ตอนที่ 15 ส่วนที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งของคัมภีร์ทางการแพทย์ 2
ดูเหมือนว่าลู่จิ่วเชวียจะโชคดีกว่านางที่มีญาติสนิทคอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่ด้วย แต่ตั้งแต่วันนี้ไปนางจะเป็นลู่จิ่วเชวียคนที่โชคดีนี้แทน ลู่จิ่วเชวียคิดแล้วก็ยิ้มออกมาแววตาของนางเป็นสุขอย่างที่นางไม่เคยเป็นมาก่อน ลู่จิ่วเชวียกับป้าฉางอยู่ในที่พักที่ได้กำหนดไว้ให้สำหรับการทดสอบ แต่คนอื่นยังไม่กลับมาเพราะถูก "วางยาพิษ"
นางพยายามล้างตัวให้สะอาดเพราะวันนี้คราบสกปรกเต็มตัวนาง แต่เมื่อลู่จิ่วเชวียดูที่มือของนางก็ต้องตกตะลึง นี่เป็นมือของนางจริงๆเหรอ? นางจำได้ว่ามือเดิมของเจ้าของร่างผอมและเหลืองซีด มีรอยแผลเป็นกระจายไปจนทั่วทั้งตัว แต่ตอนนี้มือของลู่จิ่วเชวียงดงามราวกับหยกที่แกะสลักออกมา มันทั้งอ่อนนุ่มดูใสเนียนนุ่ม แม้กระทั่งมือยังเป็นแบบนี้ ทั่วทั้งร่างกายของนางคงต้องขาวเนียนไปทั่วตัวเป็นแน่
นางได้เห็นร่างใหม่ของนางจากกระจกที่สะท้อนออกมา ถึงจะเห็นไม่ชัดแต่นางก็พบว่านางเป็นคนที่สวยมากคนหนึ่ง ร่างใหม่ของนางใครก็ตามที่จ้องมองคนทั้งโลกต้องตกตะลึงในรูปโฉมนี้แน่นอน คิ้วละเอียดอ่อน ดวงตาราวกับนกฟินิกส์ส่องแสงสว่าง เกิดอะไรขึ้นกัน?
ร่างของนางขาดทั้งเก้าสิ่งไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้นางถึงมีรูปโฉมที่งดงามไร้ที่ติได้ถึงเพียงนี้ ทำไมนางถึงดูสวยขนาดนี้ และยังมีสิ่งอื่นๆอีกด้วย เดี๋ยวก่อน! มันอาจจะเป็นเพราะเปลวไฟสีเงิน เปลวเพลิงได้ชำระล้างสิ่งสกปรกในร่างกายของนางเผยให้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของนาง
นางจำได้ว่าแม่ของเจ้าของร่างเป็นสาวงามที่มีภูมิหลังที่ไม่มีใครรู้จัก คนทั้งอาณาจักรต่างก็หลงใหลในรูปโฉมของนาง แต่โชคไม่ดีที่แม่กับพ่อของนางจากไปในสนามรบที่มีเลือดไหลเหมือนสายน้ำ
บิดาของลู่จิ่วเชวียกับมารดาของได้สวมกอดกันก่อนออกเดินทางไปในโลกกว้างโดยไม่มีใครรู้ว่ามีคนมากมายที่จ้องมองมาด้วยความอิจฉามากแค่ไหน มันไม่ใช่เพราะร่างของนางเปลี่ยนไป ลู่จิ่วเชวียจึงรู้สึกสบายใจ
แต่จริงๆแล้วนางไม่สนใจว่านางจะเป็นคนสวยหรือไม่ แต่หากว่านางสวยเกินไปจะทำให้เกิดปัญหามากมาย นางตัดสินใจที่จะเอาอะไรสักอย่างมาทาตัวให้นางดูไม่สะดุดตานัก ร่างนี้เองก็ยังผอมเกินไปนางยังต้องดูแลตัวเองให้มากกว่านี้
เดี๋ยวก่อน! นางยังมีหนังสือที่จอมมารเอาให้นาง นางลืมไปได้อย่างไร นางแทบที่จะรอไม่ไหว จึงเปิดหนังสือดูก็ต้องผิดหวัง หนังสือไม่มีหน้าปก.... มันเป็นหนังสือที่ไม่มีหน้าปกแต่ทำไมนางรู้สึกคุ้นๆ และรู้สึกมั่นใจว่าเคยเห็นหนังสือเล่มนี้มาก่อน ลู่จิ่วเชวียพลิกดูเนื้อหาในหนังสือแต่ละหน้า นี่ต้องเป็นอีกครึ่งหนึ่งของหนังสือคัมภีร์ทางการแพทย์ เป็นหัวใจหลักของเนื้อหา
ลู่จิ่วเชวียตื่นเต้นมาก นางเดินไม่ดูทางเลยสะดุดล้มลง หน้าผากนางชนเข้ากับขอบโต๊ะจนเลือดไหลออกมา ลู่จิ่วเชวียมองไปรอบๆเพื่อดูว่าตัวเองสะดุดเข้ากับอะไร แต่นางก็หาสิ่งที่ทำให้สะดุดล้มไม่เจอเลย ทำไมนางถึงสะดุดล้มลง? แย่ที่สุด! หรือว่าโชคร้ายของนางยังไม่ได้ถูกกำจัดไป?
ลู่จิ่วเชวียลุกยืนขึ้นเอามือกุมหน้าผาก นางไม่ทันเห็นว่าเลือดของนางได้ไหลลงบนหนังสือ และหนังสือก็ดูดซับเลือดไปจนหมดแล้ว