ฉาวซวนได้นอนหลับหลังเที่ยงคืน มันเป็นช่วงเวลาตั้งแต่ที่เขาได้ฝันถึงอะไรบางอย่างครั้งก่อนนั้น แต่ คืนนี้เขามีความฝัน
ที่จริงแล้ว ตัวฉาวซวนเองก็ไม่รู้ว่าอะไรที่อยู่ในความฝัน เขาฝันถึงสีเขียวบางอย่าง ซึ่งค่อยๆครอบคลุมมุมมองสายตาของเขา มันเป็นสีเขียวที่พลิ้วไหว และเขากำลังลอยอยู่ในทะเลสีเขียว สีเขียวเข้าไปในหน้าอกของเขาทุกครั้งที่เขาสูดลมหายใจ ซึ่งทำให้เขารู้สึกอุ่นสบายไปทั่วร่างกาย มันรู้สึกเหมือนกับว่าทุกส่วนในร่างกายของเขาได้รับการทำความสะอาด สมมุติว่าร่างกายของเขาเป็นพื้นดินที่ปกคลุมไปด้วยสิ่งสกปรกและฝุ่นผง แต่แล้วก็ถูกล้างทำความสะอาดทั่วตัวด้วยน้ำเย็น เขารู้สึกบริสุทธิ์ไปทั่วร่าง
ซึ่งแตกต่างจากความรู้สึกเครียดและหดหู่ในอดีต ฉาวซวนเพียงรู้สึกอิสระจากการถูกยับยั้งในเวลานี้ มันเป็นประเภทของความสบายซึ่งฉาวซวนไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ทุกความเมื่อยล้าและอารมณ์ที่ขุ่นเคืองในการปฏิบัติภารกิจล่าสัตว์ครั้งนี้ได้ถูกชะล้างออกไปและฉาวซวนอยากจะกู่ร้องไปให้ถึงสวรรค์
การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดที่เกิดขึ้นในความเงียบ แต่พวกมันก็น่าทึ่ง!
ในตอนเช้า ยามพระอาทิตย์ฉายแสงออกมา นักรบนอนหลับถูกรบกวนด้วยเสียงชนิดต่างๆ ที่อยู่ในพื้นที่สีเขียวแห่งนี้ แต่ มันเป็นเสียงวิ่งของนักรบที่ตื่นขึ้นมาทุกคน
"หัวหน้า หัวหน้ามาทางนี้! มาดูอะไรข้างนอก!" นักรบที่ได้ปีนลงจากต้นไม้ในนาทีที่ผ่านมา และเขาก็ตะโกนใส่ทาตั้งแต่ทางเข้าโพลงต้นไม้ ทากำลังอ่านม้วนหนังสัตว์ก่อนที่เขาจะมองไปที่นักรบ
นักรบทั้งหมดเริ่มเห็นหัวได้ชัดเจนถึงแม้ว่าพวกเขาหาวเป็นครั้งที่สองที่ผ่านมา
ได้ยินเสียงของนักรบที่ร้องเรียก เห็นได้ชัดว่าเขาได้พบบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษอย่างมาก มันไม่อาจจะเป็นภัยคุกคาม แต่ควรจะแปลกพอ
ไม่เพียงแต่ทา นักรบคนอื่น ๆ ทั้งหมดปีนลงไปอย่างรวดเร็ว
ฉาวซวนเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากโพลงต้นไม้ เขามองลงมาจากทางเข้า และพบว่านักรบทุกคนที่รีบวิ่งลงไปวนดูอยู่รอบๆ กับดักที่เขาได้ตั้งไว้เมื่อคืนที่ผ่านมา
"นี่มันอะไรกันวะเนี่ย?"
“มันดูตลก นี่คือแขนขาของมันหรือไม่?”
“แขนขาของต้นไม้?”
“มันตายไปแล้ว?”
“ข้าแหย่ไปที่มัน แต่มันก็ไม่เคลื่อนไหว บางทีอาจจะตายแล้ว.”
“เจ้าควรจะแก้สิ่งเหล่านี้ และจากนั้นเราจะได้เห็นรูปลักษณ์ที่ชัดเจนของมัน.”
“... แต่จะแก้ปมนี้อย่างไร?”
“โอ้ เจ้าคิดอะไรโง่ๆ เจ้าก็แค่ฉีกมันออกจากกัน ...”
“หยุดทำมัน คีคี! อยู่ห่าง ๆ! เจ้ามันตัวบัดซบที่ไม่มีไหวพริบ!”
ทาได้บอกพวกเขาให้แก้สิ่งที่ติดอยู่ในเชือก แต่เพียงเพื่อจะพบว่าพวกมันไม่มีที่ไหนเลยที่จะเริ่มต้นแก้ปมได้ ด้ายรัดเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาจากขนสีขาวเมื่อวานนี้ ซึ่งหมายความว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะตัดออก นอกจากนี้ พวกเขาจำเป็นที่จะต้องระวังไม่ให้ทำลายสิ่งที่ติดอยู่ภายใน
ถัวถือมีดหินสูงขึ้น แต่หลังจากนั้น เขาตัดสินใจที่จะเลิกทำ เขามองไปรอบ ๆ และพบว่าฉาวซวนกำลังปีนต้นไม้ลงมาอย่างไม่รีบร้อน ในความเร่งรีบ เขาเอ่ยขึ้นว่า“มาที่นี่ อาซวน! มีบางอย่างอยู่ในกับดักของเจ้า!”
ฝูงชนอึ้งและเงียบลงทันที
กับดักที่ถูกติดตั้งโดยฉาวซวนในคืนที่ผ่านมา แต่ ภายในคืนเดียวมันได้จับอะไรบางอย่าง คืนที่ผ่านมา แม้กระทั่งนักรบยังด่าว่าเขา
อาซัวปรายตามองไปที่ผู้นำทีมที่ยืนอยู่ข้างเขา เพียงเพื่อจะพบว่าเจ้านายคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างพร้อมกับหน้าที่ไร้อารมณ์ เขาทำท่าราวกับว่าเขาไม่เคยได้ยินถัวร้องเรียกหาฉาวซวน
ฉาวซวนเดินตรงไปที่วงล้อม และอย่างรวดเร็วนักรบแหวกทางสำหรับเขาเพื่อเข้าใกล้กับดัก
คืนสุดท้าย ฉาวซวนไม่ได้วางกับดักจำนวนมาก เพราะเขาไม่คุ้นเคยกับสถานที่ทั้งหมด กับดักเพียงสองที่ได้ติดตั้งลวกๆ ตั้งแต่เขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากคนอื่น ๆ และเวลาที่มีจำกัด เขาไม่สามารถขอให้ทุกคนรอเขา เขาได้พบต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียงที่มีการหลั่งยางเรซินเหนียว ดังนั้นเขานำบางส่วนไปที่กับดัก
ดี ตอนนี้ในบริเวณที่ที่เขาปาดยางเรซิน มีบางสิ่งบางอย่างติดอยู่ที่นี้ มันดูเหมือนสร้างจากโครงกระดูกเรียบง่ายที่เกิดขึ้นจากกิ่งไม้สีเขียว มีขาและแขนโดยไม่ต้องใช้นิ้วมือที่มีความซับซ้อน มี 'นิ้วเท้า' สามนิ้ว ยาวเหมือนกรงเล็บ
ฉาวซวนไม่ได้คาดหวังว่ายางเรซินนี้จะเหนียว ดังนั้นหลังจากที่มันแห้งเมื่อเจอลม เมื่อวานนี้ เมื่อเขาใส่มันที่นี่ มันเป็นเหมือนกาวปกติ แต่ตอนนี้มันเป็นกาวคุณภาพสูง เขาคิดว่าถ้ามีสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่อาจวิ่งได้อย่างรวดเร็ว เขาสามารถใช้ยางเรซินเพื่อทำให้มันชะลอตัวลง ถึงแม้ว่ามันจะรวดเร็ว กาวเหนียวจะลดความเร็วของมัน ขณะเดียวกัน มันก็ช่วยให้บ่วงรัดสิ่งมีชีวิตได้แน่นยิ่งขึ้น
ขณะที่ในกับดักอื่น ๆ มีลูกสีน้ำตาลอมเทาขนาดเท่าลูกฟุตบอลติดอยู่ภายใน เมื่อมีลมพัด ลูกบอลที่ติดอยู่ในตาข่ายสีขาวก็จะสร้างเสียงหึ่งๆ มันจะบินไปตามลม แต่เนื่องจากถูกขังอยู่ภายในตาข่ายด้ายสีขาว มันจะถูกดึงกลับมาอีกครั้ง เพราะแรงสะท้อนที่รุนแรง ด้ายสีขาวสร้างเสียงสั่นสะเทือน
“ถ้าอย่างนั้นเสียงจากเมื่อคืนที่ผ่านมาเกิดขึ้นมาจากเจ้าสิ่งนี้!” หนึ่งในนักรบเฝ้าระวังยามดึกกล่าวออกมา
“ข้าได้ยินมันเช่นกัน เมื่อวานนี้! ไม่คาดคิดว่ามันเกิดจากเจ้าลูกบอลนี่.”
“มันคืออะไร หัวหน้า?” อาซัวถาม
ทาย้ายสายตาของเขาจากโครงกระดูกสีเขียวประหลาด และจากนั้นก็มองไปที่ลูกบอลขนาดใหญ่ในตาข่ายด้ายสีขาว เขาหยิบม้วนหนังสัตว์และเปิดมันออกมาหนึ่งในสามของความกว้าง
สองในสามอันดับแรกของม้วนหนังสัตว์มีภาพของทุกสิ่งที่พวกเขาจะต้องค้นหา ทุกครั้งเมื่อพวกเขามาถึงป่า พวกเขาจะสามารถพบสิ่งมีชีวิตได้มากที่สุดตราบใดที่มันเป็นฤดูกาลที่เหมาะสม แต่ หลังจากหนึ่งในสามของม้วนหนังสัตว์ได้บันทึกทุกสิ่งที่หายาก ในคำพูดของหมอผีได้กล่าวว่า ผู้ที่ถูกพิจารณาว่าได้รับพรให้มีโชคจะได้พบพวกมัน
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาไม่เคยให้ความสนใจเป็นพิเศษกับการหาพวกมัน ในอดีต บรรพบุรุษของพวกเขาไม่ค่อยจะพบหนึ่งหรือสองสิ่งมีชีวิตในส่วนท้ายของม้วนหนังสัตว์ ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผู้นำทีมของกลุ่มล่าสัตว์อื่นได้พบพืชตามภาพในส่วนสุดท้ายของม้วนหนังสัตว์ ชื่อของเขาคือกุยฮี เป็นผู้นำทีมของทีมล่าสัตว์อีกกลุ่ม เขายังเป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งหัวหน้าเผ่าในอนาคต เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับการยกย่องอย่างสูง และด้วยเหตุนี้ความประทับใจของเขากับหมอจึงสูงขึ้นพร้อมกับพืชที่หายาก
กุยฮีได้ชื่อของเขามาจากหมอผีโดยตรง หากเจ้าสำรวจครอบครัวของเขาอย่างระมัดระวังเจ้าจะพบว่า กุยฮีเป็นบุตรชายของหลานชายหมอผี ปกติแล้ว กุยฮีเป็นคนที่ใกล้ชิดกับหมอผีมากโดยผ่านความสัมพันธ์ทางสายเลือดของเขา ถ้าพ่อของทาไม่ได้เป็นหัวหน้าเผ่า เขาจะไม่ได้รับการยอมรับอย่างเพียงพอที่จะแข่งขันกับกุยฮีได้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ปีที่ผ่านมา กุยฮีได้มีการเก็บเกี่ยวอย่างรุ่งโรจน์มากขึ้นกว่าก่อน นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมทาถึงกระตือรือร้นที่จะเสาะหาพืชหายาก เขายังนำฉาวซวนเข้ามาในกลุ่มล่วงหน้า เพียงเพื่อจะใช้ประโยชน์จากพรของบรรพบุรุษ
แต่ ทาไม่คาดหวังว่าพวกเขาจะได้พบกับบางสิ่งบางอย่างที่หายาก อารมณ์ของทากลายเป็นความซับซ้อน เช่นที่ทุกสิ่งที่หายากถูกจับโดยฉาวซวน
เพียงเมื่อวานนี้ เขาได้บ่นว่ากับดักเหล่านั้นเป็นเทคนิคเล็กน้อยที่จะทำให้ความตั้งใจจริงและความมีวินัยในตัวเองที่นำไปสู่ความสำเร็จของคนผู้นั้นค่อยๆลดน้อยถอยลง ... วันนี้ เขาถูกตบหน้าอย่างแรงแต่มองไม่เห็นรอย และมันก็เป็นสิ่งที่ดี
ถ้าเขารู้ว่ากับดักสามารถที่จะช่วยให้จับพืชในส่วนท้ายของม้วนหนังสัตว์ ทาจะไม่ดูถูก “เทคนิคเล็กน้อย” เหล่านี้
“นี่คือลูกบอลลมจากท้ายสุดของม้วนหนังสัตว์.” ทาชี้ไปที่ภาพของลูกบอลลมที่อยู่ใกล้ส่วนท้ายสุดของม้วนหนังสัตว์
ฉาวซวนได้มาถึงและมองไปที่ภาพบนม้วนหนังสัตว์ มันค่อนข้างเรียบง่าย แต่หลุมบนลูกบอลเหมือนมากกับลูกบอลที่เขาจับได้
“เฮ้ นี่มันยอดเยี่ยมมาก!” อาซัวลูบมือของเขาและหัวเราะ เจ้าก็รู้ว่าพวกเขาจะมีสถานะที่สูงขึ้นต่อหน้าของหมอผีถ้าพบกับพืชชนิดใด ๆ จากส่วนท้ายของภาพบนหนังสัตว์
ทุกๆคนดูมีความยินดีอย่างมาก
“อีกอันหนึ่งคืออะไรหละ ?” ถัวเอ่ยถาม
พวกเขาทุกคนเงียบลงอีกครั้ง พวกเขารอคอยคำตอบของทา ก่อนหน้านี้เมื่อพวกเขาได้ตรวจสอบลูกบอลลม พวกเขาไม่พบอะไรบนม้วนหนังสัตว์เหมือนสิ่งที่อยู่ในกับดัก
สิ่งนั้นคือ “เท้า” ที่ติดด้วยยางเรซิน และด้านล่างเอวของมัน มีเส้นใยสีขาวคดเคี้ยวไปรอบๆจำนวนมาก เพียงเพราะว่ามันไม่สามารถหลบหนีแม้ว่ามันจะยก 'เท้า' ได้
นอกเหนือจากนั้น ผู้คนยังพบว่าเจ้าสิ่งนี้มี 'แขน'และ 'ขา' นอกจาก ลำตัวที่ทำมาจากกิ่งไม้ไม่กี่ท่อน แต่ไม่มี 'หัว'
ทาจ้องไปที่โครงกระดูก 'ไร้หัว'ที่มองดูลึกลับ
“ครั้งแรกที่ข้าได้เข้าร่วมกลุ่มล่วงหน้า หมอผีและอดีตหัวหน้าเผ่าได้บอกอะไรบางอย่างกับข้า.” ทาชี้ไปที่โครงกระดูกสีเขียวที่ถูกมัดไว้และพูดว่า“มันดูเหมือนพืชที่หมอผีได้เคยบอก โมษเขียว?.”
“โมษเขียว?”
"มันคืออะไร?"
“มันเป็นประโยชน์หรือไม่? หมอไม่ได้เพิ่มมันไว้ในม้วนหนังสัตว์.”
ทุกคนในที่นี่แสดงความคิดเห็นเสียงดังวุ่นวาย
ทายิ้มด้วยท่าทางแปลกๆ
“มันเป็นประโยชน์หรือไม่? ให้ตายสิ! มันไม่สามารถเป็นประโยชน์ได้มากกว่านี้แล้ว! ถ้ามันเป็นโมษเขียวจริงๆ เราจะได้รับการยอมรับว่าเป็นวีรบุรุษของชนเผ่าเมื่อเรากลับไป! มันกล่าวได้ว่าสมุนไพรที่ทำมาจากโมษเขียวจะช่วยให้ผู้คนสามารถมองเห็นในความมืด!”
นักรบทั้งหมดทุกคนควบคุมลมหายใจและสูดหายใจเข้าลึก ๆ มากขึ้นและมากขึ้นอย่างรวดเร็ว
วิสัยทัศน์ตอนกลางคืน มันเป็นสิ่งที่ทุกคนถวิลหา
ทำไมทุกคนจึงกลัวเวลาค่ำคืน? เพราะในเวลากลางคืน พวกเขาจะสูญเสียการมองเห็นของพวกเขา แม้แต่นักรบระดับกลางหรือแม้กระทั่งนักรบระดับสูง ( ขออภัยจากนักรบอาวุโสจะเปลี่ยนเป็นนักรบระดับสูงนะคะ) จะทำให้เกิดความสับสนเมื่อต้องเผชิญกับความมืด ดังนั้นแทนที่จะล่าสัตว์ในเวลากลางคืน,นักรบในทีมล่าสัตว์จะซ่อนตัวอยู่ในโพลงต้นไม้หรือถ้ำบนภูเขา
นักรบในเผ่าได้ตามล่าสัตว์มากมายหลายชนิดและสัตว์ที่ดุร้าย ในหมู่พวกมันทั้งหลายส่วนมากออกหากินในเวลากลางคืน ผู้คนบอกว่าเจ้าสามารถมีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนในที่มืด ถ้าเจ้ากินดวงตาของสัตว์ที่ออกหากินในเวลากลางคืน แต่ มันก็ไม่เป็นความจริง ส่วนน้อย ผู้ที่ได้กินไม่ได้รู้สึกว่ามีความคืบหน้ามากกับการมองเห็นยามค่ำคืนของพวกเขา หรือบางทีมันก็ทำงาน แต่เกิดผลเพียงเล็กน้อย
ถ้า ถ้าหากนี่เป็นโมษเขียว ...