ตอนที่ 34 อยู่ดีๆก็ได้อาวุธจิตวิญญาณ
แม่ทัพเย่ยิ้ม "ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะทำยังไงต่อไปดี?" ลู่จิ่วเชวียไม่แน่ใจชื่อยาและสมุนไพรในโลกแห่งนี้ นางต้องการยาและสมุนไพรแต่ไม่รู้ชื่อของพวกนี้ นางจึงต้องใช้วิธีอื่น
ลูจิ่วเชวียให้คนเอาชุดเครื่องเขียนออกมาและตัดสินใจวาดเข็มเงินลงไป ลู่จิ่วเชวียวาดภาพเสร็จก็พูดออกมาด้วยท่าทางที่ยำเกรงว่า "พวกเจ้าทำให้ดีละ ด้วยเข็มนี้พวกเราจะสามารถช่วยเด็กๆได้"
แม่ทัพเย่กับเถ้าแก่เยว่ดูภาพวาดนั้นพวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน รูปร่างมันดูซับซ้อนและน่าทึ่งมาก แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเข็มเงินแบบนี้จะใช้รักษาโรคได้อย่างไร จะเอาเข็มแบบนี้มาเพื่ออะไร?
แต่เมื่อลู่จิ่วเชวียต้องการสิ่งนี้ พวกเขาจึงไปหาช่างเหล็กที่ดีที่สุดในเมือง คนในตระกูลเล่ยตกใจมากกับคำเชิญในครั้งนี้ พวกเขาไม่อยากเชื่อว่าแม่ทัพเย่กับผู้จัดการเยว่จะเชิญเขาไปพร้อมกัน มันต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากแน่ๆ เล่ยฉางจึงไม่กล้าที่จะปฏิเสธออกไปเขาจึงรีบออกไปทันที
เมื่อเขามาเห็นภาพวาดของลู่จิ่วเชวียเขาก็แทบที่จะโกรธมาก เขาเป็นช่างตีเหล็กระดับที่สอง ฝีมือในการตีเหล็กของเขาถือว่าดีที่สุดในเมือง ตอนนี้คนพวกนี้อยากให้เขามาตีเข็มแค่นี้นะเหรอ? แต่เถ้าแก่เยว่เป็นเพื่อนที่ดีของเขา เขาไม่อาจจะปฏิเสธได้ ท่านแม่ทัพเย่เองก็อยู่ที่นี่ด้วย
หลังจากที่เล่ยฉางตรวจสอบภาพร่างเข็มเงินแล้ว แม้จะดูเหมือนง่าย แต่การใช้เข็มเงินที่ตอบสนองต่อพลังวิญญาณและรับแรงจากพลังวิญญาณนี้ทำได้ยากมาก ที่สำคํญที่สุดเขาไม่มีแร่ที่ใช้ทำเข็ม นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด
เล่ยฉางจึงพูดออกมา "ต้องใช้แร่ที่รับพลังวิญญาณหรือพลังลมปราณได้ ตอนนี้ข้าไม่มีแร่แบบนี้ในโกดังอยู่เลย ถ้าต้องการเข็มก็ต้องใช้เวลารอสักพัก" เขาพูดออกมาในใจก็อยากรู้ว่าคนพวกนี้ต้องการเข็มเงินไปทำอะไร? ทำไมถึงรีบร้อนแบบนี้?
แม่ทัพเย่ไม่รู้จะทำยังไง "แต่.." สุดท้ายเถ้าแก่เยว่ก็พูดออกมาว่า "ข้ามีแร่อยู่อันหนึ่ง ไม่รู้ว่ามันคือแร่ประเภทไหน แต่ข้าคิดว่าน่าจะเอาทำเข็มเงินได้" จากนั้นเขาก็ยื่นหินให้เล่ยฉาง
"หืม มันเป็นแร่ที่ดีจริงๆ ข้าบอกไม่ได้ว่ามันเป็นแร่ชนิดไหน แต่คุณภาพของมันดีมาก" อันที่จริงเถ้าแก่เยว่เองก็ไม่อยากจะเอาแร่ไปให้ใคร แต่ในเมื่อเขาไม่ได้เอาไปใช้ประโยชน์อันใด ก็เอาไปให้ลู่จิ่วเชวียดีกว่า