ตอนที่ 46 การตอบโต้ที่สง่างาม การทดสอบเริ่มขึ้นแล้ว
"นายท่านข้าน้อยคือผู้เข้าร่วมการทดสอบเข้านิกายชื่อลู่จิ่วเชวีย วันนี้สหายของข้าถูกตบโดยไม่มีเหตุผลที่สมควร ข้าต้องการหาตัวผู้กระทำความผิด นายท่านได้โปรดให้อภัย ข้าน้อยขอรับการลงโทษด้วย"
ตอนที่นางพูดออกมาทุกคนต่างพากันเงียบ ลูจิ่วเชวียพูดออกมาเหมือนฉินหยิงพูดออกมาทุกคำ ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลยแม้แต่น้อย ท่าทางของนางก็ทำท่าทางที่เหมือนกับฉินหยิงทำไม่มีผิด
ฉินหยินตบเย่ฮุ่ยเพื่อระบายความแค้นให้ผู้คนในอาณาจักรเทียนหยานที่ต้องเดือดร้อนเมื่อวันก่อน ลู่จิ่วเชวียก็ตบฉินหยิงเพื่อแก้แค้นให้เย่ฮุ่ยที่โดนนางตบ จริงๆแล้วทั้งสองทำแบบเดียวกัน
แต่ที่สำคัญคือ ฉินหยิงทำแบบนี้แล้วนายท่านก็ยกโทษและปลอบใจนาง
นอกจากนี้นายท่านยังได้บอกอีกว่า "ฉินหยิง เจ้าแค่เป็นห่วงเพื่อน หายากที่จะมีเพื่อนที่ค่อยเป็นห่วงกัน เจ้าเป็นคนดีจริงๆ ความผิดครั้งนี้ข้าให้อภัยได้ เจ้าเตรียมตัวเข้ารับการทดสอบให้ดีแล้วกัน" ทำแบบนี้แล้วเป็นคนดี
ตอนนี้เองลู่จิ่วเชวียก็ตบคนจนกระอักเลือดออกมา นางก็ทำท่าทางสำนึกผิดและพูดออกมาแบบเดียวกัน แล้วอย่างนี้นางจะได้รับการลงโทษหรือไม่? แน่นอนว่าไม่
เรื่องทั้งหมดมีคนจับตามองอยู่มากมาย เขาไม่อาจจะปฏิเสธความรับผิดชอบนี้ไปได้ การกระทำเดียวกันแต่คนทำคือฉินหยิงกับลู่จิ่วเชวียจะต่างกันไม่ได้เพราะคนจะมองว่าเขาเป็นคนที่ไม่ยุติธรรม
ตอนนี้ลู่จิ่วเชวียกำลังทำให้นายท่านหน้าแตก หลังจากที่เขาเปลี่ยนท่าทางเขาก็กัดฟันพูดออกมาว่า "เก่งมาก..." เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะใช้วิธีไหนในการตอบโต้ เขาจึงต้องทำตามสิ่งที่ลู่จิ่วเชวียวางแผนเอาไว้
เขาเองก็ไม่มีทางเลือกอื่นเขาเองก็ตกหลุมพรางที่ลู่จิ่วเชวียชุดเอาไว้ ใครจะนึกว่านางงัดเอาไม้ตายนี้มาใช้? ตัวเขาเองก็ทำให้ตัวเองตกอยู่ภายใต้สถาการณ์นี้เองเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?
ลู่จิ่วเชวียเป็นคนที่สองที่ทำให้ตกอยู่ในสถานการณ์นี้ แต่ลู่จิ่วเชวียก็ยังไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นางชี้นิ้วไปหัวของเย่ฮุ่ยที่มีเลือดเต็มหน้า "เย่ฮุ่ยเจ้าคนน่าสงสารเจ้าถูกตบเพราะปกป้องข้า ไม่มีคำขอโทษจากคนดีและซื่อสัตย์เลยนะ?"
ตอนที่ได้ยินที่ลู่จิ่วเชวียพูด ฉินหยิงก็แทบที่จะทรุดตัวลงกับพื้น นางไม่เคยเห็นใครที่หน้าด้านเท่าลู่จิ่วเชวียมาก่อน ในใจของฉินหยิงโกรธจัด นางแทบที่คุมตัวเองไม่อยู่แล้ว นางกัดฟันพูดออกมาว่า "ลู่จิ่วเชวียเจ้าใส่ร้ายคนอื่น พวกเจ้าทั้งสองคนไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการทดสอบเข้านิกาย"
ลู่จิ่วเชวียยิ้มเยาะเย้ยให้นาง "เจ้าบอกว่าข้ากับเย่ฮุ่ยใส่ร้ายคนอื่นเจ้ามีหลักฐานไหม? เจ้าต่างหากที่ตบเย่ฮุ่ยไม่มีคุณสมบัติเข้ารับการทดสอบเข้านิกาย"
"เจ้า"
"เจ้าอะไร? เจ้าคิดว่าทุกคนในที่นี้ตาบอดใช่ไหม?"
"ข้า..."
"ข้าอะไร? ไม่ว่าเจ้าจะโกหกแค่ไหนก็ปิดนิสัยเดิมของเจ้าไม่ได้หรอก เจ้าก่อเรื่องมาบังหน้าเรื่องสำคัญ เจ้ามันคนใจร้อน โง่พยายามอวดดีอยู่"
มันเป็นเรื่องจริง ฉินหยิงรู้สึกเหมือนกำลังจะบ้า ลู่จิ่วเชวียกำลังจะทำให้นางบ้าจริงๆ
"เอาละ"
ชายคนที่หน้าเสียกำลังขัดจังหวะของทั้งสองคน สายตาของเขาจ้องมองลู่จิ่วเชวียอย่างล้ำลึกแล้วพูดออกมาว่า " ข้าไม่เอาโทษเข้ากับเพื่อนของเจ้า พวกเจ้าไปเตรียมตัวเข้ารับการทดสอบเถอะ"