px

เรื่อง : ระบบการ์ตูนในโลกนารูโตะ
ตอนที่ 14 การมาเยือนอย่างกะทันหัน


ตอนที่ 14 การมาเยือนอย่างกะทันหัน



บูม!

 

เมื่อจักระสุดท้ายที่เหลืออยู่ของเขาหมดลง ร่างแยกเงาของเขาก็หายไปในอากาศ

 

อาคาบาเนะ ที่กำลังงีบหลับอยู่บนเตียง ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ

 

“บ้าจริง! ฉันเกือบหัวใจวายตาย”

 

อาคาบาเนะ รู้สึกอ่อนเพลียและง่วงนอนเล็กน้อย

 

“โชคดีที่ฉันเรียกร่างแยกเงาได้เพียง 2 ตัวเท่านั้น ถ้ามากกว่านี้ฉันอาจจะเป็นลมหมดสติไปแล้ว”

 

และทันใดนั้น

 

"อาคาบาเนะ! พ่อกลับมาแล้ว"

 

ขณะที่เขาคร่ำครวญ เขาก็ได้ยินเสียงพ่อของเขาเรียกอยู่ที่ชั้นล่างด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข

 

“ฟังจากน้ำเสียงแล้วดูเหมือนว่าพ่อจะทำสำเร็จ”

 

อาคาบาเนะ ลุกขึ้นและผสานอืนเรียกร่างแยกเงาอีกครั้ง

 

“นายวาดการ์ตูนรอไปก่อน ฉันจะลงไปหาพ่อที่ชั้นล่าง”

 

แม้ว่าจะไม่มีประโยชน์ที่จะพูดกับร่างแยกเงาของตนเอง แต่การได้พูดคุยกันก็กลายเป็นนิสัยของเขาไปแล้ว

 

“ไปเถอะ นายอยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์”

 

อาคาบาเนะ พูดไม่ออกซักพัก

 

ร่างแยกเงาของเขาไม่มีความรู้สึกที่เป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย

 

ท้ายที่สุดมันก็ถอดแบบมาจากตัวเขาเองทั้งหมด

 

เมื่อลงมาชั้นล่างเขาก็เห็นพ่อของเขาถือกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่

 

“นี่คือโฉนดร้านค้า ดังนั้นร้านนั้นจะเป็นของลูกตั้งแต่วันนี้”

 

อาคาบาเนะ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดเลยว่าคำขอของเขาจะได้รับการตอบรับอย่างรวดเร็วเช่นนี้

 

เขารีบเดินไปหยิบโฉนดพร้อมกับกวาดสายตามอง ที่อยู่ของร้านเขียนไว้ด้านบน และตราประทับของตระกูลคุรามะถูกประทับไว้ที่ด้านล่าง 

 

“พ่อครับ ขอบคุณมาก!”

 

อาคาบาเนะ ยังคงไม่อยากเชื่อว่านี่คือของจริง เขาตรวจสอบอีกครั้งและยืนยันว่านี่คือร้านของตระกูลนาราจริงๆ และตอนนี้มันเป็นของเขาแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะยังเป็นกรรมสิทธิ์ของตระกูลคุรามะอยู่ก็ตาม

 

แต่ไม่ช้าก็เร็วมันจะเป็นของเขา!

 

เนื่องจากเขาเป็นคนเดียวในตระกูลที่สามารถปลุกขีดจำกัดทางสายเลือดและเขาจะเป็นผู้สืบทอดตระกูลคนต่อไป อนาคตของตระกูลคุรามะอยู่ในกำมือของเขา

 

อาคาบาเนะ ส่ายหน้า ทิ้งความคิดในใจ แล้วจดจ่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

 

“พ่อครับ ผมจะวาดแบบแล้วให้ทุกคนในตระกูลช่วยกันตกแต่งภายในร้านตามแบบที่ผมวาดมันจะได้ไหมครับ? ”

 

เดิมร้านนี้เป็นร้านขายยาของตระกูลนารา ดังนั้นการออกแบบภายในจึงจำเป็นต้องได้รับการปรับปรุงใหม่

 

“อืมได้ แต่พ่อหวังว่าลูกจะตั้งใจฝึกวิชานินจาให้มาก อย่าได้เสียเวลาไปกับร้านการ์ตูนให้มากจนเกินไป”

 

“เข้าใจแล้วครับพ่อ ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง”

 

เนื่องจากไม่มีใครรู้ว่าเขาสามารถเรียนรู้ทุกสิ่งที่เป็นนินจาได้ก็เพราะการ์ตูน ดังนั้นเขาจึงได้แต่ยอมรับปากพ่อของเขาเท่านั้น

 

การบอกให้คนอื่นๆอ่านการ์ตูนของเขาทีละคนเป็นการเสียเวลาและได้แต้มช้า การเปิดร้านการ์ตูนนี้สามารถแก้ปัญหาของเขาได้ และเขาสามารถรับเงินจากการขายการ์ตูนได้อีกทางหนึ่งซึ่งถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว!

 

อาคาบาเนะ กลับมาที่ห้องและกำลังจะวาดการ์ตูน แต่ทันทีที่เขาหยิบพู่กันขึ้นมา เขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยนอกหน้าต่าง

 

"นั่นใคร?"

 

อาคาบาเนะ และร่างแยกเงาของเขา หันหน้ามองออกไปข้างนอกพร้อมๆ กัน

 

จากนั้นก็มีเสียงที่ไพเราะดังมาจากนอกหน้าต่างที่ปิดอยู่: “ฉันเอง เปิดประตูหน้าต่างให้หน่อย”

 

“ซึนาเดะ?”

 

อาคาบาเนะ ตกใจอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ลุกขึ้นและเปิดหน้าต่าง

 

ทันทีที่เขาเปิดหน้าต่าง เขาเห็น ซึนาเดะ ห้อยหัวลงมาจากชายคาบ้าน

 

“ทำอย่างกับ สไปเดอร์แมน" เขาคิดอย่างสับสน

 

เมื่อมองจากมุมของเขา เขาสามารถมองทะลุช่องว่างผ่านคอเสื้อของเธอได้

 

“นายมองอะไร!”

 

ซึนาเดะ รีบกระโดดลงมาที่ห้องของเขา

 

เมื่อได้ยินคำถามของ ซึนาเดะ อาคาบาเนะ นิ่งเงียบไปพักหนึ่งใครใช้ให้เธอมาห้อยหัวอยู่ที่ชายคาบ้านฉัน? แล้วนี่ยังมาตำหนิฉันอีก?

 

สำหรับ ซึนาเดะ ในปัจจุบัน ไม่มีอะไรให้ดูมากนักนอกจากความน่ารักของเธอ คุณสามารถพูดคำว่า "แบน" ได้อย่างเต็มปาก แต่อย่าให้เธอได้ยินคำพูดนี้ ไม่อย่างนั้นคุณจะตายในวินาทีเดียว มันเหมือนเป็นคำต้องห้าม

 

“เข้ามาทางหน้าต่างทำไม บ้านฉันก็มีประตู”

 

อาคาบาเนะ ตอบด้วยความโมโห แล้วนั่งลง พยายามสงบสติอารมณ์ของเขา

 

ซึนาเดะ ยิ้มและพูดว่า “นายไม่เห็นเหรอว่าฉันยืนอยู่บนชายคา?”

 

“แหม๋ เธอนี่มันสุดยอดจริงๆ”

 

คนปกติทั่วไปจะมาหาเพื่อนผ่านประตูบ้าน แต่เธอคนนี้กลับต้องการที่จะอวดทักษะการปีนต้นไม้จากการควบคุมจักระ

 

หึ! ยัยเด็กเหลือขอ!.....

 

อาคาบาเนะ ชมอย่างประชดประชัน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจ

 

“เฮ้ นายรีบอยู่ไม่ใช่เหรอ เอาสิ! เอาสิ! วาดต่อเลย ฉันจะเล่นกับนายหลังจากที่นายวาดการ์ตูนเสร็จแล้ว!”

 

ซึนาเดะ นั่งลงอย่างอดทนพร้อมกับเผยรอยยิ้มกว้าง เธอเหลือบมองร่างแยกเงาที่อุทิศตนให้กับการวาดการ์ตูน จากนั้นมองไปที่กองกระดาษที่อยู่ข้างๆ เธอ แล้วพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นทันที

 

“1 2 3… โอ้ นายวาดเสร็จไปหลายหน้าแล้วนิ”

 

เธอตกหลุมรักการ์ตูนอย่างสมบูรณ์ และตอนนี้เธอนับหน้าการ์ตูน ราวกับว่าเธอกำลังนับเงิน

 

“ว๊าว ดูเหมือนว่าวันนี้นายจะทำงานหนักมากถึงได้วาดเสร็จไปแล้วมากมาย”

 

มีหน้าการ์ตูนมากมายรวมทั้งหน้าที่ทำเสร็จเมื่อเช้า ในตอนนี้การ์ตูนนารูโตะตอนที่ 4 ก็วาดเสร็จสมบูรณ์แล้ว

 

"แน่นอน! ก็ฉันมันคนขยัน”

 

อาคาบาเนะ พูดอย่างไม่อาย

 

แต่เขาลืมไปว่าร่างแยกเงาของเขาก็อยู่ที่นี่ด้วย เมื่อเขาพูดจบ ร่างแยกเงาก็เย้ยหยัน: “ดูคนหน้าด้านพูดเข้าสิ ร่างแยกเงาอย่างเราๆเป็นคนวาดขึ้นทั้งนั้น แต่นายที่เป็นคนขี้เกียจกลับขี้ตู่ว่าเป็นผลงานของตนเอง”

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมนายถึงวาดเสร็จไปแล้วหลายหน้า”

 

ซึนาเดะ ถือหน้ากระดาษและนั่งลงบนพื้นเพื่ออ่าน แม้ว่าจะมีการแก้ไขมากมาย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนุกกับการอ่าน

 

อาคาบาเนะ ตัดสินใจที่จะไม่สนใจร่างแยกเงาของเขาและนั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับเริ่มวาดแบบภายในร้าน

 

ซึนาเดะ ทำตัวน่ารักเธอนั่งอ่านอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ

 

ใช้เวลาไม่นานแบบภายในร้านก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

 

ขณะที่คิดเกี่ยวกับรูปแบบการตกแต่งภายในร้าน อาคาบาเนะถามอย่างเป็นกันเองว่า “การที่เธอมาที่นี่ได้นั้น ก็แสดงว่าเธอฝึกเสร็จแล้วเหรอ?”

 

“ไม่หรอก นายเห็นฉันขยันฝึกขนาดนั้นเลยเหรอ?”

 

ซึนาเดะ วางหน้าการ์ตูนลงครึ่งหนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันเพิ่งไปเที่ยวหา ลุงฮิรุเซ็น นายลองเดาดูสิว่าฉันไปเห็นอะไรมา?”

 

“รายชื่อคนในทีมและที่ปรึกษา”

 

อาคาบาเนะ พูดเบาๆ

 

แม้ว่าตระกูลเซนจู จะหายไปจากการปกครองของหมู่บ้านโคโนฮะแล้ว แต่ ซึนาเดะ ก็ยังถูกเรียกว่า "เจ้าหญิง" โดยชาวบ้านโคโนฮะทั้งหมด นี่เป็นเพราะ โฮคาเงะรุ่นที่ 1 เซนจู ฮาชิรามะ ผู้ก่อตั้งหมู่บ้านซึ่งเป็นปู่ของเธอได้เฝ้าทะนุถนอมและมอบความรักให้เธอตั้งแต่ยังเด็ก ไม่น่าแปลกใจที่เธอได้รับอนุญาตให้ไปหา ฮิรุเซ็น

 

ซึนาเดะ เงียบไปครู่หนึ่งแล้วบ่นหลังจากนั้นไม่กี่วินาที “น่าเบื่อจริงๆ นายเดาได้ถูกต้อง”

 

“ดูเหมือนว่าเธอกับ โอโรจิมารุ จะได้อยู่ทีมเดียวกันและมี โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 เป็นที่ปรึกษา”

 

อาคาบาเนะ พูดขึ้นในขณะที่ยังคงวาดแบบ

 

“ใช่ และยังมี จิไรยะ! หมอนั่นก็เป็นอีกคนที่อยู่ทีมเดียวกับฉัน”

 

เมื่อพูดถึง จิไรยะ ซึนาเดะ ก็บ่นอีกครั้งและพลิกหน้าการ์ตูนไป 2-3 หน้า แต่แล้วจู่ๆเธอก็พูดขึ้นว่า “จริงสินายมาขัดจังหวะหัวข้อสำคัญที่ฉันจะพูด ฉันแค่อยากจะบอกว่า ฉันเห็นชื่อทีมและที่ปรึกษาของนายแล้ว”

 

“โอ้ อย่างนั้นหรือ”

 

“ที่ปรึกษาของนายแข็งแกร่งมาก แต่เขาเป็นคนที่มีนิสัยใจคอตรงกันข้ามกับ ลุงฮิรุเซ็น นายควรเตรียมจิตใจเอาไว้ให้พร้อม”

 

น้ำเสียงของ ซึนาเดะ ค่อนข้างกังวล

 

อาคาบาเนะ หยุดวาด หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็กล่าวว่า

 

“ดันโซ เหรอ?”

 

ซึนาเดะ พยักหน้า

รีวิวผู้อ่าน