px

เรื่อง : Neet
บทที่ 11 : เป็นเพื่อนกับฉันด้วยนะคะ !


คนสวยสไตล์ทอมชอบใส่เสื้อผ้าของผู้ชาย ชิอากิ วาคาบะเป็นหนึ่งในสมาชิกชมรมการแสดง ดังนั้นเธอจึงมีชื่อเสียงในแวดวงต่างๆ 

ด้วยแรงกดดันจากเธอ เด็กสาวที่คุยกันอยู่ถอยออกไปด้วยความไม่เต็มใจเหลือไว้แต่ ชิอากิ, มิกะ และ เซอิจิ เท่านั้น

"เซย์โก ฮาราโนะ ... ไม่เลวเลยสำหรับชื่อปลอม แต่ผมยังมีความคิดว่าชื่อเดิมของคุณฟังดูดีกว่านา " ชิอากิ พูดด้วยเสียงต่ำและยิ้มให้เขา เธอรู้เกี่ยวกับชื่อจริงของ เซอิจิ และสถานการณ์นี้ผ่านเพื่อนสนิทเธอ มิกะ อุเอฮาระ

เซอิจิเกาหน้า

หลังจากได้พบกับเพื่อนสนิทของเธอที่มิกะบอกก่อนหน้านี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจบางอย่างที่มิกะเคยพูดไว้

ทำไมชายผมบลอนด์ถึงได้หมายตาตัวมิกะ ? นอกเหนือจากความโดดเด่นและความน่าสนใจของเธอแล้วยังมีความจริงที่ว่า ชายผมบลอนด์ ดูเหมือนจะเคยได้ยินข่าวลือและเกิดความเข้าใจผิดๆขึ้นมา 

แล้วปัญหาถัดไปคือต้นกำเนิดของข่าวลือเหล่านี้ และทำไมพวกมันถึงกระจายไปในตอนแรก?

มิกะเชื่อว่าเป็นเพราะเธอมีเพื่อนที่มีเสนห์สูงเอามากๆ เนื่องจากเพื่อนของเธอเป็นที่นิยมอย่างมากกับกลุ่มนักเรียนหญิงบางคน ทำให้มิกะกลายเป็นเป้าหมายของความอิจฉา เนื่องจากเธอใกล้ชิดกับ ชิอากิ มาก

" แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ ชิอากินั้นสวยมาจริงๆ และ มีเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอเอง สาว ๆ หลายคนแอบหลงรักเธอ ... "นั่นคือสิ่งที่มิกะบอกกับเขาในเวลานั้นด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว

ในฐานะหนึ่งในเพื่อนสนิทของตำนานนี้ เจ้าชายทอมบอยที่มีเสน่ห์ มิกะกลายเป็นเป้าหมายของข่าวลือที่ร้ายๆต่างๆนาๆจากความหึงหวง

โรงเรียนค่อนข้างเป็นสังคมเรียบง่ายกว่าสังคมผู้ใหญ่ แต่ความไม่พอใจบางอย่างก็ยังคงอยู่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

"ฮาราโนะคุง นายดื่มเหล้าไหม ?"

" ห่ะ ?"เซอิจิกระพริบตา " ผมยังไม่บรรลุนิติภาวะและผมคิดว่าคุณก็เหมือนกันนะครับ "

" อย่าพูดแบบนั้นสิ ในฐานะเพื่อนสนิทของมิกะ ชั้นอยากจะดื่มให้ฮีโร่ที่ช่วยเธอไว้ !"ชิอากิยิ้มและเลียริมฝีปากของเธอ:" ที่พักชั้นมีเหล้าอยู่เยอะเลย นายน่าจะลองมา.... !"

การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ควบคู่กับคำพูดของเธอทำให้เธอดูเหมือนปีศาจร้ายเลยทีเดียว 

เซอิจิเงยหน้าขึ้นและขณะที่กำลังจะตอบ เขาก็ถูกขัดขึ้นมาซะก่อน 

"ไม่! เซอิ ... เอิ่ม, เซย์โกดื่มเหล้าไม่ได้ !"มิกะขัดจังหวะการสนทนา" เธอก็เหมือนกันนะชิอากิ ชั้นบอกเธอหลายทีแล้ว- เธอเลิกแอบกินเหล้าได้แล้ว !"

" เหล้าเป็นหนึ่งในความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิต นายต้องไม่พลาดมัน ถ้ายังไงลองชิมสักนิดหน่อยก็ได้ !"ชิอากิยิ้มอย่างยั่วยวน" และถ้านายเมาแล้ว นายก็สามารถทำสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าได้อีก ... "

" สิ่งน่าสนใจอะไร ที่เธอกำลังพูดถึงอยู่เนี่ย !?"มิกะค่อยๆปฏิเสธเธอ" ไม่ก็คือไม่ เหล้าเป็นสิ่งที่ไม่ดีสำหรับเธอ "

"อ้ากกก ก็ได้" ชิอากิมีท่าทีเสียใจ 

"การดื่มน้ำผลไม้ก็ดีนะ " เซอิจิ ยิ้มว่า "ถ้าเธอมีเวลาว่าง เธอสามารถมาร้านที่ผมทำงานได้ ที่นั่นขนมหวานมีรสชาติดีด้วยล่ะ "

กับเขาที่มีทักษะในการเป็นผู้นำการสนทนาอย่างเต็มเปี่ยม พวกเขากำลังเริ่มพูดถึงทุกๆเรื่อง

สาวสวยผมเปีย, เจ้าชายหนุ่มทอมบอยและเด็กชายรูปหล่อเหมือนไอดอล ... ทั้งสามคนคุยกันอย่างมีความสุขราวกับมันเป็นฉากที่ออกจากละครไอดอล

อย่างไรก็ตามฉากที่สวยงามดังกล่าวอาจไม่ได้ดีสำหรับทุกคน อาจจะทำร้ายใครบางคนอยู่ 

อย่างเช่น คาสุฟุรุ อาโอกิ

เมื่อได้เห็นฉากนี้ความรู้สึกอัดอั้นในใจของเขาเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ มิกะ อุเอฮาระ ไม่ใช่คนพิเศษ แต่ ชิอากิ วาคาบะ เป็นสาวที่มีชื่อเสียงและเป็นที่นิยมในโรงเรียนและ นัทสึยะ โยรุฮานะ ชื่นชมในความสามารถของเธอ

เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำความรู้จักกับ ชิอากิ วาคาบะ ก่อน แต่เธอก็ใช้วิธีการที่เธอชำนาญ เพื่อปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ 

และตอนนี้ เซย์โก ฮาราโนะ กำลังคุยกับเธอราวกับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานาน

เขาไม่สามารถรับเรื่องนี้ได้!

แต่เขาจะทำอะไรได้อีกล่ะ ?

แม้ว่าความคิดที่ดำมืดบางอย่างเกิดขึ้นในใจของ คาสุฟุรุ อาโอกิ เขาก็ผลักดันพวกมันออกไปอย่างหนักแน่น

ในทุกๆด้าน เขาพ่ายแพ้ต่ออีกฝ่ายตั้งแต่เริ่ม ไม่ว่าจะ รูปร่าง ความสง่างาม เกรด หรือ กีฬา เขาน่าจะแพ้พวกเขาถ้าสู้อย่างยุติธรรมและเขาไม่ได้โกงหรือใช้ลูกไม้ใดๆ 

เขาเชื่อในความเป็นเลิศของตัวเองนอกเหนือจากภูมิหลังครอบครัวของเขา ความสามารถในทุกด้านของเขาอยู่ในระดับชั้นนำ!

ตัดสินโดยการปรากฏตัวของเขา เซย์โก ฮาราโนะ ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง

แต่แล้วไงล่ะ? เขา คาสุฟุรุ อาโอกิ สามารถเอาชนะเขาได้เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ทุกคน !

...

ตลอดเวลาเรียนในช่วงเช้า นอกจากการพูดคุยกับ มิกะ และ ชิอากิ เซอิจิได้ทำความคุ้นเคยกับเพื่อนร่วมชั้นบางคนแล้ว 

แต่เขาทำได้แค่ยิ้มอย่างบิดเบี้ยว จากความจริงที่ว่ามีเพียงคนประเภทเดียวที่ปฏิบัติกับเขาอย่างอบอุ่นก็คือเด็กผู้หญิง ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีเด็กชายคนไหนที่มาพูดคุยกับเขาอย่างจริงจังและถ้าเขาพยายามพูดกับเด็กผู้ชาย การตอบสนองที่เขาได้รับก็คือไม่สนใจและห่างเหินอย่างชัดเจน 

มันดูเหมือนว่ามันก็มีข้อเสียในการมีหน้าตาดีเช่นกัน

เขาควรทำอย่างไรดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ?

มันได้ถึงเวลาพักทานอาหารกลางวันแล้วและเมื่อเซอิจิทบทวนปัญหาของเขาและลุกขึ้นยืนจากที่นั่งเขาสังเกตเห็นนักเรียนชายที่มีผมสีน้ำตาลใส่แว่นตาและหน้าตาที่ประณีตเดินเข้ามาหา

"สวัสดี, ฮาราโนะ" 

"สวัสดีครับ" 

" ผมเป็นเลขานุการสภานักเรียน คาสุฟุรุ อาโอกิ และ ประธานโยรุฮานะได้สั่งให้ผมดูแลคุณเป็นพิเศษหลังจากที่คุณย้ายมาที่นี่" คาสุฟุรุดันแว่นขึ้นมา "หลังจากการเรียนช่วงเช้า คุณรู้สึกมีปัญหาตรงไหนรึเปล่าครับ ? ถ้าคุณรู้สึกว่าคุณไม่เข้าใจเรื่องเรียนหรือมีปัญหาอื่น ๆ ผมก็ยินดีที่จะช่วยเหลือคุณ "

เซอิจิได้มองไปที่ผู้ชายที่หล่อเหลาระดับสูงกว่าค่าเฉลี่ยซึ่งเป็นตัวตนที่เป็นภาพลักษณ์อันยอดเยี่ยมของเหล่านักเรียน

"ม ... มีอะไรเหรอครับ?"คาสุฟุรุรู้สึกอึดอัดที่ถูกจ้องมองแบบนี้

" คุณจะช่วยผมไม่ว่าเรื่องอะไรเหรอครับ ?" มุมปากของเซอิจิยกสูงขึ้น

"เออ ... ใช่ ถ้าผมสามารถช่วยได้" คาสุฟุรุ พยักหน้า เมื่อท่านประธานขอมา อย่างน้อยเขาก็ต้องตอบรับดีๆจากด้านหน้า

เซอิจิก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้ามือของเขาอย่างฉับพลัน 

"ได้โปรดเป็นเพื่อนของผมด้วยครับ! "

ประโยคหนึ่งดังก้องขึ้นอย่างชัดเจนไปทั่วทั้งห้องเรียน

นักเรียนรอบข้างหันหน้าไปดู ความแปลกใจปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา

มิกะซึ่งกำลังเดินทางไปหาพวกเขา เธอหยุดขบวนลง และแม้แต่ชิอากิก็ตกตะลึง

ห้องเรียนทั้งหมดตกลงไปในความเงียบอันน่าขนลุก

หลังจากช่วงเวลาหนึ่ง เขาตอบอย่างโง่ๆด้วยความสับสน "หือ?"

...

ลานกว้างของโรงเรียน

คาสุฟุรุขยับแว่นตาอีกครั้งและพยายามจัดระเบียบความคิดของเขา แต่เขาพบว่าสมองของเขายังไม่ทำงานได้อย่างถูกต้อง

ด้านหน้าของเขาคือ เซย์โก ฮาราโนะที่ทำหน้าระรื่นอยู่ , มิกะ อุเอฮาระ ที่ตื่นตกใจและ ชิอากิ วาคาบะ ที่กำลังยิ้มคลุมเครือ

ทั้งสี่คนได้นำพวกเขามาทานอาหารกลางวัน ดังเช่นคนอื่น พวกเขาดูคล้ายๆฉากของคู่รักอันสมบูรณ์แบบระหว่างเด็กผู้ชายสองคนกับเด็กผู้หญิงสองคนรับประทานอาหารกลางวันอยู่ด้วยกัน 

"ฮาราโนะ ซัง ..."

" คุณสามารถเรียกผมว่า ฮาราโนะ หรือเรียกผมว่าเซย์โกก็ได้ ผมจะเรียกคุณว่า คาสุฟุรุ ด้วยเช่นกัน พี่ชาย "

'ใครอยากเป็นพี่น้องกับแกกัน ?' ใบหน้าของ คาสุฟุรุ อาโอกิ บิดเบี้ยว และเขาเกือบจะพูดมันออกมาดัง ๆ แต่เขาแทบจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

"ผู้ชาย ผมคิดว่าผมจะไม่สามารถมีเพื่อนผู้ชายได้แล้วสิ ผมดีใจที่ได้พบบางคนที่ยินดีที่คนๆนั้นจะเป็นคุณ พี่คาสุฟุรี นี่เป็นสัญลักษณ์มิตรภาพของพวกเรา นี่ สัญญามิตรภาพ ผมจะให้พริกเขียวนี้จากอาหารกลางวันของผม "

" ผมเกลียดพวกมัน !"คาสุฟุรุ ไม่ใช่คนเลือกกิน แต่เขาคิดว่าพริกเขียวมันเป็นผลงานของปีศาจ ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธมันโดยไม่รู้ตัว

เดี่ยวก่อนนะ ไม่ใช่ว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้หรอกเหรอ ?

" อย่ากังวล มันรสชาติดีออก อย่าลืมว่า พริกเขียวมันถูกปรุงอย่างพิธีพิถันโดยเจ้าของบ้านที่อ่อนโยนและสวยงามของผม "เซอิจิยังคงยิ้มอยู่เช่นเดิม

"เซย์โก!"มิกะไม่สามารถทนดูมันได้อีกแล้ว" อย่าเลือกกินสิ!"

" นี่เป็นสิ่งที่เธอต้องการออกความเห็นเหรอ ?"ชิอากิ มองไปที่เพื่อนของเธอที่อยู่ข้างๆ

คาสุฟุรุรู้สึกเหนื่อยไปกับทุกๆอย่าง

"ฮาราโนะ - ซัง นายเป็นคนแบบไหนกันแน่?"เขาถอนหายใจและมองเข้าไปยังตาของเซอิจิ

"ไม่มีอะไรทั้งนั้น." เซอิจิหดรอยยิ้มที่ซุกซนที่เขาแกล้งทำ และเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ "ตามที่ผมเคยพูด ก่อนหน้านี้ผมต้องการให้คุณเป็นเพื่อนของผม "

"…ทำไม? "

"มันไม่ได้เห็นได้ชัดเหรอ - มันค่อนข้างยากสำหรับผมที่จะพูดคุยกับเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ " เซอิจิบอกต้นตอของปัญหาออกไปตรงๆ "พวกเขาอิจฉาหรือไม่สามารถยืนหรือมองหน้าผมได้เลย - ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน ผมก็มีปัญหาในการเรข้ากับพวกเขา ดังนั้นผมต้องแข็งแกร่งพอจะข้ามก้อนหนินก้อนนั้น และ คุณเป็นเป็นเลขาสภานักเรียน เห็นได้ชัดว่าเป็นที่นิยมและเป็นนักเรียนดีเด่น ด้วย คุณเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด คาสุฟุรุ อาโอกิ-ซัง " 

การเปิดเผยของเซอิจินั้นตรงไปตรงมามากเกินไปและอีกสามคนก็ตกใจเอามากๆ

ต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งสำหรับ คาสุฟุรุ อาโอกิ ที่จะฟื้นสติของเขาได้

" คุณจะบอกว่า ... คุณใช้ประโยชน์จากผมงั้นเหรอ ?"

" คุณก็พูดถูกส่วนนึง ใช่ ผมต้องการเป็นเพื่อนกับคุณซึ่งมันไม่ใช่เรื่องโกหก "เซอิจิ ยิ้มอีกครั้งและให้ไข่เจียวจากกล่องอาหารกลางวันของตัวเอง " คุณจะยอมรับเพื่อนใหม่รึเปล่า ถ้านายไม่ใช่เลขานุการสภานักเรียน อาโอกิ -ซัง?"

"ถ้าผมปฏิเสธล่ะ?"คาสุฟุรุ จ้องมองที่ เซอิจิ ตรงๆ

"ก็ได้ มันไม่เป็นเรื่องใหญ่ อย่างมาก ผมแค่แสดงท่าทีผิดหวังต่อหน้าทุกๆคนในชั้น และผมจะบอกประธานโยรุฮานะเกี่ยวกับความผิดหวังของผมเช่นกัน " เซอิจิยักไหลแบบไม่ยี่หระ

ใบหน้าของ คาสุฟุรุ อาโอกิ บิดเบียว อย่างไม่สามารถควบคุมได้

เขาพอนึกภาพในฉากก่อนหน้านี้ได้ มันต้องเกิดขึ้นแน่ถ้าเขาปฏิเสธฮาราโนะ และฮาราโนะจะพูดแบบเกินจริงต่อหน้าเพื่อนๆในชั้น สิ่งนี้จะก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ และมันจะสร้างความเสียหายให้กับสถานะของเขา 

ยังไม่รวมถึง ประธาน โยรุฮานะ ...

ขณะที่เขายังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ คาสุฟุรุ ก็พบว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นให้เขาเลือกเลย

"คุณ ... คุณค่อนข้าง" ในที่สุดเขาก็มองไปที่ เซอิจิ และพูดอย่างเย็นชาว่า "ตามที่คุณต้องการ ผมจะเป็นเพื่อนของคุณ แต่เราก็ยังไม่เป็นเพื่อนกัน"

คำพูดของเขาเห็นได้ชัดว่าขัดแย้งกับตัวเอง แต่มันก็เข้าใจได้เช่นกันและ เซอิจิก็เข้าใจในความหมายที่เขาตั้งใจจะบอกออกมา

"ผมจะถือว่าคุณเป็นเพื่อนของผมและผมมั่นใจว่าคุณจะเปลี่ยนความคิดของคุณ" เขาเอื้อมมือออกไปด้วยรอยยิ้ม

คาสุฟุรุ อาโอกิ มองไปที่มือของเขาเป็นเวลาหลายวินาทีก่อนที่เขาจะค่อยๆเหยียดมือออกมาและจับมือของ เซอิจิ เบา ๆ

มิกะ อุเอฮาระ ซึ่งเป็นผู้ชมฉากนี้มาโดยตลอดยังคงตกใจอยู่ ขณะที่ตาของ ชิอากิ วาคาบะ สว่างไสวด้วยแสงอันไม่อาจอธิบายได้

เมื่อ คาสุฟุรุ กินอาหารกลางวันของเขา เขาอดที่จะรู้สึกขึ้นมาไม่ได้ว่าเขาถูกดึงเข้าไปในกับดักแปลก ๆ บางอย่าง ... แต่มันก็ยังเป็นที่ยอมรับได้

งั้นให้เขาเห็นหน่อยว่าจริงๆแล้วนายเป็นใครกันแน่ เซย์โก ฮาราโนะ

หลังจากรับประทานอาหารกลางวัน คาสุฟุรุได้ใช้ข้ออ้างในเรื่องงานสภานักเรียนและทิ้งพวกเขาจากไป

หลังจากที่เธอเฝ้าดูเลขานุการสภานักเรียน มิกะ อุเอฮาระ หันไปทาง เซอิจิ ด้วยท่าทางเหมือนขอร้องให้เขาอธิบาย

"จริงๆแล้วมันค่อนข้างเข้าใจง่าย - ผมไม่ต้องการที่จะถูกเด็กผู้ชายทุกคนในชั้นเรียนตีตัวออกห่าง ดังนั้นผมจึงใช้ประโยชน์จากเลขาธิการสภานักเรียน" เซอิจิบอกความตั้งใจของเขาอย่างจริงจัง

ความสัมพันธ์ส่วนตัวในโรงเรียนอาจกลายเป็นปัญหาใหญ่หรือเล็กก็ได้ เขามาโรงเรียนเพื่อที่จะสนุกกับชีวิตประจำวันไม่ใช่เพื่อที่จะกลายเป็นหมาป่าเดียวดาย ดังนั้นแม้ว่าวิธีการของเขาอาจจะดูเหมือนทำเกินเลยไปหน่อย แต่เขาก็ต้องมั่นใจว่าตัวเองสามารถอยู่ในโรงเรียนได้

มิกะ อุเอฮาระ พยักหน้าเหมือนพอจะรู้เรื่องอยู่ครึ่งนึง

"นั่นมัน ... สุดยอด " ชิอากิ วาคาบะ ยิ้มขณะที่เธอประเมินเขา "ผมคิดว่า นายจะพบปัญหาหนักมาก ... ถ้ามันเป็นเช่นนั้น มิกะ และฉันจะอยู่เคียงข้างนาย แต่นายสามารถผ่านมันมาได้ด้วยตัวเอง - เยี่ยมเลย "

แม้ว่าวิธีการนี้มันเหมือนการโกงหน่อยๆก็เถอะ

แต่เพื่อให้สามารถมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของนักเรียนยอดเยี่ยมที่สวมหน้ากากและใช้ประโยชน์จากมันได้สำเร็จ เซอิจินั้นมีพรสวรรค์อย่างแน่นอน

เซย์โก ฮาราโนะ ... ไม่สิ, เซอิจิ ฮารุตะ ไม่ใช่คนที่สามารถรับมือได้อย่างง่ายๆ

 

By ZetTransation

ติดตามอัพเดทและแนะนำการแปลได้ที่นี่นะครับ

 

รีวิวผู้อ่าน