"เขาเป็นเด็กชายจริงๆเหรอ? "ชิอากิทำตากลมโต ขณะที่เธอจ้องไปที่ โฮชิ:" ผมรู้สึก ... ผมกำลังเป็นลม "
อย่างเพิ่งยอมแพ้เร็วแบบนี้สิ เจ้าชายวาคาบะ !
"ฉันคิดว่า ... เขาดูเป็นผู้หญิงมากกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ซะอีก ... " มิกะพึมพำกับตัวเอง
อย่าให้โลกทัศน์ของเธอต้องบิดเบี้ยวสิ มิกะ !
การปรากฏตัวของ โฮชิ อามามิ ได้โจมตีสองสาวอย่างหนักหน่วง
นั่นเป็นหลักฐานยืนยันว่ารูปร่างของโฮชิอันโดดเด่นนั้นเป็นกับดักอย่างไร
'เอาล่ะ ใจเย็นๆ ' เซอิจิพยายามบังคับให้ตัวเองใจเย็นลง
เขาไม่อยากพบกับคนนี้ที่โรงเรียนเพราะเขาไม่ต้องการดึงดูดความสนใจแปลก ๆ จากทุกคน แต่ ... เห็นได้ชัดว่า มันเป็นไปไม่ได้อีกต่อไปดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ยอมรับมันเท่านั้น
หรือเขาควรทำให้หัวใจของเขาแข็งแกร่งขึ้นและไล่เขาออกไป?
ไม่ได้ นี่ไม่ใช่ทางเลือกเพราะเซอิจิไม่ใช่ไอ้สารเลวที่จะทำร้ายความรู้สึกของเพื่อนของเขา เพียงเพราะความคิดเห็นของคนแปลกหน้า
ใช่แล้วล่ะ แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่น่ารำคาญ แต่ โฮชิ อามามิ ก็ยังเป็นเพื่อนของเขา นี่ยังไม่รวมถึง เป็นเพื่อนโอตาคุที่หาได้ยากเอามากๆ
"นายน่าจะโทรมา หรือส่งข้อความมาหาผมได้ ถ้านายอยากบอกอะไร " เซอิจิ กล่าวขณะที่เขาเปิดกล่องอาหารกลางวันของตัวเอง
" แม้ว่าพวกเราจะทำงานด้วยกัน แต่ผมก็อยากเห็นเซ็นเปย์จริงๆครับ ... ผมยังนึกอยู่เลยว่าอยากกินเข้ากับเซ็นเปย์ที่โรงเรียน " โฮชิ เอากล่องอาหารกลางวันออกมาด้วย
"ทำไม ... มันรู้สึกเหมือนตอนที่ผมยังอยู่ที่ร้านขายขนมหวานเลยล่ะ เฮ้อ ?"เซอิจิ ถอนหายใจ" นอกจากนี้ ผมบอกไปแล้วใช่ไหม ? นายต้องคิดถึงการกระทำและการแต่งตัวของตัวเองหน่อย หยุดพูดอะไรที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้แล้ว ไม่อย่างงั้นนายจะกลายเป็นอาหารสำหรับโอตาคู เช่นพวกเรา ตัวอย่างนะ ในร้าน สายตาของทุกคนที่เจ้องมาที่นายก็ทำให้นายอึดอัดเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ?"
"อืม ... แม้ว่ามันจะรู้สึกแปลก ๆ แต่ถ้าเป็น เซ็นเปย์... " โฮชิ มองไปที่ เซอิจิ "ผมคิดว่า ... ผมพอยอมรับได้ ... ผมไม่สนใจ "
"กรุณาอย่าเพิ่งยอมรับมันเลย ! ให้ความสำคัญกับตัวเองมากกว่านี้ด้วย โว้ย !"เซอิจิ แสดงความคิดเห็นอย่างหนักแน่นอีกครั้ง
"โอเค ~" โฮชิ หัวเราะคิกคัก เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับบทสนทนา ณ ขณะนี้
'ฮาราโนะ-เซ็นเปย์ ... เขามหัศจรรย์มาก เขาพูดความคิดของเขาออกมาอยู่เสมอและพูดสิ่งที่เขาเชื่อว่าถูกต้อง ... ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบการถูกจ้องมองจากเด็กผู้หญิงที่หลงใหลในเรื่อง BL (ชายรักชาย) เขาใส่ใจมากเกี่ยวกับมิตรภาพของเขากับผม ! เขาเป็น ... เพื่อนที่เท่ห์ และ เซ็นเปย์! '
ถ้า เซอิจิ มีความสามารถในการมองคะแนนความชื่นชอบของ โฮชิ ที่มีต่อเขา เขาคงจะพบว่าบทสนทนานี้ทำให้ โฮชิ มีความรู้สึกต่อเขาเพิ่มมากขึ้นมากมาย และเขาคงคิดที่จะไล่เด็กนี่ออกไปอย่างจริงจัง
แต่โชคร้ายที่ สำหรับเขาแล้ว โฮชิ อามามิ เป็นแค่ "เด็กผู้ชายน่ารัก" ไม่ใช่ "สาวสวย" ดังนั้นระบบจึงไม่มีการแจ้งเตือนใด ๆ ให้ !
ชิอากิ และ มิกะ ได้รับผลกระทบจากการยอมรับสภาพอย่างสงบของ เซอิจิ และ และฟื้นสติของพวกเธอกลับมา
อย่างไรก็ตามสายตาของเซอิจิที่คุยกับเด็กชายที่สวยอย่างไม่น่าเป็นไปได้ เรื่องยากมากสำหรับพวกเธอที่จะรับมันได้ลง...
"ชิอากิ ... มันเป็นได้ไหม ที่... เซย์โกจะชอบแบบนั้น?"จินตนาการของมิกะกำลังวิ่งไปไกลและใบหน้าของเธอกลายเป็นสีขาวนวล
"ไม่ ... ดูใกล้ ๆ - พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์กันแบบนั้น แต่ ... ผมก็ต้องบอกว่าภาพนี้ มัน... ค่อนข้างคลุมเครือและเข้าใจผิดได้ง่ายอยู่ มันน่าจะเป็นของอร่อยสำหรับสาว ๆ บางคนด้วยเช่นกัน "ชิอากิ ถอนหายใจลึก ๆ
"ถ้านายต้องการเปลี่ยนมุมมองของคนอื่นที่มีต่อนาย นายสามารถถามจาก วาคาบะ-เซ็นเปย์ ของนายได้ที่นี่เลย - เธอเป็นเอซของชมรมการแสดง ... "
ด้วยประโยคอันชาญฉลาดของเซอิจิ ทำให้ ชิอากิได้เข้ามาอยู่ในการสนทนาของพวกเขา และ เขาก็จัดการมิกะให้เข้าร่วมการสนทนาของพวกเขาด้วย
ด้วยเซอิจิที่คอยกำกับการสนทนาเอาไว้ โฮชิเริ่มคุ้นเคยกับ ชิอากิ และ มิกะ
อย่างไรก็ตามความสงบในชั่วระยะสั้นในไม่ช้ามันก็ถูกรบกวนจนได้
"พวกเราพบเขาแล้ว ริออน"
"พวกเราเจอเขาแล้ว โคโตมิ" (ดูสองคนนี้คุยกันนึกถึง กล้วยหอมจอมซน ไม่ก็แก้งค์ร๊อคเก็ตโปเกมอน)
เสียงฝีเท้าเดินเข้าหา พร้อมกับเสียงไพเราะของคนสองคนที่ไม่คุ้นเคยได้ดังขึ้นมา
ทั้งสี่คนมองไปที่ร่างที่เข้ามาใกล้ และ ทำให้ตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยประหลาดใจ เมื่อได้เห็น
"ริออน กับ โคโตมิ เหรอ !?"โฮชิ อามามิ ตกใจและใบหน้าของเขาก็ซีดจางอย่างน่ากลัว:" ทำไมพวกเธอสองคนถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ !?"
"โคโตมิ สีหน้าน้องชายของพวกเราน่าสนุกจริงๆนะ !"
"ใช่แล้ว ริออน เขาดูคล้ายกับลูกสุนัขที่โดนขโมยอาหาร!"
น้องสาวฝาแฝดที่ดูเหมือนกันหัวเราะคิกคิกไปพร้อม ๆ กัน สิ่งที่ต่างกันของทั้งสองคน มีแค่หางม้าที่ปัดไปคนละทางเท่านั้น ด้วยหน้าตาและสิ่งต่างๆเหมือนกัน; ทั้งคู่มีคิ้วบางๆสีฟ้าและริมฝีปากสีแดงอ่อน พวกเธอทั้งสองสูงและผอมเพรียว มาพร้อมกับหน้าอกอันยอดเยี่ยม ถ้าแค่หนึ่งคนอาจจะเป็นความงามระดับสุดยอด และ หากพวกเธอปรากฏตัวพร้อมกัน พวกเธอก็จะดึงดูดความสนใจของทุกคนด้วย รูปร่างอันยั่วยวน และทำให้ทุกคนต้องตะลึง เมื่อได้เห็นพวกเธอ!
"ฝาแฝดเหรอ ? ทั้งคู่สวยมากเลย ... " ดวงตาของมิกะเริ่มพล่าเบลออีกครั้ง
" รึว่า พวกเธอจะเป็น ... 'แม่มดคู่'? ปีสอง ในตำนาน ... "ชิอากิ พึมพำกับตัวเอง
เฮ้ เฮ้, ชื่อแบบนั้นเนี่ย มันไม่เหมือนเด็กยังไม่โตเค้าตั้งกันไม่ใช่รึไง ? เซอิจิ เอียงศีรษะของเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
พวกเขาเป็นคู่แฝดที่สวยจริงๆ เหมือนกับที่โฮชิได้บอกเขา
อย่างไรก็ตาม ... รอยยิ้มของพวกเธอ มันค่อยข้างกระอักกระอ่วนตามที่โฮชิได้บอกเอาไว้เลย
"แม่มดคู่ เหรอ ?เขาเหลือบไปถาม ชิอากิ
"พวกเธอเป็นพี่น้องฝาแฝดในตำนานจากโรงเรียนมัธยมปลายปีที่สอง เค้าว่ากันว่า ด้วยความงดงามและความฉลาดของพวกเธอทั้งคู่ พวกเธอได้เล่นตลกกับความรู้สึกของเด็กผู้ชายนับไม่ถ้วน ... มันเป็นแค่ข่าวลือ ผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรลึกๆหรอก "ชิอากิ กระซิบกับเขา
"คุณเคยพบพวกเขามาก่อนหรือเปล่า?"
"ไม่ ผมเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพวกเธอเท่านั้น"
"แล้วคุณคิดอย่างไรหลังจากพบพวกเธอ?"
"ผมคิดว่า ผมพอเข้าใจนะว่าทำไมพวกเธอถึงมีชื่อเล่นที่น่าอับอายและข่าวลือต่าง ๆ รอบๆตัวของพวกเธอแบบนี้ "
ฝาแฝดเหล่านั้นค่อนข้างสวย แต่ก็มีบางอย่างที่มันดูแปลกๆเกี่ยวกับทั้งคู่อยู่
ชิอากิ และ เซอิจิ เห็นตรงกันอย่างเงียบ ๆ ในประเด็นนี้
มีแค่คนที่ค่อนข้างไร้เดียงสาอย่างมิกะเท่านั้นที่ถูกลืมไปในตอนนี้
ทำไมพวกเธอถึงมาที่นี่!?โฮชิ ถามพี่สาวของเขาอย่างระมัดระวัง
"น้องชายที่น่าหัวเราะของพวกเรา ถามคำถามน่าหัวเราะออกมาเช่นกัน " ริออนเริ่มต้นพูด
"นี่เป็นส่วนของโรงเรียนมัธยมปลาย และพวกเราก็เป็น นักเรียน ชั้นปีที่สอง" โคโตมิ กล่าวต่อ
"พวกเราสามารถไปได้ทุกที่ที่ พวกเราต้องการในโรงเรียนมัธยมปลาย" ริออนเริ่มพูด
"แต่สำหรับน้องชายที่น่ารักของเรานั้น ... " โคโตมิ พูดตาม
"ทำไมนายถึงมาที่นี่?"พวกเธอพูดจบพร้อมกัน
พวกเธอทั้งสองคนได้ต่อประโยคของกันและกันและประโยคสุดท้ายก็จบพร้อมกันอย่างลงตัว เสียงของพวกเธอได้ซ้อนทับกันอย่างลงตัวกับอีกคน แม้การกระทำเพียงเล็กน้อยอย่างเช่นการวางนิ้วชี้ผ่านริมฝีปากของพวกเธอก็เหมือนกัน
มันสวยงามแบบแปลกกับการที่พวกเธอทำอะไรตามๆกันแบบนี้
"โอ้ ... " โฮชิ อามามิ มีรอยย่นที่หน้าผากของเขาและกำลังจะล่าถอยออกมาตามนิสัย แต่เขาคิดว่ามีคนที่สนับสนุนเขากำลังยืนอยู่ข้างหลัง และความกล้าหาญของเขาก็ได้พรุ่งพร่านอยู่ในตัวเขา
"ผมมาอยู่ที่นี่ ... เพื่อมาหาเพื่อน!"เขายืนขึ้นตรงและอุทาน" พี่สาว ถ้าพวกเธอต้องการจะพูดคุยกับผม ขอโทษด้วย - ผมกำลังยุ่งตอนนี้ ... ถ้าพวกเธอจะเดินไปต่อแล้วล่ะก็ ตามสบายนะ !"
น้ำเสียงของเขาฟังดูปกติและเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ ไม่มีร่องรอยของความกลัว.ซ่อนอยู่เลย
อย่างไรก็ตามสำหรับฝาแฝดนี่เป็นเหตุการณ์ที่ผิดปกติอย่างแท้จริง
ลูกสุนัขตัวน้อยของพวกเธอที่มีบุคลิกที่อ่อนแอขี้ขลาดและอ่อนโยน - ลูกสุนัขที่อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเธอมาตลอดเวลา - กล้าที่จะมีท่่าทีเช่นนี้ต่อพวกเธอ!
แปลก - มันแปลกจากปกติมากเกินไปแล้ว
น่าสนใจ - นี่เป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างแท้จริง
แม้ว่า ริออน และ โคโตมิ อามามิ รู้สึกเหมือนกับว่า ลูกสุนัขตัวน้อยของพวกเธอกำลังเห่าที่พวกเขาพวกเธอ พวกเธอยังคงเพลิดเพลินไปกับการได้รับประสบการณ์นี้
นั่นเป็นเพราะพวกเธอได้พบกับคนที่สมควรค่าแก่ความสนใจของพวกเธอ: นักเรียนที่ได้ก่อให้เกิดปรากฏการณ์อันผิดปกตินี้
"ชิอากิ วาคาบะ, เอซ ปีแรกของชมรมการแสดง"
"มิกะ อุเอฮาระ เอซปีหนึ่งของชมรมเทนนิส แม้ว่าจะเพิ่งจะลาออกไปแล้วก็ตาม"
พวกเธอเดินผ่านลูกสุนัขของพวกเธอมองไปที่คนที่อยู่ข้างหลังเขา ขณะที่พวกเธอหัวเราะคิกคักและเรียกชื่อของทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา
"พวกเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อเจอนาย"
"พวกเรามาที่นี่เพื่อ ... นักเรียนย้ายมาใหม่ในตำนาน ผู้ทำลายชมรม ผู้ที่เอาชนะขยะทั้งชมรมเทนนิสและบาสเกตบอล เซย์โก ฮาราโนะ"
พวกเธอยังคงพูดต่อๆกันได้อย่างสมบูรณ์แบบอีกครั้ง ขณะที่พวกเธอพูดด้วยน้ำเสียงปนหัวเราะ
เซอิจิ ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เสียงของพวกเธอค่อนข้างสบายหู แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาไม่สามารถลอกได้ชัด เขารู้สึกถึงความเป็นปฏิปักษ์มาจากคู่แฝดนี้!
มันไม่ได้เป็นเพราะเนื้อหาในคำพูดของพวกเธอฟังดูไม่ค่อยดี
มันเป็นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเนื้อในของพวกเธอ ... มีบางสิ่งบางอย่างซ่อนตัวอยู่ภายในพี่สาวฝาแฝดเหล่านี้ ซึ่งนั้นน่าจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดความเกลียดชังมาที่เขา
" พวกคุณมาที่นี่เพื่อมาหาผมเหรอ ? แม้ว่าผมไม่รู้ว่าทำไม แต่มันเป็นไปได้ไหมที่ไม่พูดถึงผมด้วยวิธีการโง่ๆแบบนี้ "
เขาก้าวออกไปข้างหน้าโฮชิ
"ฉันได้ยิน อามามิ บอกฉันเกี่ยวกับ พวกคุณทั้งสองก่อนหน้านี้ ... พี่สาวสวยของเขาที่มีปัญหาทางจิต แล้วพวกคุณแม่มดสองคน มีธุระอะไรกับผมเหรอคับ ?"
By ZetTransation
ติดตามอัพเดทและแนะนำการแปลได้ที่นี่นะครับ