Chapter 9
คราวนี้ซอดสนใจในภารกิจที่เป็นภารกิจเปิดที่ฆ่าสามารถรับซ้อนกันได้.
ไม่ใช่แค่คนจากมิดไนท์โฮลเตลเท่านั้นแต่ยังรวมกับคนจากองค์กรนักฆ่าอื่นๆ.
ทำไมถึงมีงานแบบนี้ได้? นายจ้างไม่มีทางรู้เพราะข้อมูลเป็นความลับ ข้อมูลที่นักฆ่าสามารถเห็นได้คือเมื่อภารกิจนี้ถูกปล่อยออกมากว่า 20 วันแล้วและนักฆ่าจากมิดไนท์โฮลเตลทั่งโลกจะได้รับมัน แต่ผลที่ตามมาคือนักฆ่ามากกว่า 30 คนหายไปและเป้าหมายยังมีชีวิต.
อย่างไรก็ตามด้วยเงิน 5ล้านดอลลาร์ ตอนแรกนายจ้างได้จ้างด้วยเงิน 1 ล้านดอลลาร์ อย่างไรก็ตามหลังจากที่เป้าหมายยังคงฆ่านักฆ่าที่ตามล่าเขา เขาก็จำเป็นต้องเพิ่มเงินจนมาถึง 5ล้านดอลลาร์โดยผ่านมิดไนท์โฮลเตล.
"โลกช่างกว้างใหญ่ อย่างรู้จังว่าเขาเป็นใคร?"
ซอดคิดสักพักก่อนที่จะข้ามไป แม้ว่าเขาต้องการแต่ก็เป็นเพราะสาวๆสีเขียวจากนายจ้าง ซอดจึงไม่ค่อยกังวลเกี่ยวกับมัน ซอดเลยลังเลว่าจะรออีกสักหน่อยและรอให้ค่าจ้างสูกกว่านี้ก่อนที่จะไปที่นั่น?
แต่เขากังวลว่าเป้าหมายอาจจะไม่อยู่ถึงในเวลานั้นแล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องออกเดินทางทันที.
เป้าหมายแต่เดิมอยู่ที่อเมริกาเหนือ แต่หลังจากที่เป็นที่ต้องการของนักฆ่าทั้งโลก เขาจึงได้หลบหนีไปยังญี่ปุ่น.
แน่นอนว่าเขาเพิ่งจะไปมาถึงญี่ปุ่น คงไม่มีใครคิดว่าปลายทางของเขาคือดีทรอยต์และคนอื่นคงจะคิดว่าเขากำลังจะเข้าไปในรัสเซีย
"จิสต์ นายทำอะไรลงไป? ตอนนี้นักฆ่าทั่วโลกกำลังตามหานายอย่างเมามัน แม้แต่นักฆ่าจากมิดไนท์โฮลเตลก็อยู่ที่นี่."
จิสต์เพือนชาวญี่ปุ่นที่มารับเขา และจากนั้นก็ถามอย่างเป็นห่วง.
ข้อมูลที่มิดไนท์โฮลเตลไม่ได้บอกก็คือนอกจากนักฆ่ากว่า 30 คนของมิดไนท์โฮลเตลแล้ว นักฆ่ากว่า 100 คนจากองค์กรนักฆ่าอื่นๆก็ถูกฆ่าโดยจิสต์.
"ยามาดะ นายยังไม่รู้เรื่องนี้ ฉันกลัวว่านายจะมีส่วนเกี่ยวข้อง."
จิสต์ส่ายหัว เพราะเงินรางวัล 5 ล้านดอลลาร์นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้นักฆ่าทั่วโลกคลั่ง ว่ากันว่านักฆ่าที่มีชื่อหลายคนกำลังจับตามองเขาอยู่.
นักฆ่าที่มีชื่อเสียงหรือมีประวัติมากมายจะมีฉายาเป็นของตัวเองและนักฆ่าส่วนใหญ่ก็มักจะใช้ฉายาของตัวเองเท่านั้น.
ชินสุเกะ ยามาดะพูดไม่ออก นายวิ่งมาที่นี่และบอกกับฉันว่านายกังวลว่าจะทำร้ายฉัน?
"แล้วที่รักของฉันหล่ะ?"
จิสต์ถามยามาดะ.
"มากับฉัน."
ยามาดะพาจิสต์ไปที่ด้านในและเปิดโรงรถใต้ดิน หลังจากที่กดปุ่มบนผนังโรงรถใต้ดินก็เปิดออกมาพร้อมกับเผยให้เห็นอาวุธปืนที่จัดวางกันอย่างเป็นระเบียบ.
ปืนเหล่านี้เป็นปืนดัดแปลงโดยจิสต์เองและมันก็ยังเป็นสมบัติของเขาด้วย.
เด็กๆในอเมริกาเหนือถูกใครบางคนทำลายไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะหนีได้ง่ายขึ้น.
ซอดมาถึงญี่ปุ่นแล้วโดยใช้การบริการของมิดไนท์โฮลเตล เขาต้องบอกเลยว่าข้อมูลของมิดไนท์โฮลเตลนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก แม้แต่เส้นางของจิสต์ก็รู้ว่าต้องไปที่ไหน ซึ่งทำให้ซอดประหยัดเวลาอย่างมาก.
แต่มีคนมากมายเกินไปที่จ้องมองมาที่จิสต์ เมื่อซอดเดินเข้ามาในเกราะกันกระสุน ประสาทสัมผัสของเขาก็สัมผัสได้ถึงอันตราย.
สไนเปอร์?
ซอดมีอีเกิ้ลสองกระบอกอยู่ที่เอวและเขาก็ซ่อนตัวอยู่ที่มุม.
เขาไม่มั่นใจว่าตอนนี้เขาจะป้องกันกระสุนของสไนเปอร์ได้หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงต้องระวัง
ในเวลานี้ที่สถานีรถไฟ เป้าหมายของเขา จิสต์ได้ปรากฏตัวขึ้นและทันใดนั้นนักฆ่าสองคนก็รีบเคลื่อนไหวอย่างเร็วไปที่หัวรถไฟ.
"ปัง!"
มีแสงวาบขึ้นมาจากระยะไกล จิสต์ปลอดภัย แต่นักฆ่าทั้งสองกับถูกฆ่าในเวลาเดียวกันศพของพวกเขาก็ตกลงจากหัวรถไฟ.
หนึ่งฆ่าสอง!
สไนเปอร์ชั้นยอดและเก่งอย่างมาก!
จิสต์พลิกตัวและกลับไปซ่อนอยู่ด้านข้าง.
เห็นได้ชัดว่าเลยว่าสไนเปอร์นั้นไม่ต้องการให้ใครมาเอาเป้าหมายของเขา.
คนเดินถนนกลัวและหนีออกไป เป็นเวลานานกว่านักฆ่าจะพร้อมเคลื่อนไหว แต่เขาก็กลัวสไนเปอร์ที่อยู่ห่างออกไป.
ซอดคิดว่าเขาควรจะลองใช้ปินสไนเปอร์ในครั้งหน้า แต่ตอนนี้เขาต้องจัดการปัญหาตรงนี้ก่อน.
เขากระโดดออกไปดึงดูดความสนใจของทุกคนโดยเฉพาะอีเกิ้ลสองกระบอก.
อีเกิ้ล .50 คู่? ? ?
ถ้าเขาไม่ใช่คนโง่ เขาก็ต้องแข็งแรงมากที่สามารถควงอีเกิ้ลคู่นี้ได้!
อย่างที่คาดไว้ เมื่อซอดปรากฏตัวเขาก็ถูกโจมตีจากมือสังหารคนอื่นๆ.
ในขณะที่คนเหล่านี้กำลังดูถูก ซอดที่มีปืนสองกระบอกก็ยิงออกไปสองครั้งซ้อนทันที.
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!
หัวของนักฆ่าทั้งหกกระจายและทำให้คนอื่นๆตกใจ.
"นักแม่นปืนจากหน่วนพิเศษ?"
"เขาไม่ได้หันกลับมามองด้วยซ้ำ?"
ในขณะที่นักฆ่ากำลังตกใจ จิสต์ก็กำลังจะยิง แต่ซอดยิงเร็วกว่าเขา!
กระสุนทั้งสองนัดชนกลางอากาศ กระสุนของจิสต์พุ่งกระเด็นออกไป กระสุนของซอดเพียงแค่ถูกเบนเป้าหมายเท่านั้น อย่างไรก็ตามซอดใช้ปืนคู่ ดังนั้นมันจึงได้ยินเสียงสองครั้ง.
จิสต์มองด้วยความไม่อยากเชื่อ หัวของเขาถูกยิงและเกิดรูที่หัวหลังของเขา กระสุนพุ่งเข้าไปที่เบ้าตาซ้ายของเขาก่อนที่เขาจะล้มลงไปกองพร้อมกับเนื้อเยื่อของสมอง พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาเป็นพักๆ...
เป้าหมายตายแล้ว?
นักฆ่าคนอื่นๆไม่คิดว่าซอดจะจัดการจิสต์ได้อย่างง่ายดาย หลังจากที่พวกเขาไล่ฆ่ามาหลายวัน จิสต์สามารถฆ่าคนได้เป็นจำนวนมาก.
แต่ตอนนี้เป้าหมายถูกจัดการแล้ว พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งกันอีกต่อไป.
นักฆ่าจากไปไม่ในช้า ซอดที่เดิมทีจะคิดว่ามีศึกใหญ่ แต่มันก็หายไปแล้ว?
เกิดความเงียบชั่วขณะ และหลังจากนั้นก็มีเสียงไซเรนออกมา ซอดเก็บปืนและเดินจากไป.
มิดไนท์โฮลเตลในญี่ปุ่น.
เมื่อซอดเดินเข้ามา เขาก็เป็นที่ดึงดูดความสนใจจากนักฆ่าเป็นอย่างมา ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างมารวมตัวกันที่นี่.
"มิสเตอร์ฮีท ซอด ขอแสดงความยินดีด้วยที่ทำภารกิจสำเร็จ."
พนักงานต้อนรับเป็นผู้หญิงผมบลอน์ยิ้มหวานออกมา.
"ผมจะกลับเท็กซัสหลังจากคืนนี้."
ซอดให้เหรียญทองไปสองเหรียญ.
"คุณฮีท เรามีบริการที่ดีที่นี่ ทำไมคุณไม่อยู่ต่อไปอีกสักสองสามวันแล้วสนุกกับมัน? อย่างไรก็ตามตอนนี้ฉันเพิ่งเลิกงาน."
สาวผมบลอน์ยิ้มและพูด.
"อย่าเลย ผมชอบอยู่ที่บ้านตัวเองมากกว่า."
ซอดตอบอย่างสงบ
"ค่ะ."
พร้อมกับมองซอดจากไป นักฆ่าก็เริ่มพูด.
พวกเขาต่างมีสายข่าวของตัวเองซึ่งเป็นเรื่องปกติ ซอดมีความพิเศษมาก เขาฆ่าเพือนร่วมอาชีพไปหกคนและจัดการจิสต์ที่แข็งแกร่งซึ่งเป็นเรื่องแปลกมากหากไม่เป็นที่สนใจของทุกคน.
"ไวท์เดวิล? ฉันจะได้ฉายานี้หลังจากเริ่มต้นเลยไหมเนี่ย?."
"ฆ่าไป 350 คน นายทำได้ นายก็ได้ฉายา."
"ว่ากันว่าตอนนี้แก๊งเฮลไฟร์กำลังแย่งชิงกันเป็นหัวหน้าแก๊ง ไวท์เดวิลลดพลังของเฮลไฟร์ลง อย่างน้อยๆก็หนึ่งในสาม."
มิดไนท์โฮลเตลส่งซอดกลับเท็กซัส พร้อมกับเรื่องราวของซอดและเงินกว่า 3 ล้านที่บัญชีของเขา เขาเอาเงินที่เหลือไปแลกเป็นเหรียญทอง.
ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ที่จูดลีย์ได้หาคนงานก่อสร้างและเหล็กเส้นแบบกำหนดเอง แน่นอนว่าวิลล่ายังไม่ได้เริ่มต้น.
หลังจากที่หยุดพักสั้นๆ ซอดก็ไปที่มิดไนท์โฮลเตลและขอให้คายยาตรวจอาวุธปืนเพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุในครั้งถัดไป.