px

เรื่อง : ระบบการ์ตูนในโลกนารูโตะ
ตอนที่ 7 โคโนฮะมารุ


ตอนที่ 7 โคโนฮะมารุ



อาคาบาเนะ รู้ว่า ฮิรุเซ็น กำลังแอบมองเขาจากที่ทำงาน

 

“ อืม ครูฮิรุเซ็น ต้องใช้คนแอบมาสืบเรื่องของฉันหลังการสอบ ดูเหมือนว่าเขาคงจะเฝ้าติดตามฉันสักพัก”

 

อาคาบาเนะ นอนอยู่บนพื้นหญ้าพร้อมกับครุ่นคิด

  

หลังจากความสำเร็จที่โดดเด่นของเขาจากการสอบ ไม่มีใครสงสัยในความสามารถของเขาในฐานะนินจาอีกต่อไป

 

ถึงกระนั้น อาคาบาเนะ ก็ไม่ได้คิดหรือวางแผนว่าเขาจะกลายเป็นลูกศิษย์สายตรงของ โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 ได้

 

การอยู่ในรายชื่อทีมของโฮคาเงะ รุ่นที่ 3 ยังคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาแม้ว่าเขาจะต้องการมันก็ตาม

 

น่าจะมีชื่อของ ซึนาเดะ จิไรยะ และ โอโรจิมารุ ตามเนื้อเรื่องต้นฉบับอยู่แล้ว

 

ยิ่งไปกว่านั้น ฮิรุเซ็น อาจไม่ชอบผู้ใช้ภาพลวงตาอย่างเขา

 

“ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นลูกศิษย์สายตรงของ โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 ” แต่เมื่อเขาคิดอีกครั้งเขาก็ตระหนักได้ว่าการเป็น 3 เซียนในตำนานนั้นเหนื่อยมาก

 

แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยสนใจที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกนินจา แต่โลกนี้ก็โหดร้ายเกินไป เขาต้องมีต้นทุนที่เพียงพอเพื่อความอยู่รอดดังนั้น อาคาบาเนะ จึงยังคงหวังว่าจะมีพี่เลี้ยงที่อย่างน้อยก็ไม่เป็นหลุมเป็นบ่อ

 

 

“ เฮ้! นายวาดได้กี่หน้าแล้ว?”

 

“ 1 ใน 3 นายควรช่วยวาดด้วยหรือไม่ก็หยุดบ่นอะไรพึมพำ มันทำให้ฉันไม่มีสมาธิ!”

 

ร่างแยกของเขาตอบอย่างโกรธ ๆ

 

“นายเองไม่ใช่เหรอที่กำลังบ่นฉันอยู่เนี่ย วาดต่อไป”

 

อาคาบาเนะ ต้องทำงานอย่างหนักก่อนที่เขาจะได้รับ คาถาแยกเงาพันร่าง

 

ตอนนี้เขาได้เรียนรู้มันแล้วดังนั้นก็ต้องใช้งานมันให้เต็มที่

 

“ ให้ตายเถอะนายต้องเรียกมาเพิ่มอีกคน นี่มันมากเกินไปสำหรับฉันคนเดียว!”

 

ร่างแยกเงาบ่นแต่ยังคงวาดการ์ตูนต่อไป

 

ดูเหมือนว่าร่างแยกเงาจะทำงานทั้งหมดมากเกินไปจริงๆ

 

“ต้องขอโทษด้วยฉันเองก็อยากจะทำเช่นนั้นเหมือนกัน แต่ฉันไม่มีจักระเหลืออยู่แล้ว ถ้าฉันเรียกอีกคนออกมาฉันคงเป็นลมหมดสติไปซะก่อน”

 

อาคาบาเนะ กล่าวอย่างไม่แยแส

 

หลังจากเพิ่มแต้มอีก 2 จุดให้กับจักระแล้ว ค่าจักระของเขาก็ถึง 50 จุด ซึ่งเป็นระดับจูนิน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังหนักหนาเกินไปที่จะเรียกร่างแยกเงา 2 ร่างให้ออกมาทำงานที่มีความระเอียดสูงในเวลาเดียวกัน .

 

“หากสามารถลดภาระงานลงครึ่งหนึ่งที่ฉันทำ ฉันคิดว่ามันก็คุ้มค่า”

 

ร่างแยกเงากล่าวขณะที่ยังวาดรูป

 

“ แม้ว่าสงครามจะยังคงอยู่ห่างไกล แต่เราก็ต้องรีบเตรียมความพร้อมเอาไว้ก่อน”

 

หลังจากที่ อาคาบาเนะ พูดจบเขาก็ไม่สนใจร่างแยกของเขาอีกและยังคงนอนอยู่บนพื้นหญ้า

 

เขาต้องเตรียมตัวให้ดีสำหรับสิ่งที่จะมาถึงมิฉะนั้นคงเสียทีที่ได้ย้ายมายังโลกนี้

 

ร่างกายของเขาดีขึ้นกว่าแต่ก่อนและความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

 

“ไม่คิดเลยว่านายจะมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ อาคาบาเนะ!”

 

ในตอนนี้เสียงของ ซึนาเดะ ดังมาจากทิศทางของโรงเรียนนินจา

 

“ให้ตายเถอะยัยเด็กคนนี้ตามตื้อไม่เลิก!”

 

อาคาบาเนะ ลุกขึ้นนั่งอย่างเร่งรีบพร้อมกับยกเลิกร่างแยกเงาของเขา

 

“พรุ่งนี้จะมีการสอบแล้ว นายยังจะมาวาดรูปอยู่ที่นี่อีก?”

 

ซึนาเดะ เดินมาหาเขาและเมื่อเธอเห็นหน้าการ์ตูนของ อาคาบาเนะ ที่กองอยู่บนพื้นเธอก็ประหลาดใจ“ โอ้! นี่นายกำลังวาดการ์ตูนนารูโตะตอนต่อไปอยู่ใช่ไหม!?”

 

“เธอคงจะสงสัยละสิว่าทำไมฉันถึงเลือกวาดการ์ตูนมากกว่าทำสิ่งอื่น”

 

อาคาบาเนะ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

“ใช่ฉันสงสัย ถึงแม้ว่านายจะมั่นใจในตัวเองว่าสามารถเอาชนะ ริวยู ได้ในการสอบ แต่อย่างน้อยนายก็ต้องฝึกฝนให้มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ”

 

ซึนาเดะ รู้ว่า อาคาบาเนะ มีความเชี่ยวชาญในภาพลวงตาและสามารถปลุกขีดจำกัดทางสายเลือดแล้ว

 

“ ฉันมีแผนของฉัน…”

 

เมื่อคุยกันได้ครึ่งทางเขาก็เหลือบไปเห็น ซึนาเดะ พุ่งเข้ามาเพื่อลอบโจมตีเขา

 

ตูมม!!

 

หลุมขนาดใหญ่ปรากฏอยู่บนพื้นทันที ด้วยหมัดนี้หากถูกเขาตรงๆเขาอาจถูกส่งไปรับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลด้วยสภาพปางตาย

 

“นายบังอาจทำให้ฉันตกอยู่ในภาพลวงตาของนายโดยไม่บอกไม่กล่าว!”

 

ยัยเด็กคนนี้ยังคิดแก้มือ!

 

อาคาบาเนะ วิ่งไปในป่า เขาต้องการหาที่กำบัง

 

“อย่าคิดหนี!”

 

ซึนาเดะ วิ่งไล่ตามอยู่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว

 

อาคาบาเนะ ทำการผสานอินในขณะที่เขากำลังวิ่งแล้วแตะไปที่ต้นไม้อย่างรวดเร็ว….จากนั้นก็วิ่งเข้าไปในป่า

 

ซึนาเดะ กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้โดยตรง ด้วยการกระโดดเพียงไม่กี่ครั้งเธอก็เข้าใกล้ อาคาบาเนะ มากขึ้น ในแง่ของความแข็งแกร่งทางร่างกาย อาคาบาเนะ ยังไม่สามารถเทียบ ซึนาเดะ ได้

 

แต่เมื่อ ซึนาเดะ กระโดดข้ามต้นไม้ 2-3 ต้นเธอก็ฉุกใจได้คิดและรู้สึกผิดปกติทันที“ อาคาบาเนะ มีร่างกายที่อ่อนแอเสมอมาแล้วจะรวดเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?

 

ภาพลวงตาอีกแล้ว!

 

“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

 

ซึนาเดะ หยุดและถามอย่างสงสัย

 

“ในขณะที่เธอข้ามต้นไม้ต้นนั้น”

 

“อาคาบาเนะ!” ซึนาเดะ หันกลับไปมอง

 

ควับ!

 

มีดคุไนจำนวนหนึ่งพุ่งเข้าหา ซึนาเดะ เธอพุ่งตัวหลบ แต่เส้นผมก็ยังถูกตัดลงบางส่วน

 

ต่อจากนั้นผลของภาพลวงตาก็หายไปอย่างช้าๆ

 

ซึนาเดะ หนีออกมาจากภาพลวงตาได้ แต่เธอพบว่า ... ผมของเธอถูกตัดแล้วก็ลอยอยู่ในอากาศ

 

“ นี่…ฉันยังตกอยู่ในภาพลวงตาอยู่หรือเปล่า”

 

“ ไม่ฉันยกเลิกมันไปแล้ว

 

อาคาบาเนะ ปรากฏตัวจากหลังต้นไม้และยกกระดาษที่ขาดอยู่ในมือขึ้น

 

“มันเป็นภาพลวงตาแต่เส้นผมของฉันถูกตัด…ฉันจำได้ว่าตระกูลคุรามะของนายสามารถเปลี่ยนภาพลวงตาให้กลายเป็นความจริงได้”

 

ซึนาเดะ จับผมของเธอ แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติอีกครั้ง“ แต่คนที่ฉันไล่…”

 

“ มันคือร่างแยกเงาของฉัน”

 

อาคาบาเนะ หาว ดูเหมือนว่าเขาจะใช้จักระไปมากใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

 

“ คาถาแยกเงาพันร่าง …วิชานินจาระดับ B นั่นนะเหรอ!?”

 

ซึนาเดะ รู้สึกประหลาดใจ แต่ก็โล่งใจอย่างเงียบ ๆ

 

นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่า อาคาบาเนะ ยังมีไพ่อีกมากและคงจะสามารถจัดการกับ ริวยู ได้ไม่ยาก

 

“ ไม่ต้องห่วง คู่ต่อสู้ของฉันเป็นแค่เด็กจากอุจิวะเท่านั้น”

 

อาคาบาเนะ เก็บอุปกรณ์และภาพวาดเตรียมกลับบ้าน

 

“ใครเป็นห่วงนาย? ฉันแค่ไม่อยากให้นายแพ้ใครก่อนที่จะแพ้ฉัน”

 

ซึนาเดะ ตะคอกอย่างเย็นชา

 

“ เอาล่ะ เพื่อเป็นการขอบคุณที่เป็นห่วงฉัน ฉันจะให้เธอดูการ์ตูนที่ฉันเพิ่งวาด…..”

 

"ฉันบอกว่าฉันไม่ได้เป็นห่วง!"

 

แต่ทันใดนั้น ซึนาเดะ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านข้างของ อาคาบาเนะ

 

อาคาบาเนะ มองผ่านโดยไม่พูดพร้อมกับยื่นการ์ตูนให้เธอแล้วพูดว่า "นั่งลงอ่านที่นี่ เร็วๆด้วยล่ะ ฉันต้องรีบกลับไปวาดต่อให้เสร็จ”

 

“ฮิฮิ”

 

ซึนาเดะ นั่งลงขณะที่เธอถือกองหน้ากระดาษและเริ่มอ่านมัน

 

เนื้อหาของตอนที่ 2 เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับ นารูโตะ และ โคโนฮะมารุ หลานชายของ โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 แต่ ซึนาเดะ ไม่รู้เลยว่าเรื่องราวเหล่านี้คือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต

 

“เอ๋ โคโนฮะมารุ…เป็นหลานชายของ ลุงฮิรุเซ็น เหรอ?”

 

เมื่อเห็น โคโนฮะมารุ ซึนาเดะ ก็ถามอย่างสงสัยว่า“ เขาเป็นลูกใคร”

 

“ พ่อของเขาชื่อ ชินโนะสุเกะ”

 

อาคาบาเนะ กล่าว

 

ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะ ลูกชายคนโตของ ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น และเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขา

 

ในตอนนี้ อาสึมะ ยังไม่เกิด และแน่นอน ซึนาเดะ ย่อมไม่รู้จักคนที่ยังไม่เกิดดังนั้นเธอจึงถามอย่างสงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใครในตระกูลซารุโทบิ

 

“ลูกของ ชินโนะสุเกะ…ฉันคิดว่า นารูโตะ ตัวเอกของนายโง่มากแล้ว แต่เด็กคนนี้กลับโง่ยิ่งกว่าเสียอีก”

 

เมื่อเธอเห็นว่า โคโนฮะมารุ ไม่สามารถเข้าใจคาถามหารัญจวนได้ ใบหน้าของเธอก็แสดงสีหน้าขยะแขยงมากขึ้น“ โง่มาก เขาโง่ยิ่งกว่า จิไรยะ เสียด้วยซ้ำ”

 

“ จิไรยะ ค่อนข้างฉลาด แต่เขายังต้องการเวลาเรียนรู้มากกว่านี้”

 

อาคาบาเนะ ยักไหล่

 

“มันก็จริงอย่างที่นายพูด ฉันคิดว่า โคโนฮะมารุ ดูโง่กว่า จิไรยะ ฉันไม่รู้ว่า ลุงฮิรุเซ็น กับ ชินโนะสุเกะ จะจัดการกับนายยังไงหลังจากที่พวกเขาได้เห็น”

 

เมื่อ ซึนาเดะ พูดเช่นนี้ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความสุขในความโชคร้ายของคนอื่น

 

“ นี่เป็นเพียงเรื่องเล่าเพื่อความบันเทิง ฉันคิดว่าพวกเขาจะให้อภัยต่อจินตนาการของเด็กอย่างฉัน”

 

อาคาบาเนะ พูดอย่างใจเย็น

 

หลังจากอ่านต้นฉบับเสร็จแล้ว ซึนาเดะ ก็ส่งคืนให้ อาคาบาเนะ และพูดว่า“ อาคาบาเนะ นายกลับไปพิมพ์เพิ่มอีก 2-3 ชุด ฉันจะเอาไปให้ย่าของฉันอ่าน ท่านจะต้องชอบมันแน่ๆ”

 

"ไม่มีปัญหา!"

 

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ อาคาบาเนะ ก็ดีใจจนไม่อาจจะปฏิเสธ

 

ถ้าจำไม่ผิดร่างสถิตของสัตว์หางในหมู่บ้านโคโนฮะคนปัจจุบันคือ อุซึมากิ มิโตะ ซึ่งเป็นย่าของ ซึนาเดะ

 

ก่อนหน้านี้เขาได้รับแต้มจาก โฮคาเงะ มา 50 แต้มหลังจากอ่านตอนแรกจบ แล้วคนอย่างร่างสถิตสัตว์หางจะให้แต้มเขาเท่าไหร่?

 

แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว!

 

“ฉันจะรีบทำให้เสร็จแล้วนำมามอบให้เธอ...”

รีวิวผู้อ่าน