ตอนที่ 27 คนดีในเมืองหลวง2
"ท่านผู้อาวุโสได้โปรดอย่าฆ่านางเลย....นางคุมl9bตัวเองไม่ได้เลยทำให้หลี่หรงกุ้ยตกอยู่ในอันตราย"
"ท่านผู้อาวุโสได้โปรดปล่อยพี่สาวเชาไปเถิด"
ว่ายังไงนะ! ผู้หญิงคนนี้เลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน? นางเป็นคนชั่วช้า นางช่วยชีวิตหลี่หรงกุ้ยไว้และให้ไว้ชีวิตของเชาชิงโหร่ว ทำแบบนี้ยังขอชีวิตให้อีกอย่างนั้นหรือ
พรุบ!
เชาชิงโหร่วแค้นเป็นอย่างมากมากจนกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง อย่าไปเชื่อนางแพศยานางเป็นคนหลอกลวง แน่นอนว่าไม่มีใครที่ได้ยินที่เชาชิงโหร่วพูดอยู่ในใจ แต่นางก็พูดอะไรออกมาไม่ได้เพราะนางถูกสะกดจุดเอาไว้แล้ว ทุกคนเห็นเพียงแค่เด็กสาวตัวผอมที่ร่างชุ่มเลือด น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยท่าทางที่กลัวตาย นางจับเชาชิงโหร่วเอาไว้แน่น ซึ่งนางดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
"ผู้อาวุโสหลี่ พี่เชามีปัญหาทางจิต นางไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร ท่านปล่อยนางไปเถิด"
"พี่เชาชิงโหร่วก็เป็นหนึ่งในศิษย์ที่มีพรสวรรค์มากที่สุดของนิกายเทียนหยานไม่ใช่เหรอ?"
"ผู้อาวุโสหลี่ปล่อยนางมีชีวิตต่อไปเถอะ นางเป็นบ้าเลยออกมาฆ่าคน ถ้าไม่อย่างนั้นนางคงไม่ทำเช่นนี้หรอก" คำพูดนี้ทำให้คนคิดว่าเชาชิงโหร่วทำร้ายหลี่หรงกุ้ย และมีลู่จิ่วเชวียคอยช่วยชีวิตเขาไว้ อีกทั้งนางยังอ้อนวอนขอชีวิตให้กับเชาชิงโหร่วอีก
ลู่จิ่วเชวียไม่ได้บอกว่าอยากช่วยหลี่หรงกุ้ยด้วยท่าทางที่ประจบเขา แต่เพื่อช่วยชีวิตของเชาชิงโหร่ว สาวน้อนคนนี้ใจดีจริงๆ หลี่ปั่วยี่ใจอ่อนจึงได้วางดาบลง เขารู้อยู่ว่าลูกชายของเขาแค่มีแผลโดนตี ใช้ยาไม่กี่ชนิดก็รักษาเขาหายแล้ว เขาตัดแขนของเชาชิงโหร่วออกไปก็ถือว่าหายกัน เชาชิงโหร่วเป็นศิษย์ของนิกายตั้งแต่ในตอนอายุ25ปี และประมุขชอบนางมาก เขาคงไม่พอใจที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คนอย่างหลี่ปั่วยี่ไม่ยอมขอโทษแน่ๆ คราวนี้เขาทำเกินไปหน่อย ฆ่านางเอาไว้ทีหลัง!
หลี่ปั่วยี่อุ้มลูกชายเอาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง จากนั้นเขาก็จากไปโดยไม่ได้ขอบคุณลู่จิ่วเชวียที่ช่วยชีวิตลูกชายของเขาแม้แต่คำเดียว เมื่อหลี่ปั่วยี่จากไปก็มีคนออกมาชื่นชม "ขอบคุณเจ้าที่ช่วยลูกชายคนเดียวของผู้อาวุโสหลี่ หากเจ้าต้องการอะไรบอกพวกเรามาได้"