ตอนที่9 ปัญหาที่ไม่คาดคิด
ไม่รู้ว่าลุคปลอบโยนนีย่าและทำให้หลานสาวของเขาอารมณ์ดีขึ้นได้อย่างไร
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเฮิร์บและเดซี่ต่างก็กลับไปทำงานส่วนอัลเบิร์ตและนีย่ายังคงอยู่ที่ถนนชาร์ลในช่วงวันหยุดฤดูร้อน
อัลเบิร์ตเล่าประวัติของโลกเวทมนตร์และหนังสือต่างๆ ให้กับปู่และย่าของเขา และเขายังแสดงเวทมนตร์ต่อหน้าพวกเขา นอกจากนี้เขายังใช้เงินเพื่อสั่งซื้อชุดหมากรุกพ่อมด และศึกษาวิธีการเล่นหมากรุกพ่อมดกัน
ในตอนแรกนีย่า รู้สึกตกใจกับหมากรุกพ่อมด แต่ในไม่ช้าเธอก็ชอบเกมนี้
แน่นอนว่าผลลัพธ์ก็คือไม่มีใครเล่นหมากรุกกับอัลเบิร์ตเพราะทักษะการเล่นหมากรุกของเขานั้นเหนือกว่าทุกคนอย่างชัดเจน
หมากรุกพ่อมดก็เหมือนกับหมากรุก แต่หมากของมันล้วนมีชีวิต โดยปกติผู้เล่นต้องใช้รหัสผ่านเพื่อสั่งการหมากซึ่งเหมือนกับการสั่งการกองทัพ
หากผู้เล่นไปถูกมันตัวหมากรุกจะแทงมือของคุณด้วยอาวุธ
แน่นอนว่าคนธรรมดาก็สามารถใช้ได้เช่นกัน แต่ไม่สามารถสั่งการได้ดี ตัวหมากรุกจะดูเหมือนจะประหม่าและพวกเขามักจะสะอื้นและบ่นว่า "คุณจะเล่นหมากรุกงั้นเหรอ ถ้างั้นอย่าส่งฉันไปที่นั่น ส่งเบี้ยไปและเสียสละมัน มันไม่มีสำคัญเท่าฉันเลยนะ"
การศึกษาของอัลเบิร์ตดำเนินไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลานี้เขายังเสร็จสิ้นภารกิจ "ความเสียใจของลุค" งานและได้รับ 1,500 ค่าประสบการณ์
ค่าประสบการณ์ของเขาสะสมถึง 30,000 อีกครั้ง แม้ว่ากลุ่มประสบการณ์จะมีขนาดใหญ่ แต่ก็มันก็ยังไม่เพียงพอ
ยิ่งระดับทักษะสูงขึ้นเท่าไรก็ยิ่งยากที่จะพัฒนาทักษะมากขึ้นเท่านั้น ต่อมาสามารถใช้คะแนนประสบการณ์หรือคะแนนทักษะในการอัพเกรดเท่านั้น
"พี่อัลเบิร์ต พี่แน่ใจเหรอว่าใบไม้นี้จะลอยน่ะ?" นีย่ามองไปที่ใบไม้ แต่มันก็ไม่ตอบสนอง
“ พี่คิดว่าท่าทางมันคงไม่ถูกต้อง” อัลเบิร์ตรู้สึกหดหู่เล็กน้อย เมื่อร่ายเวทการเคลื่อนไหวข้อมือของเขาก็สำคัญมากเช่นกัน บางครั้งการเคลื่อนไหวที่ไม่ถูกต้องหรือการท่องที่ไม่ได้มาตรฐานอาจทำให้เวทมนตร์ล้มเหลวได้ นี่เป็นเรื่องง่ายสำหรับผู้เริ่มต้นที่จะทำให้เกิดข้อผิดพลาดได้
ในกรณีที่ไม่มีใครสอนเขาสามารถทดลองได้อย่างช้าๆหรือใช้ค่าประสบการณ์ของเขาเพื่ออัพเกรดทักษะเป็นระดับ 1 และเชี่ยวชาญโดยตรง
อัลเบิร์ตจะเลือกทดลองอย่างช้าๆ เว้นแต่ว่าเขาจะไม่สามารถทำมันได้จริงๆเขาถึงจะเลือกใช้ค่าประสบการณ์ในการแก้ปัญหา แถมเขาไม่สนใจคาถาที่ทำให้สิ่งของลอยนี้มากนักและการเรียนรู้คาถานี้ก็ไม่ยากเกินไปที่จะเรียนรู้
"ปรากฎว่าเวทมนตร์ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเรียนรู้" นีย่าชื่นชมความอดทนของอัลเบิร์ตอย่างน้อยเธอก็ไม่มีความอดทนมากนักที่จะใช้มัน
"แน่นอนว่ามันก็เหมือนกับการเรียนคณิตศาสตร์มันต้องทำทีละขั้นตอน" อัลเบิร์ตดันน้องสาวของเขาไปบนชิงช้า และปลอบใจเธออย่างไม่เป็นทางการว่า "อย่ายอมแพ้จนกว่าจะถึงจุดจบ"
“หนูเบื่อคำปลอบโยนแบบนั้นจริงๆ” นีย่าเม้มริมฝีปากของเธอ แต่เธอก็ยังมีความสุขมาก
จริงๆแล้วนีย่าเดาว่าเธออาจไม่มีพรสวรรค์ในการเป็นพ่อมดจริงๆ หลังจากคุยกับปู่ครั้งสุดท้ายเธอก็ไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป
เมื่อไม่มีคนอยู่ในสวนสาธารณะอัลเบิร์ตก็ลองใช้คาถาลอยตัวอีก คราวนี้เขาทำสำเร็จ หลังจากท่องคาถา “วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า” ใบไม้ก็ลอยไปในอากาศได้สำเร็จ
ในเวลานี้อัลเบิร์ตสังเกตเห็นว่ามีคนมองมาที่นี่เขาจึงทิ้งไม้กายสิทธิ์ของเขาตามสัญชาตญาณของเขาและจ้องไปที่ผู้ชายที่กำลังมองเขา อีกฝ่ายเป็นวัยรุ่นที่อายุมากกว่าเขาเล็กน้อย
“ มีอะไรงั้นเหรอ?” อัลเบิร์ตเลิกคิ้วมองเด็กคนนั้นแล้วถาม อัลเบิร์ตไม่กลัวฝ่ายตรงข้ามเลยสักนิด คาราเต้ของเขาได้รับการอัพเกรดเป็นระดับ 2 แม้ว่าจะไม่ใช้ไม้กายสิทธิ์ แต่เขาก็สามารถเอาชนะคนธรรมดาได้อย่างไม่ยากเย็น
คาราเต้ถูกเรียนรู้เมื่ออัลเบิร์ตอายุแปดขวบ และเขามีจุดมุ่งหมายเพื่อจัดการเด็กหุ่นหมีที่ชอบสร้างปัญหา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาทำให้เด็กสามคนในโรงเรียนร้องไห้ จนสุดท้ายทุกคนในโรงเรียนก็รู้ว่าอัลเบิร์ต แอนเดอร์สันมีความสามารถด้านคาราเต้และมันทรงพลังมาก
ด้วยเหตุนี้ครูจึงเรียกเดซี่ไปที่โรงเรียนเพื่อให้เธอตำหนิอบรมอัลเบิร์ต แต่เธอก็ยังยืนหยัดอยู่เคียงข้างอัลเบิร์ตและเรียกสามีมา
สามีและภรรยาใช้ความสามารถของทนายความอย่างเต็มที่ทำเอาทุกคนพูดไม่ออกเลยทีเดียว
แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะเถียงแพ้ เด็กทั้งสามคนโตกว่าอัลเบิร์ต และไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แต่ไม่อายที่จะร้องไห้และไปฟ้องอาจารย์?
ในที่สุดเรื่องก็จบ
ตอนนั้นอัลเบิร์ตยอมรับครอบครัวของเขาอย่างเป็นทางการ
“ นายเป็นเด็กใหม่ที่ฮอกวอตส์ใช่ไหม? อย่าลองใช้เวทมนตร์ในสถานที่แบบนี้ นายอาจจะถูกพบโดยพวกมักเกิ้ล พวกเขากลัวอำนาจของเวทมนตร์มากๆ” เด็กชายมองดูใบไม้ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นเด็กใหม่ที่เพิ่งจะลงทะเบียนและอีกฝ่ายก็ยังสามารถทำให้ใบไม้ลอยได้
"ขอบคุณนะ ฉันจะใส่ใจให้มากขึ้น" อัลเบิร์ตรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ได้มุ่งร้ายและกล่าวขอบคุณคน ๆ นั้นและพาน้องสาวของเขาจากไป
"ฉันชื่อกาเบรียล กาเบรียล ทรูแมน เป็นนักเรียนของบ้านฮัฟเฟิลพัฟฟ์และฉันอาศัยอยู่แถวนี้นี่เอง " กาเบรียล ทรูแมนจับมือกับอัลเบิร์ตอย่างอ่อนโยน“นายเป็นเด็กใหม่ใช่ไหม หวังว่านายจะมาที่บ้านฮัฟเฟิลพัฟฟ์นะ”
“ ฮัฟเฟิลพัฟ?” อัลเบิร์ตถามอย่างสงสัย
"อ้อยังไงนายก็ยังไม่เข้าใจเรื่องบ้านทั้งสี่แห่งและพิธีแยกสาขา" ขณะที่ทรูแมนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเขาก็เห็นนกฮูกบินมาทางด้านนี้และโยนจดหมายไว้ที่เท้าของเขา
“นกฮูกมาได้ยังไง?” ทรูแมนหยิบจดหมายขึ้นมาอย่าง และเปิดมันขึ้นต่อหน้าอัลเบิร์ตสีหน้าของเขาแข็งขึ้นและใบหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดในทันใด
นีย่าสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศและรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังอัลเบิร์ตทันที
“ มีอะไรเหรอ?” อัลเบิร์ตรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและถามอย่างไม่แน่ใจ
"ฉันถูกไล่ออก! ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ล่ะทำไม!" ใบหน้าของทรูแมนเต็มไปด้วยความสงสัยและความโกรธและดูเหมือนว่าเขาจะบ้าได้ทุกเมื่อ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมกระทรวงเวทมนตร์จะส่งจดหมายมาบอกว่าเขาถูกไล่ออกเพราะใช้คาถาลอยตัวต่อหน้ามักเกิ้ล แล้วใครกันที่จะใช้?
"ใช่แล้ว นาย! ต้องเป็นนายแน่ๆ!!!" ทรูแมนเห็นอัลเบิร์ตและทันใดนั้นก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพุ่งเข้าใส่นักเรียนใหม่ตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง แต่จู่ๆก็รู้สึกได้ว่าโลกกำลังหมุนกลับหัว เขารู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นเด็กน้อยที่ถูกโยนเล่น
วินาทีต่อมาทรูแมนรู้สึกเจ็บที่ข้อมือและทำไรไม่ได้นอกจากกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“ ใจเย็น ๆมันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิด” อัลเบิร์ตเดาเหตุผลจากคำพูดของทรูแมนและชายผู้เคราะห์ร้ายถูกไล่ออกจากโรงเรียน
“ ฉันไม่ได้ใช้คาถาลอยตัวเลย” ทรูแมนคำรามด้วยความโกรธมาก "ฉันไม่ได้พกไม้กายสิทธิ์ด้วยซ้ำ"
"ฉันรู้ฉันใช้คาถานั้นเอง" อัลเบิร์ตเตือนเขาอย่างใจเย็นว่า“ บางทีเราควรเขียนจดหมายถึงโรงเรียนและอธิบายสถานการณ์ถ้าจำเป็นฉันจะเป็นพยานให้นายเอง ไม่ต้องกังวลพวกเราจะไม่ยอมง่ายๆ ถ้านายโดนไล่ออก เราควรเขียนจดหมายตอนนี้เลยดีกว่า ทีละคนและอธิบายสถานการณ์ให้ครูใหญ่รู้ นายมีนกฮูกไหม?”
"ไม่อะ" ทรูแมนรู้สึกหดหู่เล็กน้อยเขาพบว่าเขาไม่สามารถสงบใจได้เลย
“ พี่คะ เชอร่าไง!” นีย่าชี้ไปที่นกฮูกที่กำลังบินมาที่นี่
"ดูเหมือนว่าเชอร่าจะรู้ว่าเราต้องการมันนกฮูกเป็นสัตว์วิเศษจริงๆ" อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ