เกราะหนังของ ซิน ฟง นั้นถูกออกแบบโดยท่านปู่ของเขา โดยที่มีน้องสาวของเขาเป็นลูกมือในการทำขึ้นมา
ในเวลานั้น ชายชราก็กล่าวออกมาว่า “เหยาเหยา เอาขาหมูแบ่งไปให้ท่านป้า ฉิง หน่อยสิ !!” แม้ว่าเนื้อหมูป่าเขี้ยวตันจะไม่ได้มีประโยชน์นักก็ตาม แต่ว่ามันก็เป็นการแสดงน้ำใจตอบกลับไป ที่อีกฝ่ายแบ่งหนังวัวมาให้ได้อย่างดี และนี่ก็เป็นสิ่งที่ชายชราผู้นี้ยึดมั่นเสมอมา
เด็กสาวมีความลังเล็กน้อย ก่อนที่นางจะพยักหน้าพร้อมกล่าวออกมาว่า “ได้เลยท่านปู่ ข้าจะเอาไปเอง !!” แม้ว่านางจะเป็นเด็กสาวที่มีอายุเพียงหกปีก็ตาม แต่การยกขาหมูที่หนักราวสามสิบจินก็ไม่ได้มีปัญหาสำหรับนางแม้แต่นิดเดียว
ซิน ฟง มองน้องสาวของเขาก้าวออกไปด้วยความเงียบ ก่อนจะกล่าวออกมาว่า “ท่านปู่ ท่านมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ !?”
ชายชราพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มบางๆ เพราะความมีไหวพริบของ ซิน ฟง นั้นทำให้เขาพอใจอย่างมาก “ฟงเอ๋อ ตอนนี้เจ้าไม่ได้เป็นเด็กอีกแล้ว หกปีก่อนเจ้าได้เริ่มต้นฝึกฝนมาตลอด ตอนนี้ก็คงถึงเวลาที่เจ้าจะฝึกฝนพลังเคลื่อน !!”
ในหัวใจของ ซิน ฟง นั้นเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายอย่างมาก แม้ว่าตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมานั้น เขาจะได้ฝึกฝนทั้งการยิงธนู และการต่อสู้ด้วยมือเปล่าก็ตาม แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคำว่า พลังเคลื่อน ดังนั้นเขาจึงกล่าวถามออกมาว่า “ท่านปู่ พลังเคลื่อน มันคืออะไรหรือ !?”
ซิน ฟง พยายามทำความเข้าใจกับโลกใบนี้อย่างมาก แต่ทว่าเป็นเพราะเขาไม่ได้ออกไปจากที่นี่ และไม่เคยพบปะกับผู้คนภายนอก เขาจึงทำได้เพียงจ้องมองออกไปด้านนอกด้วยความสงสัยที่อัดแน่นอยู่ภายในหัวใจของเขาเท่านั้น
แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เขาก็รู้ได้ทันทีว่าที่นี่ไม่ได้เป็นโลกใบเดิมที่เขาเคยอยู่ เพราะที่มีดวงจันทร์เจ็ดดวงที่มีสีสันแตกต่างกันไป นอกจากข้อแตกต่างนี้เขาก็ไม่รู้เรื่องอื่นๆอีก
ในเวลานั้น ชายชราก็กล่าวออกมาว่า “พลังเคลื่อน นั้นเป็นความแข็งแกร่งลึกลับที่ไม่มีใครฝึกฝนได้นอกจากผู้ที่มีคุณสมบัติเพียงพอเท่านั้น เมื่อหกปีที่แล้วข้าได้ทดสอบเจ้าแล้ว และพบว่าเจ้าเป็นคนที่มีคุณสมบัติในการฝึกฝนพลังเคลื่อน !!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซิน ฟง ก็ตระหนักได้ทันทีว่าโลกใบนี้ยังมีอีกหลายสิ่งที่เขาไม่เคยรับรู้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงกล่าวถามออกมาว่า “มีใครอื่นอีกไหมในปราการผาพยัคฆ์ของเราที่ฝึกฝนพลังเคลื่อนได้ !?”
“ก็มีพ่อกับแม่ของเจ้าที่ได้ฝึกฝน นอกจากนี้ก็ไม่มีใครอีก แล้วก็ไม่มีใครที่รู้ว่าพ่อกับแม่ของเจ้ามีพลังเคลื่อนเช่นกัน !!” ชายชรา กล่าว
หลังจากที่วิญญาณของ ซิน ฟง เข้ามาอยู่ในร่างนี้ เขาก็ไม่เคยพบหน้าพ่อแม่ของเขาในโลกนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่มีความผูกพันกับทั้งสองแต่อย่างใด และตอนนี้เขาก็มีเพียงปู่ และน้องสาวเท่านั้น “แบบนี้ก็ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่สิ !!”
“อย่าได้ดูถูกพลังเคลื่อนเป็นอันขาด ไม่ต้องพูดคนทั่วๆไปเลย แม้แต่ชนเผ่าโบราณในหุบเขาก็ไม่สามารถรับมือกับพลังนี้ได้ !!” ชายชรา กล่าว
ชนเผ่าโบราณในหุบเขานั้น มีร่างกายที่แข็งแกร่งตั้งแต่เกิด พวกเขามีร่างกายที่สูงใหญ่ มีผิวหนังที่หยาบกร้าน ซึ่งเป็นจุดเด่นในด้านพละกำลังของพวกเขา พวกเขาไม่เพียงแต่จะออกล่าสัตว์เช่นเดียวกับมนุษย์ทั่วๆ ไปเท่านั้น แต่พวกเขายังล่าแม้กระทั่งมนุษย์ด้วยกันเองอีกด้วย
“ข้ามีบางสิ่งที่จะมอบให้เจ้า !!” ชายชรา กล่าวพร้อมกับก้าวเข้าไปภายในถ้ำ หลังจากนั้นก็มาหยุดที่ผนังถ้ำด้านหนึ่งก่อนจะเคาะลงไปที่ผนังๆ เบา พลันผนังถ้ำก็เปิดออกเป็นช่องเล็ก ซึ่งภายในนั้นมีกล่องไม้ใบหนึ่ง
“ท่านปู่ นี่คืออะไรหรือ !?” ซิน ฟง กล่าวถามออกมาด้วยความอยู่รู้อยากเห็น
“นี่คือตราประทับ มันเป็นของเจ้า !!” ชายชรา กล่าวพร้อมกับหยิบเอาสิ่งที่อยู่ภายในกล่องไม้ออกมา
“ตราประทับงั้นหรอ !?” ซิน ฟง กล่าวทวนพร้อมกับจ้องมองไปที่ตราประทับนั้นอย่างละเอียด
มันเป็นวัตถุทรงกลมที่มีความหนาหนึ่งนิ้ว และมีขนาดใหญ่เท่ากับหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น ขอบของมันเป็นสีดำราวกับสีของเส้นผม พร้อมกับที่ภายในถูกถักทอขึ้นมาด้วยขนสีเงินจำนวนนับไม่ถ้วน แม้ว่ามันจะมีขนาดเท่ากับหนึ่งฝ่ามือก็ตาม แต่ทว่ามันกลับมีน้ำหนักกว่าเจ็บถึงแปดจินเลยทีเดียว
“เป็นตราประทับที่แปลกดีจริงๆ !!” ซิน ฟง กล่าว
“เจ้าลองดูที่เส้นสีเงินเหล่านั้นสิ มันทำให้เจ้านึกถึงอะไรไหม !?” ชายชรา กล่าว
“มันดูเหมือนกับสายฟ้ายังไงชอบกล!!” ซิน ฟง กล่าวออกมาหลังจากที่ได้มองอย่างละเอียดอีกครั้ง แม้ว่ามันจะถูกถักทอขึ้นมาอย่างซับซ้อน แต่สำหรับเขาแล้วมันเหมือนกับสายฟ้าฟาดอย่างมาก
“ไม่เลว !! นี่เป็นพลังของเจ้า มันคือตราประทับสายฟ้า มันจะสามารถทำให้เจ้าสามารถฝึกฝนพลังเคลื่อนได้!!” ชายชรา กล่าวออกมาด้วยความพอใจอย่างมาก
“แปลกจัง ทำไมข้าถึงได้รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเช่นนี้ !?” ซิน ฟง กล่าวขณะที่เขาจ้องมองไปยังตราประทับในมือด้วยความสับสน
ในเวลานั้น เขาพบว่ามันมีสายฟ้าไหลผ่านออกมาจากตราประทับอย่างชัดเจน แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคนที่คิดเช่นไรต่อสายฟ้าก็ตาม แต่ในอีกโลกนั้นรู้ดีว่าสายฟ้านี้เป็นสิ่งที่สามารถสังหารคนได้ ดังนั้นเขาจึงเงื้อมมือขึ้นเพื่อที่จะโยนตราประทับทิ้งไปในทันที
“อย่าขยับ !! อย่าโยนมันทิ้ง ตราประทับมันกำลังเปิดพลังเคลื่อนของเจ้า !!” ชายชรา ตวาดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ซิน ฟง อาศัยอยู่กับชายชราผู้นี้ที่เป็นปู่ของเขามาได้สามปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าชายชราผู้นี้หวังดีต่อเขาเสมอมา ดังนั้นเขาจึงได้ลดความกังวลของเขาลงในทันที พร้อมกับใช้สองฝ่ามือกุมไปที่ตราประทับสายฟ้าอย่างระมัดระวัง
“ท่านปู่ มันจะไม่เป็นอะไรแน่หรือ !? อ๊า........!!” ซิน ฟง รู้สึกว่าศีรษะของเขาหนักอึ้งขึ้นมา หลังจากที่สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านออกมาจากตราประทับ
“ไม่ต้องกังวลอดทนไว้ !! จำไว้ว่าห้ามปล่อยมือจากมันอย่างเด็ดขาด !!” ชายชรา กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น
“ท่านปู่......อะ......อีกนานไหม....!!” ซิน ฟง กล่าวออกมาด้วยความยากลำบาก เพราะหลังจากที่สายฟ้าเริ่มแพร่ออกมาจากตราประทับเช่นนั้น มันก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมากจนสติของเขาแทบจะหลุดลอยออกไป
“ตอนนี้ยังก่อน !!” ชายชรา กล่าว
ในเวลานั้น ซิน ฟง ก็ทรุดตัวลงไปกับพื้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขารู้สึกว่าเขาจะไม่สามารถทนรับความเจ็บปวดได้อีก
“พี่ชาย !! ท่านเป็นอะไร !?” ในเวลาเดียวกันนั้น เหยาเหยา ก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับตะโกนขึ้นมาด้วยตกใจอย่างมาก
“อย่าแตะต้องตัวเขา มาทางปู่นี่ ระวังอย่าเข้าไปใกล้ล่ะ !!” ชายชรา กล่าว
“ท่านปู่ พี่ชายเป็นอะไร !?” เหยาเหยา กล่าวถามหลังจากที่นางวิ่งเข้าไปหาปู่ของนางอย่างรวดเร็ว เพราะ ซิน ฟง นั้นเป็นพี่ชายของนาง นางจึงรู้สึกกังวลอย่างมากเมื่อเห็นเขาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้
“พี่ชายเจ้าไม่เป็นอะไรหรอก อย่าไปรบกวนเขา !!” ชายชรา กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ขณะที่โอบกอด เหยาเหยา เอาไว้
***** เปรี๊ยะ *****
ในเวลานั้น เสียงของสายฟ้าฟาดก็ดังขึ้นมาอีกครั้งอย่างชัดเจน
ในตอนนี้ ซิน ฟง ไม่สามารถทำให้ร่างกายของเขาสงบนิ่งได้อีกต่อไป หลังจากที่ถูกกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายไปเช่นนี้ มันก็ทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงกร่ำราวกับลูกมะเขือเทศ
“ขะ....ข้าไม่ไหว....แล้วววว...... !!” ในที่สุด ซิน ฟง ก็ไม่อาจอดทนได้อีกต่อไป เขากล่าวออกมาอย่างยากลำบาก พร้อมกับจะโยนตราประทับทิ้งไปในทันที
“อย่าโยน !!.........เจ้าต้องอดทนไว้ !!” ชายชรา ตวาดลั่น
แม้ว่า ซิน ฟง จะไม่ได้กล่าวอะไรออกมาก็ตาม แต่เขาก็ไม่ได้โยนตราประทับทิ้งไปแต่อย่างใด เขากลับแนบมันไว้บนหน้าอกของเขา และนั่นยิ่งทำให้ตราประทับเปล่งแสงสว่างออกมาปกคลุมร่างกายของเขาเอาไว้อย่างไม่คาดคิด
“ทะ.....ทำไม.....มันส่องแสงแปลกๆ........!!” เหยาเหยา กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตาจากความหวาดกลัว
“จงอดทนไว้!! อย่ากลัว !!” ชายชรา ตะโกนออกมาอีกครั้ง
ทันใดนั้นร่างกายของ ซิน ฟง ก็เริ่มกระตุกไปมา
ขณะที่ร่างกายของเขากระตุกขึ้นมาเช่นนั้น ไม่ได้เป็นเพราะเขาขยับมันขึ้นมาเองแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะตราประทับที่อยู่บนร่างของเขาที่ให้ร่างของเขากระตุกไปมาเช่นนี้
“ท่านปู่..........เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชาย.........ทำไมพี่ชายถึงกระตุกแบบนั้น !?” เหยาเหยา กล่าวถามออกมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา พร้อมกับที่ร่างกายที่สั่นสะท้านขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว
“นี่เป็นระบำสายฟ้า !!” ชายชรา กล่าว
'เรียกว่าอะไรนะ !? ระบำสายฟ้างั้นรึ !! ไม่ใช่ว่าข้าควบคุมร่างกายของข้าไม่ได้มากกว่าหรือ !?' ซิน ฟง คิดในใจ
ในเวลานี้ ซิน ฟง ไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาได้แม้แต่นิดเดียว และทำได้เพียงเคลื่อนไหวตามแรงของสายฟ้าที่ไหลผ่าเข้ามายังร่างกายของเขาเท่านั้น ซึ่งมันดูราวกับว่าเขากำลังเต้นรำไปมาก็ว่าได้
ในตอนนี้ นับว่า ซิน ฟง น่าสงสารอย่างมาก เขาไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ อีกทั้งยังต้องเต้นรำท่าทางแปลกๆ ออกมาอีกด้วย
“ทำไมพี่ชายดูน่ากลัวเช่นนี้........!!” เหยาเหยา กล่าวพร้อมกับหมัดแน่น
'น่ากลัวงั้นรึ !? ตอนนี้ข้ากำลังถูกสายฟ้าแทรกซึมไปทั่วร่างกาย จะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่กัน !?' ซิน ฟง คิดขึ้นมาในใจอีกครั้ง
ในขณะที่เขากำลังเต้นรำออกมาด้วยท่าทางแปลกประหลาดอยู่นั้น ซิน ฟง ก็สัมผัสได้ถึงกระแสพลังบางอย่างที่ไหลเวียนขึ้นมาร่างกายของเขา ซึ่งนั่นทำให้เขาคิดว่ามันอาจจะเป็น พลังเคลื่อน ก็เป็นได้
หลังจากนั้น ตราประทับที่อยู่บนหน้าอกของ ซิน ฟง ก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาอย่างมาก ซึ่งมันทำให้ชายชรา และ เหยาเหยา ต้องหรี่ตาลงอย่างฉับพลัน
ในเวลาเดียวกันนั้น สายฟ้าที่แพร่กระจายออกมาบนหน้าอกของ ซิน ฟง ก็ได้ไหลเข้าไปในร่างกายของเขาก่อนที่จะหายไป
***** โครมมมมมม *****
หลังจากนั้น ซิน ฟง ก็ล้มตัวเกลือกกลิ้งไปมาบนพื้นอย่างน่าเวทนา แต่ทว่าทั้งสายฟ้า และตราประทับที่อยู่บนหน้าอกของเขากลับหายไปอย่างไร้ร่อย
“ไม่คิดเลยว่าหลานชายของข้าจะมีพรสวรรค์ที่แฝงอยู่สูงล้ำเช่นนี้ !!” แม้ว่าใบหน้าของชายชราจะเต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างมาก เพราะเขาไม่คิดว่าตราประทับสายฟ้าจะผสานเข้าไปในร่างกายของ ซิน ฟง เช่นนั้นก็ตาม แต่หลังจากเห็นว่าไม่มีอันตรายใดๆเกิดขึ้นแล้วนั้น เขาก็ยิ้มบางๆพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยความผ่อนคลาย
“ท่านปู่ ข้าไม่สามารถขยับร่างกายได้แม้แต่น้อย !!” ซิน ฟง กล่าวพลางฝืนยิ้มออกมา