ตอนที่ 26 คนดีในเมืองหลวง
หลู่จิ่วเชวียไม่รู้ว่าจอมมารได้เดินออกไปตอนไหน นางกัดฟันเหวี่ยงหมัดไปตรงที่เขาอยู่เมื่อสักครู่ "เจ้าจอมมารน่ารังเกียจ เจ้าก็เป็นแค่ขยะที่สวมเสื้อผ้า" ลู่จิ่วเชวียบ่นระบายความโกรธออกมา แต่ตอนนั้นเองลู่จิ่วเชวียก็ได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังพุ่งเข้ามาจากท้องฟ้าพวกเขาเข้ามาแล้ว นางจึงรีบทำหน้าตาให้สมกับบทบาทที่วางไว้ทันที
"แม่นางเชา ปล่อยคุณชายหลี่ก่อน ได้โปรด"
"แม่นางเชาท่านได้สติสักทีสิ หยุดเดี๋ยวนี้"
"ช่วยข้าด้วย....คุณชายหลี่อย่าเพิ่งเป็นอะไร"
คนที่มาจากนิกายเทียนหยานเห็นเชาชิงโหร่วเอามือถือท่อนเหล็กกำลังฟาดลงบนตัวของหลี่หรงกุ้ย แน่นอนว่าตอนนี้ลู่จิ่วเชวียกำลังปกป้องเขาอยู่ ร่างของนางมีเลือดเต็มตัว แววตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่นางก็ไม่ยอมท้อถอย ต่างจากเชาชิงโหร่วที่ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มชั่วร้ายเผยออกมา
ทุกคนตกใจกับภาพที่เกิดขึ้น เชาชิงโหร่วต้องเป็นบ้าไปแล้วอย่างที่หญิงชราเล่ามาอย่างแน่นอน "เชาชิงโหร่วหยุดเดี๋ยวนี้" ชายวัยกลางคนตะโกนออกมา แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความโกรธ เขาพุ่งตัวเข้ามาเพื่อที่จะพยายามช่วยหลี่หรงกุ้ย ก่อนที่อาวุธจะพุ่งมาถึง ลู่จิ่วเชวียฉวยโอกาสนี้จัดการก่อน นางหยิบก้อนหินขึ้นมาคลายจุดชีพจรให้กับเชาชิงโหร่ว
เมื่อคลายจุดร่างของนางจึงล้มลงมาเหมือนกำลังฟาดหลี่หรงกุ้ยจริงๆ ชายวัยกลางคนเห็นสิ่งนี้เขาจึงรู้สึกโกรธเอามากๆ พ่อของเขาอยู่ที่นี่นางยังกล้าจะฆ่าเขาอีกเหรอ? ทันใดนั้น กระบี่สีเงินก็ถูกฟาดออกมาฟันแขนของนางขาดครึ่งท่อนไปในทันที
"อ๊าก"
ใบหน้าของเชาชิงโหร่วบิดเบี้ยวออกมาด้วยความเจ็บปวด นางเจ็บจนแทบที่จะหมดสติ ลู่จิ่วเชวียจับร่างของนางเอาไว้ นางสะกดจุดร่างกายของเชาชิงโหร่วเพื่อสะกัดเลือดไม่ให้ไหล ท่าทางแบบนี้ทำให้ลู่จิ่วเชวียกลายเป็นคนดีไม่อย่างสิ้นเชิง นางอยากจะฉีกหน้ากากของลู่จิ่วเชวียออกมาเสียตรงนั้น ยิ่งลู่จิ่วเชวียอ้อนวอนให้ช่วยนาง มันก็ยิ่งทำให้นางรู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก