มิกะ อุเอฮาระ ไม่น่าจะเผชิญหน้ากับอันตรายใด ๆ อยู่ในตอนนี้
ไม่มีอะไรมากไปกว่า ความกลัวที่อยู่ภายใต้รอยยิ้มที่สดใส ซึ่งตอนนี้มันดูเหมือนจะหายไปหมดแล้วในตอนนี้
หลังจากที่เขาพามิกะไปโรงเรียนอีกครั้ง เซอิจิก็คุยเรื่องต่าง ๆในระหว่างการเดินทางกลับ
มันดีแล้วที่โศกนาฎกรรมได้สิ้นสุดลง
อย่างไรก็ตาม มันก็มีผลบางอย่างตามมา อย่างแรกแรกดูเหมือนว่าเขาจะถูกผูกมัดกับสัญญาที่จะพามิกะไปโรงเรียน
อย่างที่สองการให้คะแนนความชื่นชอบของ มิกะ อุเอฮาระ ที่มีต่อเขาสูงกว่า 90 ระบบได้บอกเขาเช่นนั้น นั่นหมายความว่าเธอน่าจะตอบรับทันทีที่เขาขอเธอเป็นแฟนหรือแม้แต่มีอะไรกันถ้าเขาขอ!"
ไม่เพียงแค่นั้น แม้คุณเจ้าของบ้านโนโซมิ อุเอฮาระ มีคะแนนความชื่นชอบต่อเขามากกว่าแปดสิบ และถ้าเขาขอให้เธอมีเพศสัมพันธ์ดูเหมือนว่าเธอจะพิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจัง ...
"ฮ่าฮ่านี่ เป็นบทสรุปที่สมบูรณ์แบบ ... เฮ้ย นี่ไม่ใช่เวลาที่ผมต้องบอกว่า ผมเห็นฉากจบแล้วอย่างงั้นเหรอ ( จาก the world god only know พูดเมื่อกำลังจีบเป้าหมาย) !" เซอิจิควบคุมตัวเองด้วยความยากลำบากเป็นอย่างมาก
เขาไม่ได้ใช้ความสามารถที่มีประโยชน์แบบนั้น ความสามารถที่อาจจะทำให้ เป้าหมายสูญเสียความทรงจำได้ (เมื่อจีบใครได้ใน มังงะเรื่องนั้นความทรงจำพวกเธอจะหายไป) ในความจริงแล้ว มิกะ อุเอฮาระรู้สึกลึกๆต่อเขาว่ากำลังรบกวนเขาอยู่
เขาชอบ มิกะ แต่มันก็เป็นแค่ระดับที่ผู้ใหญ่เป็นมิตรกับเด็ก มันไม่ได้ถึงจุดที่เป็นคู่รัก พอคิดถึงเรื่องความรู้สึกจริงๆของเธอแล้วมันทำให้เขาปวดหัว
ลืมมันไปก่อนดีกว่า; เขาจะรับมือตามสถานการณ์ที่มันมาถึงแล้วกัน ในฐานะโอตาคุเวอร์จิ้นอายุสามสิบปีอย่างเขาคนก่อน เขาไม่เข้าใจเลยว่าจะรับมือกับความรักของเด็กมัธยมปลายได้ยังไง...
...
" นายต้องการเปลี่ยนงานง้นเหรอ ?" ดวงตาของผู้จัดการร้านขนมหวาน ริกะ อามามิ เบิกกว้างจากความประหลาดใจ
"ใช่แล้วครับ ผมต้องการเงินเดือนที่สูงขึ้น" เซอิจิจิเกาใบหน้าอย่างงุ่มง่าม อย่าลืมว่า การบอกกับเจ้านายตรงๆว่าเขาต้องการจะเปลี่ยนงาน ถ้าหากว่าเธอเป็นแค่ผู้จัดการของเขา มันก็ทำให้เขาต้องอึดอัดอยู่แล้ว
" ผมรู้สึกซาบซึ้งต่อคุณมาก ผู้จัดการร้านได้ช่วยผมไว้ในเวลาที่ผมลำบากเป็นอย่างมาก แต่ผมต้องการเงินโดยเร็วที่สุดที่ผมทำได้ ดังนั้น ... "
"เอาล่ะ นายสามารถทำงานภายในร้านได้ เงินเดือนของนายจะเพิ่มขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์และถ้านายทำงานดีและทำงานล่วงเวลาบ่อย ๆ ก็จะมีเงินรางวัลพิเศษ "ริกะ อามามิ กล่าวอย่างร่าเริง
"โอ้ ... นี่ ... " เซอิจิ ไม่ได้คาดว่าเธอจะใช้วิธีนี้
" นายยังคิดว่ามันน้อยไปอีกเหรอ ?"
"ไม่ครับ นี่เป็นเรื่องที่ดีเอามากๆ" เซอิจิเกาบริเวณมุมปาก " ผมแค่คิดว่าผู้จัดการน่าจะโกรธ... "
"เป็นเรื่องปกติที่จะต้องการเงินเดือนที่สูงขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่นายหล่อขึ้นขนาดนี้แล้ว ชั้นก็คิดอยู่ว่า นายจะต้องถอดชุดคอสตูมนั่น ไม่ช้าก็เร็ว "ริกะมีสีหน้าเหมือนรู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว
เช่นเดียวกับ แม่และลูกสาวบ้านอุเอฮาระ ผู้จัดการร้านนี้ก็เป็นพยานถึงปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นด้วยเช่นกัน
ชายอ้วนท้วมเปลี่ยนไปเป็นเด็กหนุ่มหล่อเหลาแข็งแรงในเวลาสั้นๆแค่หนึ่งสัปดาห์ เธอรู้สึกตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน โชคดีที่ เธอไม่คุ้นเคยกับไลฟ์สไตล์โอตาคุของ เซอิจิ ฮารุตะ ดังนั้นความชัดเจนที่เธอรู้สึกนั้นจึงไม่แน่ชัดนัก
ริกะทำได้แค่ถอนหายใจด้วยความอิจฉา ตอนที่คิดถึงเรื่องการลดน้ำหนักของเธอว่ามันยากและช้าแค่ไหน เด็กหนุ่มตรงหน้าเธอนี้จำไม่ได้เลยว่าเป็นคนเดียวกับหนึ่งสัปดาห์ก่อนหน้านี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
แต่มันก็เหมาะพอดี ธุรกิจร้านนี้ก็กำลังดีขึ้นเรื่อยๆ เธอต้องการจ้างคนงานมากขึ้น เธออย่างไม่ยอมปล่อยผู้ชายคนนี้ทำงานสุภาพและหล่อเหลาออกไปแน่ๆ !
" ผมก็ไม่ได้หล่อขนาดนั้นนะครับ ... อย่างไรก็ตามขอบคุณนะครับ คุณผู้จัดการร้าน ผมจะทำงานอย่างจริงจังครับ "
และด้วยเหตุนั้น เขาก็เปลี่ยนจากพนักงานชุดคอสตูมไปทำงานภายในร้านแทน
สวมชุดเครื่องแบบทำงานในร้าน ที่มีลักษณะที่สดใสและมีชีวิตชีวาของพนักงานใหม่ ดึงดูดสายตาของลูกค้าผู้หญิงจำนวนมากที่อยู่ภายใน
ดวงตาของ ริกะ ก็ส่องแสงเช่นกัน แม้ว่าเธอคาดไว้แล้ว แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเครื่องแบบของร้านถึงดูดีเช่นนั้นเมื่อตอนที่เซอิจิ ฮารุตะได้ใส่ ด้วยหน้าตาและรูปร่างที่ดีของเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นอันดับหนึ่งในแง่ของรูปร่างท่ามกลางหมู่พนักงานร้าน!
แม้ว่าจะมีพนักงานเพียงสี่คนก็ตาม ...
ในขณะที่พนักงานคนอื่นๆนั้นหน้าตาต่ำกว่าค่าเฉลี่ย เซอิจิยืนออกมาท่ามกลางฝูงชนและไม่ว่าเขาจะยืนอยู่ที่ไหน เพียงยิ้มเล็กน้อยก็เป็นจุดสนใจและดึงดูดความสนใจผู้หญิง
ไอดอลประจำร้าน ... ในไม่ช้ามันจะเป็นของนาย !
และด้วยเหตุนั้น เวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วกับการทำงานหนัก
ต่อมาเย็นวันนั้น เซอิจิได้รับโทรศัพท์จากมิกะ
มิกะ: "เซ ... เซอิจิ, นายว่างมั้ย?"
เซอิจิ: "แน่นอน มีอะไรรึเปล่าครับ?"
มิกะ: "ประธานรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้และเธอถามฉันเกี่ยวกับรายละเอียดที่เกิดขึ้นนตอนนั้น หลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมด ... เธอบอกว่าเธออยากจะพบนาย "
เซอิจิ: "โอ้ ? ประธานสภานักเรียนคนนั้นต้องการพบผมเหรอครับ ? เป็นแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย?"
มิกะ: "เธอบอกว่าเธอรู้จักนาย ... "
เซอิจิ: "อะไร นะครับ?"
มิกะ: "เธอบอกว่าเธอรู้จักนาย แต่นายอาจจะไม่รู้จักเธอ ... อย่างไรก็ตามเธอต้องการพบนาย "
เซอิจิถูคางและค่อนข้างสงสัย ประธานนักเรียนคนนี้เป็นใครกันนะ ?"
เซอิจิ: " โอเค ถ้าอย่างงั้น เธอต้องการพบผมเมื่อไรเหรอครับ ?"
มิกะ: " ถ้านายโอเค เธอบอกว่าจะพบกันบ่ายพรุ่งนี้ ในเขตย่านการค้า ร้านขนมหวานที่มีชือว่า ' รสชาติศักดิ์สิทธิ์ ' "
ร้านขายขนมหวาน ' รสชาติศักดิ์สิทธิ์ ' ... นั่นเป็นที่ที่เขาทำงานอยู่! มันเรื่องบังเอิญไม่มีอันตราย รึว่า ...
เซอิจิ: " ก็ได้ แต่คุณก็รู้ว่าผมจำเป็นต้องทำงานในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นจึงต้องเป็นหลังจากห้าโมงเย็นนะครับ "
มิกะ: "ตกลง งั้นเดี่ยวชั้นจะบอกให้เธอรู้ "
หลังจากวางสาย สาวผมเปียก็มีสีหน้าที่ซับซ้อน ขณะที่เธอนอนคว่าอยู่บนเตียง
ครั้งแรกที่เธอคุยกับเขามันเกี่ยวกับผู้หญิงคนอื่น ... มิกะ อุเอฮาระ รู้สึกเหมือนบอลลูนที่ถูกปล่อยลมออกมา
นอกจากนี้ เธอรู้สึกถึงอันตราย
ประธานสภานักเรียนกล่าวว่าเธอคุ้นเคยกับ เซอิจิ ฮารุตะ - นั่นหมายความว่าไงกันแน่ ?
เธอรู้สึกขอบคุณประธานซามะที่มีความเท่ ความงามและความอ่อนโยน หลอมรวมอยู่ในร่างเดียว เธอเกือบจะดูเหมือนเทพธิดา - ไอดอลของทั้งโรงเรียน เช่นเดียวกับมิกะ และนั่นเป็นสาเหตุที่เธอกังวลเกี่ยวกับประธานที่กำลังติดต่อ เซอิจิ ... อย่างไรก็ตามความน่าดึงดูดใจของประธานก็อยู่ในระดับของแม่มดอันทรงเสน่ห์!
ถ้าสรุปได้ว่า เซอิจิตกหลุมรักกับประธานล่ะ? มันจะกลายเป็นอุปสรรคใหญ่สำหรับความรักของเธอ !
กลิ้ง หมุน กลิ้ง กลิ้ง! เธอลังเลขณะที่เธอกลิ้งไปมาบนเตียง
" อ้าาาา ! ฉันควรทำอย่างไรดีเนี่ย !?"
เซอิจิ ได้ยินเสียงแปลก ๆ ที่มาจากชั้นล่าง
เซอิจิ ไม่ได้รู้เลย กับ เรื่องที่ มิกะกำลังคิดอยู่ตอนนั้น เขาสนใจเรื่องตัวตนที่แท้จริงของประธาน
ด้วยการระบุว่า เธอรู้จักเขา แน่นอนว่าเธอ หมายความว่าเธอรู้จักกับเซอิจิคนเก่า แต่เซอิจิคนเก่า ... ไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ นอกจาก ความประทับใจอันเลวร้าย
เพราะว่า เธอได้รู้จักกับเซอิจิและบุคลิกที่แท้จริงของเขา เธอจึงอยากรู้อยากเห็นหลังจากได้เรียนรู้ถึงการกระทำที่ดีที่เขาทำเพื่อมิกะ และเธอต้องการที่จะพบเขาและยืนยันการเปลี่ยนแปลงของเขา อย่าลืมว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะตอบสนองแบบนี้กลับมา
เซอิจิ ส่ายหัว; เขาไม่ต้องการที่จะคิดมากกับเรื่องนี้อีกแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาจะหาทางจัดการเรื่องทุกอย่างหลังการพบกัน
...
วันถัดมา
เซอิจิทำงานตามปกติจนกระทั่งหมดเวลาตามกะงานของเขาในช่วยบ่าย หลังจากที่หมดกะของเขา เขาเปลี่ยนจากชุดเครื่องแบบร้าน ก่อนที่จะเดินออกจากทางออกด้านหลังของพนักงานและเดินกลับเข้าไปในประตูหน้า
"ฮารุตะ ทำไมนายยังไม่ไปล่ะ?" เพื่อนร่วมงานชายของเขาดูประหลาดใจหน่อยๆ
" ผมรอพบเพื่อนน่ะครับ "
"ฮ่า ๆ ผมรู้แล้ว เดทละสิ ?"เพื่อนร่วมงานของ เซอิจิ ได้แสดงสีหน้าลึกลับบนใบหน้าของเขา" ขนมหวานของร้านของเราค่อนข้างดี ... แต่ผมคิดว่านะ น่าจะให้เธอเห็นนายตอนทำงานหนักน่าจะดีกว่า เด็กผู้หญิงชอบแบบนั้น และ นายก็ดูดีในชุดเครื่องแบบ แม้นายจะไม่อยากยอมรับมันก็เถอะ ฮ่าฮ่า "
"เธอไม่ได้เป็นแฟนของผมครับ ทานากะ-เซ็นเปย์" เซอิจิ หัวเราะเบา ๆ
ทานากะ-เซ็นเปย์ เช่นเดียวกับเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ทั้งหมดของเขาเป็นคนที่ดี แต่พวกเขาชอบที่จะเล่นล้อเขามากเกินไปหน่อย
"โอ้ เธอเป็นแฟนของนายในอนาคตงั้นสิ ใจเย็นๆ พวกเราทั้งหมดจะช่วยนายเอง ; ถ้านายต้องการบริการพิเศษบางอย่าง ขอมาได้เลย !"ทานากะกะพริบตาก่อนที่เขาจะหันไปหาลูกค้ารายอื่น
เซอิจิยิ้มอย่างหมดหนทาง จากนั้นเขาก็เดินไปที่โต๊ะและนั่งลงที่ที่นั่งริมหน้าต่างวางมือเท้าคางของเขา
"เฮ้ ... เด็กผู้ชายคนนั้นตรงนั้นหล่อทีเดียวเลยน้า "
"ที่ไหน? โอ้ใช่ เขาดูเหมือนว่าเขาจะเป็นดาราทีวี "
"เขาต้องรอแฟนของเขาอยู่แน่ๆ น่ารักอ่ะ ! ฉันก็อยากมีแฟนอย่างนั้นบ้างจัง ... "
ลูกค้าใหม่สองคนคุยกัน ในขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาและเซอิจิ ฮารุตะได้ยินพวกเขากระซิบเกี่ยวกับตัวเขา เนื่องจากความสามารถในการได้ยินอันยอดเยี่ยมของเขา
ด้วยความสามารถทางร่างกายของเขาที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เซอิจิได้ค้นพบว่าการมองเห็นการได้ยินและความรู้สึกอื่น ๆ ทั้งหมด ดูเหมือนจะเพิ่มความเฉียบคมมากยิ่งขึ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสายตา - เหมือนโอตาคุทั่วไป สายตาของเขาค่อนข้างอ่อนแอมาก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามด้วยตัวเลือก การออกกำลังกายสายตาของเขาได้ดีขึ้นอย่างมากจนถึงจุดที่เขาไม่ต้องการแว่นตาอีกต่อไป
นี้ไม่ได้อยู่ในขอบเขตของ "การออกกำลังกาย"; นี่มันเหมือน "การบ่มเพาะ(การฝึกวิทยายุทธ)"!
เซอิจิลุ้นอย่างคาดหวังกับสิ่งที่เขาจะกลายเป็นหลังสถานะของเขาเพิ่มขึ้น นอกจากนี้เขากำลังเพิ่มเฉพาะความสามารถทางด้านร่างกายของเขา แต่มันก็มีผลเช่นนี้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาพัฒนาด้านอื่นๆให้ดีขึ้นด้วย?
ริมฝีปากของเขาเอียงม้วนขึ้นมาอย่างฉับพลัน ขณะที่เขานึกถึงความสามารถในอนาคตของเขา
" ดู ดูนั่นสิ! เขายิ้มล่ะ เธอ !"
"เขาต้องคิดถึงแฟนของเขาแน่ๆ ... น่ารักจัง! เขาต้องรักเธอจริงๆ เธอเป็นคนโชคดีจริงๆ! "
*คลิก. *
'เฮ้ เฮ้ เฮ้! เสียงตอนท้ายนั้นเป็นเสียงของกล้องใช่มั้ย ? มันต้องใช่แน่ๆ ! กระซิบกันมันก็ดีนะ แต่อย่าถ่ายรูปโดยไม่ได้รับอนุญาติสิ ! ฮึ่ม ผมควรจะฟ้องคนนั้นไหม ละเมิดสิทธิ์ความเป็นส่วนตัวของผมแบบนี้ ! ' ใบหน้าของเซอิจิหมองลง
"และเมื่อนายยืนกรานว่าไม่ได้รอแฟนอยู่ ตอนนายนั่งเฉยๆ ยิ้มโง่ๆอย่างไร้ความหมาย มันเกินรับได้จริงๆนะ(โว้ย)" ทานากะนำเมนูมาให้เขา
" เอาน้ำส้มมาให้ผมแก้วนึงก่อนละกันนะครับ"
"ทุกๆคนสงสัยว่า นายรอใครอยู่ ทำไมนายไม่บอกพวกเรามาเลยล่ะ ? โอ้ จริงสิ ผู้จัดการร้านบอกว่า ถ้านายยอมบอกให้พวกเรารู้ เธอจะให้เค้กทามิสุฟรี "
ใบหน้าของ เซอิจิ ยิ่งหมองขึ้น
" ผมจะไม่ทำอย่างนั้นแน่ ๆ นอกจากนี้ คุณไม่มีอะไรอย่างอื่นต้องไปทำเหรอครับ นอกจากรออยู่แบบนี้ ?"
"ฮึ่ม, ขี้งก "
' ขี้งกอะไรกันละนั่น ? เอาจริงหรือเนี่ย? ' ขณะที่เซอิจิกำลังสงสัยตัวเขาอยู่ คนที่คุ้นเคยก็ได้เดินเข้ามาในร้าน
มันเป็น มิกะ อุเอฮาระ
เธอยังคงอยู่ในเครื่องแบบของโรงเรียนและเปล่งประกายไร้เดียงสาและน่ารัก ด้วยรูปร่างที่พัฒนา เต็มไปด้วยความเซ็กซี่ของวัยหนุ่มสาว ไม่ต้องสงสัยเธอมีความงามเหนือกว่าคนทั่วๆไป
แต่ความสนใจของเธอถูกขโมยไปอย่างสิ้นเชิงโดยคนที่เดินตามมาทีหลัง
เด็กหญิงตัวคนถัดมาสวมเครื่องแบบโรงเรียนเดียวกันและผมสีดำยาวถึงเอวของเธอ เธอมีผิวสีขาวราวหิมะ ดวงตาที่กระตุ้นความรู้สึก และอกที่เปร่งปลั่ง มันคล้ายใกล้จะระเบิดออกมาจากชุดนักเรียน ก้นของเธอโดดเด่นและงอน ร่วมกับกระโปรงสั้นๆของเธอและถุงน่องสีดำทุกอย่างเกี่ยวกับเธอทำให้ดูเซ็กซี่ระดับสูงสุด !
แต่เด็กสาวที่มีรูปร่างดังปีศาจ มีใบหน้าอันงดงาม เหมือนเทพธิดาที่เที่ยงธรรม ดวงตาของเธอจ้องเขม็งไปยังพวกเขาซึ่งทำให้ผู้ชายที่อยู่ใกล้ ๆ หยุดคิดเรื่องไม่ดี ราวกับว่าเธอมีรัศมีความบริสุทธิ์อยู่รอบๆตัวเธอ
แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือหญิงสาวคนนี้ถือดาบสั้นไว้ในซองหนังสีดำและแดง ตามความทรงจำจากมังงะของเซอิจิโลกที่แล้ว ดาบเล่มนี้เรียกว่า โคดาจิ !
' เฮ้ เฮ้ ไม่ใช่ว่าการพกดาบในที่สาธารณะมันไม่อยู่ในกฏหมายการควบคุมอาวุธหรอกเหรอ ?' เซอิจิคิดอย่างเงียบ ๆ อยู่กับตัวเอง
สวย เท่ และ บริสุทธิ์ แต่ ... มีบางอย่างดูแปลก ๆ เกี่ยวกับเธอ
นี่เป็นความประทับใจครั้งแรกที่เซอิจิ ฮารุตะได้มีต่อประธานนักเรียนที่มีชื่อเสียง
มิกะ อุเอฮาระ เหลือบไปรอบ ๆ ร้านทันทีที่เข้ามาเพื่อหา เซอิจิ เธอยิ้มให้เขาอย่างสดใสและเดินตรงมาหา
ประธานสภานักเรียนสบสายตาของเซอิจิและดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
"เซอิจิ, นายรอนานไหม?"
"ไม่เลย ผมเพิ่มมารอแค่แปปเดียวเท่านั้นล่ะครับ "
ขณะที่เขายืนขึ้นเพื่อต้อนรับทั้งสองสาวและพาพวกเขาไปที่ที่นั่งของพวกเขา เขาก็สังเกตเห็นทันทีว่าโต๊ะของเขากลายเป็นศูนย์กลางความสนใจของคนทั่วทั้งร้านค้านี้
ไม่เพียง แต่ลูกค้าจำนวนมากเท่านั้นที่เฝ้าดูด้วยความประหลาดใจอย่างตะลึงแม้แต่ทานากะและพนักงานคนอื่น ๆ ก็ยืนนิ่งอยู่ด้วยความประหลาดใจ
ต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งก่อนที่จะร้านจะกลับมาเป็นร้านตามปกติอีกครั้ง
"ผู้หญิงคนนี้น่ารักอย่างไม่น่าเชื่อเลย! แต่ ... ทำไมเธอถือดาบล่ะ? "
"ถึงแม้ว่าดาบนั้นดูเหมือนจะเหมาะกับรูปลักษณ์ของเธอ แต่มันก็ยังดูแปลกอยู่ดี ... "
"อีกคนก็น่ารักเหมือนกัน ... ว่าแต่ว่า ใครกันที่เป็นแฟนของเขา?"
ทุกๆคนก็แอบกระซิบกระซาบกับคนอื่นๆ
"เซอิจิ นี่คือประธานสภานักเรียนของโรงเรียนของฉัน เธอ ... " มิกะ อุเอฮาระเริ่มแนะนำ
"ชื่อของฉันคือ นัทสึยะ โยรุฮานะ" หญิงสาวผมดำขัดจังหวะ มิกะ และมองตรงไปที่ เซอิจิ ประกายไฟที่อธิบายไม่ได้ได้ปรากฏภายในดวงตาของเธอ
" ชั้นเกือบจะเป็นคู่หมั้นของคุณมาก่อน เซอิจิ ฮารุตะ"
"ห่ะ ?"
By ZetTransation
ติดตามอัพเดทและแนะนำการแปลได้ที่นี่นะครับ