ตอนที่ 28 เพราะชื่อว่าลู่จิ่วเชวีย
ลู่จิ่วเชวียแกล้งทำเป็นลังเลอยู่สักพัก นางทำท่าทางเคอะเขินออกมาก่อนจะพูดว่า "ขอบคุณ ข้าแค่ทำในสิ่งที่ข้าควรทำก็เท่านั้น...ข้าเองก็มีความสุขมากที่ได้ช่วยเขา" นางช่วยคนโดยไม่หวังผลตอบแทน ตอนนี้มันทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นชื่นชมและชื่นชอบนางเป็นอย่างมาก
"ฮาฮ่า เจ้าเป็นเด็กดีมาก ข้าจะให้เจ้าไปอยู่ในนิกายเทียนหยาน เจ้าคงจะเป็นศิษย์ที่ดีนะ"
"ข้าเห็นด้วยศิษย์พี่หวัง บอกให้ผู้อาวุโสหลี่รับนางเข้านิกายเถอะ"
"ข้าก็เห็นด้วย"
พวกเขาไม่ได้หยุดชมนางต่อไป นางคือเด็กผู้หญิงที่ช่วยชีวิตลูกชายของผู้อาวุโสหลี่ หากนางมาอยู่ในนิกานเทียนหยานนางจะต้องเป็นศิษย์รักของผู้อาวุโสหลี่แน่ พวกเขาต้องเริ่มสร้างมิตรภาพกับนางในตอนนี้ พวกเขาเลยประจบประแจงนางและพยายามจะดึงดันให้นางเข้าไปอยู่ในนิกายเทียนหยานให้ได้
ใบหน้าของลู่จิ่วเชวียมีร่องรอยความแปลกใจบนใบหน้าเกิดขึ้น "พวกเจ้าแน่ใจเหรอว่าจะให้ข้าเข้าไปอยู่ในนิกาย? ข้าเป็นคนที่ไม่มีพรสวรรค์อะไรเลย" มีคนบางคนตอบออกมาทันทีว่า"ไม่ต้องห่วงเจ้าช่วยลูกชายสุดที่รักของผู้อาวุโสหลี่เจ้าต้องเข้านิกายได้อย่างแน่นอน"
"จริงเหรอ?" ลู่จิ่วเชวียทำท่าตื่นเต้นดีใจ
"จริงสิ"
"พวกเราจะช่วยให้เจ้าเข้าไปได้แน่นอน"
เชาชิงโหร่วโกรธจัดแต่พูดอะไรออกมาไม่ได้ ลู่จิ่วเชวียนางคือคนเลว พวกเจ้าโดนมันหลอกไม่รู้ตัวหรือไง? ตอนนี้นางแทบที่อยากฆ่าลู่จิ่วเชวียให้ตาย แต่เชาชิงโหร่วทำอะไรไม่ได้ นางทำได้แค่เพียงกระอักเลือดออกมา
"แม่นางเชา" ลู่จิ่วเชวียมองไปที่นาง
"ไปเอายาห้ามเลือดมาให้ข้าหน่อย"
"นี่ยา"
พวกเขาป้อนยาเม็ดยาน้ำให้นางจนนางมีอาการที่ดีขึ้น ตอนนั้นเองก็มีคนมาถามนางว่าชื่ออะไร?
"ข้าชื่อว่าลู่จิ่วเชวีย"
"ลู่จิ่วเชวียจากตระกูลลู่เหรอ?"
รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาได้พลันหายไปทันที ลู่จิ่วเชวียจึงแกล้งถามพวกเขาตรงๆออกมาว่า "พวกท่านเคยได้ยินข่าวลือของข้ามาก่อนใช่ไหม?" เคยได้ยินสิ ได้ยินว่าเจ้าคือดาวหายนะที่จะนำหายนะมาให้ทุกคน
รอยยิ้มบนใบหน้าที่มีเมื่อสักครู่ได้เปลี่ยนไปเป็นท่าทางที่รังเกียจเหยียดหยามและดูถูกในทันที ทุกอย่างเปลี่ยนไปอย่างรวดเณ้วเพียงเพราะชื่อของนาง ลู่จิ่วเชวียยิ้มไม่สนใจท่าทางบนใบหน้าของพวกเขาแต่อย่างใด "ใครบอกจะให้ข้าเข้าไปในนิกายนะ?" จะช่วยข้าให้เข้านิกายเทียนหยานได้ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกัน? อย่ามาล้อเล่น จะปล่อยให้นิกายเทียนหยานมีหายนะได้ยังไงกัน?