ตอนที่ 38 ครอบครัวที่แท้จริง
พวกเขาโต้เถียงกันจนเกือบจะเป็นการทะเลาะกัน ลู่จิ่วเชวียไม่คิดว่าชายแก่ที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการตีเหล็กระดับขั้นที่ 2 ผู้เชี่ยวชาญด้านการตีเหล็กระดับขั้นที่ 2 มาเพื่อทำเข็มเงินนี้ให้นางโดยเฉพาะ และตอนนี้พวกเขาก็ต่างต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงความดีความชอบจากนาง
ลู่จิ่วเชวียยิ้ม ก่อนจะพูดออกไปว่า "ขอบคุณทุกคนที่ให้ของขวัญแก่ข้า ข้าลู่จิ่วเชวียขอบคุณจริงๆ" อะไรนะ! ลูจิ่วเชวีย! ชื่อนี้ดูคุ้นๆ หรือว่าจะเป็นหญิงสาวคนนั้น....ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะเป็นผู้หญิงคนนั้น อาจจะเป็นแค่คนที่มีชื่อเหมือนกันก็เป็นได้ เขาเป็นเด็กผู้ชายตัวนางผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กผู้หญิง พวกเขาจึงไม่สงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว
หลังจากที่พวกเด็กเหล่านี้ทนเจ็บปวดมาทั้งวันพวกเขาก็หมดสติไป ลู่จิ่วเชวียไม่สนว่าพวกเขาจะจำนางได้ไหม แต่นางต้องเตรียมตัวสำหรับการทดสอบเข้านิกายในวันพรุ้งนี้เหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้นในวันนี้นางยังได้ในสิ่งที่นางต้องการอีกด้วย
"ตอนนี้พวกเขาอาการดีขึ้นแล้วข้าต้องไปซะที"
เขาจะไปแล้วเหรอ? เมื่อไหร่ที่จะได้เจอกันอีกครั้ง? เถ้าแก่เยว่ก็พูดว่า "ทำไมท่านไม่อยู่ต่ออีกสองสามวัน?ตอนนี้นิกายต่างๆต้องการหาลูกศิษย์อยู่ เจ้าไม่คิดจะอยู่ดูหน่อยเหรอ? จะได้เห็นการทดสอบเข้านิกายของพวกเด็กๆ"
"แน่นอน หากเจ้าได้เห็นคนที่มีพรสวรรค์จะได้พาไปหาบุตรแห่งพระเจ้าได้" แม่ทัพเย่พูด
"เขาพูดถูก" เล่ยฉางสนับสนุน ตอนนี้พวกเขาตกลงกันได้ว่าจะหยุดทะเลาะกันแล้วใช่ไหม?
"ข้ามีงานอื่นที่ต้องทำ ข้าอยู่ต่อไม่ได้" ลู่จิ่วเชวียตอบ
"ภารกิจอื่น?ภารกิจอะไรอย่างงั้นเหรอ?บอกพวกเรามาพวกเราอาจจะช่วยท่านได้"
"ไปหาสมุนไพรบางอย่าง นี่เป็นข้อมูลลับ ข้าบอกพวกท่านไม่ได้ต้องขออภัย" ท่าทางบนใบหน้าลู่จิ่วเชวียเปลี่ยนไปมากพวกเขาจึงไม่ได้ถามต่อ ใครจะไปกล้าถามเรื่องแบบนี้กัน?
"ไม่ต้องกังวลไปข้าไม่ได้ไปจากเมืองนี้ในตอนนี้ หากพวกเจ้ามีอะไรให้ข้าช่วยข้าจะมาช่วย"นางออกไปทันทีโดยไม่ฟังที่พวกเขาพูด
ทั้งสามคนทำท่าไม่พอใจแต่เมื่อเป็นข้อมูลลับพวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ก็ดีใจที่ลู่จิ่วเชวียบอกว่าจะมาช่วยหากพวกเขาต้องการความช่วยเหลือ
"สมควรแล้วที่เป็นลูกศิษย์บุตรแห่งพระเจ้า หลายคนอาจจะรำคาญเมื่อถูกถามมากมายขนาดนี้
คนที่อยู่นอกร้านเหรินจือถังเมื่อคืนก็จากไปหมดแล้ว...