ตอนที่ 22 ดวงตาจอมมารเปล่งประกายแวววาว
ตอนที่เชาชิงโหร่วใช้พลังวิญญาณดาราต่อหน้านาง ลู่จิ่วเชวียก็คิดหาทางรับมือกับมันตลอด
แม้ว่าพลังวิญญาณดาราจะแข็งแกร่งมากขนาดตัดหัวมังกรได้อย่างสบายๆ แต่การโจมตีของผู้ฝึกระดับต่ำต้องรวบรวมพลังทำให้โจมตีได้ช้า
หากกำจัดพวกเขาก่อนที่จะรวบรวมพลังวิญญาณดาราได้ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว นางจึงใช้วิธีนี้กำจัดหลี่หรงกุ้ย ตอนนี้ขาของเชาชิงโหร่วหักเพราะถูกมังกรเหยียบนางขยับตัวไปไหนไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะฆ่านางในตอนนี้ แต่จะปล่อยให้นางตายง่ายๆแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?
ลู่จิ่วเชวียมองไปที่เชาชิงโหร่วกับหลี่หรงกุ้ยแล้วยิ้มออกมา ลู่จิ่วเชวียเอาแท่งเหล็กตีท่อนล่างของเขาอีกสองสามครั้ง หลี่หรงกุ้ยที่เกือบตาย สภาพปางตายกว่าเดิม นางยิ้มแล้วพูดออกไปว่า "แม่นางเชาตอนนี้แค่พวกเราเพียงแค่สองคนเท่านั้น อย่าทำเป็นเมตตา ข้ารู้เจ้าเกลียดข้า ข้าก็เกลียดเจ้า ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆหรอก"
นางเห็นหลี่หร่งกุ้ยนอนนิ่งไป ลู่จิ่วเชวียหัวเราะ " ฮ่าฮา เจ้าว่ายังไงนะ?ข้าจำได้ว่าเจ้าพูดว่าผู้อาวุโสหลี่หรืออะไรบางอย่าง? ให้ตายเถอะข้ากลัวมากจริงๆ ฮาฮ่า" ตอนนี้ลู่จิ่วเชวียเป็นเสมือนสัตว์ร้ายที่วางกับดักล่าเหยื่อ
เชาชิงโหร่วมองไปที่ลู่จิ่วเชวีย นางรู้แล้วว่าทำไมลู่จิ่วเชวียถึงไม่กลัว ตอนนี้ใบหน้านางมีท่าทางหยิ่งยโสนางไม่รู้ว่าหลี่หรงกุ้ยคือใคร นางถึงได้ตีเขาสภาพปางตา นี่เป็นข่าวดี
ข่าวดีที่สุดเลย! เชาชิงโหร่วมีความสุขมากจนแทบที่จะหัวเราะออกมาดังๆ นางบอกลู่จิ่วเชวียว่า" ฮาฮ่า เจ้ามันโง่ เจ้าคิดว่าผู้อาวุโสหลี่คือใคร? ผู้อาวุโสหลี่คือผู้อาวุโสจากนิกายเทียนหยาน เขาเป็นนักปรุงระดับสอง หลี่ปั่วยี่"
"นักปรุงยาระดับที่สองหลี่ปั่วยี่?" ท่าทางของลู่จิ่วเชวียเปลี่ยนไปมาก "เจ้าพูดอะไร....เป็นไปไม่ได้....อย่ามาโกหกข้าหน่อยเลย เขาเป็นลูกชายของผู้อาวุโสหลี่ปั่วยี่ได้ยังไงกัน? เจ้าต้องโกหกข้าแน่"
ท่าทางของลู่จิ่วเชวียเหมือนจริงมากจนป้าฉางยังเสียใจตามไปด้วย "หลี่ปั่วยี่เป็นใครกัน" หลู่จิ่วเชวียแกล้งร้องไห้ "เขาเป็นนักปรุงยาที่เก่งมาก" ป้าฉางตกใจมากเหมือนคนตาย สถานะของนักปรุงยาในทวีปเทียนเฉินสูงมาก ป้าฉางเองก็รู้ดี เขาเป็นนักปรุงยาของนิกายเทียนหยาน ....แล้วยังเป็นนักปรุงยาขั้นที่สองอีก