ตอนที่ 40 เด็กหนุ่มผู้เป็นโล่คอยปกป้อง
ลู่จิ่วเชวียยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า "แน่นอนไม่ต้องกังวล...พรุ่งนี้ข้าจะเข้าไปทดสอบเข้านิกาย ตอนนี้ข้าขอหลับก่อน"
"กี่โมงแล้ว?เดี๋ยวป้าฉางจะลุกไปทำอาหารเช้าให้คุณหนูก่อน" ป้าฉางพูด
"ไม่เป็นไร ท่านพักผ่อนให้มากเถอะ ตรงสถานที่ทดสอบมีอาหารเช้าเตรียมเอาไว้ให้อยู่"
"คุณหนู เจ้าแน่ใจเหรอ?"
"ใช่ ข้าแน่ใจ"
ป้าฉางเองก็มีท่าทางที่เหนื่อยมาก ไม่นานนางจึงผลอยหลับไป ลู่จิ่วเชวียออกไปซื้ออาหารเช้าให้ป้าฉาง ก่อนที่จะออกไปที่สนามทดสอบ นางเดินทางไปด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้า ว่าจะต้องเข้านิกายเทียนหยาน นางจะต้องเข้าไปให้ได้
ตรงสถานที่ทดสอบตั้งอยู่ในใจกลางเมืองหยู่เยว่ สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่เข้ามาเต็มไปหมด ตรงกลางมีเวทีสำหรับประลองด้วย รอบเวทีมีที่นั่ง ชั้นบนสุดมีที่นั่งเพียงที่เดียวที่ทำมาจากหยกขาว ตรงที่นั่งนั้นดูเหมือนจะรอการมาของคนพิเศษ
เดี๋ยวก่อนที่นั่งตรงนั้นมีไว้สำหรับผู้ที่เป็นศิษย์บุตรของพระเจ้าเหรอ? ไม่ใช่ของตัวปลอมอย่างนางเหรอ? หมายความว่าศิษย์ของบุตรของพระเจ้าตัวจริงจะมาที่นี่? หากเขามาเรื่องที่นางเป็นตัวปลอมจะถูกเปิดโปงหรือไม่? ลู่จิ่วเชวียจึงรีบหันไปถามใครบางคนที่อยู่แถวนั้น "นั้นที่นั่งให้ศิษย์ของบุตรของพระเจ้าใช่ไหม? วันนี้เขาจะมาที่นี่ไหม?" คนที่จำนางไม่ได้จึงตอบออกมาว่า " เจ้ารู้จักรศิษย์ของบุตรของพระเจ้าด้วยเหรอ?ที่นั่งนั้นมีไว้ตกแต่งไม่ได้มีไว้ให้เขามานั่งจริงๆหรอก”
ดีแล้วที่เขาไม่มา คนคนนั้นยังพูดอีกต่อว่า "เจ้ายืนอยู่ตรงนี้ทำไม? ไม่เข้าไปทดสอบเหรอ?ทำไมถึงไม่เข้าไปต่อแถวละ?" ลู่จิ่วเชวียไม่ใส่ใจที่เขาหยาบคายกับนาง ตอนนั้นเองนางก็เจอเย่ฮุ่ยที่กำลังเดินหาอะไรบางอย่าง นางเลยเดินเข้าไปหาเขา
ผู้คนเห็นลู่จิ่วเชวียกำลังเดินเข้ามาต่อแถวก็รู้สึกไม่ดี ตรงนั้นเป็นแถวของอาณาจักรชิงหยาน แต่นางแต่งตัวแย่มาก..นางมาจากตรงไหนของอาณาจักรชิงหยานกัน? อย่าได้ตัดสินคนจากภายนอก!
"เย่ฮุ่ยเจ้ากำลังมองหาอะไร?" การตะโกนของนางทำให้เขาที่ไม่ทันระวังตัว ก็มีใบหน้าที่เปลี่ยนไปเป็นสีแดง
"จริงๆแล้วข้าไม่ได้มองหาเจ้า...ข้าแค่มองไปรอบๆเท่านั้นเอง"
"เจ้ามองหาข้าจริงๆด้วยเจ้ามองหาข้าทำไมกัน?"
"ข้า..."
"เย่ฮุ่ยเจ้าอยู่ให้ห่างจากนางสารเลวนั้น เจ้าลืมไปแล้วเหรอเมื่อวานเพื่อนของเจ้ากับเจ้าโดนวางยาพิษ" หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาหาพวกเขาแล้วตะโกน บางทีตัวตนที่พิเศษนี้หากใครได้เจอนางก็จะไม่มีวันลืมนางอีกเลย นางคือผู้มีพรสวรรค์เหมือนกับเชาชิงโหร่วในอาณาจักรเทียนหยาน มีชื่อว่าฉินหยิง นางคือผู้ฝึกฝนระดับเก้าเมื่ออายุได้สิบหกปี นางคือผู้ที่ฝึกฝนพลังวิญญาณดารา และไปได้ไกลเกินกว่าผู้ใหญ่มากมาย แม้แต่นิกายที่ดีที่สุดก็ยังสนใจนาง นางไม่เพียงฉลาดมากแต่ยังชั่วร้ายมากเสียอีกด้วย นางคือคนที่ทำให้เจ้าของร่างเดิมต้องตาย เพราะฉนั้นนางก็คือคนที่ผลักเจ้าของร่างเดิมให้ตกลงไปในหน้าผา หากเชาชิงโหร่วเป็นผู้บงการ ฉินหยิงก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด
ฉินหยิงโชคดีที่เมื่อวานนางไม่ได้ไปด้วย ไม่อย่างนั้นชะตากรรมของนางต้องไม่ต่างจากเชาชิงโหร่วเป็นแน่ ถึงแบบนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าลู่จิ่วเชวียจะไม่แก้แค้นนางในอนาคต เย่ฮุยตะโกนตอบกลับไปอย่างไม่กลัว "เจ้าหมายความว่าไง"