ผู้คนค่อยๆแยกย้ายกันออกไป แต่ยังไม่มีใครหยุดพูดถึงปลาที่ประมูลเมื่อกี้เลย มีเสียงหลายเสียงเห็นพ้องกันว่า ปลาจวดที่ประมูลเมื่อกี้น่าเสียด่ายิ่งนัก โดยเฉพาะพวกพ่อค้า แม่ค้า
ชูเสี้ยนหายใจเข้าลึกๆ และโยนความคิดเพ้อเจ้อเมื่อกี้ทิ้งไป เมื่อเขากำลังจะเดินออกไป เขาก็เหลือบไปเห็นร้านค้าข้างๆขายเฉพาะปลาสวยงามแทนที่จะปลาสำหรับอาหารมนุษย์ หน้าร้านมีถังเก็บน้ำขนาดใหญ่สองถัง
ในถังใบนึงมีปลาอยู่1คู่ขนาดประมาณ80 ซม ราคาอยู่ที่ประมาณ 130000 ถ้าแยกขายก็ตกตัวละ 88000
ถีงแม้ว่าชูเสี้ยนจะขายปลาสวยงาม แต่สินค้าของเขาก็เทียบไม่ได้กับร้านนี้ได้เลย ชูเสี้ยน งง กับปลาสวยงาม2ตัวนี้ ทำไมปลาสองตัวนี้ถึงสวยมาก แล้วทำไมราคาแพงขนาดนี้นะ ? ชุเสี้ยนเดินเข้าไปใกล้ร้าน เจ้าของร้านมองขึ้นมาและยิ้มให้เขาคงไม่คิดว่าคนแบบเขาจะจ่ายเงินให้ร้านนี้นะ ภายในร้านมีถังปลาขนาดเล็กจำนวนมาก ปลาแต่ละตัวในร้านนี้ก็มีความสวยงามมากนัก เช่น ปลาเนโบว์ ปลาก้อย ปลามิ้กกี้เมาส์ และพันธุ์อื่นๆอีกมากมาย ปลาแต่ละตัวมีราคาหลลักหมื่นถึงหลายพันล้านหยวน
‘ปลาพวกนี้ชั่งสวยยิ่งนัก ’ เจ้าของร้านได้ยินชูเสี้ยนพูดเช่นนั้นก็แอบยิ้มออกมา
‘ใช่ สวย สวยมาก’ เจ้าของร้านตอบออกไป พร้อมยิงคำถามไปที่ชูเสี้ยนอีกครั้ง ‘คุณจะซื้อปลาพวกนี้หรือไหมครับ ?’
‘เฮ้’ เจ้าของชื่อหัวเราะออกมา ‘หื้ม ไม่ดีกว่าเนอะ น่าจะมีคนซื้อเยอะแล้ว ปลาสวยขนาดนี้ ’
‘คุณคิดว่าผมได้ปลาพวกนี้มาจากไหนรึ ?’ เจ้าของพูดขณะที่เขาสูบบุหรี่ ‘ปลาทุกระดับของฉันได้มาจากในป่าเพียงแค่มองไปที่สีสันสดใสและสวยงามมันแข็งแรงมาก ฉันจะบอกคุณให้นะ ปลาเหล่านี้ขายหมดภายใน2เดือน มีผู้คนมากมายจ่ายเงินเยอะๆเพื่อซื้อปลาเหล่านี้ และที่น่าเสียดายคือการประมูลในวันนี้เช่นกัน มันเป็นปลาคุฯภาพระดับพรีเมี่ยมในรอบปี ’
‘คุณคิดว่าปลาชนิดนี้มีราคาแพงจริงๆหรือไหม หรือแท้จริงแล้วพวกมันไม่ได้แพงมากนักหรอก พวกมันมีราคาถูกกว่าตลาด 2-3 เปอร์เซ็นต์ ตัวอย่างเช่นปลาอารานาที่มีคุณภาพสูงที่สุด สามารถขายได้ 140000ปอนด์ ตลาดอื่นๆวันนี้ก็มีปลาสวยงามมีราคาแพง เอออีกอย่างนะในแต่ละปีราคาก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าคุฯเก็บปลาสวยงามพวกนี้ไว้สักปีสองปีก็จะได้ราคางามเลยทีเดียวเชียวละ’
ชูเสี้ยนรับบุหรี่จากเจ้าของร้านและหัวเราะอย่างขมขื่นและถอนหายใจว่า ‘ฉันเดาว่าจริงๆแล้ว สิ่งของที่หายากมักมีราคาแพงเสมอ ของพวกนี้มักจะคู่ควรกับคนที่อยู่ในระดับที่จะดูแลพวกมันได้ ’
‘ฮ่าๆ’ เจ้าของร้านคิดว่าคำพูดของชูเสี้ยนนั้นเป็นเรื่องตลก ‘คนรวยๆจำนวนมากเมื่อพวกเขามีความมั่งคั่ง พวกเขาก็สนใจของพวกนี้มากขึ้นคงเกี่ยวกับหน้าตาเค้าละมั่ง ยิ่งแพงเท่าไรยิ่งดีเท่านั้น นายดูตรงล็อบบี้โรงแรมนั้นสิมีปลาสวยงามมากมายไว้ใช้ดึงดูดคนให้สนใจมากยิ่งขึ้น ถ้าตัวเดียวนึคงไม่มีความสนใจเท่านี้หรอก ’
‘ตอนนี้คุณมีปลาระดับสูงๆ คุณไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องการขายหรอกครับ แค่ปีที่แล้วที่งามแสดงปลานานาชาติปลาที่ถูกซื้อโดยชาวญี่ปุ่นราคาก็เหยียดห้าล้านหยวนแล้วนะ และในฤดูใบไม้ผลิปลามังกรทองมาเลย์ที่เมืองไฮ ชิง ก็ขายได้ถึงสองล้านแปดแสนเลยทีเดียว’
‘ฮ่ะ สะสองล้านแปดแสน’ ชูเสี้ยนเลียริมฝีปากของเขา สองล้านแปดแสนกว่าพอที่จะซื้อบ้านดีๆใจกลางเมืองได้สบายๆเลยนะนั้น
‘เฮ้ย นี้คุณ ผมมีปลาสวยงามจะขาย แต่ปลาผมมันแค่สองหยวนเอง’ ชูเสี้ยนกล่าวติดตลก
‘ลองไปดูสวยงามในฟาร์มสิ หากคุณมีปลาสายพันธุ์พวกนี้ คุณก็สามารถขายได้หลายหมื่นนะ ’
เจ้าของร้านพูดไปยิ้มไป
‘ช่วยฉันด้วยเถอะ คุณนี้แบ่งปันประสบการณ์ได้ดีจริงๆ’ ชูเสี้ยนโต้กลับด้วยเสียงหัวเราะ เขาหยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋าของเขาและพูดว่า ‘นายลองเอาของฉันไปสูบบ้างสิ แต่มันไม่ได้คุณภาพดีเท่าของนายหรอกนะ’
‘ฮ่าๆ บุหรี่ทุกแบบเหมือนกันหล่ะหน่า’ เจ้าของร้านบอกด้วยเสียงหัวเราะ เจ้าของร้านนี้พูดเก่งมาก
ชูเสี้ยนฟังอยู่ข้างๆเขามานานกว่าครึ่งชั่วโมงและได้เรียนรู้หลายสิ่งเกี่ยวกับปลาที่มีราคาแพงพวกนี้ เจ้าของร้านสามารถทำยอดขายได้ถึงสองเท่าในเวลาเดียวกัน
ทุกอย่างในร้านมีราคาที่ชัดเจนไม่มีใครกล้าต่อรอง ส่วนร้านค้าเล็กๆของชูเสี้ยนนั้นมีปลาทับทิมราคาแค่เพียง10หยวน
เมื่อเขาออกจากร้านแล้วชูเสี้ยนก็จำได้ว่าเขาทิ้งปลาที่ซื้อไว้ที่ทางเข้าและรู้สึกโล่งใจเมื่อวิ่งไปหาพวกมันที่นั้น เขาลุกขึ้นขับมอเตอร์ไซค์ขับไปที่ร้านของเขา
ชูเสี้ยนเห็นร้านของเขาในระยะไกลๆ ภาพหน้าร้านเขาชั่งสวยงามยิ่งนัก และเขาก็ได้เห็นเงาคนอ่านหนังสืออยู่หน้าร้านเขา หื้ม ใครนะ คุ้มๆ ‘เสี่ยวหยิง เธอมาทำอะไรที่นี้ ? ’
‘ก็นายไม่รับโทรศัพท์ฉัน ’
เสี่ยวหยิง มองชูเสี้ยนด้วยท่าทางไม่พอใจ ชูเสี้ยนมองไปที่ท่าทางที่น่ารักของเธอ และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อนั้น เค้ามองทีไรแพ้มันทุกที และเธอคนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นแฟนที่น่ารักของเขานั้นเอง
ชูเสี้ยนพบกับเสี่ยวหยิงที่งานเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่ ตอนนั้นชูเสี้ยนไล่ตามจีบเธออย่างบ้าคลั่ง จนเพื่อนๆเรียกเขาว่า
‘คางคกอยากกินเนื้อหงส์’
เสี่ยวหยิงเป็นคนที่สวยมากและในไฮชิง เธอเป็นคนที่สวยที่สุดคนหนึ่ง เธอสูง165 ซม มีผมตรงดกดำ ขนตายาว จมูกทรงหยดน้ำรับกับใบหน้าและคางเธอยิ่งนัก มีลักยิ้มที่แก้ม2ข้าง เมื่อยิ้มจะปรากฎลักยิ้มข้างแก้มนั้นทำให้ดูน่ารักและสวยสะกดทุกสายตาในเวลาเดียวกัน
ในตอนนั้นมีคนไล่ตามจีบเธอไม่น้อยกว่าแปดคน แต่แปลกที่เสี่ยวหยิงเลือกเค้า เธอให้เหตุผลว่า ชูเสี้ยนเป็นคนที่จริงใจและน่ารัก
ทำให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนของต่างพากันอิจฉา
ความสัมพันธุ์ของพวกเขาทั้งคู่ไม่ค่อยจะดีแบบคู่อื่นนัก ตอนนีถึงแม้ว่า ชูเสี้ยนและเสี่ยวหมิงต่างก็จบการศึกษษแล้วทั้งคู่ แต่การเปลี่ยนแปลงช่วงอายุไม่ได้ส่งผลกระทบกับความสัมพันธุ์ของพวกเขาเลย และในตอนที่ชูเสี้ยนต่อสู้กับธุรกิจเสี่ยวหยิงมาจากชนบท เธอคอยอยู่เคียงข้างเขาแม้ตอนที่เขาลำบาก
‘โทรศัพท์ฉันเสีย ฉันเลยไม่สามารถรับสายได้’
ชูเสี้ยนกล่าวขณะที่จอดรถมอเตอร์ไซค์ เขาเอี่ยมมือออกไปคว้าเสี่ยวหมิงเข้ามากอด
‘นายทำโทรศัพท์พังได้ไง แล้วทำไมฉันไม่รู้ นี้ถ้าฉันไม่มาหาฉันคงต้องมโนไปเองสินะว่านายไม่อยากคุยกับฉัน หรือนายกำลังโกรธอะไรฉันอยู่ เหอะ !’
เสี่ยวหยิงพูดออกไปด้วยความโมโหเพียงเล็กน้อย
ชูเสี้ยนลูบหัวเสี่ยวหยิงเบาๆ พร้อมพูดขึ้นว่า ‘โอ๋ๆนะคะ โทรศัพท์มันคงไม่จำเป็นแล้วละ ในเมื่อเธออยู่ตรงนี้แล้ว ’
ชูเสี้ยนก้มลงจุ้บหน้าผากเสี่ยวหยิง แล้วเดินไปเปิดเปิดประตูร้าน