ตอนที่ 37 แข่งกันเป็นคนสำคัญ 2
ตอนนี้ลู่จิ่วเชวียมีความสุขมาก นางสามารถสั่งการเข็มทั้งหมดให้ไปตามที่นางต้องการได้อย่างง่ายดายจึงทำให้รู้สึกดีเป็นอย่างมาก นางทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะทำได้ตลอดชีวิต
ตอนนี้ทุกคนโล่งใจมาก ลู่จิ่วเชวียก็จึงได้บอกแม่ทัพเย่ว่า "ท่านแม่ทัพตอนนี้พวกเขาหายดีแล้ว ให้พวกเขาได้พักผ่อนให้ได้มากที่สุด" ท่านแม่ทัพเย่จึงพูดออกไปว่า "ขอบคุณท่านมาก" จากนั้นลู่จิ่วเชวียก็ส่ายหัวให้เล่ยฉางก่อนจะพูดว่า "น่าเสียดายที่ข้าคืนเข็มให้ไม่ได้ พวกมันทำสัญญากับข้าหมดแล้ว ท่านจะเก็บเงินข้าเท่าไหร่ดี.." เขาว่ายังไงนะ? ทำไมเล่ยฉางต้องเก็บเงินเขาด้วย?
ตอนแรกที่เขายอมทำเข็มเงินออกมาก็เพราะแม่ทัพเย่กับเถ้าแก่เยว่ แต่ตอนนี้เขาก็เห็นว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าทำอะไรลงไปก่อนหน้านี้ เขาจะเก็บเงินจากอัจฉริยะที่อยู่ตรงหน้าได้ยังไงกัน มันอาจจะทำให้ภายภาคหน้าเขาอาจจะมีลูกค้ามากมายมาหาเขาไม่หยุดหย่อน เล่ยฉางเป็นคนฉลาด เมื่อเขาคิดได้อย่างนั้นเขาจึงได้พูดออกไปว่า "ไม่ต้องจ่ายเงินหรอกข้าแค่สร้างมันเอง แร่ก็ไม่ใช่ของข้า ไม่ใช่เรื่องใหญ่ข้าไม่กล้าเรียกเก็บเงินจากท่านหรอก"
แม่ทัพเย่เองก็พูดออกมาว่า "พวกเราโชคดีมากกว่าที่ได้ท่านมาช่วยรักษาเด็กพวกนี้? หากเล่ยฉางจะเก็บเงินท่าน ข้าแม่ทัพเย่กับเถ้าแก่เยว่จะช่วยออกเงินให้เอง"
"ไม่ไม่" เถ้าแก่เยว่พูด" ทั้งหมดเป็นของขวัญจากข้า ข้าไม่เก็บเงิน” ทั้งสามคนก็ต่างแย่งกันพูด เพื่อจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้ลู่จิ่วเชวียพึงพอใจ
เล่ยฉางก็พูดต่อไปว่า "ข้าจะจ่ายค่าแร่เอง ข้าทำเข็มเงิน เด็กคนนี้ต้องขอบคุณข้าสิ"
"ข้าเชิญนางมาพวกเจ้าไม่ได้ทำอะไรเลย"
แม่ทัพเย่ก็พูดออกมาว่า "เพื่ออาณาจักรข้าจะออกเงินทำเข็มเงินเอง"
ตอนนี้พวกเขาแข่งกันเองที่จะเป็นคนออกเงินค่าทำเข็มให้ลู่จิ่วเชวีย ทั้งสามคนต่างประจบเอาใจลู่จิ่วเชวีย ทุกคนอยากเข้าใกล้ลู่จิ่วเชวียเพื่ออยากเป็นเพื่อนที่ดีกับเขา จะได้มีโอกาสที่ดีในอนาคต