“ก็ราบรื่นดี ไม่ถือว่าลำบากครับ!!” ซินฟงกล่าว
“อาฟง ข้าไม่คิดเลย ว่าจะมีคนที่มีความสามารถเช่นเจ้ามาร่วมกลุุ่มพรานเรา ทำให้ปีนี้เราได้เสบียงกลับไปไม่น้อยเลยล่ะ” หนานซาน กล่าวไปชมซินฟง
“ถ้าขบวนล่าของเราปฏิเสธอาฟงแล้วล่ะก็ คงจะเป็นเรื่องที่ผิดพลาดมหันต์เลยทีเดียวเชียว!!” เก่อ ต้าถาน กล่าวพร้อมยิ้มขึ้น
“เราน่าจะเริ่มลำเลียงเนื้อกลับไปยังปราการผาพยัคฆ์ น่าจะใช้เวลาเยอะพอดูเลยล่ะด้วยระยะและสัมภาระจำนวนมากขนาดนี้ เราคงจะมีเสบียงกักตุนเพียงพอสำหรับฤดูหนาว ด้วยเนื้อที่อาฟงล่ามาได้” หนานซาน กล่าว
“เราควรแบ่งฝ่ายละสองคน ฝ่ายหนึ่งคอยคุ้มกัน อีกฝ่ายคอยนำเลื่อนลากลำเลียงเสบียงไป!!” ต้าถานกล่าว
เนื้อกระทิงเป็นสิ่งมีค่ามากมหาศาล ส่วนหนังของมันก็มีค่าสามารถนำไปแลกข้าวสารได้จำนวนมาก
“ข้ากับเก่อ จื่อ จะลำเลียงสัมภาระส่วนท่านกับอาฟงคอยคุ้มกัน!!” หนานซานกล่าว
หลังจากนั้นทั้งหมดเริ่มนำเนื้อลงจากต้นไม้ ขนขึ้นเลื่อนเท่าที่จะบรรทุกลำเลียงไปได้ในรอบนี้ ซึ่งซ่อนส่วนที่เหลือไว้บนต้นไม้ แล้วค่อยย้อนกลับมาลำเลียงกลับไปภายหลัง
“มีบางกำลังเข้ามาใกล้พวกเรา!!” ซินฟง กล่าวกระซิบไปเตือนความไปยังกลุ่มของเขา!!
ทันทีนั้นเขาก็กระชับคันศรทมิฬของเขา และก็สังเกตเห็นเงาคนมนุษย์สองคนคืบใกล้เข้ามายังบริเวณที่เขาอยู่
“แย่แล้ว หรือว่าจะเป็นพวกป้อมอินทรีย์!!” ต้าถาน กล่าวอุทานขึ้น
และนั่นทำให้สีหน้าของทุกคนในคณะไม่สู้ดีนัก เมื่อได้ยินประโยคข้างต้น กล่าวคือนานมาแล้วนั้น ปราการผาพยัคฆ์ กับ ป้อมอินทรีย์ นั้น ประกาศตนเป็นอริศัตรูกัน และรบราฆ่าฟันมาร่วมร้อยปีแล้ว!!
นักล่าแห่งปราการผาพยัคฆ์หลายคนนั้น ถูกสังหารโดยคนของป้อมอินทรีย์รีมามากมาย ทุกคนทราบกันดีอยู่แล้ว
แล้วการที่จะต้องเผชิญหน้ากันครั้งนี้ หมายความว่าไม่ใครก็ใครล่ะ ที่จะต้องจบชีวิตลงที่นี่!!
“ฆ่ามัน!!” ต้าถาน ที่เป็นฝ่ายคุ้มกันอยู่นั้น แผดเสียงขึ้นเขาไม่มีความลังเลแต่อย่างใดเลย!!
ทางด้านซินฟงก็ไม่ได้ชักช้าแต่อย่างใด เขาแผลงศรไปยังเป้าหมาย พร้อมๆกับที่ ต้าถาน ลงมือจู่โจมคนของป้อมอินทรีย์คนหนึ่ง!!
ศรพิฆาตนั้นพุ่งเร็วจนมองตามแทบไม่ทัน ที่สัมผัสได้คือเสียงที่มันกำลังแหวกอากาศไปอย่างรวดเร็ว ดัง ฟิ้วฟ้าว!!
ฝ่ายตรงข้ามที่ได้ยินคำตะโกนของ ต้าถาน แต่ทว่าไม่ทันได้ตอบโต้หรือเตรียมการอย่างไรได้ทัน ก็ถูกชิงลงมือก่อนจนสิ้นชีพไปโดยทันที!!
ซึ่งนี่เป็นการสังหารมนุษย์ด้วยกันเป็นครั้งแรก ซึ่งขณะนี้ซินฟงไม่ได้มีความรู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างใด และด้วยอำนาจแห่งพลังเคลื่อน ที่เขารู้สึกนั้นเทียบได้กับการขยี้มดตัวเล็กๆเพียงเท่านั้น!!
ต้าถาน เข้ามาตบไหล่เขาเบาพร้อมมองดูศัตรูที่กองอยู่กับพื้น เหมือนกับมองสัตว์ชนิดหนึ่งที่ถูกพวกเขาล่าเพียงเท่านั้น!!
ทางด้านเลื่นขนเสบียง เก่อ จื่อ ที่หลบซ่อนตัวอยู่ก็ลุกขึ้น หลังจากที่ได้เห็นลูกศรของ
ซินฟงแผลงฤทธิ์
“ทางนั้น” ต้าถานกล่าวไปยังพวกคณะอีกสามคนเพื่อเข้าไปหลบยังด้านในป่า
ซินฟงที่ฝึกฝนพลังเคลื่อน ทำให้เขาสามารถสัมผัสได้ถึงจำนวนคนที่อยู่ด้านในป่านั้น ทั้งหมดมีจำนวน เจ็ด - แปด คน แต่เขาไม่อยากจะปะทะกับคนเหล่านั้นโดยตรงพร้อมๆกัน!!
เวลาผ่านไปเท่าไรไม่อาจทราบได้ แต่ทว่าเขาพบศัตรูที่ปรากฏตัวขึ้นจากที่ที่มันซ่อนตัวหลังพุ่มไม้ใหญ่ ในมือของมันถือดาบยาวแววตาของมันดูบ้าคลั่ง จ้องเขม็งมายังซินฟง เหมือนกับต้องการเอาชีวิตของเขาไปให้ได้!!
เป็นครั้งแรกที่ซินฟง ได้สัมผัสการช่วงชิงชีวิตที่แท้จริง ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยได้ต่อสู่เพื่อเอาชีวิตรอดหรือทำอะไรอย่างนี้มาก่อน
แต่ทว่าก็เกิดสิ่งผิดปกติขึ้นกับตัวเขา ทันใดนั้นเองเขามีความรู้สึกถึงกระแสไฟฟ้าไหลผ่านอยู่เบื้องลึกในร่างกายของเขา เหมือนกับกระตุ้นพลังให้กับเขา!!
ทันทีนั้นเองพวกมันก็เริ่มจู่โจมเข้ามาด้วยอาวุธนานาชนิดที่พวกมันพกติดตัวมา
ซินฟงหลบหลีกได้อย่างทันท่วงที ทว่ามีกริชเล่มหนึ่งโฉบเฉี่ยวลำคอของไปอย่างฉิวเฉียด
ต้าถาน งัดหอกขึ้นกวัดแกว่งเป็นพัลวัน พร้อมกับแผดเสียงคำรามขึ้น อาวุธของพวกมันถูกปัดป่ายตกหล่นอยู่บนพื้น
นักล่าจากป้อมอินทรีย์ ล้มคว่ำคะมำหงาย ด้วยการโจมตีของคนทั้งสี่ แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีจำนวนมากกว่าสิบคน แต่ฝีมือด้อยกว่าคนทั้งสี่นี้มาก
ด้วยโล่ของ เก่อ จื่อ ธนูของหนานซานกับซินฟง และหอกของต้าถาน เมื่อพวกมันคนหนึ่งถูกสังหารลง พวกมันที่เหลือจึงหลบหนีไปทันทีด้วยความหวาดหวั่น!!
“ช้าก่อน ไม่ต้องตามพวกมันไป!!” ต้าถาน กล่าว ในป่าถ้านักล่าคิดจะหลบหนีนั้น คงจะตามรอยได้ยาก
“แต่พวกของมันยังอยู่ที่นี่!!” เก่อ จื่อ กล่าว
ซึ่ง ณ ตอนพวกมันยังมีกำลังคนอยู่หก - เจ็ดคน ที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อเทียบแล้วถือว่ากำลังที่เสียไปเป็นจำนวนน้อยมาก
“ทำไมพวกมันถึงมาในเขตของพวกเรา?” เก่อ จื่อ กล่าวขึ้นขณะที่มองดูศพของพวกป้อมอินทรีย์คนหนึ่ง ซึ่งมันผิดปกติที่พวกป้อมอินทรีย์เข้ามาในเขตของปราการผาพยัคฆ์!!
“มันแปลกมาก ที่พวกมันมายังที่นี่!!” ต้าถานกล่าว
หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มดึงศรที่ปักอยู่ที่ร่างของพวกมันออกทีละคน
“ท่านลุงเก่อ จะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าหลังจากที่เราสังหารคนของป้อมอินทรีย์? !!”
ซินฟง กล่าวถามขึ้นด้วยความกังวล แม้ว่าเขาทราบดีถึงความเกลียดชังระหว่างสองฝ่าย
ซึ่งเขตแดนของแต่ละฝ่ายนั้นห่างกันนับร้อยกิโลเมตร และมีสามฝ่ายด้วยกัน ก็คือปราการผาพยัคฆ์ ป้อมอินทรีย์ และ ร้อยจักรวรรดิ!! ซึ่งร้อยจักรวรรดินั้นมีความเป็นกลางและมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ซึ่งเขตแดนของพวกเขาตั้งอยู่ตรงกลางระหว่าง ป้อมอินทรีย์และปราการผาพยัคฆ์!!
“พวกเราต้องเตรียมพร้อมไว้ พวกมันอาจจะฆ่าเราโดยไม่มีการลังเลเลยล่ะ!!” ต้าถานกล่าว
“อย่าทำเป็นแกล้งตาย คิดว่าข้าไม่รู้งั้นรึ ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่?!!” เก่อ จื่อ ตะโกนไปยังร่างหนึ่งที่นอนจมกองเลือดอยู่
“พวกเจ้าต้องตาย รวมไปถึงคนของปราการผาพยัคฆ์ทั้งหมดด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!” ร่างที่นอนกองอยู่กับพื้นกล่าวขึ้น
“เจ้านี่มันเสียสติเพี้ยนไปแล้ว!!” หนานซานกล่าว
“พวกข้าจะต้องตาย?” ซินฟง กล่าวขึ้นด้วยความสับสน
“พวกเจ้ากำลังคิดการใดอยู่กันแน่?” ต้าถานกล่าวพร้อมกับเอาฝ่าเท้าย่ำลงบนหน้าอกของชายคนนั้น
แต่ไม่ทันที่มันไม่ตอบอย่างไรเสีย ด้วยความรุนแรงของฝ่าเท้าที่กระทบลงบนหน้าอกนั้นก็ทำให้มันสิ้นใจลง
“นี้มันตายจริงๆแล้วสินะ!!” เก่อ จื่อกล่าวพร้อมส่ายหัวไปมา
“พวกเราเดินทางต่อกันเถอะ อาฟง!!” ต้าถานปั้นหน้ายิ้มขึ้น
ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางกลับมาถึงยังปราการผาพยัคฆ์ ซึ่งเป็นเวลาช่วงบ่าย พวกเขาจัดการเก็บเสบียงที่ขนมาได้ส่วนหนึ่ง แล้วจึงรีบไปรายงานเรื่องทั้งหมดให้ผู้นำทราบถึงเรื่องการบุกรุกมายังเขตแดนของป้อมอินทรีย์
ทางด้านซินฟง เมื่อกลับมาถึงก็วางสัมภาระทั้งลง จัดแจงให้เรียบร้อย
“เจ้าสังหารคนมาสินะ?” ชายชรากล่าวขึ้นเมื่อได้เห็นหลานชายกลับมาถึง
“ท่านปู่ ท่านทราบได้อย่างไรกัน?”ซินฟง กล่าวขึ้นด้วยท่าทีฉงน
“แน่ล่ะ ข้าสัมผัสได้ซึ่งพลังเคลื่อนอสนีบาตของเจ้า!! ซึ่งนั่นหมายความว่าเจ้าได้สังหารคนมา!!” ชายชรากล่าว
by.GOT