ตอนที่ 24 จอมมารเดินจากไปอย่างเร่งรีบ
ตอนนี้ราชาปีศาจกำลังเอะใจเพราะรู้สึกแปลกประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขากำลังจับตามองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ ตอนแรกเขาคิดว่าลู่จิ่วเชวียเป็นคนที่ไม่ฉลาดนัก แต่ดูจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้เขาอาจจะคิดผิดไป?
จอมมารนั่งดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะนางเป็นข้ารับใช้ของเขา เขาจะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมารังแกนางนอกจากเขาคนเดียวเท่านั้น ทำไมคนโง่พวกนั้นถึงมาวุ่นวายกับข้ารับใช้น้อยของเขา เขาอยากดูว่าข้ารับใช้น้อยของเขาจะจัดการต่อไปอย่างไร
อีกด้านหนึ่ง ป้าฉางที่กำลังมองลู่จิ่วเชวียเข็นรถเข็นไปทั่วที่พักให้เกิดรอยล้อของรถ และทำให้พื้นมีรอยล้อเคลื่อนตัวไปมารอบๆ ลู่จิ่วเชวียเข็นรถเข็นไปร้องเพลงไป หลังจากนั้นนางก็ผลักร่างของเชาชิงโหร่วล้มลงบนตัวของหลี่หรงกุ้ย แล้วจัดท่าทางให้เหมือนว่านางกำลังตีเขาอยู่
ลู่จิ่วเชวียเอาแท่งเหล็กยัดใส่ในมือของเชาชิงโหร่ว ใบหน้าของเชาชิงโหร่วที่กำลังหัวเราะอย่างน่าเกลียดช่างดูเป็นการจัดฉากที่สมบูณณ์แบบเอาเสียมากๆ ลู่จิ่วเชวียมองผลงานของนางด้วยความภาคภูมิใจ และเอ่ยออกมาว่า "ดูดีใช่ย่อย"
"อะไรกัน?" ป้าฉางไม่เข้าใจ "คุณหนูท่านกำลังทำอะไรอยู่?" ลู่จิ่วเชวียมองไปที่ป้าฉางแล้วตอบกลับมาว่า " ให้นางเป็นแพะรับบาป เมื่อพวกเขามาเห็นจะได้เชื่อว่าเชาชิงโหร่วเกิดคลั่งขึ้นมาทำร้ายพวกเรา และพวกเราก็คือคนที่ปกป้องหลี่หรงกุ้ย"
ป้าฉางจึงถามออกไปด้วยความสงสัยอีกว่า "แต่พวกเขาจะเชื่อจริงๆเหรอ?ว่าแม่นางเชาบ้าไปแล้ว?"
"เมื่อก่อนอาจจะไม่เชื่อ แต่วันนี้เชาชิงโหร่วเกิดบ้าคลั่งขึ้นมาและฆ่ามังกร และจะฆ่าลูกชายของแม่ทัพเย่เย่ฮุยด้วย โชคดีที่องค์ชายหกมาช่วยไว้ทัน นางเป็นบ้าไปแล้วครั้งหนึ่ง นางก็กลับมาเป็นบ้าได้อีกยังไงละ"
เชาชิงโหร่วที่ถูกสกัดจุดเอาไว้จึงไม่สามารถขยับเขยื่อนหรือพูดได้เลยแม้แต่น้อย นางเห็นและได้ยินที่ลู่จิ่วเชวียพูดแบบนั้น นางก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที นางไม่ได้บ้าแต่เพราะลู่จิ่วเชวียใส่ร้ายว่านางเป็นบ้า นางกล้าพูดแบบนี้ได้อย่างไร ทำไมนางถึงหน้าไม่อายเยี่ยงนี้ หน้าด้าน....หน้าด้านสิ้นดี
ป้าฉางตกใจกับแผนการนี้เป็นอย่างมาก นางไม่พูดอะไรได้แต่ถอนหายใจด้วยความเศร้าเสียใจ ป้าฉางไม่ชอบที่นางทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้อย่างนั้นเหรอ? "ป้าฉาง ข้ารู้ว่าสิ่งที่ข้าทำมันไม่ดี แต่พวกเราต้องเอาตัวรอดบนโลกใบนี้ ใครมาเล่นงานเรา เราก็ต้องหาทางจัดการกับพวกเขาเพื่อไม่ให้มารังแกเราได้อีก"
ทันใดนั้นป้าฉางก้รีบวิ่งเข้ามากอดลู่จิ่วเชวียเข้าอย่างแรง แล้วพูดออกมาด้วยท่าทางที่มีความสุข ว่า "คุณหนูทำได้ดีมาก" ลู่จิ่วเชวียพูดอะไรไม่ออก ดีมากอย่างนั้นเหรอ ภายภาคหน้านางจะได้ไม่ถูกรังแกอีกต่อไป