ตอนที่ 25 จอมมารเดินจากไปอย่างเร่งรีบ 2
ลู่จิ่วเชวียตกใจกับท่าทางของป้าฉางเป็นอย่างมาก นางไม่คิดว่าป้าฉางจะไว้ใจในตัวนางขนาดนี้ มาก่อน นี่ใช่ไหมที่เรียกว่าครอบครัว ? ลู่จิ่วเชวียมองใบหน้าของป้าฉาง แก้มของนางแดงต่างจากปกติ ผมของนางดูยุ่งเหยิง แต่โชคดีที่นางเอาฝุ่นทาหน้าไม่อย่างนั้นใบหน้าของนางคงจะแดงจนสังเกตได้
"แล้วคุณหนูละจะให้ป้าฉางช่วยอะไรไหม?" ป้าฉางถามขึ้นมาหลังจากที่ผละออกจากอ้อมกอดของกันและกัน
"ท่านไปบอกคนของนิกายเทียนหยาน....จากนั้นก็" ลู่จิ๋วเซวียวางแผนการให้ป้าฉางเป็นคนดำเนินต่อ พวกนางพูดคุยกันเรื่องแผนการอยู่นาน หลังจากนั้นลู่จิ่วเชวียก็กลับเข้าไปในห้องสวมเสื้อผ้าเปื้อนเลือดของนางออกมา ป้าฉางก็จัดเสื้อผ้าให้ดูน่าสงสารแล้วพุ่งตัวออกไป
"ช่วยด้วย เชาชิงโหร่วเป็นบ้าไปแล้ว"
"ใครก็ได้ช่วยที เชาชิงโหร่วเกิดคลั่งขึ้นมา นางจะฆ่าคุณชายหลี่จากนิกายเทียนหยาน"
"เชาชิงโหร่วก่อเรื่อง....คุณชายหลี่กำลังตกอยู่ในอันตราย"
"ช่วยคุณชายหลี่ด้วย" ป้าฉางเดินจากไปและตะโกนร้องขอความช่วยเหลือทันทีตามแผนการที่วางไว้ จอมมารที่นั่งดูสถานการณ์ตลอดก็หัวเราะออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ฮ่าฮา" น้ำเสียงของเขาน่ารักเหมือนคนที่ยังไม่แตกหนุ่มอย่างไรอย่างนั้น
ลู่จิ่วเชวียได้ยินที่เขาหัวเราะก็หันไปมองยังต้นเสียงนั้น นางเห็นจอมมารหัวเราะดังออกมาเหมือนคนโง่ ลู่จิ่วเชวียไม่รู้ว่าจอมมารมาแอบมองนางที่กำลังทำเรื่องบ้าๆตลอดอยู่ตั้งแต่ตอนไหน มันทำให้ลู่จิ่วเชวียรู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย นางไม่คิดว่าจะได้เห็นจอมมารมาอยู่ที่นี่ ท่าทางของเขาดูสนุกมากกับเหตุการณืที่เกิดขึ้น ในอนาคตนางจะหาทางกำจัดจอมมารได้ยังไงกัน เขาช่างร้ายกาจเอามากๆ?
จอมมารดูเหมือนไม่สนใจนางแต่อย่างใด เขายืนข้างเชาชิงโหร่วก่อนที่จะพูดออกมาว่า "วิญญาณของสาวน้อยคนนี้ใช่หรือไม่ ที่เจ้าเลือกให้นางเป็นคนแรกที่จะบูชาวิญญาณให้ข้าใช่ไหม?" เขาหันหน้าไปมองลู่จิ่วเชวีย ใบหน้าที่น่ารักของจอมมารต้องกับแสงสว่างของแสงจันทร์ มันทำให้เห็นแววตาของเขาที่สะอาดบริสุทธิ์ใสซื่อ ท่าทางของเขาสมบูรณ์แบบเหมือนเกิดมาเพื่อเป็นพระเจ้าจริงๆ
"หมายความว่ายังไงบูชายัญด้วยวิญญาณ" จอมมารหัวเราะออกมา "ดูเหมือนเจ้าจะไม่รู้อะไรเข้าซะแล้ว หากเจ้าไม่บูชายัญวิญญาณให้มังกรเงินของข้ามันก็จะกัดกินเจ้าจากภายในมาสู่ภายนอกจนกว่าเจ้าจะตายไปอย่างช้าๆ"
ลู่จิ่วเชวียเองก็ไม่รู้เงื่อนไขนี้มาก่อนเหมือนกัน จอมมารอาจจะดูไร้เดียงสา แต่เขาไม่ใช่คนใสซื่อบริสุทธิ์อย่างที่คิด จอมมารที่ยืนอยู่ข้างหลังลู่จิ่วเชวีย เขาได้กลิ่นหอมของลู่จิ่วเชวีย นางมีกลิ่นหอมที่เขาชอบ ใบหน้าของเขากำลังโกรธเมื่อนึกได้ว่าเขามอบไข่มุกสีม่วงให้กับนางยังไง
ทันใดนั้นเขาจึงพูดออกมา "มังกรเงินลูกของข้าชอบวิญญาณที่มีความแค้น ยิ่งแค้นมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งชอบมากเท่านั้น แต่ความเกลียดชังของนางมีไม่มากพอ จับนางทรมานต่อไปสิ" พอพูดจบเขาก็เดินจากไปด้วยท่าทางที่เร่งรีบ