ตอนที่ 13 องค์ชายหกเปลี่ยนไป 2
นางเห็นองค์ชายหกขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่านางจะเข้าใจสถานการณ์นี้ดีอย่างถ่องแท้ เชาชิ่งโหร่วจึงหยุดพูดทันทีที่เห็นสายตาคู่นั้น ท่าทางของนางเหมือนถูกบีบจนคอหายใจไม่ออก ใบหน้าที่สกปรกของนางมีท่าทางที่อึดอัด องค์ชายหกเห็นนางหุบปากเงียบเขาก็พยักหน้าด้วยท่าทางที่พอใจก่อนที่จะหันไปมองลู่จิ่วเชวียอีกครั้ง
"ทำไมเจ้าถึงยังอยู่ตรงนี้อยู่อีก?"
"อะไรนะ?" ลู่จิ่วเชวียตกใจ
องค์ชายหกหรี่ตา ตอนนี้ใบหน้าของเขามีท่าทางเหลืออดออกมา ก่อนจะพูดออกไปอีกว่า "ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องไปทดสอบเข้านิกายไม่ใช่หรือ?"
"ใช่ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"
"เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ? ทำไมไม่ไปอีก?"
"ใช่แล้ว ข้าจะไป จะไปทันทีเลย" ลู่จิ่วเชวียตอบเขาออกไปอย่างไม่รู้ตัว
นางรีบพาเด็กที่มีโคลนเต็มหน้ากระโดดขึ้นไปบนหลังมังกรแล้วให้เขาควบมังกรออกไปทันที ลู่จิ่วเชวียที่ออกเดินทางมาได้สักพักก็ได้สติ เขาบอกให้นางไป นางก็ไปอย่างนั้นเหรอ?ทำไมนางต้องเชื่อฟังเขาเหมือนทาสด้วย? หรือเป็นเพราะร่างใหม่นี่? แปลกมาก!
ลู่จิ่วเชวียคิดแล้วไม่ได้คำตอบ นางจึงพุ่งความสนใจของนางในตอนนี้ไปที่การขี่มังกรเท่านั้น
สักพักลู่จิ่วเชวียก็ตะโกนออกมาเสียงดังว่า "ไอ้บ้า" นางไม่ได้เห็นจุดจบของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นดอกไม้ของอาณาจักรเลย ตอนนี้นิสัยเดิมของนางถูกเปิดเผยออกมาแล้ว หลังจากนี้นางคงต้องเผชิญปัญหามากมายที่รออยู่แน่นอน เด็กหนุ่มตกใจกับเสียงอุทานออกมาของลู่จิ่วเชวีย ในตอนนี้เขาจึงทำอะไรไม่ถูก
ลู่จิ่วเชวียสังเกตเห็นเขาเลยถามออกไป "เจ้าชื่อว่าอะไร?" ใบหน้าของเขามีท่าทางไม่สู้ดี ดูท่าเขาคงจะกลัวชื่อเสียงของลู่จิ่วเชวียที่ถูกเรียกว่า ดาวหายนะเพราะกลัวว่าความหายนะของนางจะรามมาที่เขาด้วย ทันใดนั้นนางก็ตบหัวของเขาไปที่หนึ่ง ก่อนที่จะบอกว่า "พูดมา"
"เย่ฮุ่ย...ข้ามีชื่อว่าเย่ฮุ่ย" เย่ฮุ่ยอย่างนั้นเหรอ? ตามความทรงจำเดิมของเจ้าของร่าง เย่ฮุ่ยเป็นลูกชายของแม่ทัพเย่ เขามาจากตระกูลใหญ่เช่นเดียวกับนาง
แต่เย่ฮุ่ยโชคดีกว่าลู่จิ่วเชวียที่มีพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตา มีฐานะที่ดีกว่า และตระกูลของเขาก็รบเพื่ออาณาจักรจนได้ชัยชนะมามากมาย เมื่อเห็นเย่ฮุ่ยมีสีหน้าไม่ค่อยจะดี ลู่จิ่วเชวียก็รู้ในทันทีว่าเขาไม่อยากที่จะคุยกันกับนางอีก นางจึงยักไหล่และไม่ได้คุยกันกับเขาต่อแต่อย่างใด
เขาเป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะเยาะเย้ยนาง นางจึงไม่ได้ขว้างก้อนหินไปโดนจุดสำคัญของเขาเหมือนกับคนอื่นๆ เย่ฮุ่ยมองดูนางใกล้ๆ แต่ลู่จิ่วเชวียไม่ได้สนใจอะไรเขามากนัก
ถึงตอนนี้นางจะดูสกปรก ผมเผ้ารุงรัง หน้าตามอมแมม แต่จมูกและริมฝีปากของนางก็ยั่วยวนเขาเสียเหลือเกิน เย่ฮุ่ยมองนางแล้วมันทำให้เขาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ทำไมเขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนว่านางน่ารักขนาดไหน ตอนที่ดวงตาของลู่จิ่วเชวียขยับเขาก็รีบหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้นางสังเกตเห็นว่าเขากำลังแอบจ้องมองนางอยู่ เขาบอกตัวเองซ้ำๆว่าตัวเองตาฝาก คนอย่างลู่จิ่วเชวียจะกลายเป็นคนสวยได้อย่างไรกัน
นางมีชื่อเสียงว่าหน้าตาน่าเกลียดอัปลักษณ์ เขามองนางอยู่ไกลออกไป นางจะกลายเป็นหญิงสาวที่มีรูปโฉมงดงามไปได้อย่างไรกัน?
เมื่อลู่จิ่วเชวียจากไปบรรยากาศรอบก็ดูหนาวเหน็บ อากาศเย็นจัดจนทุกคนคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในทุ่งน้ำแข็งอยู่ ที่มาของความเยือกเย็นนั้นก็คือองค์ชายหกที่อยู่ในชุดสีดำ โชคดีที่องค์ชายหกไม่ได้อยู่ที่นี่นานเกินไป ไม่อย่างนั้นทุกคนอาจจะต้องตายด้วยน้ำมือของเขาอีกเป็นแน่...