บทที่ 17 สังเคราะห์หินแล้วพบสมบัติ
ในตอนนี้ โจวหง ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบเกี่ยวกับสิ่งที่เจียงฮ่าวได้ทำไว้ทำให้เธอนั้นหันกลับไปมองนักเรียนทุกคนด้วยสายตาที่เย็นยะเยียบแล้วพูดออกมาด้วยเสียงอันดัง
“จะกระซิบกันทำไม จะลอกข้อสอบเหรอ”
หลังจากสิ้นเสียง ทุกๆคนได้เงียบลงในทันที จากนั้นโจวหงได้เก็บกระดาษคำตอบของเจียงฮ่าวแล้วกลับไปประจำที่ของเธอที่หน้าชั้นเรียน
ทางฝั่งต้นเรื่องนั้น หลังจากเจียงฮ่าวออกมาจากชั้นเรียนแล้ว เขาได้แอบออกมาจากโรงเรียนและไปหาพ่อของตนที่โรงพยาบาล
ทันทีที่เจียงฮ่าวเข้าไปในห้องพักคนไข้ พ่อของเจียงฮ่าวที่กำลังนอนเบื่อๆ เมื่อได้เห็นลูกชายของตนก็ได้สะกิดภรรยาที่กำลังเก็บของด้วยสีหน้ามีความสุขในทันที
เมื่อแม่ของเจียงฮ่าวได้เห็นเขาก็มีท่าทีตกใจและถามออกมา
“อาฮ่าว ทำไมลูกถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ”
เมื่อเจียงฮ่าวเข้ามาที่นี่ แน่นอนว่าเขาต้องเตรียมเหตุผลไว้แล้ว
“วันนี้ผมมีสอบน่ะแต่ทำเสร็จเร็วเลยขอออกมาก่อน พออยู่ๆว่างๆเลยมาดูอาการพ่อน่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น พ่อกับแม่ของเขาก็เชื่อว่าเป็นเรื่องจริงในทันที
“แล้วเป็นยังไงบ้าง”
เจียงฮ่าวรีบตอบออกมาอย่างถ่อมตน “ก็ไม่เลวล่ะมั้ง”
หลังจากนั้นเขาก็ได้ถามออกมา “แม่กับพ่อเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย ทำไมดูร่าเริงกันจริง”
เมื่อได้ยินดังนั้น แม่ของเจียงฮ่าวก็ได้ตอบกลับไปอย่างเปี่ยมสุขว่า
“อาฮ่าว ผลเอ็กซเลย์ของพ่อลูกออกมาแล้วนะ ตอนนี้สุขภาพของพ่อดีมากเลย กระดูกที่หักก็ฟื้นตัวหมดแล้ว”
แม้แต่อาการปวดหัวของพ่อของเขาก็ยังหายไปด้วยเลย
“ตอนนี้พวกเราออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนี่เนาะ มิน่าถึงดูมีความสุขนัก”
แต่พ่อของเจียงฮ่าวกลับทำลายบรรยากาศขึ้นมาในทันทีที่ได้ยิน “อ้าว นี่แม่พูดมานี่พูดจริงหรอกเหรอ”
เจียงฮ่าวที่ได้ยินก็อดที่จะแสดงออกมาซึ่งสีหน้ามีความสุขไม่ได้
ทันทีที่ช่วยกันเก็บของเสร็จแล้ว พวกเขาพากันล่ำลาเพื่อนคนไข้ร่วมห้องทั้งหลายก่อนจะพากันกลับบ้าน
“......”
เจียงฮ่าวที่หลังจากกลับไปส่งพ่อและแม่กลับบ้านแล้วก็ได้กลับเข้ามาโรงเรียนอีกครั้ง ในตอนนี้เป็นช่วงเย็น เจียงฮ่าวกำลังเดินกลับบ้านจากโรงเรียนของเขา
“คืนพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของซ่งหว่านเอ๋อสินะ แล้วฉันจะเอาอะไรไปเป็นของขวัญดีล่ะ”
เจียงฮ่าวในตอนนี้แวะเข้าไปนั่งในสวนเพื่อใช้ความคิดในขณะที่กำลังมองดวงจันทร์บนท้องห้า
“......ถ้าจะไม่ผิดระบบหน้าจะมีวิธีการใช้งานหลักๆอยู่สองอย่าง....เป็นการย่อยสลายและสังเคราะห์ ในเมื่อตอนนี้ฉันมีประสบการณ์ย่อยสลายแล้ว...แล้วการสังเคราะห์ล่ะ”
“ว่าแต่...ฉันจะสังเคราะห์อะไรดี”
เจียงฮ่าวมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เจออะไรที่เป็นวัสดุเลยแม้แต่น้อย
จนในที่สุดเขาก็ได้หยิบหินก้อนเล็กๆขึ้นมาสองก่อน
“ติ้ง ตรวจพบหินสองก้อน ท่านต้องการสังเคราะห์หรือไม่”
“เยี่ยม เอาเป็นเริ่มจากสองก้อนนี้ก่อนแล้วกัน”
เจียงฮ่าวที่ได้ยินเสียงของระบบ ในตอนแรกนั้นเขายังไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก นั่นก็เพราะกับอีแค่หินสองก้อนจะไปทำอะไรได้มากนัก เจียงห่าวได้ตอบรับระบบอยู่ภายในจิตสำนัก
“สังเคราะห์”
“ติ้ง การสังเคราะห์เสร็จสมบูรณ์ ท่านได้รับหยกเขียวขนาดกลาง ค่าทักษะ 0.3 หน่วย ค่าประสบการณ์ 0.3 หน่วย”
ทันใดนั้นเอง กลุ่มก้อนสีเขียวมรกตก็ได้ปรากฎอยู่ภายในจิตสำนึกของเจียงฮ่าว
เมื่อเจียงฮ่าวได้เพ่งเข้าไปมองยังกลุ่มก้อนสีเขียวนั้น ระบบก็ได้ส่งรายละเอียดขึ้นมาให้ปรากฎในห้วงจิตสำนึก
หินหยกเขียวขนาดกลาง:ราคาห้าร้อยหยวน
“ไอ้ฉิบ....” “ไอ้ฉิบหาย แค่ก้อนหินสองก้อนพอเอามารวมกันแล้วได้หยกเขียวขนาดกลางเลยเหรอ แถมยังมีค่าห้าร้อยหยวนอีก”
เมื่อเห็นแบบนี้แน่นอนว่าเขาต้องตกใจจนหลุดปากออกมาเป็นธรรมดา
“สกัด”
เจียงฮ่าวได้ตอบรับในทันที
ในตอนนั้นเองเขาก็ได้รู้สึกว่ามีประกายแสงบางอย่างอยู่ในมือ มันทั้งกลม เกลี้ยง ละมุนมืออย่างมาก และตอนนี้มันอยู่ในมือเขา
เมื่อเขาก้มลงไปดูก็ได้พบกับหยกสีเขียวเป็นประการปรากฎอยู่ในมือของตน
เจียงฮ่าวได้หยิบหยกเขียวขึ้นมาส่องดูอารามดีใจจนเกือบกระโดดโลกเต้น
“ฉันทำได้ ฉันทำได้โว้ยยยย”
ตอนนี้เจียงฮ่าวได้เก็บหยกเขียวกลับเข้าไปในมิติส่วนตัว ก่อนที่เขาจะหาหินเพิ่มอีกสองสามก้อนและถือพวกมันไว้ในมือ
“สังเคราะห์”
“ติ้ง การสังเคราะห์เสร็จสิ้น ท่านล้มเหลวในการสังเคราะห์ ท่านได้รับเศษเสี้ยวหยกจักรพรรดิ์ ค่าทักษะ 0.1 หน่วย ค่าประสบการณ์ 0.1 หน่วย”
เพียงสิ้นเสียง หินทั้งสามก้อนบนมือของเจียงฮ่าวก็ได้กลับกลายเป็นเศษฝุ่นและปลิวลอยออกไปจนเหลือแต่นิ้วมือของตน
ในตอนนี้เจียงฮ่าวรู้สึกสับสนขึ้นมา
“ระบบ ไหนบอกว่าได้หยกจักรพรรดิ์ไม่ใช่เหรอ ไหนล่ะหยกจักรพรรดิ์”
เจียงฮ่าวเผลอตะโกนออกมาอย่างอารมณ์เสีย
“ติ้ง เรียนนายท่าน เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นการย่อยสลายและการสังเคราะห์แล้วย่อมมีโอกาสผิดพลาด การที่ระบบนี้มีชื่อว่าสุดยอดระบบย่อยสลายและสังเคราะห์นั้นเป็นเพียงเพราะว่ามีอัตราความสำเร็จสูงเท่านั้น แน่นอนว่าย่อมมีโอกาสผิดพลาดบ้างเป็นธรรมดา”
“ในขณะเดียวกัน การย่อยสลายและสังเคราะห์ของระบบนี้ยังมีโอกาสได้เจอของดีจากกระบวนการดังกล่าวทั้งๆที่ไม่ควรจะเจออยู่ด้วย”