ตอนที่ 11 ชอบทำลายดอกไม้ 4
เชาชิงโหร่วรู้สึกหวาดกลัวมากเมื่อเห็นมังกรตัวขนาดใหญ่กำลังเหยียบนาง
"กร๊อบ"
"กรี๊ด"
ใบหน้าของเชาชิงโหร่วบิดเบี้ยวออกมาด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้หน้านางเปื้อนไปด้วยเลือดและโคลน ท่าทางของนางในตอนนี้ดูเหมือนผีที่ดุร้ายเอาเสียมากๆ หากนางไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญระดับดาราขั้นที่หนึ่ง นางคงถูกมังกรเหยียบตายไปแล้ว
"ตายซะเถอะ" เชาชิงโหร่วไม่สนใจความเจ็บปวดที่มีแม้แต่น้อย นางเสียการควบคุมและไม่สนใจว่ามันคือมังกรที่แสนล้ำค่าอีกต่อไป แสงน้ำแข็งพุ่งเข้าทะลุลำคอของมังกรเลือดกระเซ็น
มังกรผู้น่าสงสารส่งเสียงกรีดร้องดังขึ้นก่อนที่มันจะตาย ร่างของมันล้มลงทับเชาชิงโหร่วทำให้สภาพนางในตอนนี้ดูแย่ขึ้นไปกว่าเดิม นางได้รับบาดเจ็บเป็นครั้งที่สอง ลู่จิ่วเชวียเองก็มองดูนางอย่างน่าอนาจใจ
หญิงสาวผู้งดงามเป็นดั่งดอกไม้ของอาณาจักรแต่ตอนนี้สภาพของนางเหมือนกับผีไม่มีผิด "ลู่จิ่วเชวีย...นางแพศยา" ลู่จิ่วเชวียก้มลงมามองนางแล้วพูดออกมาให้พวกนางได้ยินเพียงแค่สองคนว่า "ไม่จบง่ายๆแบบนั้นหรอก"
เชาชิงโหร่งกลัวว่าร่างของนางจะติดอยู่ใต้ซากมังกรใหญ่ นางขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย จึงตะโกนออกมาว่า "อย่าเข้ามาใกล้ข้า" ลู่จิ่วเชวียเลิกคิ้วแล้วมองมาที่นางด้วยท่าทางที่ดูถูก "ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก"
แต่แล้วนางก็ตะโกนออกมาว่า "เชาชิงโหร่วบ้าไปแล้ว นางฆ่ามังกร ช่วยด้วยเชาชิงโหร่วบ้าไปแล้ว"
"พุบ" เชาชิงโหร่วโกรธจนถึงกับกระอักเลือดออกมา นางอยากจะฆ่าลู่จิ่วเชวียแทบจะขาดใจ
นังสารเลว! ตอนนี้นางอยู่ในสภาพน่าอับอาย แถมมีคนใส่ร้ายว่านางบ้าอีกด้วย ลู่จิ่วเชวียหน้าด้านเอามากๆ นางไม่ได้ยินเสียงของเชาชิงโหร่วนางจึงพยายามตะโกนเสียงดังต่อไป
"ช่วยด้วยใครก็ได้....ช่วยด้วย" ลู่จิ่วเชวียตะโกนออกไปไม่หยุดตอนที่นางแอบซ่อนตัวอยู่ ผู้คนทั้งหลายชายหญิงที่ยังเจ็บปวดรู้สึกกลัวเชาชิงโหร่วจนตัวสั่นเมื่อนางฆ่ามังกร ทุกคนเห็นเชาชิงโหร่วพยายามออกมาจากพื้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนเลือด นางคลานออกมาดูคล้ายกับซอมบี้มาก ทุกคนต่างหวาดกลัวและตะโกนให้ใครก็ได้มาช่วย
"ไปกันเถอะ"
"ช่วยด้วยพี่เชาบ้าไปแล้ว"
"ช่วยข้าด้วย"
เชาชิงโหร่วถอนหายใจเบาๆคนโง่พวกนี้ไม่รู้อะไรเลยหรือยังไงว่าทุกอย่างเป็นความผิดของลู่จิ่วเชวีย เชาชิงโหร่วพบว่าต้นเหตุของปัญหาทั้งหมดมาจากลู่จิ่วเชวีย นางเกลียดลู่จิ่วเชวียมากซะจนที่อยากจะฆ่านางให้ตายแทบตรงนี้ ตอนที่ทุกอย่างกำลังตกอยู่ในความวุ่นวายลู่จิ่วเชวียก็กระโดดขึ้นไปบนหลังมังกรพร้อมกับเด็กอีกคนหนึ่ง "รีบไปกันเร็วเข้า พวกเราโดนเชาชิงโหร่ววางยาก่อนที่นางจะคลั่งขึ้นมาอีก พวกเราเอาชนะนางไม่ได้ต้องไปหาคนมาช่วย"
"ใช่แล้ว" เด็กหนุ่มคนหนึ่งกุมบังเหียนกำลังบังคับมังกรให้บินออกไป
"คิดจะหนีอย่างนั้นเหรอ?" เชาชิงโหร่วสะบัดมือทันใดนั้นก็มีน้ำแข็งสามก้อนพุ่งตรงเข้ามาหาลู่จิ่วเชวียเพื่อที่จะเอาชีวิตนาง