เมื่อชิชิโอะเดินเข้ามาในห้อครัว เขาก็หันไปมองรอบๆและสงสัยว่าเขาจะได้พบกับคนอื่นหรือใม่แต่ดูเหมือนว่าจะมี่มใครอยู่เลย
จากนั้นแล้วชิชิโอะจึงเดินไปที่ตู้เย็นของฝั่งผ็ชายซึ่งตั้งอยู่ด้านข้างของห้องครัว ซึ่งมันเป็นตู้เย็นสองประตูธรรมดาสีขาว ดูจากรูปลักษณ์มันแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะเป็นตู้เย็นใหม่และหลังจากเขาเปิดออก เขาก็ไม่พบกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ แถมเขายังพบว่ามันสะอาดมากๆซึ่งดูเหมืนอว่ามันจะถูกทำความสะอาดอยู่บ่อยๆแต่เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ธรรมดามากเนื่องจากมันเป็นที่ที่ทุกคนใช้ก็บอาหารและวัตถุดิบในการทำอาหารของตัวเอง ดังนั้นมันจะต้องถูกทำความสะอาดอยู่บ่อยๆ
จากนั้นชิชิโอะก็นำวัตถุดิบในการทำอาหารที่เขาซื้อมาไปใส่ไว้ในพื้นที่ส่วนของเขาในตู้เย็นและแยกบางส่วนไปวางบนโต๊ะทำอาหารเนื่องจากเขากำลังจะทำอาหารเย็นกินเอง
ก่อนหน้านี้ชิชิโอะนั้นได้กดรับ‘ความเชี่ยวชาญในการทำอาหารญี่ปุ่น’ ดังนั้นเขาจึงตัดสินทำอาหารญี่ปุ่นเป็นอาหารเย็นของเขา ซึ่งเขาได้ใช้ข้าว เนื้อหั่นบางๆ หอม แครอท มันฝรั่ง ถั่วหิมะ ดาชิ มิริน ซอสถั่วเหลือง ซาเกและน้ำตาลในการทำ สิ่งที่เขาจะทำขึ้นในวันนี้นั้นเป็นอาหารง่ายๆซึ่งนั่นก็คือ นิคุจากะ(เนื้อต้มมันฝรั่ง = Nikujaga)
มีคนกล่าวไว้ว่าการจะตัดสินว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นภรรยาที่ดีได้นั้นจะต้องตัดสินจากความอร่อยของนิคุจากะ(เนื้อต้มมันฝรั่ง = Nikujaga)ที่พวกเธอได้ทำ
ถ้าหากนิคุจากะ(เนื้อต้มมันฝรั่ง = Nikujaga)ของเขานั้นอร่อย นั่นแสดงว่าเขามีคุณสมบัติในการเป็นภรรยาที่ดีหน่ะสิ?
แม้ชิชิโอะนั้นจะตัดสินใจว่าเขาจะไม่เป็นภรรยาหรือพ่อบ้าน(สามี)ในอนาคตแต่เขาก็หวังว่าภรรยาของเขานั้นอนาคตนั้นจะทำอาหารเก่งเพราะเขาจะได้สามารเพลิดเพลินไปกับอาหารอันอบอุ่นจากฝีมือภรรยาของเขาในทุกๆครั้งที่เขากลับมาถึงบ้าน
หลังจากทำความสะอาดวัตถุดิบเสร็จแล้ว ชิชิโอะก็เริ่มหั่นวัถุดิบเพื่อที่จะได้ทำให้เขาทำอาหารได้ไวขึ้นแถมมันยังช่วยให้วัตถุดิบสามารถซึบซับเครื่องเทศได้ดีขึ้นอีก
ความจริงแล้วแล้ว ชิชิโอะนั้นรู้ดีว่าอาหารญี่ปุ่นนั้นเป็นอาหารที่เรียบง่ายมาก
เครื่องเทศสำหรับทำอาหารญี่ปุ่นนั้นไม่ได้มีอะไรมากนักซึ่งเครื่องเทศหลักนั้นมีเพียงแค่ 5 อย่างและนั่นคือ ซอสถั่วเหลือง ดาชิ ซาเก เกลือและน้ำตาลซึ่งไม่เหมือนกับบางประเทศที่ใช้เครื่องเทศมากมายในการทำอาหาร
ด้วยการใช้เครื่องเทศทั้งห้านี้ ก็จะทำให้สามารถทำอาหารญี่ปุ่นได้อย่างง่ายดาย
และนอกจากนี้ก็ยังมีผงชูรสที่ทำให้อาหารมีรสอูมามิแต่เขาไม่ใช้มันในการทำอาหารเย็นของเขาหรอกเพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ แม้ว่ากินผงชูรสแค่เพียงเล็กน้อยจะไม่มีผลอะไรมากนัก แต่หลังจากที่เขาได้ ‘ความเชี่ยวชาญในการทำอาหารญี่ปุ่นมา’ เขากลับรู้สึกรังเกียจเครื่องเทศเทียมนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ใช้ แต่เขาก็ยอมรับว่าผงชูรสเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ยอดเยี่ยมอย่างนึงเพราะใช้แค่เพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้อาหารธรรมดาๆอร่อยขึ้นได้
สิ่งสำคัญของอาหารญี่ปุ่นนั้นคือคงรสชาติดั้งเดิมของวัตถุดิบให้มากที่สุด และนั่นคือเหตุผลที่อาหารในแถบคันไซจึงมีรสชาติอ่อน
ถ้าหากคนไม่คุ้นเคยกับอาหารแถบคันไซหล่ะก็ พวกเขาก็คงคิดว่ามันเป็นอาหารที่ไร้รสชาติแต่ความจริงแล้ว มันกลับมีรสชาติอันละเอียดอ่อนแถมยังซับซ้อนมากด้วย
อย่างไรก็ตาม การอธิบายพวกนี้ก็เอาไว้แค่นั้นเพราหลังจากเขาได้ทำการหั่นวัตถุดิบทั้งหมดเสร็จแล้ว เขาก็ยัดมันใส่หม้อตามที่สัญชาตญาณที่ได้มาจาก ‘ความเชี่ยวชาญในการทำอาหารญี่ปุ่น’เลย เขารู้สึกว่าด้วยความสามารถนี้ มันจะมีเสียงที่คอยบอกวิธีทำนิคุจากะ(เนื้อต้มมันฝรั่ง = Nikujaga)ให้อร่อยมากยิ่งขึ้นไปอีก
หลังจากทำนิคุจากะ(เนื้อต้มมันฝรั่ง = Nikujaga)แล้ว เขาก็ไปล้างข้าวแล้วนำไปหุง หลังจากที่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นมากว่าเดิมสองเท่า มันก็ทำให้การบริหารอาหารของเขาเพิ่มขึ้นด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องหุงข้าวในปริมาณที่มากเข้าไว้
จากนั้นชิชิโอะก็รอคอยให้อาหารเนย็นของเขาเสร็จ และเมื่อเขารู้ว่ามันได้ที่แล้ว เขาก็เปิดฝาหม้อที่เขาทำนิคุจากะ(เนื้อต้มมันฝรั่ง = Nikujaga) แต่อย่างไรก็ตาม
“….”
ชิชิโอะก็ตกตะลึงหลังจากที่เห็นแสงสีเหลืองทองที่ปรากฏขึ้นในนิคุจากะ(เนื้อต้มมันฝรั่ง = Nikujaga)ของเขา
“อะไรวะเนี่ย?”
จากนั้นชิชิโอะก็ขยี้ตา และทันใดนั้นเองแสงสีเหลืองทองนั้นก็หายไป เขาจึงได้ขมวดคิ้วขึ้นมาและสงสัยว่ามันภาพลวงตาหรือเปล่า แต่ว่า…
‘กลิ่มหอมแหะ…’
กลิ่นของนิคุจากะนี่ช่างเบาบางแต่มันกลับดูน่าอร่อยแถมกลิ่นหอมของมันก็กระจายไปทั่วห้องครัวด้วย
ชิชิโอะนั้นได้กลิ่นของเนื้อ มันฝรั่ง แครอท หอมและเครื่องเทศจากเจ้านิคุจากะหม้อนี้ และบางครั้งเขากลับรู้สึกราวกับกำลังยืนอยู่บนฟาร์มอันสวยงามซึ่งเป็นที่ที่เขาได้เลี้ยงวัวและปลูกพืชผักต่างๆ
ชิชิโอะนั้นจุงสงสัยว่าทำไมเขาถึงรู้สึกราวกลับกลายเป็นผู้เล่นในเกมส์ปลูกผักชนิดหนึ่งที่คนมักจะเล่นกัน(HarvestMoon)
“ใหนลองหน่อยสิ”
จากนั้นชิชิโอะก็หยิบถ้วยขนาดเล็กมาใส่นิคุจากะในปริมาณที่ไม่เยอะมาก
*ติ้ง!!
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ชิชิโอะก็พบว่าข้าวได้สุกแล้ว ดังนั้นเขาจึงวางถ้วยที่ใส่นิคุจากะแล้วเดินไปดูข้าว จากนั้นเมือเขาเปิดหม้อหุงข้าว เขาก็พบกับไอร้อนที่รอยฟุ้งออกมา แถมเขายังได้กลิ่นข้าวสุกอันสดใหม่ด้วยซึ่งนั่นทำให้เขารู้สึกอยากกินจนทนจะไม่ไหวแล้ว เขาจึงตัดสินใจกินนิคุจากะกับข้าวพร้อมกันในทันที
อย่างไรก็ตาม เมื่อชิชิโอะกำลังจะหยิบถ้วยที่เขาใส่นิคุจากะไว้ ก็ได้มีมือขนาดเล็กยื่นออกมาจากข้างใต้โต๊ะครัวซึ่งมันได้ยื่นไปที่ถ้วยที่เขาใส่นิคุจากะไว้
ในขณะที่ชิชิโอะกำลังจะคว้ามือนั้น ทันใดนั้นก็…
“เดี๋ยว…!!”
“อ่า!!! ร้อนๆ!!!”
ชิชิโอะนั้นรู้ดีว่านิคุจากะนั้นร้อนมาก เขาจึงอยากจะหยุดไม่ให้คนๆนั้นขโมยนิคุจากะไปแต่มันกลับสายไปแล้ว
จากนั้นชิชิโอะก็เงยหน้ามองหญิงสาวที่กระโดดออกมาจากใต้โต๊ะครัว ผู้หญิงคนนี้นั้นสวมชุดนักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายที่เป็นโรงเรียนย่อยของมหาวิทยาลัยซุยเมย์(Suimei University) นอกจากนี้เธอคนนี้เป็ฯคนที่มีผมสั้นสีน้ำตาลและมีหน้าอกขนาดมหึมาที่เกินกว่าสาวมัธยมปลายควรจะมี
เมื่อเห็นหญิงสาวคนนี้แล้ว ชิชิโอะก็รู้สึกว่าเขาเหมือนจะรู้จักเธอคนนี้
“ร้อนๆ!! แต่มันก็อร่อยจริงๆเลยแหะ!!ร้อนๆ!! นี่รุ่นน้องคุง เธอทำขึ้นมาได้อย่างไรกัน?”
จากนั้นเขาก็เห็นหญิงสาวที่กำลังโหวกเหวกโวยวายอยู่ตรงหน้า ซึ่งเธอพึ่งจะยัดนิคุจากะที่เขาใส่ไว้ในถ้วยขนาดเล็กเข้าสู่ปากอันเล็กกระทัดรัดของเธอไปด้วย แถมเธอยังมองเขาราวกับว่าเธอพบสมบัติอันล้ำค่าอย่างงั้นแหละ
“เอ่อ สวัสดีจ้า ฉันชื่อคามิกุซะ มิซากิ(Kamiigusa Misaki) ม.ปลายปี 3 จ้า !! ยินดีที่ได้รู้จักนะรุ่นน้องคุง พอดีเมื่อกี้ฉันพึ่งพี่จิฮิโระมาหน่ะ ฉันเลยได้ยินเรื่องของเธอมาจากพี่จิฮิโระ เอ่อ แต่ว่านี่มันอร่อยมากเลยนะ!!”
“….”
เมื่อเห็นมิซากิเป็นแบบนี้ ชิชิโอะก็ตระหนักได้ว่าที่นี่มันแหล่งรวมตัวปัญหาชัดๆแต่อย่างน้อย ผู้หญิงคนนี้ก็ยังน่าพอใจมากกว่าชิโรซากิ ชิซุรุ(Shirosaki Shizuru)ที่เขาพึ่งเจอเมื่อกี้
“สวัสดีครับ รุ่นพี่คามิกุซะ ผมชื่อโองะ ชิชิโอะ พอดีผมพึ่งย้ายมาอยู่ที่หอพักซากุระโซว ฉะนั้นแล้ว ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย แล้วก็ผมขอถามอะไรหน่อยได้ใหมครับ รุ่นพี่คามิกุซะ?”ชิชิโอะนั้นรู้ว่าเขาจำเป็นต้องทำตัวสุภาพกับรุ่นพี่ซึ่งแม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเขาไม่ต้องทำก็ตามทีเถอะ
“อะไรหรอ? เอ่อ ฉันกินนิคุจากะหมดแล้วอะ ขอเพิ่มได้ใหม รุ่นน้องคุง?”
นิคุจากะที่เหลือนั้นอยู่ในหม้อและแม้ว่ามิซากิจะเป็นสาวไฮเปอร์และดูเหมือนจะโง่ด้วย แต่เธอก็ไม่ใช่คนโง่ขนาดนั้นซึ่งเธอรู้ดีว่าหากเธอไปหยิบเอานิคุจากะจากหม้อเอง มือของเธอก็คงจะพองแน่
“ช่วยอย่าเรียกผมว่ารุ่นน้องคุงได้ใหมครับ ผมชื่อโองะ ชิชิโอะต่างหาก สำหรับนิคุจากะ ผมมีเหลือตั้งเยอะแยะ เดี๋ยวผมแบ่งให้แล้วกัน แต่ก่อนหน้านั้น คุณช่วยล้างมือก่อนได้ใหม?”ชิชิโอะนั้นกลัวว่าหญิงสาวจะท้องเสียหลังจากใช้มือกิน
“…”
“ได้เลย รุ่นน้องคุง”
“โองะ ชิชิโอะต่างหากเล่า”
ชิชิโอะนั้นรู้สึกเหนื่อยใจกับเรื่องนี้มากแต่เขาก็จำเป็นต้องทำให้เธอเลิกเข้าใจผิดสักที
ทางมิซากินั้นไม่ได้แคร์เรื่องนี้เลยสักนิด ตอนนี้เธอนั้นกลับแสดงสีหน้าอันตื่นเต้นออกมาและจากนั้นเธอก็รีบพูดออกมาทันทีว่า “มาแต่งงานกันเถอะนะ!!”
“….”
ในขณะที่ชิชิโอะกำลังจะพูดอะไรออกมา ทันใดนั้น….
<พบเป้าหมาย!!>
<ยินดีด้วย คุณได้รับ ‘ความเชี่ยวชาญในการถ่ายและฉายภาพยนตร์’>
“…..”