ตอนที่ 1 ตอกฝาโลงพาไปพบพระเจ้า
สายฟ้าฟาดประสานกันบนท้องฟ้า ในคืนที่มืดมิดลึกลงไป แววตาคู่นั้นของหญิงสาวคนหนึ่งมีร่องรอยที่ดูถูกและไม่สนใจอะไรออกมา ไม่มีใครบอกได้เลยว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกยังไงอยู่ ตอนที่โดนชายชุดดำถือปืนเก็บเสียงล้อมล้อมรอบตัวเธอไว้
ท่าทางของเธอยังคงดูหยิ่งยโส ใบหน้าของชายรูปงามที่เป็นหัวหน้าชายชุดดำเหล่านั้นมีใบหน้าที่บิดเบี้ยวน่าเกลียดออกมา เขาพยายามระงับอารมณ์โกรธที่มีแล้วพูดออกมาเบาๆ ว่า "จิ่วเชวีย เธอกับฉันเป็นคู่หมั้นที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน ตอนนั้นฉันรู้สึกไม่มั่นใจจริง....ฉันผิดไปแล้ว เธอกลับมาหาฉันได้ไหม? "
ลู่จิ่วเชวียยิ้มออกมาด้วยท่าทางที่ไม่แยแส เธอมองไปที่เล็บอันสวยงามของเธอก่อนพูดออกมาด้วยท่าทางที่สงบว่า "เหนียนเฉ่าทำไมนายถึงถ่อมตัวนัก ฉันไม่ใช่คนที่ขี้เหนียวอะไรนายก็รู้? มันก็แค่พิษนิดหน่อยเอง ตระกูลของนายจัดการกับปัญหาแค่นี้ไม่ได้เหรอ? "
พิษนิดหน่อย.......
ชายหนุ่มรูปหล่อคนนี้ ตอนนี้เขาแทบจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เมื่อได้ยินเธอพูด ตอนนี้พิษกำลังเข้าสู่หัวใจ ปอด สมองเข้าไปทุกขณะแล้ว และเขาเองก็ได้ใช้สูตรยาลับของตระกูลช่วยแล้วแต่ก็ไม่ได้ผล ร่างกายของเขาตอนนี้สามารถตายได้ทุกเมื่อเช่นกัน แบบนี้ยังเรียกว่าพิษนิดหน่อยอีกเหรอ?!
ตระกูลเหนียนของพวกเขามีแพทย์ฝีมือดีมากมาย แต่พิษชนิดนี้ นอกจากลู่จิ่วเชวียแล้ว ในโลกใบนี้ก็ไม่มีใครรู้จักมันอีกเลย นังสารเลว! หากเขารู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ละก็ เขาจะฉีกมันออกเป็นชิ้นๆให้ดู
เขารวบรวมความกล้าก่อนจะตัดสินใจ หลังจากนั้นก็ฝืนใจกัดฟันพูดออกมาว่า "จิ่วเชวีย ฉันรู้ว่าเธอยังคงโกรธฉันอยู่ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็แค่ของเล่น นางไม่อาจจะคุกคามสถานะคู่หมั้นของเธอได้แม้แต่น้อย หากเธอไม่ชอบ ฉันก็จะทิ้งนางไปซะ เธอพอใจหรือยัง? "
หลังจากที่เขาพูดจบ หญิงสาวที่อยู่ด้านหลังชายชุดดำ ก็มีน้ำตาไหลออกมานองเต็มใบหน้าด้วยความรู้สึกหวาดกลัวเมื่อมองมาที่ลู่จิ่วเชวีย
"พี่สาว...พี่...ยกโทษให้ฉันด้วย มันเป็นความผิดของฉันเองที่เป็นน้องสาวของพี่ แต่ฉันก็ทนไม่ได้ เพราะฉันรักเขามาก....พี่ตายเพื่อพี่เหนียนไม่ได้.....ฉันตายแทนเขาได้ แต่เขานั้นเป็นคู่หมั้นของพี่"
ชายหนุ่มฟังที่เธอพูด เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว เขาก็ได้มองไปที่ใบหน้าอันสวยงามของเธอ มันทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดเป็นอย่างมาก หากเขาได้ยาถอนพิษแล้วเขาจะฆ่าลู่จิ่วเชวีย หญิงสาวที่น่าเกลียดคนนี้ไปซะ
ลู่จิ่วเชวียขมวดคิ้วแล้วยิ้มออกมาอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดว่า "พวกเธอรักกันมากขนาดนี้ทั้งที่เขาก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วนี่นะ? แล้วแอบคบหากันมานานแค่ไหนแล้ว? รักกันมากขนาดนี้จริงๆ เหรอ? "
หญิงสาวเช็ดน้ำตาที่ขอบตาแล้วส่งเสียงละอึกสะอื้น "พี่สาวฉันรักพี่เหนียนจริงๆ หากพี่เกลียดพวกเรา และไม่ยอมรักษาเขา เอาคัมภีร์แพทย์มาให้ฉันได้ไหม? ฉันเองก็เรียนรู้มาบ้างเผื่อจะช่วยรักษาเขาได้"
ลู่จิ่วเชวียยิ้ม เธอขมวดคิ้ว แต่ใบหน้าของเธอตอนนี้นั้นกลับมีความงามปรากฏออกมา "อย่ามาเล่นละครเพื่อหวังจะเอาคัมภีร์แพทย์ไปจากฉันแบบง่ายๆเลย? "
แววตาของนางหดตัวกลายเป็นสีดำสนิท "น้องสาว...หุบปากของเธอไปซะ"
ลู่จิ่วเชวียมองหญิงสาวตรงหน้าที่ดูเหมือนดอกสาลีกำลังเปียกฝน (เปรียบสาวงามกำลังร้องไห้) เพราะสองแม่ลูกนั้นได้รับการโปรดปราน จึงทำให้แม่ของเธอต้องถูกฆ่า
แต่ท้ายที่สุดลู่จิ่วเชวียก็ผ่านการทดสอบเป็นทายาทคนที่ 89 ของตระกูลลู่มาได้ ไม่อย่างนั้นเธอเองก็คงจะต้องกลายเป็นศพที่ไม่มีใครสนใจในที่รกร้างตายไปเหมือนแม่ของเธออย่างแน่นอน
ผู้หญิงคนนี้กับแม่ของนาง ได้ฆ่าแม่ของเธอตาย แล้วยังขโมยของชายแก่ไป ตอนนี้นางจะมาเอาคัมภีร์แพทย์ไปอีกงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ....
"ลู่เมิ่งชิงเธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอเป็นคนวางยาคุณชายเหนียน แน่นอนว่าฉันจะช่วยเขา ช่วยตรวจสอบให้ด้วยคัมภีย์ทางการแพทย์ เธอคิดว่าฉันไม่รู้เบาะแสของยาพิษหรือไงกัน? "
คุณชายเหนียนมองมาที่เธอด้วยท่าทางที่ตกใจ ก่อนจะถามว่า "เธอหมายความว่ายังไงกันแน่? "
"พิษที่อยู่ในร่างกายของนายเป็นพิษแบบเรื้อรัง คนบางคนที่อยู่ใกล้ตัวมานานจะต้องเป็นคนวางยาพิษ นอกจากน้องสาวที่รักของฉันแล้วยังมีคนอื่นที่อยู่ข้างๆ นายอีกเหรอ? นายคิดว่าตัวเองฉลาดจนใครก็ทาบไม่ติดงั้นเหรอ แต่นายกำลังคิดผิด นายกำลังถูกผู้หญิงในอุ้งมือตัวเองเล่นงานเข้าให้แล้ว"
"เธอ..." คุณชายเหนียนตกใจมาก ตอนนี้เขารีบหันไปมองเมิ่งชิงอย่างรวดเร็ว
ลู่เมิ่งชิงทรุดตัวลง จากนั้นนางก็พูดด้วยท่าทางวิงวอน "พี่สาวพี่ทำอะไรกัน? ฉันผิดเองที่ตกหลุมรักคุณชายเหนียนก่อน ฉันรักคุณชายเหนียนมากแบบนี้ แล้วฉันจะเป็นคนฆ่าเขาได้ยังไงกัน? "
ลู่จิ่วเชวียยิ้มอย่างโหดเหี้ยม "นายดื่มซุปของเธอทุกวันใช่ไหม? เชื่อไม่เชื่อก้ลองเอาไปคิดดูเองเถอะ" คุณชายเหนียนไม่ใช่คนโง่ ไม่นานเขาก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว เขาเดินไปตบหน้าลู่เมิ่งชิงทันที
"นังตัวดี แกวางยาในน้ำซุปใช่ไหม"
"ไม่ใช่ฉัน พี่เหยียนพี่เชื่อฉัน ฉันรักพี่จริงๆนะ..."
"เชื่อ ฉันเชื่อว่าจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เธอคนเดียว"
"พี่สาวช่วยฉันด้วย"
"นังสารเลวจะรีบล้มลงไปไหน เธอต้องตายอย่างทรมานให้สมกับที่ทำกับฉัน"
"คูณชาย"
ลู่จิ่วเชวียมองลู่เมิ่งชิงที่โดนคุณชายเหนียนซ้อมโดยไม่สนใจ เธอมองตระกูลเหนียนด้วยแววตาที่เย็นชาและโหดร้าย นางจะยอมถอยไปช่วยเขาเหรอ ไม่มีทาง? แม้แต่ตระกูลลู่ก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นในตอนนี้ตระกูลลู่ก็ไม่เหลืออะไรแล้ว ลู่จิ่วเชวียเห็นมารยาของลู่เมิ่งชิงมามาก แต่ก้ไม่เคยทำอะไรนางไม่ได้
ฮ่าฮา.....ตอนนี้เธอกำลังมองเห็นภาพหมากัดกันเองอยู่ใช่หรือไม่? และนางก็ได้เพิ่มพิษเข้าไปอีกด้วย แต่เดิมพิษไม่รุนแรงขนาดนี้ แต่ตอนนี้พิษที่เพิ่มเข้าไปนั้นมันมากพนจนทำให้ถึงตายได้
"อั๊ก..."
ปากของลู่เมิ่งชิงกระอักเลือดออกมาคำโต นางตะโกนออกมาหลายครั้ง "ไม่ใช่ฉัน...ไม่ใช่ฉันจริงๆ ....พี่เหนียนเชื่อฉันสิ...เชื่อฉัน.....มันต้องเป็นของลู่จิ่วเชวียแน่นอน" ลู่เมิ่งชิงตะโกนด่าลู่จิ่วเชวียที่เข้ามาใกล้ด้วยแววตาบ้าคลั่งและเกลียดชังเป็นล้นพ้น ตอนแรกคูณชายเหนียนจะต้องแต่งงานกับลู่จิ่วเชวียเนื่องจากเธอเป็นทายาทตระกูลลู่
แต่เขารู้สึกไม่ชอบใบหน้าที่ดูธรรมดาของลู่จิ่วเชวียเมื่อเทียบกับลู่เมิ่งเชวียแล้ว หากลู่เมิ่งเชวียเป็นทายาทตระกูลลู่ก็คงจะดี เขาก็จะได้พร้อมทั้งสาวงามไปด้วย ลูจิ่วเชว่รู้จักนิสัยเห็นแก่ตัวของคุณชายเหนียนเป็นอย่างดีมานานแล้ว ตราบใดที่มีผลประโยชน์เขาก็จะเลือกฝ่ายนั้นโดยไม่ลังเล แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนที่เขารักก็ตามเธอใช้ประโยชน์จากสองสิ่งนี้มาทำให้ทั้งสองคนแตกคอกันเธอปล่อยให้ลู่เมิ่งชิงวางยาพิษคุณชายเหนียน แล้วคุณชายเหนียนจะได้ฆ่าลู่เมิ่งชิงเพื่อให้เธอช่วยชีวิตเขา
โหดเหี้ยม? ไม่สนใจแม้แต่สิ่งใด? สิ่งที่พวกมันทำไม่โหดเหี้ยมกว่าเหรอ? " หากเธอไม่โหดเหี้ยม อำมหิต ไม่สนใจอะไร เธอคงถูกกินไปแม้แต่กระดูกก็คงไม่เหลือ เธอใช้ชีวิตอยู่ในความมืดมิดแล้วความมืดมิดเล่ามานานหลายปี สิ่งที่ทำให้เธอมีชีวิตต่อไปคือการแก้แค้นลู่เมิ่งชิง คนที่ทำให้แม่ของเธอเปื้อนเลือดตายอย่างน่าสลด
แต่เมื่อลู่จิ่วเชวียกลายมาเป็นทายาทตระกูลลู่ เธอจึงได้ให้คำสาบานกับปู่ของเธอว่าจะไม่ฆ่านางด้วยตนเอง แต่ตอนนี้เธอทำผิดคำสาบานไปใช่ไหม?ก็แค่ยืมมือคนอื่นฆ่านี้! คนที่ทำคือคุณชายเหนียน ไม่ใช่เธอซะหน่อย เธอเหลือบมองร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นด้วยแววตาที่เย็นชา
เธอมองลู่เมิ่งชิงที่นอนแน่นิ่งกับพื้นเหมือนหมาตาย ไม่หายใจอีกต่อไป ลูจิ่วเชวีย รู้สึกว่าอุณหภูมิในหน้าอกที่ร้อนระอุอยู่นั้น ตอนนี้มันได้หายไปแล้ว ทุกคนบอกว่าเธอนั้นโหด อำมหิตใจดำ เธอเป็นแบบนั้นแล้วจะทำไม?
ลู่จิ่วเชวียคลี่ยิ้มออกมาจางๆ เหนียนเฉ่ารีบพุ่งมาจับมือเธอแล้วพูดออกมาว่า "จิ่วเชวีย ฉันรักเธอคนเดียว ฉันผิดไปแล้ว ต่อไปนี้คนเดียวที่ฉันจะรักคือเธอ...ยกโทษให้ฉันได้ไหม? "
ลู่จิ่วเชวียยิ้มอ่อนๆ ออกมาให้เขา "พระเจ้าเท่านั้นที่จะตัดสินว่าจะให้อภัยหรือไม่ แต่ฉันจะส่งแกไปพบพระเจ้าเอง..." ทันใดนั้นปากของเหนียนเฉ่าก็กระอักเลือดสีดำออกมา จากนั้นร่างของเขาก็ล้มลงกับพื้นเหมือนเทียนที่ละลาย ตอนนี้เขาได้ตายจากไปแล้ว.....
ลู่จิ่วเชวียยิ้มออกมาอย่างช้าๆ แล้วหลับตา นางพูดออกมาเบาๆว่า "ดี ตอนนี้ได้เวลาจัดการทุกอย่างให้ถูกต้องซะที...."
หลังจากที่ความวุ่นวายจบลงร่างของนางก็ล้มลง....กล้าที่จะฆ่าคุณชายตระกูลเหนียนนางยังเป็นคนอยู่เหรอ นางยอมจบชีวิตตัวเองดีกว่ายอมจบชีวิตด้วยน้ำมือของคนอื่น ตอนนี้นางไม่มีอะไรให้เสียใจอีกแล้ว ตอนนี้ในใจของนางไม่มีโซ่แห่งความเกลียดชังคอยผูกมัดหัวใจเอาไว้อีกแล้ว มันเป็นอิสระแล้ว....