ถ้าเซอิจิตั้งใจ เขาน่าจะหาข้อแก้ตัวเพื่อหลอกพวกเขาได้ แต่เขาเลือกที่จะบอกความจริง
การบอกความจริงนั้นเป็นเรื่องง่าย ชิอากิ และ มิกะ ออกจากร้านและได้พบกับ เซอิจิ ตรงทางออกไปนอกห้าง ก่อนที่พวกเขาจะออกจาห้างสรรพสินค้าแกรนด์สปริงไปด้วยกัน
"ผมต้องขอโทษด้วย..."
" นายไม่ต้องขอโทษอะไร ผมแค่รู้สึกอึดอัดที่ไม่ได้ซื้ออะไรหลังจากได้ลองเสื้อผ้าเยอะแยะ ผมแค่รู้สึกไม่ดีกับร้านนั้นแค่นั้นละ "ชิอากิ ยักไหล่ขณะที่เธอเหลือบมองไปที่ เซอิจิ
"นายเป็นเป็นไรไหม เซอิจิ?"มิกะกังวลเรื่องเขา
เซอิจิยิ้มให้เพื่อบอกทั้งสองคนให้ไม่ต้องกังวล
" ผมสบายดี. ผมแค่ตกใจนิดหน่อยเมื่อได้เห็นเธอปุปปัปแบบนี้ โชคดีที่ ผมอยู่นอกร้านในเวลานั้น ดังนั้นเธอไม่ได้สังเกตุผม ไม่อย่างงั้น มันอาจจะแย่ก็ได้นะ ... "
ชิอากิ และ มิกะ จ้องมองเขาอยู่เงียบ ๆ
เซอิจิค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมา ขณะที่มีอารมณ์ซับซ้อนสะท้อนผ่านดวงตาของเขา
"ผมยังไม่... พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเธอ ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไม่นานนัก และผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรสำเร็จสักอย่างเลยย ผมกำลังทำงานอย่างหนักและจะไปเจอหน้าเธอ เมื่อตอนที่ผมนั้นพร้อมแล้ว "
เซอิจิมองออกไปไกลๆด้วยสีหน้าครุ่นคิด
มือได้เคลื่อนไหวอย่างช้าๆและก็มีมือตบอย่างแรงมาที่หลังเขา
" เอาจริงๆนะ นายหลบพี่สาวสวยแบบนั้นอยู่เหรอ! เมื่อนายกลับไป และคืนดีกับเธอและน้องสาวได้ นายต้องแนะนำพวกเรานะ !"ชิอากิ ยิ้มขณะที่พูด" เธอไม่เห็นด้วยเหรอมิกะ ?"
มิกะรีบพยักหน้า
"เซอิจิ ... นายต้องฟื้นความสัมพันธ์กับพวกเขาได้แน่ ดังนั้นกล้าๆเข้าไว้เถอะ !" สาวผมเปียยกหมัดขึ้นแสดงอารมณ์เชียร์ให้กำลังใจเซอิจิ
เซอิจิ ยิ้มด้วยความซาบซึ้งตอบแทนทั้งสองคน "ขอบคุณทุกคน."
พวกเขาเดินไปตามถนนที่มองไม่เห็นปลายทางสักพัก
"ยังไงก็ตามเซอิจิ ... " ชิอากิก็ทำลายความเงียบขึ้นมา
"หืม? "
" คนที่อยู่ข้างๆพี่สาวนายนั่นใครอ่ะ ?"
" ผมก็ไม่รู้จักเธอนะ บางที อาจเป็นเป็น .... เพื่อนของเธอก็ได้มั้ง ?" ระหว่างที่กำลังนึกว่าจะพูดอะไรออกมา เซอิจิจู่ๆก็นึกได้ถึงความจริงที่ว่าเด็กสาวผมสียเขียวเรียกพี่สาวเขาว่า" คุณหนู "
" เสียงไม่แน่ใจของนายนั่นหมายความว่ายังไง ?"
" มันเป็นไปได้ว่าเธออาจเป็นลูกน้องพี่สาวผมก็ได้ "
" ลูกน้อง !? "ชิอากิ และ มิกะ เงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ
" เฮ้ เฮ้ สถานภาพพี่สาวนายนี่ดูไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย ?"ชิอากินึกถึงการสนทนากับลูกค้ารายอื่นๆที่อยู่ในร้าย" พี่สาวนายเป็นทายาทของคนชั้นสูงงั้นเหรอ ? " งั้น ... นายก็ต้องเป็นคุณชายผู้ร่ำรวยอะดิ !?"
เซอิจิ กระพริบตาตอบ
"อืม ก็น่าจะเป็นแบบนั้น " เขาตอบยืนยันไป
ชิอากิ และ มิกะ ทั้งคู่ตัวแข็งทื่อ ทั้งสองมึนตึ้บ และยืนตะลึงอยู่ จ้องไปที่เขาอย่างไร้จุดหมาย
" นี่พวกคุณเป็นไรไปเนี่ย ?"
" นายเพิ่งพูดอะไรออกมา...? คิดเรื่องที่นายบอกมาดีๆ !"
"ผมพูดอะไรงั้นเหรอ? ผมก็ตอบคำถามพวกคุณไง "
"นั่นแหละปัญหา!"ชิอากิ โต้กลับอย่างแรง" นาย ... นายเพิ่งยอมรับว่าเป็นคุณชายผู้ร่ำรวย! ""
"อืม ... บางทีนะ"
" ไอ้ บางที ของนายนั่นหมายความว่าไง !?' อธิบายมากกว่านี้เลย !"
เซอิจิถูคาง
"มันเป็นแบบนี้ ... ครอบครัวของผมน่าจะเป็นตระกูลที่มีอำนาจและเป็นตระกูลเก่าแก่ แต่ก็นะ ผมก็เพิ่งได้ยินเรื่องนี้จากคนอื่นเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ ผมไม่ได้สนใจชื่อเสียงหรือความเป็นมาของตระกูลเท่าไร อย่าลืมว่า ก่อนหน้านี้ผมมันก็ไม่มีอะไร เป็นแค่นีทคนนึง ผมต้องการรู้แค่ว่าครอบครัวจะให้เงินผมได้แค่ไหน และ ผมก็ไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลย "
ชิอากิ และ มิกะ ต่างพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำอธิบายของเขา
"บ้าอะไรเนี่ย ... ? "
" ชิวิตจริงมีคนแบบนี้อยู่ในโลกด้วยเหรอ ! เขาไม่รู้เรื่องครอบครัวตัวเองเลย !?
" เขาพึ่งรู้สถานะครอบครัวของตัวเองหลังถูกไล่ออกจากบ้าน และได้ยินจากปากคนอื่นนี่นะ ... ? สวรรค์! คนผิดปกติแบบนี้เกิดมาได้ยังไงเนี่ย ? "
เด็กหญิงทั้งสองคนไม่สามารถหยุดความคิดชที่พรุ่งพล่านขึ้นมาในใจได้
เซอิจิเกาหน้าอย่างอึดอัดเมื่อได้เห็นสีหน้าแปลกๆบนใบหน้าของเด็กผู้หญิง
"นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ทำไมเธอทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่สิ (สำนวน eng make a mountain out of a molehillจริง มีความหมายคล้ายๆอันนี้ )?"
"มันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ !"มิกิและ ชิอากิ ร้องตะโกนขึ้นมาพร้อมๆกัน
"มิกะ ... ชิอากิ ..."
" ชั้นต้องการอัดคนนี้สักป๊าปตอนนี้เลย ! เธอว่าไง ?"
" บังเอิญจริง ! ผมก็ด้วย ~ "
ชิอากิ และ มิกะ หัวเราะแบบมีเจตนาร้ายพร้อมๆกันหลังจากสบตา เซอิจิก็สังเกตุของอารมณ์อึมครึมบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลยก่อนหน้านี้ ประกายระยิบระยับปรากฏในดวงตาของเธอขณะที่วิ่งมาหาเขา!
"นาย ... เจ้าโง่ !!!"
พวกเธอระบายความอึดอัดทั้งหมดมาลงที่เขา
นาทีต่อมา
"มือพวกโอเคไหม?"เซอิจิ ถามเด็กสาวสองคนอย่างสงบ
" บ้าจริง มันยังเจ็บอยู่เลย ... ทำไมร่างกายนายแข็งจนน่าหัวเราะได้แบบนี้นะ เจ้าโง่ !"
ชิอากิ ถูมือเธอขณะที่เธอบ่นออกมา ข้างๆเธอ มิกะก็นวดมือเธอและพยักหน้าเหมือนบอกว่าเห็นด้วย
"พวกคุณเป็นคนที่ตีผมนะ ! ทำไมผมผิดได้ล่ะ ?"
เซอิจิถอนหายใจอยู่ในใจ เขารู้สึกราวกับว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหาเหตุผลในการกระทำบางครั้งของพวกเธอได้
" ทำไมความเป็นมาของผมถึงได้สำคัญนักล่ะ ? พำไมพวกคุณสนใจเรื่องนี้ล่ะ ?"
ชิอากิ และ มิกะ สบตากันอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจ
"มิกะ ท้ายที่สุดเซอิจิ ยังไงก็เป็นเด็กผู้ชายอยู่ดีนะ "
"ชิอากิ, เด็กผู้ชายทุกคนโง่จริงๆนั่นละ "
" พวกเธอจะดูถูกผู้ชายทุกคนเพราะผมเนี่ยนะ ... " เซอิจิอยู่ในสภาพที่ไม่อยากเชื่อ
" นั่นเพราะนายโง่จริงๆนี่ หืม นายล้มเหลวในการเข้าใจความจริงพื้นฐาน คุณชายผู้ร่ำรวย มันก็เหมือน เจ้าชายสมัยใหม่สำหรับเด็กผู้หญิงอย่างพวกเราทุกคน "
ชิอากิ ถอนหายใจลึก ๆ และด้วยท่าทางเศร้าๆ ดูราวกับว่าเธอเป็นตัวละครหลักของหนังสือมังงะโชวโจ
" แค่คำว่า คุณชายผู้ร่ำรวย นี่ก็สามารถทำให้เกิดจินตนาการไม่รู้จบในหัวใจของเด็กผู้หญิงแล้ว ในฐานะที่เป็นลูกหลานของตระกูลที่รู้จักกันดี อีกทั้งพวกเขายังหล่อและเท่ หนุ่มและรวย สุภาพ มีน้ำใจ อ่อนโยนและ มีพลังแต่ก็อ่อนโยน ทำให้เราเสียใจและล้อเล่นกับหัวใจของเด็กผู้หญิง ทำให้เพวกเรารักและเกลียดพวกเขาไปพร้อมๆกัน "
" พวกเราล้วนเต็มไปด้วยความลังเล พวกเราไม่อาจทิ้งพวกเขาหรือไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงกับพวกเขาดี เพราะรู้ดีว่ามันยากที่จะทำให้พวกเขาจริงจังและหยุดอยู่ที่เรา อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งหลังจากพิจารณาเรื่องนี้ พวกเราก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะจากเขาไป ... หรือจะไปต่อ ไม่ว่าจะเป็น จิตนาการของเด็กผู้หญิงคนไหนมันก็ออกมาคล้ายๆกัน นายอาจเป็นเจ้าชายในฝันกับเจ้าหญิงหรือคุณหนูจากตระกูลที่เหมาะสม แต่ยังไงก็เถอะ ผู้หญิงนั้นอ่อนไหวกว่าเด็กผู้ชาย ดังนั้นพวกเราคิดไปไกลกว่าเด็กผู้ชาย และจิตนาการของพวกเรานั้นลึกล้ำและซับซอ้นเป็นอย่างยิ่ง "
สีหน้ามิกะแต่งแต้มเต็มไปด้วยสีแดงขณะที่เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจขณะที่ฟังคำอธิบายของชิอากิ
"ผมขอโทษนะ แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี" เซอิจิถูกคาง " ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคุณมีจิตนาการเกินกว่าความจริงอยู่ แต่แล้วยังไงเหรอครับ ?"
" นายยังไม่เข้าใจอีกรึไง!?"ชิอากิ วางแขนของเธอไว้บนสะโพก ทำท่าทางเหมือนผิดหวัง " นายอยู่กับพวกเราตลอดจนถึงตอนนี้ นอกเหนือจากความหล่อเล็กน้อยและความแข็งแกร่งที่ไม่เหมือนใคร นายก็เหมือนคนทั่วไปในการกินและการแต่งตัว นายยังเป็นโอตาคุ ดังนั้นพวกเราก็พอจะรับมือได้ แต่จู่ๆนายมาบอกว่านายเป็นคุณชายผู้ร่ำรวย ! มันยากเกินไป ที่จะเชื่อว่านายเป็นคนในฝันดังที่เด็กผู้หญิงหลายๆคนเฝ้าฝันถึง ! มันราวกับว่า ถ้าผมหรือมิกะจู่ๆบอกนายว่า พวกเราเป็นเจ้าหญิงจากต่างประเทศ หรือ เจ้าหญิงจากต่างดาวที่ลี้ภัยมายังโลกเพื่อหนีการแต่งงาน ! นายจะไม่ตำใจเหรอ !? นายจะไม่สนใจเลยรึไง !?"
"อืม ... แน่นอน ผมก็คงตกใจและผมสนใจ ถ้าเป็นอย่างงั้น" เซอิจิ มองเข้าไปในดวงตาของพวกเขาตรงๆ " แต่ผมไม่คิดว่ามันเหมือนที่พวกเธอคิดหรอกนะครับ แม้ว่าพวกคุณจะไม่เหมือนโอตาคุอย่างผม หรือบางที ความความคิดผมมันคงผิดปกติตั้งแต่เริ่ม ผมแค่รู้สึกว่า ... แม้ว่ามันจะเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ มิตรภาพระหว่างพวกเราก็ไม่น่าจะเปลี่ยนไปนี่นา ไม่ใช่เหรอ?"
" เอ๋?"ชิอากิ และ มิกะ ตกตะลึงไม่รู้ครั้งที่เท่าไรแล้วในวันนี้
"ไม่ว่าผมจะเป็นชายหนุ่มที่ร่ำรวยหรือถ้าคุณสองคนเป็นหญิงสาวที่ร่ำรวยหรือเป็นเจ้าหญิงจากต่างด้าว หรือ อะไรก็ตาม มันก็ยังเหมือนเดิมสำหรับผม มิตรภาพของเราจะไม่เปลี่ยนแปลง ใช่มั้ย?"
ชิอากิ และ มิกะ หมดคำพูด ขณะที่เขาจ้องอย่างเงียบๆไปที่ความสงบของเซอิจิ กับสนหน้าที่ตรงไปตรงมา
" อย่างน้อยสำหรับผมแล้ว ผมไม่เชื่อว่า ผมจะแตกต่างจากคุณเลยนะ แค่ผมเป็นคุณชายร่ำรวย ผมจะปฏิบัติกับคุณสองคนเหมือนคนสำคัญของผม ทั้งก่อนที่ผมจะพบตัวตนของตัวเอง และ หลังจากที่ผมค้นพบตัวตนของตัวเอง "
รอยยิ้มอ่อนโยนแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของเซอิจิ
"นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม บางอย่างมันจึง ... ไม่ใช่เรื่องสำคัญ - คุณไม่เห็นด้วยเหรอครับ?"
ข้อสรุปมาพร้อมกับรอยยิ้มอันสดใสของเขาคำพูดที่จริงใจของเซอิจิ ซึ่งพูดภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สว่างไสว ได้สร้างความประทับใจอันลึกซึ้งและยั่งยืนในหัวใจเด็กสาวสองคน
'อ่า ซื่อตรง '
'คนๆนี้ จริงๆแล้วเขา ... '
หลังจากได้สติแล้ว ชิอากิ และ มิกะ สบตากันอีกครั้งและพวกเขาก็รู้ทันทีว่าความคิดของพวกเขานั้นเหมือนกัน!
เขาเป็นคนโง่!
'แต่เขาก็เป็นเจ้าชายของยุคสมัยใหม่นี้เช่นกัน ... '