หลังจากที่ เซอิจิ กลับบ้าน เขากระตือรือร้นที่จะเปิดระบบ และตรวจสอบตัวเลือกใหม่ของเขาด้วยความคาดหวังว่ามันจะมีอะไรดีๆโผล่ออกมา
[เล่นบาสเก็ตบอล] สิ่งที่ต้องการ เขาต้องมีเพื่อนร่วมทีมและคู่ต่อสู้; [ร้องเพลง] และ [เต้น] ทั้งสองอย่างต้องมีผู้ชม; และ [เขียนไดอารี่] และ [วาด] เป็นตัวเลือกเดียวที่เขาสามารถเลือกได้ทันทีโดยมีเงื่อนไขว่าเขาเตรียมวัสดุที่จำเป็นไว้ล่วงหน้า
เซอิจิออกไปและซื้อโน้ตบุ๊กในทันที
หลังจากได้กลับบ้านพร้อมโน้ตบุ๊คเขานั่งอยู่หน้าโต๊ะและเลือกตัวเลือก [เขียนบันทึกประจำวัน] ที่สามารถเลือกได้
ตอนนั้นเองแรงกระตุ้นจากภายในให้เขาบันทึกทึกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้ทำมาทั้งวันลงในโน๊ตบุ๊ค และ เขาได้จดจำทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ได้ชัดเจนดั่งแก้วใส ๆ
เขาทำตามแรงกระตุ้นและเริ่มเขียนอย่างรวดเร็วในสมุดบันทึกของเขา
เนื่องจากเป็นวันแรกของการเป็นนักเรียนที่ย้ายมาใหม่เลยมีหลายสิ่งมากมายที่ต้องเขียนลงไปในนั้น เมื่อตอนที่เซอิจิเขียนจบมันก็ผ่านไปสามสิบนาทีแล้ว
*ดิงดอง! * เซอิจิ ได้ยินเสียงใหม่จากระบบของเขา เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน
เซอิจิตรวจสอบระบบของเขาทันทีและพบว่า [ คำแนนกิจกรรม] สำหรับแลก item ได้เพิ่มขึ้นเป็น 2 คะแนน
ในตัวเลือก [ item ] ค่าใช้จ่ายต่ำที่สุด ที่มีอยู่ในนั้นคือ [ความสามารถทางร่างกาย - กรีฑา ประเภทลู่และประเภทลาน] ถึงแม้ว่าจะต้องใช้ถึง 20 คะแนนก็ตามที มันเห็นได้ชัดเจนว่าในเวลาอันใกล้นี้คงไม่อาจได้ [ item ] มาใช้งานสักชิ้นเป็นแน่
หลังจากใช้ ตัวเลือก [เขียนไดอารี่] ก็กลายเป็นสีเทาอีกครั้ง; ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถทำงานหนักเพื่อคะแนนโดยการทำซ้ำ กิจกรรมอันเดียวอย่างต่อเนื่องได้
'ถ้าผมต้องการได้รับคะแนนการกระทำมากๆอย่างรวดเร็ว เพื่อแลก item ผมจะต้องไปทำกิจกรรมหลายๆอย่าง... ' เซอิจิ ถูคางของเขาขณะคิดอย่างรอบคอบ
ไม่ใช่ว่าระบบบังคับให้ทำพัฒนาตัวเองไปอย่างสมดุลหรอกเหรอ ?
'แม้ว่าจะเห็นได้ชัดว่าเป็นระบบจำลองการออกเดท มันเหมือนว่าผมจะได้ประโยชน์จากมันมาก ไม่คำนึงถึงเรื่องที่ผมเคยเป็นโอตาคุ !' เซอิจิแสดงความคิดเห็นกับตัวเอง
หลังจากที่กลับมาเกิดใหม่ เขาใช้เวลาว่างไปกับการทำงานหรือออกกำลังกายด้วยระบบ ไม่ใช่ว่ามันจะทำให้คนอื่นคิดว่าเขาดูสดใส เด็กหล่อเหลาและรักในการใช้ชีวิตอย่างเต็มที่และออกกำลังกายอย่างรักสุขภาพหรอกรึ ?
สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวตนเดิมของเขาที่ควรจะเป็นโอตาคุล่ะ !?
ตามความจริงแล้ว ปกติการทำงานที่น่าเบื่อนั้นช่วยเพื่อมความสามารถทางร่างกายของเขาเป็นอย่างมาก สถานะทางด้านร่างกายของเขานั้นเหนือกว่าคนทั่วไปอย่างมากมาย เป็นเหตุให้เซอิจิคิดถึงเรื่องการใช้ ความสามารถ save และ load เพื่อสร้างเงินและหยุดทำงานและฝึกฝนชั่วคราว นี่เพื่อการใช้ชีวิตโอตาคุบ้างในบางครั้ง
แต่ด้วยตัวเลือก [กิจกรรม] ที่ปรากฏพร้อมด้วยตัวเลือก [ item ] ที่น่าสนใจนี้เอง มันทำความคิดเหล่านั้นได้หายออกไปจากใจ
"เอาล่ะ ระบบ - คุณชนะ! ผมจะทำมัน; ผมจะทำงานหนัก!"เซอิจิพูดอย่างมุ่งมั่น
ดีแล้วล่ะ การเพิ่มสถานะนั้นมันเกี่ยวข้องกับความสนุก และด้วยการช่วยเหลือของสูตรโกงระบบจำลองการออกเดท เขาสามารถค้นพบขีดจำกัดที่แท้จริงของศักยภาพการเติบโตของเขาได้
แน่นอนว่า ในฐานะเขาเป็นโอตาคุ งานอดิเรกที่เขาโปรดปรานยังคงเหมือนเดิม ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะจัดลำดับความสำคัญกับการพัฒนาให้มันเกี่ยวข้องกับงานอดิเรกของเขาถ้าเป้นไปได้
ตอนนี้มีตัวเลือกค่อนข้างน้อยในเมนู [กิจกรรม] และ [items] แต่เซอิจิเชื่อว่าตราบเท่าที่เขาทำเงื่อนไขลับที่ซ่อนอยู่ได้ ตัวเลือกที่มากกว่านี้ก็จะปรากฏออกมา
บางทีแม้แต่ตัวเลือกเช่น [ แต่งนิยาย], [วาดการ์ตูน] และ [สร้างเกม] อาจจะปรากฏขึ้นมาในอนาคต!
แม้ว่าเขาจะไม่มีความสามารถในการเลียนแบบสินค้าที่อยู่ในโลกเก่าของเขาขึ้นมาใหม่ได้ เขาอาจสร้างมันในแบบของเขาเอง ด้วยพลังของระบบนี่ละ อะไรๆมันก็เป็นไปได้
แทนที่จะไปลอกเลียนงานจากโลกเก่าของเขา เขาสามารถสร้างเรื่องราวใหม่ๆ และมันจะรู้สึกดีมากถ้ามันเป็นเรื่องราวของเขาเอง ! เขาเกือบจะรู้สึกเหมือนกับว่าเขาสามารถลิ้มรสความสุขในการสร้างเรื่องราวของตัวเองได้แล้ว
ปกติแล้ว เขาก็ต้องเริ่มต้นจากพื้นฐาาน
เซอิจิออกไปอีกครั้งและซื้อดินสอวาดภาพและหนังสือศิลปะตามที่กำหนดไว้ในตัวเลือก [วาด] ซึ่งจำเป็นต้องใช้สถานะศิลปะอย่างน้อย 15 คะแนน
บางทีอาจเป็นเพราะการภาพวาดของเขาแย่มาก สถานะศิลปะของเขาจึงได้เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย1 คะแนนหลังจากที่เซอิจิได้ทำมัน
เมื่อเขาเรียนรู้อย่างอื่นที่เป็นคนละตัวเลือกกัน สถานะที่เขาได้รับมันอาจจะไม่เท่ากันก็เป็นได้ เขามีทฤษฏีที่ว่ามันอาจจะเกี่ยวกับสถานะพื้นฐานของเขา หรือบางทีมันอาจจะเกี่ยวกับอุปกรณ์ที่เขาใช้ในกิจกรรม ... บางทีค่าสถานะที่เขาสามารถได้รับอาจมาจากคุณภาพโดยรวมของ กิจกรรม นั้นๆ
นั่นก็หมายความว่าถ้าเขาเพิ่มคุณภาพของกิจกรรม เขาสามารถที่จะได้รับสถานะมากขึ้น?
เซอิจิคิดว่านี่มันอาจเป็นไปได้ แต่เขาจะต้องรอจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้เพื่อทดสอบกับตัวเลือกเหล่านั้นอีกครั้ง
หลังจากใช้ [เขียนไดอารี่] และ [วาด] สี่ตัวเลือกที่ยังคงใช้ได้สำหรับเขาคือ:
1 [เล่นบาสเก็ตบอล] (สิ่งที่ต้องการเบื้องต้น ความสามารถทางร่างกาย 20 การสื่อสาร 15 )
2 [ร้องเพลง] (สิ่งที่ต้องการ เพลง 15 วิชาการ 15 )
3. [เต้นรำ] ( สิ่งที่ต้องการเบื้องต้น เพลง 15 ความสามารถทางร่างกาย 20 เสน่ห์ 20 )
4. [การทำงาน] (สิ่งที่ต้องการเบื้องต้น การสื่อสาร 20 ความสามารถทางร่างกาย 20 วิชาการ 20 เสน่ห์ 20 )
บาสเก็ตบอลไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถเลือกได้โดยปราศจากทีมและฝ่ายตรงข้ามและเพราะเหตุที่เขาต้องทำงานจำเป็นต้องให้เขาไปที่ร้าน สำหรับตัวเลือกร้องเพลงหรือเต้นรำ ... เขาควรจะขอให้มกะเป็นผู้ชมของเขาดีหรือไม่?
จะให้ไปที่บ้านของเธอและขอให้เธอดูเขาเต้นและร้องเพลง - มันดูงี่เ่ง่าอะไรเช่นนี้?
อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่าจะเป็นการเสียประโยชน์อย่างมากที่จะไม่ใช้ตัวเลือกเหล่านี้และไม่เหมือนกับบาสเกตบอลเขาต้องการเพียงผู้ชมอย่างน้อยหนึ่งคน
เซอิจิเก็บมันไว้และเมื่อเขามองไปที่คอมพิวเตอร์ที่มีสมรรถนะสูง เขาก็มีแรงบันดาลใจขึ้นมาอย่างฉับพลัน
เกิดอะไรขึ้นถ้ามันไม่ใช่คนที่อยู่ข้างๆเขา ? ผู้ชมสามารถใช้อินเทอร์เน็ตได้หรือไม่ ?
ในเกาะซากุระการสตรีมมิงแบบสดได้รับความนิยมเป็นอย่างมากแ และเมื่อใช้คอมพิวเตอร์ที่มีประสิทธิภาพสูงและความเร็วอินเทอร์เน็ตในอพาร์ตเมนต์ มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากที่จะทำการถ่ายทอดสดออกไป !
เซอิจิเริ่มรู้สึกตื่นเต้นกับโอกาสที่จะมีสตรีมมิ่งแบบสดๆ และขณะที่เขากำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เขากระเพาะอาหารของเขาก็เริ่มที่จะร้องขึ้นมา
เอาล่ะ เขาจะเริ่มสตรีมสดหลังจากรับประทานอาหารก่อน ...
หลายนาทีต่อมา ...
ปลาบินรักแมวเป็นชื่อผู้ใช้อินเทอร์เน็ตของสาวโอตาคุที่แท้จริง
เธอไม่เคยออกไปข้างนอกมานานแสนนานแล้ว มันได้เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นทำให้เธอหยุดที่จะติดต่อกับโลกภายนอก
แม้ว่าเหตุการณ์ดังกล่าวไม่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่ร่างกายของเธอ และ ผู้ที่เข้ามารุกรานถูกจับได้และถูกลงโทษ แต่ท้ายที่สุดบาดแผลในใจทำให้ยากที่เธอจะออกไปข้างนอกและมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ
พี่สาวและเพื่อนสนิทของเธอเป็นห่วงเธอมาก แต่ไม่มีผู้ใดบังคับให้เธอทำอะไรและจิตแพทย์ของเธอก็เห็นพ้องต้องกันว่าเธอควรจะพักที่บ้านไปก่อน
ไม่มีอะไรที่จะทำเธอสนุกสนานได้เท่ากับการเล่นอยู่ที่บ้านทุกวัน โดยใช้ที่อินเทอร์เน็ต เล่นเกม ดูอะนิเมะ และ อ่านการ์ตูน ...
คำพูดส่อเสียด กระแทกแดกดันเหล่านี้เป็นกิจกรรมที่ชื่นชอบของผู้ที่ทำให้เกิดรอยแผลเป็นเหล่านี้ในหัวใจของเธอมาก่อน!
เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้ปลาบินรู้สึกรังเกียจ แต่เธอไม่ต้องการที่จะปล่อยมือจากงานอดิเรกของเธอ มันจะคล้ายกับเป็นการยอมรับความพ่ายแพ้ ถ้าเธอยอมเลิกงานอดิเรกที่คุณชื่นชอบเพียงเพราะคนแบบนั้น!
ไม่มีอะไรผิดกับการเป็นโอตาคุ หรือ งานอดิเรกของเธอ แต่เพียงแค่มันผิดที่คนเท่านั้นเอง นั่นคือสิ่งที่ปลาบินเชื่ออย่างสุดซึ้ง
คืนนี้ ขณะที่เธอกำลังท่องเว็บ
เธอเข้าสู่เว็บไซต์สตรีมมิ่งที่เธอชื่นชอบและหลังจากที่เห็นว่าแวดวงที่เธอโปรดปรานไม่ออนไลน์เธอจึงสุ่มเลือกที่จะเลื่อนไปที่ด้านล่างของหน้าและดูที่แชนแนลล่าสุด
เธอชอบคนที่ไม่ได้รับความนิยมมากนัก ตราบเท่าที่พวกเขามีบุคลิกและสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง
แน่นอนว่า มันก็มีน้อยนักที่เหล่าสตรีมมิ่งจะผ่านคุณสมบัติที่เธอต้องการ และ บางคนที่เธอนั้นพบก็พบก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นที่นิยม
บางทีเธออาจมีความสามารถในการค้นหาสตรีมมิ่งยอดนิยม?
หลังจากที่เธอตระหนักถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็เริ่มเพลิดเพลินไปกับการหาสตรีมมิ่งที่ไม่เป็นที่นิยมมากยิ่งขึ้น
เธอดึงหน้าไปจนสุดท้ายเพื่อสตรีมมิ่งที่น่าสงสารที่มีเพียงหนึ่งหรือสองชมเท่านั้น
ปลาบินเลือกคนที่เธอชอบ และ เมื่อเธอตัดสินใจว่าเธอไม่ได้ชื่นชอบจริงๆ เธอก็จะเปลี่ยนไปอีกคน เรื่อยๆไม่รู้จบ
ในที่สุดเธอก็คลิกที่สตรีมมิ่งออกอากาศชื่อว่า " ผมต้องการผู้ชมแค่คนเดียว "
"ส ... สวัสดี!"
ทันทีที่เข้าสู่สตรีมของเขา เธอเห็นเด็กชายสวมหน้ากากสีเงินครึ่งหน้าทักทายเธออย่างสุภาพ
"ปลาบินรักแมว ... ขอบคุณมากที่คุณเข้ามา ถ้าคุณสละเวลาสตรีมของผมไม่กี่นาที มันก็ช่วยผมได้เป็นอย่างมาก " ด้วยเสียงที่แปลกหน่อยๆ มันเห็นได้ชัดว่าได้ใช้คอมพิวเตอร์แก้ไขเสียงที่แท้จริง
"ฮ่าฮ่า ... " ปลาบินอดที่จะหัวเราเบาๆไม่ได้เลย
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสตรีมเมอร์เช่นเขา เห็นได้ชัดว่าขี้อาจและวิตกกังวล และเขายังน่ารักด้วยเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะสวมหน้ากากเงินครึ่งหนึ่ง และเผยให้เห็นใบหน้าครึ่งล่างเท่านั้น เธอยังสามารถบอกได้ว่าเขาค่อนข้างหล่อ ด้วยใบหน้าที่เปิดเผยออกมา นอกจากนี้เขายังมีรูปร่างที่แข็งแรง และกระชับได้รูป ด้วยร่างกายที่เปิดเผยออกมามันเป็นไปได้มากว่ามันดีกว่าสตรีมเมอร์ทั่วๆไป
"โอ ... ผมกำลังจะเริ่มร้องเพลงแล้ว และ ผมจะเต้นต่อ ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคณจะดูมันจนกระทั่งจบ "
และด้วยเหตุนั้น สตรีมเมอร์นี้จะขึ้นชื่อด้วยคำว่า " ผมต้องการแค่ผู้ชมแค่คนเดียว " เริ่มร้องเพลงประกอบของอนิเมะเรื่อง "เด็กสาวลูกอมรสน้ำผึ้ง" มันเป็นอนิเมะที่เธอชื่นชอบอยู่ !
ปลาบินยิ้มขณะที่เขามองเด็กชายผู้ที่กำลังดูกังวลหน่อยๆ
พูดด้วยความซื่อสัตย์เลยความสามารถในการร้องเพลงของเขาก็ธรรมดาๆ เขาไม่น่ากลัวและไม่มีอะไรสะดุดตาและเขาก็ไม่สามารถที่จะใส่อารมณ์ความรู้สึกลงไปในเสียงร้องของเขาได้ เป็นแค่เพียงการร้องเพลงตามปกติในระดับคาราโอเกะเท่านั้น
เพลงนี้ไม่ได้นานนัก ดังนั้นมันจึงจบลงอย่างไว เด็กชายดูเหมือนจะมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อหลังจากชมการแสดง
"ขอบคุณที่มาฟังเพลงจนจบ ตอนนี้ ผมจะเต้นให้คุณดู อืม ... คุณเดินหนีหรือหัวเราะก็ได้นะ ยังไงผมก็ไม่อาจมองเห็นคุณได้อยู่ดี
"ฮ่าฮ่า!" ปลาบินหัวเราะเสียงดังเป็นครั้งที่สอง
ตั้งแต่ที่เด็กชายคนนี้ทำให้เธอหัวเราได้ด้วยเสียงอันดังสองครั้ง เธอตัดสินใจที่จะสตรีมดูเขาต่อไป เธอยังให้ "แอปเปิ้ล" แก่เขาซึ่งเป็นสกุลเงินออนไลน์ที่ใช้เพื่อให้รางวัลแก่สตรีมเมอร์
"ขอบคุณสำหรับแอปเปิ้ล แต่ผมไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้ สิ่งที่คุณทำได้คือเฝ้ามองการแสดงของผมก็พอแล้ว "เด็กชายสวมหน้ากากดูเหมือนจะประหลาดใจที่ได้รับรางวัลและเขาก็ยิ้มแย้มอย่างแจ่มใส
รอยยิ้มของเขามีเสน่ห์ ปลาบินอดที่จะคิดกับตัวเธอเองไม่ได้เขาต้องเป็นเด็กผู้ชายที่น่าดึงดูดในชีวิตจริง ถ้าเพียงแค่เขาเต็มใจยอมถอดหน้ากาก ...
ในสตรีมเด็กชายสวมหน้ากากเปิดเพลงก่อนที่จะเริ่มเต้นคลอกับดนตรี พอดูรวมๆแล้ว มันเป็นเรื่องง่ายในการเต้นเพลงประกอบอนิเมะ
ตอนแรกการเคลื่อนไหวของเขาดูแข็งๆ แต่เขาค่อยๆผ่อนคลายและบางครั้งเ เขาก็เคลื่อนไหวมากเกินไปด้วยความตั้งใจ
หลังจากที่การเต้นของเขาอยู่ครึ่งทาง ปลาบินได้ปิดปากของเธอแล้วหัวเราะไม่ยอมหยุด
เด็กคนนั้นน่ารักและเจริญตาเจริญใจเอามากๆ !
" ทำไมคุณไม่ลองถอดหน้ากากดูล่ะ คนหล่อ ?"เธอไม่สามารถต้านทานการพิมพ์ไปหาเขาได้
"โอ้ มันใช่เรื่องดี ผมค่อนข้างขี้อายกับเด็กผู้หญิงสวยๆที่ใจกว้าง !" เขาตอบกลับไป
ปลาบินเกือบฟุบลงบนโต๊ะของเธอ
"คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันเป็นสาวสวย? "
"แน่นอน ว่านี่เป็นสัมผัสที่หกของผม ! "
"คุณน่าทึ่งจริงๆ ! ฉันเป็นสาวสวย ประเภทที่อาจจะกลายเป็นไอดอลก็ได้ "
"พวกเราจะกลายเป็นไอดอลด้วยกัน!"เด็กชายชี้ไปที่ท้องฟ้าในขณะที่เขาทำแบ่งครึ่งมันและสะบัดสะโพกของเขาอย่างจริงจัง
ปลาบินหัวเราะเสียงดังเป็นครั้งที่สาม
" เด็กชายเต้นเสร็จแล้วและหายใจด้วยความโล่งอก ขณะที่เขากลับมาอยู่หน้ากล้องของเขา
"อ้า ขอบคุณที่ดูผลงานทั้งหมดของผม ตอนนี้ผมคงจะต้องออฟไลน์แล้ว"
"เอ๋? คุณไม่สตรีมต่ออีกสักนิดเหรอ ? ฉันสามารถช่วยคุณเพิ่มจำนวนผู้ติดตามได้นา !"
"ขอบคุณ แต่ที่ไม่จำเป็นหรอก ผมต้องการแค่คุณเท่านั้น "เด็กชายยิ้มอย่างจริงใจไปที่เธอ
แม้ว่าปลาบินคิดกับตัวเองว่าเขาน่าจะเป็นคนสุภาพ แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าหัวใจของเธอหยุดเต้นไปชั่วขณะ - รอยยิ้มของเขาดูน่ารักมากเกินไป
อ่า - ทำไมเขาถึงถอดหน้ากากไม่ได้ล่ะ บ้าเอ้ย!
" ผมหวังว่า พรุ่งนี้คุณจะมาดูผมใหม่นะ ลาก่อน "ด้วยเหตุนี้เด็กชายก็ได้จากไปแล้วสตรีมก็พลันมืดลง
" นี่เขาออกไปแบบนี้จริงๆเหรอ ? ปลาบินสับสน แต่บุคลิกที่แตกต่างของเด็กชายทำให้เธอความรู้สึกประทับใจอยู่ลึก ๆ
' พรุ่งนี้ ... มาดูเขาใหม่พรุ่งนี้ในเวลาเดิม ' ปลาบินมีเศษเสี้ยวความคาดหวังสีเงินอยู่ในใจเธอ
…
" ว้าว ! ในที่สุด ผมก็ทำมันได้สำเร็จ "เซอิจิถอดหน้ากากเงินออกและถอนหายใจออกมาเหือกใหญ่
ขอบคุณคนดีที่ชื่อ "ปลาบินรักแมว" เขาสามารถดูมันได้จนจบทั้งการ [ร้องเพลง] และ [เต้น] และ ทำให้ได้รับคะแนนกิจกรรม 2 คะแนน
แม้ว่าจะเป็นผู้ชมทางอินเทอร์เน็ต แต่ก็นับว่าเป็นผู้ชม ดูเหมือนว่าทฤษฎีของเขานั้นถูกต้อง
อย่างไรก็ตาม การสตรีมมิ่งแบบสดไม่สอดคล้องกัน เขาไม่แน่ใจว่าจะมีผู้ชมในวันพรุ่งนี้หรือไม่
' สตรีมเมอร์อันดับแรกทำได้หนึ่งล้าน ขณะที่ไม่มีใครได้รับอะไร ' เขาแสดงความเห็นด้วยตัวเอง หลังจากเขาได้เริ่มสตรีม มันใช้เวลาเกือบสามสิบนาทีให้กับผู้ชม และเขาเกือบๆจะยอมแพ้
'ผมหวังว่า ... สาวสวยคนนี้จะมาดูผมในวันพรุ่งนี้ด้วย '
By ZetTransation
ติดตามอัพเดทและแนะนำการแปลได้ที่นี่นะครับ