั้งแรก ในอดีตที่ผ่านมา นักรบที่ตื่นขึ้นมาใหม่จะวาดฝัน เมื่อพวกเขาบอกว่านักรบที่พึ่งตื่นจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมภารกิจล่าสัตว์สองครั้งแรก หลังจากที่พวกเขาตื่นเต้นอย่างมากเกี่ยวกับการล่าสัตว์ เมื่อสถานการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้น ในกรณีส่วนใหญ่ พ่อแม่ของเด็ก ๆ จะฝึกฝนพวกเขาด้วยการตบหน้าไม่กี่ครั้ง หลังจากนั้น พวกเขาจะมีพฤติกรรมที่ดีขึ้นมาก อย่างไรก็ตาม ฉาวซวนมาจากถ้ำเด็กกำพร้า และทั้งพ่อและแม่ของเขาเสียชีวิตไปเมื่อนานมาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขาดูเหมือนจะผอมแห้งกว่าเด็กคนอื่น ๆ ดังนั้นแลงกาเป็นห่วงว่าบางทีเขาอาจจะบอบช้ำหากเขาตบฉาวซวนสักสองสามครั้ง

"ดี ข้าดีใจที่เจ้าสามารถคิดได้ เออใช่ ข้ามีแกนหินคุณภาพดีที่นี่ไม่มาก ข้าจะให้พวกมันกับเจ้า เจ้าอาจจะฝึกหัตถกรรมฝีมือพวกมันด้วยตัวเอง หรือเพียงแค่ไปหาช่างหิน

แลงกาเอาก้อนหินสองสามก้อนออกมาจากกระเป๋าหนังสัตว์ หินเหล่านั้นเป็นแกนหินที่แลงกาบอกก่อนหน้านี้

วัตถุดิบที่ทำเครื่องมือหินจะได้มันมาหลังจากกระเทาะและการเหลาหิน และคนในเผ่าจะเรียกหินเหล่านั้นว่าแกนหิน

หลังจากที่ให้แกนหินกับฉาวซวน แลงกาได้แบ่งปันประสบการณ์การฝึกฝนบางอย่างกับเขาเช่นกัน คนอื่น ๆ ในงานปาร์ตี้ไม่รีรอที่จะเล่าประสบการณ์ของพวกเขาเช่นกัน พวกเขาไม่มีความคิดอื่นใดในจิตใจของพวกเขา

ฉาวซวนเก็บคำแนะนำของพวกเขาไว้ในใจเงียบ ๆ และขอบคุณอย่างจริงใจสำหรับการแบ่งปัน

“พ่อของเจ้าได้ช่วยข้าเมื่อไว้เมื่อเขายังมีชีวิตอยู่.” แลงกากล่าว คนที่อยู่ในทีมล่าสัตว์ก็เช่นเดียวกัน แต่ละคนยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือแก่ผู้อื่นเมื่อทำได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาช่วยฉาวซวนได้ไม่มากนักในการฝึกฝนของเขาแต่คำแนะนำของพวกเขาจะทำให้ต่อไปมันง่ายขึ้น

หลังจากที่จบเนื้อย่าง ฉาวซวนขอตัวจากงาน เขามีสิ่งอื่น ๆ ที่จำเป็นต้องทำ ในขณะที่แลงกาและคนอื่น ๆ ยังคงพูดคุยเกี่ยวกับภารกิจการล่าสัตว์ที่จะมาถึงอีกห้าวัน

ฉาวซวนถูกเรียกให้หยุด ไม่นานหลังจากที่เขาได้ออกมาจากบ้านของแลงกา

“เจ้าคือซวนใช่ไหม?”

ฉาวซวนมองที่ทิศทางของเสียงและเห็นเด็กที่มีอายุมากกว่าตัวเอง เขามองดูมีอายุเท่ากันกับซาย แต่แข็งแรงมากกว่า เสื้อผ้าหนังสัตว์บนตัวเขาดูมีเจ้าภาพดี ฉาวซวนสันนิษฐานว่าเขาไม่ได้เป็นผู้ที่มาจากเขตตีนเขา แต่เขาดูเหมือนคนที่อาศัยอยู่บนไหล่เขาหรือเขตยอดเขา ฉาวซวนมีความทรงจำกับเขาบางอย่าง พวกเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในพิธีพิธีกรรมเดียวกัน แต่ฉาวซวนไม่ทราบว่าชื่อของเขาเลย

ในขณะเดียวกัน เขาได้ยกศีรษะเชิดขึ้นและดูเหมือนจะภูมิใจ และเขากำลังประเมินฉาวซวนด้วยสายตาของเขา

ยืนอยู่บนพื้นสูงและยังคงเชิดคางของเขาขึ้น ตาของเขาไม่รู้สึกเหนื่อยหรือไง? ฉาวซวนเหลือบมองเขาและถามว่า“เจ้าเป็นใคร?”

ตอนแรก ฉาวซวนคิดว่าเขาจะหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของเขาและตอบด้วยประโยคเช่น “มันไม่สำคัญว่าข้าเป็นใคร” เพื่อเป็นการเปิดตัว แต่เด็กคนนี้ตอบโดยตรง“ข้าชื่อเฟย หลังจากห้าวัน ข้าจะเข้าร่วมทีมล่าสัตว์เพื่อเข้าร่วมภารกิจแรกของปีนี้ ข้าเดิมพันว่าเจ้ายังคงต้องรอเป็นเวลานานทก่อนที่เจ้าจะสามารถติดตามไปพร้อมกับในทีม ใช่มั้ย?”

หลังจากคำประกาศของเขา เขายิ้มเยาะฉาวซวนแล้วกระโดดขึ้นสูงเหนือหัวฉาวซวน เมื่อปลายเท้าของเขาแตะพื้นดิน ไม่นานเขาก็กระโดดขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่กี่ก้าว เขาได้พาตัวของเขามาอยู่ตรงหน้าประตูของแลงกา เห็นได้ชัดว่าเขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะหารือกับแลงกา

เฟยพ่มลมออกทางจมูกแสดงอาการดูถูกฉาวซวน ขณะที่เขามองกลับมาเมื่อเขากำลังจะเข้าไปในห้อง แสดงความภาคภูมิใจในการเคลื่อนไหวของเขา การเคลื่อนไหวของเขาก่อนหน้านี้ค่อนข้างน่าประทับใจในหมู่เพื่อนของเขา พ่อของเขามักจะชมเขาสำหรับความสามารถที่เพิ่มสูงขึ้น และกระโดดสูงขึ้น กระโดดไกลกว่าเด็กคนอื่น ๆ

ฉาวซวนลูบคางของเขา จริงๆมันก็ดีแล้วสำหรับเฟยที่จะติดตามพร้อมกับทีมล่าสัตว์เพราะเขาทำเหมือนกับมันเป็นข่าวที่โด่งดังเมื่อถึงพื้นดิน?

อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่เฟยอาจจะมาพร้อมกับทีมล่าสัตว์สำหรับภารกิจล่าสัตว์ครั้งแรกของปีนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ภายใต้การคุ้มครองของใครบางคน ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คุ้มครองของเขาต้องเป็นคนที่มีชื่อเสียงและสถานะ เพราะนักรบปกติบางคนเช่นแลงกาไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อน

แน่นอนว่าเขาถูกทำให้นิสัยเสีย พร้อมกับการคุ้มครองทั้งหมดที่เขาได้รับ

แต่ฉาวซวนไม่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้ และอารมณ์ของเขาก็ไม่ได้รับผลกระทบจากทัศนคติของเฟย ต้องไม่ลืมว่า เขาไม่ใช่เด็กน้อยจริงๆ และเขาเข้าใจความสำคัญของความก้าวหน้าที่ค่อยเป็นค่อยไป ดังนั้นเขาจึงไม่กระตือรือร้นที่จะประสบความสำเร็จ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อาจจะมีอิทธิพลต่อคนอื่น ๆ แต่ฉาวซวนไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

ฉาวซวนพาซีซาร์ไปตกปลา หลังจากฤดูหนาวได้สิ้นสุดลง ปลาในแม่น้ำก็ยังคงโง่และดุร้ายเหมือนแต่ก่อน พวกมันไม่ปล่อยเมื่อพวกมันงับเหยื่อ และทำให้พวกเขาจับได้อย่างง่ายดาย พวกมันอาจจะดูรุนแรง แต่พวกมันไม่ฉลาดเลย

จากแลงกาและการสนทนาก่อนหน้านี้ของนักรบคนอื่น ๆเกี่ยวกับทักษะการล่าสัตว์ ฉาวซวนได้เรียนรู้ว่าสัตว์ป่าจำนวนมากในป่เป็นเช่นเดียวกับปลาปิรันย่าในแม่น้ำ พวกมันอาจมีลักษณะดุร้าย มีฟันที่แหลมคมและปากใหญ่ แต่เมื่อเจ้าพบเคล็ดลับ พวกมันสามารถถูกจับได้อย่างง่ายดาย แต่สัตว์บางชนิดอาจดูเหมือนอ่อนโยนและอ่อนแอ พวกมันกินพืชและไม่มีฟันที่แหลมคม แต่กลับกัน พวกมันสามารถฆ่าเจ้าในความเงียบได้อย่างง่ายดาย และพวกเขาก็ก้าวร้าวไม่น้อยกว่านักล่าตัวอื่นๆ

เพราะมันไม่ได้เป็นโลกที่ฉาวซวนคุ้นเคย เขาคิดว่าเขาควรเตรียมความพร้อมให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะรับได้

พร้อมกับปลาและเศษหนังสัตว์เก่า ฉาวซวนถามใครบางคนที่จะช่วยเขาทำกระเป๋าหนังสัตว์ เขาจ่ายค่าแรงด้วยปลาหนึ่งตัว และจากนั้นก็ไปหาช่างหิน, สถานที่ของเค่อกับปลาอีกสามตัว ตอนนี้ฉาวซวนมีความแข็งแรงมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ดังนั้นเขาสามารถยกปลาตัวใหญ่สี่ตัวได้โดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากซีซาร์

เมื่อฉาวซวนมาถึง ผู้ชายบางคนเพิ่งออกจากบ้านเค่อกับหินที่เสร็จแล้วในมือ ตัวอย่างเช่นมีดหิน หัวหอกและ ขวานหิน

คนเหล่านั้นอยู่ที่นี่เพื่อค้าหิน ตั้งแต่ฤดูล่าสัตว์ได้เริ่มต้นขึ้น และพวกเขาต้องกักตุนเครื่องมือเพิ่มเติมสำหรับภารกิจล่าสัตว์ เค่อได้รับการพิจารณาว่าเป็นช่างหินที่มีชื่อเสียงในเขตตีนเขา เป็นธรรมดาที่มีแนวโน้มว่าผู้คนจะมาสถานที่ของเขามากขึ้น หากเค่อมีอารมณ์ที่ดีกว่านี้ แน่นอนว่าเขาจะมีลูกค้ามากขึ้น ทุกๆปี เค่อจะไล่ตะเพิดใครบางคนที่อยากจะทำการซื้อขายกับเขา เพียงเพราะเขาอารมณ์ไม่ดี

บางคนบอกว่าเค่อมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวเกินไป แทนที่จะทำให้มันอ่อนโยน เขามีแนวโน้มที่จะระเบิดสิ่งต่างๆต่อหน้าผู้อื่น ในขณะที่เขาได้พูดคุยกัน แต่ ฉาวซวนไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ จริงหรือที่เค่อเป็นคนโง่เขลาไม่รู้เรื่อง? หรือว่าเขามีลักษณะที่เถรตรงเกินไป? แต่เขาไม่คิดอย่างนั้น

ฉาวซวนยกผ้าม่านและเดินเข้าไปด้านในหลังจากที่เขาได้รับอนุญาตจากเค่อ

เค่อกำลังทำงานเกี่ยวกับเครื่องมือหิน ส่วนใหญ่เครื่องมือหินที่เขาทำในช่วงฤดูหนาวได้รับการซื้อขายออกไป และยังคงมีแกนหินบางส่วนและกองอาหารในห้องของเขา พวกมันเป็น“ค่าดำเนินการ” ที่เขาไม่ได้มีเวลาที่จะนำมันไป

วางปลาไว้บนกองอาหาร, ฉาวซวนเข้าหาเค่อ

“ลุงเค่อ ข้าต้องการเรียนรู้วิธีหัตถกรรมหิน.”

ครั้งสุดท้ายเมื่อฉาวซวนอยู่ที่นี่เพื่อเรียนรู้,เค่อปฏิเสธเขาเพราะเขาบอกว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม และเขาจะต้องรอจนกว่าพลังสัญลักษณ์ของเขาตื่นขึ้นมา

ตั้งแต่ตอนนี้พลังของฉาวซวนถูกปลุกให้ตื่นขึ้น เขาตัดสินใจพุ่งมาที่นี้อีกครั้ง นอกจากนี้ ตามที่แลงกาและคำแนะนำของคนอื่นๆในการฝึกฝน เขาจำเป็นต้องใช้เครื่องมือหินจำนวนมาก ฉาวซวนไม่ได้มีอาหารเพียงพอที่จะค้าขายเครื่องมือหินจำนวนมาก ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะทำมันด้วยตัวเอง

เค่อหยุดทำงานที่อยู่ในมือ และประเมินฉาวซวนอย่างใกล้ชิดตั้งแต่หัวจรดเท้า และแล้วเขาก็จ้องมองตรงไปที่ดวงตาของฉาวซวน

ฉาวซวนไม่ได้หลีกเลี่ยงสายตาของเขา

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เค่อส่งค้อนหินให้ฉาวซวนและชี้ไปที่หนึ่งไม่ไกลที่มีแกนหินวางอยู่ บนแกนหินมีลายเส้นไม่มาก โค้งและคดเคี้ยว

“ตีตามลายเส้น.” เค่อบอก

ในฐานะที่เป็นมือใหม่ฉาวซวนถือค้อนหิน เขามองไปที่เค่อแล้วจากนั้นก็เหลือบมองไปที่แกนหินที่วางอยู่ที่นั่นก่อนที่เขาจะเหวี่ยงค้อนและกดลง

การตีลงไปครั้งแรกด้วยความระมัดระวังมากเกินไป เขาตีไปที่เส้น แต่เป็นเพราะความแข็งแรงที่มีจำกัด มีเพียงรอยบุ๋มเล็กน้อยบนแกนหิน

อีกครั้ง!

สำหรับการตีลงไปครั้งที่สอง เขาตีมันแรงเกินไป ทำให้เขาเจาะหินลงไปแทนการปอกเกล็ดหิน นอกจากนี้มันยังเกินลายเส้น

ฉาวซวนสามารถบอกได้จากเส้นเลือดที่โผล่ขึ้นมาบนหน้าผากของเขา เค่อไม่พอใจอย่างมากกับการตีทั้งสองครั้งก่อนหน้านี้ แต่เนื่องจากเค่อเก็บเงียบไว้, ฉาวซวนยังคงตีลงไปตามลายหิน นอกจากนี้เขายังตีอย่างกล้าหาญ และเขาไม่ได้กลายเป็นคนขี้กลัวเพราะความล้มเหลวสองครั้งแรก

การปอกเกล็ดหินออกจากแกนหินไม่ง่ายอย่างที่มันดูเหมือนจะเป็น ช่างหินจำเป็นต้องมีการประเมินระยะเวลา เมื่อค้อนจะตีหินลงไปขึ้นอยู่กับวัตถุดิบที่แตกต่างกัน เมื่อเขาทำเครื่องมือหิน นอกจากนี้ยังมีมุมและความเร็วก็มีความสำคัญมาก ควรจะตีตรงหรือโค้ง? อะไรคือคุณภาพของค้อนและหิน? ควรใช้ความแรงเท่าไร? มีหลายด้านที่จำเป็นจะต้องได้รับการพิจารณาอย่างจริงจังก่อนที่จะตีแกนหิน

เค่อได้กล่าวถึงสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเพื่อฉาวซวน และฉาวซวนได้เห็นมามาก เมื่อเค่อปอกสะเก็ดหินจากแกนหิน แต่เมื่อเขาได้ทำมันเอง เขาถึงรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากมาก!

ความคลาดเคลื่อนเพียงเล็กน้อยอาจทำให้เกิดข้อผิดพลาดขนาดใหญ่

อีกครั้ง! !

ในขณะที่ฉาวซวนตีแกนหินอีกครั้งติดๆกัน เค่อนั่งข้าง ๆ และเฝ้าดูเขาอย่างเงียบๆ

ซีซาร์หมอบตัวลงอยู่ข้างๆฉาวซวน มันเงยหน้าขึ้นมองฉาวซวนแล้วเช่นกันมองไปที่เค่อใบหน้าที่เฉยเมยของเขา ในที่สุด ซีซาร์ตัดสินใจที่จะขยับขาของมันสักเล็กน้อย จนกระทั่งมันเคลื่อนตัวไปที่มุมห้องและแล้วมันก็นอนลงอยู่พร้อมกับปลา

รีวิวผู้อ่าน