1287 วันที่แล้ว
รอค่า
แสดงความคิดเห็น
ตอนที่ 45 ให้โอกาสยอมรับผิดตามตรง 2
น้ำเสียงของลู่จิ่วเชวียแทงใจดำของคนทุกคน พวกเขากลั้นหายใจ และตกใจจนหมดคำที่จะพูดหลังจากที่ทุกคนได้สติ พวกเขาไม่ได้มองลู่จิ่วเชวียด้วยท่าทางที่ดูถูกอีกต่อไป แต่พวกเขามองนางเหมือนเป็นดาวหายนะ ซวยแล้ว! ตอนนี้ลู่จิ่วเชวียนางรู้ตัวรึไม่ว่านางกำลังคุยอยู่กับใคร? นางอยากตายก็ไปตายเองคนเดียวทำไมนางต้องลากคนอื่นไปด้วย?
ชายคนนั้นหรี่ตาลง ภาพลักษณ์ของลูจิ่วเชวียที่จากเป็นเด็กดื้อตอนนี้กลายเป็นตัวอันตรายไปแล้วอย่างนั้นหรือ "หมายความว่าเจ้าจะไม่ยอมรับผิดใช่หรือไม่?"
ลู่จิ่วเชวียขมวดคิ้ว ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความมุ่งมานะไม่ยอมแพ้ ในสายตาของชายคนนี้นางก็เหมือนสิงโตตัวน้อยที่พร้อมกระโจนเข้าต่อสู้เมื่อโกรธ แม้ว่านางจะตัวเล็กและอ่อนแอ แต่ว่านางก็เป็นคนที่ใจแข็งและไม่ย่อท้อ นานแค่ไหนที่เขาไม่ได้เจอคนที่อ่อนแอแต่ไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใด? ในตอนนี้ชายที่อยู่ตรงหน้าก็รู้สึกคิดไม่ถึงว่าจะมาเจอคนเช่นนี้
ลู่จิ่วเชวียคงไม่รู้ว่าชายคนนี้แข็งแกร่งและทรงอิทธิพลมากแค่ไหน หากเขาอยากจะบังคับให้นางยอมรับผิดแล้วนางจะทำอะไรได้ละ ตอนนี้ทุกคนต่างสวดนึกในใจว่าลู่จิ่วเชวียซวยแล้วแน่ๆลู่จิ่วเชวียกล้าที่จะต่อต้านชายคนนี้ซึ่งๆหน้า ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาง
ทุกคนกำลังคิดว่าลู่จิ่วเชวียคนนี้จะมีชีวิตอยู่รอดไปได้นานแค่ไหน แต่นางก็ยิ้มแล้วพูดออกมาว่า " จะให้ข้ารับผิดก็ได้นายท่าน ข้าขอโอกาสรับผิดเอง" อะไรนะ? นางจะยอมรับผิดแล้วอย่างนั้นเหรอ? ทุกคนรู้สึกแปลกใจแม้กระทั่งชายคนนั้นเองก็รู้สึกผิดหวัง "เจ้าจะขอโอกาสไปทำไม?"
ลู่จิ่วเชวียยิ้ม นางดูเหมือนจะยอมแล้ว "ข้าหมายความว่าข้าจะยอมรับผิดตามตรงเอง"
"ได้ข้าให้โอกาสนั้นกับเจ้า"
"ขอบคุณนายท่านมาก"
ลู่จิ่วเชวียทำท่าคำนับขอบคุณผู้ชายคนนั้น เท้าของนางพุ่งออกไปเหมือนสายฟ้าฟาด นางยกมือขึ้นตบหน้าฉินหยิงอย่างแรงในทันที เพียะ! เสียงตบดังมาก นางไม่มีท่าทีลังเลเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่ถูกตบฉินหยิงก็ทรุดตัวลงไปกับพื้น แก้มของนางบวม และที่มุมปากก็มีเลือดไหล ผมเผ้ายุ่งเหยิง ฟันของนางเองก็โยกคลอนไปมา ฉินหยิง เย่ฮุ่ย ทุกคนแม้กระทั่งชายคนนั้นเองก็ตกใจมาก
นี่ใช่ไหมที่ลู่จิ่วเชวียบอกว่าจะยอมรับความผิดเองตามตรง?น่าขำสิ้นดี ที่นางทำกำลังละเมิดการทดสอบเข้านิกายไม่ใช่เหรอ? ฉินหยิงที่โดนตบหลังจากที่ได้สติแล้วนางอยากที่จะกัดลู่จิ่วเชวียให้ตาย เป็นแค่สวะเท่านั้นกล้าที่จะมาตบหน้านางได้ยังไงกัน?
แต่หลังจากที่นางกล้าท้าทายนายท่านอย่างเปิดเผย ชีวิตของลู่จิ่วเชวียคงอยู่ได้อีกไม่นาน ฉินหยิงคาดไม่ผิดท่าทางของชายคนนั้นโกรธจัดในตอนนี้ ตอนแรกเขาคิดว่าลู่จิ่วเชวียเป็นแค่เด็กดื้อ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่านางไม่ได้ดื้อ แต่นางต่อต้านและหยิ่งยโสไม่มีที่สิ้นสุด ตอนแรกเขาจะให้โอกาสนาง แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้วเขาต้องกำจัดนางเท่านั้น
สายตาของเขาเยือกเย็นมากและพุ่งตรงมาที่ลู่จิ่วเชวีย ลู่จิ่วเชวียยิ้มแล้วพูดอะไรบางอย่างออกมาสิ่งที่พูดออกมาทำให้จิตสังหารของเขากำลังเลื่อนหายไป ใบหน้าหล่อเหลาที่น่าภูมิใจของเขาเปลี่ยนเป็นคล้ำแล้วเปลี่ยนไปเป็นสีแดง จากสีแดงแล้วเป็นสีขาว ท่าทางของเขาในตอนนี้กำลังโกรธจัดจริงๆ เขาดูท่าจะโกรธมากเหมือนกับว่าเขากินแมลงวันลงท้องไป
รอค่า